Η Σοκότρα είναι ένα μικρό νησί στον Ινδικό Ωκεανό από την πλευ
ρά της Σομαλικής ακτής που θεωρείται μέρος της Αφρικής. Το μέγεθός του είναι 3.600 χλμ. και αποτελεί περιοχή της Υεμένης, της νοτιότερης χώρας της αραβικής χερσονήσου. Σε αυτό στους περισσότερους άγνωστο νησάκι φυτρώνει ένα σημαντικό φυτό, το φυτό της Αλόης, γνωστό ως «φυτό της αιωνιότητας».
Η θεραπευτική και καλλωπιστική χρήση της Αλόης κατέχει δεσπόζουσα θέση στην ιστορία περιώνυμων πολιτισμών, και χάνεται στα βάθη των αιώνων. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα την εκτεταμένη χρήση του φυτού στην Κίνα και την Ινδία, ενώ αιγυπτιακός πάπυρος που χρονολογείται στα μέσα της τρίτης χιλιετίας π.Χ. περιέχει συνταγές σύνθεσης φαρμακευτικών σκευασμάτων με βάση την αλόη.
Είναι ευρέως γνωστό, άλλωστε πως στην αρχαία Αίγυπτο το φυτό της Αλόης επονομαζόταν «φυτό της αιωνιότητας», και η ιδιαίτερη θέση που απολάμβανε στην καθημερινότητα των Αιγυπτίων καταδεικνύεται από τις πολυάριθμες εικαστικές αναπαραστάσεις που έχουν ανακαλυφθεί σε τοιχογραφίες μνημειακών κτηρίων.
Η Νεφερτίτη έκανε καθημερινά μπάνια με το χυμό της, η Κλεοπάτρα μόνο Αλόη χρησιμοποιούσε για την ομορφιά της και ο Μέγας Αλέξανδρος οργάνωσε ολόκληρη εκστρατεία για να κατακτήσει το νησί Σοκότρα, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει για την ίαση των πληγών των στρατιωτών του, συνόδευε πάντα τον Γκάντι σε όλες τις μακρές περιόδους των νηστιών του και ο Χριστόφορος Κολόμβος που την είχε πάντα μαζί του είπε
"Τέσσερα είναι τα βασικά συστατικά για την υγεία του ανθρώπου, τα δημητριακά, το σταφύλι, η ελιά και η Αλόη. Το πρώτο τρέφει, το δεύτερο ανυψώνει το πνεύμα, το τρίτο δίνει αρμονία και το τέταρτο θεραπεύει".
Ο Μαχάτμα Γκάντι έπινε Αλόη στις μεγάλες περιόδους νηστείας και αποτοξίνωσής του.
Οι ευεργετικές για την υγεία και την εμφάνιση ιδιότητες του συγκεκριμένου φυτού ήταν γνωστές στους Έλληνες γιατρούς των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ενώ προσωπικότητες όπως ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (2ος αι. μ.Χ.) αναφέρθηκαν εγκωμιαστικά στις αξιοσημείωτες δυνατότητές του. Η περίφημη Κλεοπάτρα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου εκτιμούσε ιδιαίτερα την αλόη ως μυστικό ομοφιάς, ενώ παράδοση καταγράφει τις προσπάθειες του μεγάλου Έλληνα στοχαστή Αριστοτέλη να πείσει τον Μέγα Αλέξανδρο να καταλάβει το νησί Σοκότρα του Ινδικού Ωκεανού, ώστε να εξασφαλιστούν μεγάλες ποσότητες αλόης, χρήσιμες για την αποθεραπεία των τραυματιών στα ελληνικά στρατεύματα. Το εμπόριο της Αλόης άνθισε τόσο στην ύστερη αρχαιότητα και το Μεσαίωνα, όσο και κατά την αναγέννηση, κυρίως στην ανατολή, όπως πιστοποιούν τα σχετικά μνημόνια από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο. Το δέκατο έκτο αιώνα, οι Ισπανοί κατακτητές της νοτίου Αμερικής μετέφεραν τεράστιες ποσότητες του φυτού στην Ευρώπη, όπου η Αλόη αποτέλεσε έναν από τους θεμέλιους λίθους της δυτικής ιατρικής.
Η βίβλος αναφέρεται στο εμπόριο του φυτού την εποχή του περίφημου βασιλιά Σολομών αλλά και επίσης αναφέρεται στην περίθαλψη του Ιησού καθώς ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ της Αριμαθείας (Ιωάννης 19 39 Ήλθε δε και ο Νικόδημος, όστις είχεν ελθεί προς τον Ιησούν διά νυκτός κατ' αρχάς, φέρων μίγμα σμύρνης και αλόης έως εκατόν λίτρας) φέρνουν μεγάλες ποσότητες αλόης (έως εκατόν λίτρας) και περιποιούνται τον Ιησού μετά την αποκαθήλωση, καθώς η αλόη παρέχει ένα πλούσιο συνδυασμό θρεπτικών συστατικών με αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες, των οποίων η συνδυασμένη δράση, συγκρινόμενη με τη μεμονωμένη επίδραση των ίδιων συστατικών, αποδεικνύεται πολύ πιο ευεργετική. Ουσιαστικά, λόγω των προσαρμοστικών ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τα συστατικά στοιχεία του χυμού της Αλόης, είναι ικανά να λειτουργούν ως ομάδα (μίγμα σμύρνης και αλόης) καθώς η δράση του κάθε στοιχείου ενισχύει τις ευεργετικές επιδράσεις των υπολοίπων. Σε αυτά τα εκπληκτικά της χαρακτηριστικά οφείλει η Αλόη Βέρα τη δυνατότητα να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού κατά των μολύνσεων και του άγχους. Προφανώς γι’ αυτό το λόγο, η πλειονότητα των άνθρωπων που χρησιμοποιούν Αλόη απολαμβάνουν μια γενική αίσθηση ευαιξίας, ηρεμίας και έλλειψης άγχους.
Συγκεκριμένα, η Αλόη Βέρα, χάρη στη σύστασή της από θρεπτικά αντιοξειδωτικά στοιχεία συμβάλλει στην ενίσχυση των επιθηλίων ιστών κατά τραυματισμών καθώς και στην επούλωσή τους.
Τι κοινό έχουν η Νεφερτίτη, η Κλεοπάτρα, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Γκάντι, ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο Μάρκο Πόλο και ο Ιησούς ;
Την Αλόη!
