Η πόλη Κάσσελ στην Γερμανία καλύπτει μια έκταση 106,79 τετραγωνικών χιλιομέτρων και φημίζεται για το Μνημείο του Ηρακλή ο οποίος είναι «σήμα κατατεθέν» της πόλεως. Μόνο ο ανδριάντας έχει ύψος ύψος 9,20m! Τι τα θέλεις ...του Βαγγέλη, ο Ηρακλής στέκεται υψηλότερα (596 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας ) από τονμεγαλύτερο ανδριάντα (386 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας ) του σημαντικότερου γερμανού ήρωα, Αρμίνιου!
Εμείς, σαν Έλληνες, έχουμε κάτι ανάλογο, έτσι για την ιστορική μας μνήμη;
...ή μήπως προσπαθούμε να την κρύψουμε όπως ο Ηρακλής τα μήλα των Εσπερίδων (βλ. ανδριάντα) πίσω από την πλάτη μας;
Η εκπομπή παρουσιάστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια των περισσοτέρων πολιτισμένων χωρών της γης. Εκτός της Ελλάδος. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι σωστά, ούτε και είναι η ουσία της ανάρτησης. Πολύ περισσότερο αποτελεί ένακίνητρο για να χρησιμοποιηθεί το „εργαλείο“ που έκανε τους αρχαίους Έλληνες να μεγαλουργήσουν, την αμφισβήτηση.Είθε λοιπόν να υπάρξουν συζητήσεις με συγκρούσεις απόψεων από την „θαλασσοταραχή“ των οποίων θα αναδυθούν σωστά συμπεράσματα.
Εμείς δεν παραμένει παρά να ευχαριστήσουμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους.
Αντί να παρακολουθούν παθητικά κινηματογραφικές ταινίες ή να παίζουν στον υπολογιστή τους τον μονομάχο, τουρίστες και μη έχουν την δυνατότητα να παίρνουν οι ίδιοι μέρος στην σχολή μονομάχων της
Gruppo Storico Romano (GSR) πλησίον του Κολοσσαίου της Ρώμης.
Η ταινία αυτή είναι αφιερωμένη στους Αιγυπτιώτες Έλληνες που έζησαν και δημιούργησαν στην Αίγυπτο μία παροικία πνευματικά και οικονομικά ανθηρή, διατηρώντας πάντοτε τον ελληνικό της χαρακτήρα. Η πνευματική ζωή, η εκπαίδευση, το θέατρο, η ευεργεσία, η επιχειρηματική δραστηριότητα και η διαρροή αποτελούν τις βασικές ενότητες της ταινίας, που επιχειρεί να μας μεταφέρει στην Αίγυπτο των Ελλήνων του 19ου-20ου αιώνα.
*Μπορείτε, πλέον, να διαβάσετε ΟΛΑ τα ποιήματα του Καβάφη εδώ...
Ο χώρος που οι ισραηλινοί αρχαιολόγοι εντόπισαν ως ιδιωτικό θεωρείο του Ηρώδη είναι τμήμα ενός θεάτρου 400 θέσεων του 15 π.Χ. το οποίο ανήκε στο παλάτι, όπου διέμενε κατά την περίοδο του χειμώνα ο Ηρώδης. Το στιλ όπως και οι ζωγραφιές των τοίχων είναι πρωτόγνωρα στο Ισραήλ δήλωσε ο αρχαιολόγος Prof. Ehud Netzer την περασμένη Τρίτη.
Ο Ηρώδης γεννήθηκε το 73 π.Χ. και πέθανε τον Μάρτιο του 4 π.Χ. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους ιουδαίους βασιλείς.
Η γυναικεία εκπαίδευση αλλά και ο φεμινισμός ως φιλοσοφία και κίνημα με την σύγχρονη έννοια δεν μπορεί να χρονολογηθεί απότην εποχή του Διαφωτισμού με στοχαστές όπως οι LadyMaryWortleyMontagu και MarquisdeCondorcet, ως υπέρμαχοι της γυναικείας εκπαίδευσης, αλλά στην Αθήνα του 3ου αι. π.Χ.! Βέβαια η “Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας” (A Vindiacation of the Rights of Woman) της Mary Wollstonecraft έγινε το 1792, αλλά ακόμη και στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861-1865), η Μαίρη Γουόκερ αναγκάστηκε να ντυθεί άνδρας για να ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα στο πεδίο της μάχης. Το ίδιο* είχε κάνει όμως20 αιώνες πρίν η Αγνοδίκη η Αθηναία η πρώτη γνωστή γυναικολόγος.
Η Αγνοδίκη η Αθηναία έζησε στην Αθήνα του 3ου αι. π.Χ. Τα περισσότερα ιστορικά στοιχεία γι' αυτήν μας τα έχει αφήσει ο μεταγενέστερος Ρωμαίος συγγραφέας Υγίνος Γάιος-Ιούλιος, ο οποίος υπήρξε Διευθυντής της Παλατινής βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Η Αγνοδίκη ουσιαστικά αποτέλεσε την πρώτη φεμινίστρια της εποχής της και έσπειρε τον πρώτο σπόρο της ισότητας των δύο φύλων.
Δίψαγε για μάθηση, η ψυχή της επιθυμούσε να ορίζει η ίδια τον εαυτό της κι έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση... *Μεταμφιεσμένη σε άντρα, πήρε το δρόμο για την Ηροφίλιο Ιατρική σχολή της Αλεξάνδρειας. Εκεί μετά από πολλές περιπέτειες κατάφερε να γίνει η πρώτη γυναίκα μαιευτήρας - γυναικολόγος κι επέστρεψε στην πατρίδα της για να διεκδικήσει την ανεξαρτησία και την αποδέσμευση όλων των Ελληνίδων.
Ο καθηγητής της Ιστορίας της Επιστήμης Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος μέσα στο βιβλίο του «Αρχαίοι Έλληνες Ιατροί», γράφοντας για την Αγνοδίκη αναφέρει τα εξής:
«Μαθήτρια του διάσημου ιατρού Ηρόφιλου. Ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Σύμφωνα με τον τότε ισχύοντα νόμο απαγορευόταν η εξάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος από γυναίκες και από δούλους, Επειδή πολλές γυναίκες ασθενείς ή επίτοκοι δεν ήθελαν, από ντροπή, να καλέσουν άνδρες ιατρούς, επέθαιναν. Βλέποντας την κατάσταση αυτή η Αγνοδίκη φόρεσε ανδρικά ενδύματα και παρακολούθησε τις παραδόσεις της ιατρικής σχολής του Ηροφίλου. Άρχισε να εξασκή το επάγγελμα, εμπιστευόταν το μυστικό της στις ασθενείς της και εσημείωσε μεγάλες επιτυχίες. Οι άνδρες συνάδελφοί της, νομίζοντας πάντοτε ότι είναι άνδρας, την κατηγόρησαν, πιθανώς λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού, ότι είχε συνάψει σχέσεις με τις πελάτισσές της. Στο δικαστήριο η Αγνοδίκη αναγκάστηκε να αποκαλύψη το φύλο της και αθωώθηκε, κατηγορήθηκε όμως στη συνέχεια για παράβαση του νόμου περί ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος, αφού ήταν γυναίκα. Στη δεύτερη δίκη**, που έμεινε στην ιστορία, η Αγνοδίκη με άριστους δικηγόρους υπερασπίσεως, επέτυχε όχι μόνον την αθώωσή της, αλλά και την αναθεώρηση του νόμου. Από τότε επετράπη στις γυναίκες να σπουδάζουν ιατρική και να ασκούν το ιατρικό επάγγελμα»!!
Η Αγνοδίκη φέρεται ως η πρώτη καταγεγραμμένη στη παγκόσμια ιστορία γυναίκα που άσκησε επίσημα το επάγγελμα της μαίας.
**Hδεύτερη δίκη υπήρξε περισσότερο πολύκροτη από την πρώτη, αλλά καθώς η Αγνοδίκη επέτυχε την πανηγυρική αθώωσή της πιθανώς εξ αυτού του γεγονότος να προήλθε και το όνομά της.
Η αλήθεια είναι ότι η αρχαία Αίγυπτος είχε μια προεξέχουσα θέση στο φαντασιακό σύμπαν του καλλιτέχνη: το βιντεοκλίπ του RemembertheTime διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο, ενώ φημολογείται ότι ο ίδιος ήταν κάτοχος μιας μούμιας που βρισκόταν στο ιδιωτικό του μουσείο. Είναι όμως αυτά αρκετά για να πει κανείς ότι ο Τζάκσον πλασάρεται στο κοινό του ως ο σύγχρονος Ώρος; Δύσκολο να πει κανείς, καθώς στον κόσμο του συνυπήρχαν «θετικά» μηνύματα εμπνευσμένα από διάφορους πολιτισμούς και θρησκείες. Μια εξήγηση όμως, που παρουσιάζεται στο βιβλίο της Dalmazzo είναι ότι ο Τζάκσον και ο κύκλος του είχαν επιλέξει τις πιο επιτυχημένες παγκόσμιες και διαχρονικές συμβολικές εικόνες για να επηρεάσουν το συλλογικό υποσυνείδητο...
Η ελέπολις είναι πολιορκητική μηχανή, ή σωστότερα κινούμενο οχυρό, που πρωτοκατασκευάστηκε από το Θεσσαλό μηχανικό Πολύειδο και τελειοποιήθηκε από τον Επίμαχο τον Αθηναίο μέσω Δημητρίου Ι το 304. π.Χ. που αγαπημένη του ασχολία ήταν να σχεδιάζει πολεμικές μηχανές, τομέα στον οποίο είχε χάρισμα και μάλιστα οι κάτοικοι της Ρόδου μετά την πολιορκία που υπέστησαν από αυτόν του ζήτησαν να τους αφήσει κάποιες από τις μηχανές του ως ανάμνηση της εφευρετικότητάς του.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η ελέπολις είχε ύψος 41 μέτρα και πλάτος κατά το ήμισυ δηλαδή 20,5 μέτρα πάνω σε οκτώ τροχούς διαμέτρου 4,6 μέτρων. Αποτελείτο από εννέα ορόφους οι οποίοι ήταν εξοπλισμένοι κυρίως με καταπέλτες κάθε είδους και ήταν θωρακισμένοι στις τρεις από τις τέσσερις πλευρές τους. Δεν συγκρίνεται μεάλλους πολιορκητικούς πύργους διότι δεν χρησίμευε για την αποβίβαση στρατού στα τείχη, αλλά σαν κινούμενο οχυρό, πολύ καλά προστατευμένο το οποίο κινούσαν μέχρι και 200 στρατιώτες.
Η θωράκιση όπως αναφέρει ο Βιτρούβιος είχε ανθεκτικότητα μέχρι και σε βολές από καταπέλτες βάρους 30 κιλών, και άντεχε στην φωτιά. Και αυτό όχι μόνο γιατί τους έριχναν φωτιά στην πολιορκία της Ρόδου, αλλά διότι οι Ρόδιοι είχαν και φλογοβόλα ο μηχανισμός των οποίων δεν έχει καμία διαφορά με τον μηχανισμό σημερινών φλογοβόλων! Οι νεωτερισμοί οι οποίοι προστέθηκαν στα μοντέρνα φλογοβόλα είναι μόνο ηλεκτρονικής μορφής και όχι μηχανικής.
Και αυτός βέβαια είναι ο λόγος που οι ξένοι δεν απακαλούν το υγρό πυρ υγρό πυρ ή βυζαντινό πυρ, αλλά ελληνικό πυρ, greek fire, εκτενέστρες αναφορές στην γενική χρήση όλωντων όπλων (παν-οπλία) κάνει η Adrienne Mayor στο βιβλίο της
GreekFire, PoisonArrowsandScorpionBombs, Υγρόν πυρ Δηλητηριώδη βέλη και σκορπιοί-βόμβες: Βιολογικά και χημικά όπλα στον Αρχαίο Κόσμο, στο οποίο περιγράφει πώς οι αρχαίοι λαοί χρησιμοποιούσαν σκορπιούς-βόμβες, δηλητήριο φιδιών, νάφθα και (οι βυζαντινοί) το φοβερό υγρόν ελληνικό πύρ, για να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους.
Η RaptisGroup ιδρύθηκε από τον Άρθουρ Ράπτη στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ο Άρθουρ Ράπτης ήρθε μετανάστης στην Αυστραλία το 1957 και άρχισε την επαγγελματική του ζωή στην ξένη χώρα, κάνοντας αυτό που έκανε και στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Εύβοια, δηλαδή ψαρεύοντας. Λίγο αργότερα, προσελήφθη από αλιευτική εταιρία της Αδελαΐδας.
Οπλισμένος με το ελληνικό δαιμόνιο, την τέχνη του και, όπως κάθε άλλος μετανάστης, την απόφαση να εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο και την οικογένειά του, αποφάσισε να κάνει τη δική του δουλειά. ...
....Σήμερα, η περιουσία της οικογένειας Ράπτη μέσω της εταιρίας RaptisGroup, που δραστηριοποιείται στον τομέα της αλιείας και της εξαγωγής ψαριών σε όλο τον κόσμο, φτάνει τα $172 εκατ.
Οι «βασιλιάδες της γαρίδας» στην Αυστραλία είναι Έλληνες και όπως, τουλάχιστον, εξελίσσεται η RaptisGroup, θα παραμείνουν σε ελληνικά χέρια για πολλά χρόνια ακόμα...
Πολεμιστές-κυνηγοί που αντιμετωπίζουν λεοντόμορφα τέρατα. Αυτό είναι το διακοσμητικό θέμα στη σαρκοφάγο της αυτοκράτειρας της κινέζικης Δυναστείας Τανγκ, Γου Χουιφέι (699-737), που «επαναπατρίστηκε» πρόσφατα και φυλάσσεται στο Ιστορικό Μουσείο της επαρχίας Σαανξί της Κίνας.
Για μια εποχή όπου τα θέματα από τον Βουδισμό κυριαρχούν στην εικονογραφία ανάλογων αντικειμένων, το κυνηγετικό θέμα αποτελεί εδώ μια ιδιαιτερότητα. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματούν εδώ καθώς οι πολεμιστές απεικονίζονται με μεγάλες μύτες, σγουρά μαλλιά και βαθύκογχα μάτια, χαρακτηριστικά δηλαδή ευρωπαϊκά παρά ασιατικά.
Η σαρκοφάγος (βάρους 27 τόνων και διαστάσεων 4 Χ 2 Χ 2 μ. ) χαρακτηρίζεται «εξωτική», ενώ δεν εκλείπουν οι τολμηρές υποθέσεις που συνδέουν την επιλογή του διακοσμητικού μοτίβου με τη ζωή της Γου Χουιφέι, αγαπημένης παλλακίδας του αυτοκράτορα Σουανζόνγκ, η οποία έμεινε στην ιστορία ως η «αυτοκράτειρα της Αρετής και της Πραότητας». Ειδικότερα, ο Ge Chengyong, ειδικός στους πολιτισμούς του Δρόμου του Μεταξιού υποστηρίζει ότι πρόθεση των δημιουργών της σαρκοφάγου ήταν η μίμηση ελληνικού τραγικού θέματος, κατ’ αναλογία ίσως προς την τραγική ζωή της αυτοκράτειρας η οποία έχασε αρκετά από τα παιδιά της ενώ και η ίδια είχε απειληθεί πολλές φορές. Λιγότερο τολμηρή όμως και περισσότερο προφανής είναι η καταγραφή στη σαρκοφάγο της ανταλλαγής πολιτισμικών στοιχείων μεταξύ Ανατολής και Δύσης μέσα από τον Δρόμο του Μεταξιού, ο οποίος ένωνε των ελληνορωμαϊκό με τον σινοασιατικό κόσμο.
Ξεκίνησαν οι εγγραφές στο Πανεπιστήμιο της Ελληνικής ιδεολογίας του ΙΧΩΡ.
Είσοδος ελεύθερη με την κάρτα μέλους.
Τα μαθήματα θα γίνονται καθημερινά 5-7 και 7-9 Ακαδημίας 88, σε δύο ορόφους, 5ος και 6ος, στις δύο αίθουσες σεμιναρίων του ΙΧΩΡ, ΠΗΓΑΣΟΣ και ΒΕΛΛΕΡΕΦΟΝΤΗΣ.
Διδάσκονται μεταξύ άλλων:
-- Αμφικτυονική φιλοσοφία και σοφοθεραπευτική - Ιων Καρακώστας
-- Ελληνική γλώσσα Διάλεκτοι Ετυμολογία - Κωνσταντίνος χατζηγιαννάκης
-- Μουσική θεωρία και αποσυμβολισμός - Γεωργάκη Παρασκευή
-- Αρχαίο Ελληνικό θέατρο, υποκριτική και ορθοφωνία - Κοντογιάνης Παντελής
-- Πυθαγόρειος Εσωτερισμός - Τάκας Στυλιανός
-- Αρκαδικός κύκλος - Σπυρόπουλος Γιάννης
-- Πολιτική οικονομία και η δυτική οικονομική παρακμή - Χαράλαμπος Ησαίας
-- Ελληνική Αρχαιολογία - Μπεξής Ευάγγελος
-- Βιωματική Ελληνικότητα - Μπεξής Ευάγγελος
-- Αρχαία Ελληνική και Ρωμαική ιστορία - Γουίλιαμ Γουλιέλμος
-- Το κίνημα της Πανελλήνιας ιδέας στην ιστορική του διαχρονία - Ηλιόπουλος Γιώργος
-- Ελληνική Μυθολογία - Στεργιοπούλου Βασιλεία
-- Αρχαία Ελληνική τεχνολογία - Καρμιράντζος Κωνσταντίνος
-- Βότανα-Διατροφή και τρόποι θωράκισης της υγείας μας - Γρηγορίου Μιχάλης
Συμμετέχουν ακόμα σε εβδομαδιαία βάση με συζητήσεις και αναλύσεις θεμάτων η Λατρευτική κοινότητα ΛΑΒΡΥΣ, το φιλοσοφικό εργαστήριο ΑΘΗΝΑ ΕΡΓΑΝΗ, οι φίλοι της Επικούρειας φιλοσοφίας ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, καθώς και το τελεστικό Θέατρο ΑΝΑΣΣΑ ΓΑΙΑ.
Η κεντρική ομιλία κάθε Σάββατο και προβολή ντοκυμανταίρ κάθε Τετάρτη.
Για περισσότερες πληροφορίες,αναλυτικό πρόγραμμα και εγγραφές, Ακαδημίας 88, στον 5ο όροφο.
Τηλέφωνο επικοινωνίας 210-3840676.
Νέα εντυπωσιακά ταφικά ευρήματα από το Αρχοντικό Πέλλας
Στην Υστερη Εποχή του Σιδήρου έως και τα πρώιµα ελληνιστικά χρόνια (µετά το 650 έως το 280 π.Χ.) χρονολογούνται οι 53 νέοι τάφοι πολεµιστών της εποχής αλλά και γυναικών που εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της φετινής ανασκαφής στο δυτικό νεκροταφείο του Αρχοντικού Γιαννιτσών (Πέλλας). Η ανεξάντλητη µακεδονική γη και µάλιστα αυτή στην περιοχή του Αρχοντικού που ανασκάπτεται τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια, «έφερε» και φέτος δεκάδες ευρήµατα από τους χρυσοφόρους πολεµιστές (χάλκινα κράνη µε επίχρισµα χρυσού, ξίφη, λαβές κ.ά.) ενώ πλούσιες ήταν και οι γυναικείες ταφές µε χρυσά και µεταλλικά κτερίσµατα (ενώτια, περόνες, πόρπες και δακτυλίδια, στεφάνια µυρτιάς, νοµίσµατα, πήλινα αγγεία, προτοµές, πήλινα ειδώλια και οστέινους αστραγάλους). Στη δεκάχρονη ανασκαφή έχουν ερευνηθεί συνολικά 1.004 ταφές από τους οποίες οι 259 είναι της Υστερης Εποχής του Σιδήρου, οι 475 της αρχαϊκής εποχής, ανάμεσά τους η ταφή ενός πολεμιστή κτερισμένη με χάλκινο κράνος, διακοσμημένο με χρυσές ταινίες σιδερένια όπλα, χρυσό δακτυλίδι, χρυσό επιστόμιο και χρυσό γάντι, χρυσά ελάσματα για την επένδυση των υποδημάτων και χρυσές ταινίες για το στόλισμα του νεκρικού ενδύματος. οι 262 των κλασικών και των πρώιµων ελληνιστικών χρόνων και οι 8 αδιάγνωστοι. Η περίπτωση του δυτικού νεκροταφείου του Αρχοντικού, από το οποίο έχει ερευνηθεί περίπου το 5% της συνολικής του έκτασης, είναι χαρακτηριστική για την προσέγγιση όψεων της κοινωνικής συµπεριφοράς.
ΜΜΑ 500 π.Χ..Ακουμε συχνα οσοι ασκουμαστε στις πολεμικες τεχνες για τεχνικες που αναπτυχθηκαν στην Βραζιλια(brazilian jiou jitsu),στην Ιαπωνια(karate,judo..)και διαφορες αλλες χωρες.Σημερα ειδικα,στον κοσμο των πολεμικων τεχνων,μονοπωλει το ενδιαφερον το "κλουβι"UFC,μια διοργανωση που ξεκινησε φυσικα στην Αμερικη,και που "κινει"τα νηματα στον χωρο.Ξεκινησε ομως ολο αυτο το σκηνικο με τους αγωνες ανευ ορων και τις συχνες μαχες στο εδαφος μεχρι την υποταγη ενος απο τους μαχομενους στην Αμερικη με το Vale tudo?Παμε 2500 χρονια πισω..
Το παρακατω προερχεται απο το κειμενο του Λουκιανου με τον τιτλο Αναχαρσις,και στο οποιο διεξαγεται μια συζητηση μεταξυ του Σκυθη Αναχαρση και του Σολωνα με αφορμη την απορια του βαρβαρου οταν ειδε τους νεους της Αθηνας να εξασκουνται στις πολεμικες τεχνες.
ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ.-"Και δεν μου λεγεις σε παρακαλω Σολων,διατι κανουν αυτα τα πραγματα εδω οι νεοι.Βλεπω αλειφθησαν με λαδι και ετριψαν φιλικοτατα ο ενας τον αλλον,επειτα δεν γνωριζω τι επαθαν και ορμησαν με την κεφαλην χαμηλωμενην και ηρχισαν να αλληλοσπρωχνονται και να συγκρουουν τα μετωπα.Να!,εκεινος αρπαξε τον αλλον ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΡΙΞΕ ΚΑΤΩ και δεν τον αφηνει να σηκωθει αλλα τον ωθει κατω με ορμη!Τωρα δε αφου τον εκαβαλικευσε και τον ΚΡΑΤΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΚΕΛΩΝ ΤΟΥ ΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟΝ ΒΡΑΧΙΟΝΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑ ΕΛΑΦΡΑ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΙ!Οι αλλοι εδω που βλεπω ορμουν τωρα ο ενας στον αλλο με ΠΥΞ(μπουνιες)και ΛΑΞΤΙΜΑΤΑ!!Μαλιστα ο επιβλεπων αυτους δεν τους χωριζει αλλα τους παρακινει και επαινει εκεινον που χτυπησε τον αλλον!!Αλλοι πιο διπλα ευρισκονται σε μεγαλη κινηση πηδουν ψηλα και ΛΑΚΤΙΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!Θελω να μαθω λοιπον για ποιον λογο εχουν τρελαθει αυτοι οι ανθρωποι και κανουν αυτα?..
Φισικα ο Σολων απαντα ξεκαθαρα για ποιον λογο πρεπει ενας ελευθερος ανθρωπος να εξασκειται στις πολεμικες τεχνες και ειναι πολυ ενδιαφερον παρετε το βιβλιο αυτου το οποιο ειναι πραγματικος θυσαυρος.Κατι σχετικα με τις απαντησεις του Σολωνα εχω γραψει στο ΕΚΓΥΜΝΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ.ομως μαζι με του Φιλοστρατου Περι γυμναστικης οπου υπαρχουν πλειστες και εκτεταμενες αναφορες στις πολεμικες τεχνες της Ελλαδας,πιστευω πως ειναι αναγκαιο να μελετηθουν αυτα τα δυο εργα.
Επειδη τωρα τελευταια εχει γινει πολυ φασαρια με mma και brazilian και αλλα τετοια παρομοια,καλο ειναι να δουμε μιας και ειμαστε στην Ελλαδα πως νωριτερα απο ολους εξασκουνταν οι προγονοι μας σε αυτα.
Ωστοσο,περα απο τις ταμπελες που δεν εχουν και τοσο νοημα,ευχομαι καλη και σκληρη προπονηση σε ολους με πνευμα ΕΛΛΗΝΙΚΟ.(Αλφεε,καραφλα και λοιποι ετοιμαστητε να πνιξουμε πολλα "γατακια"..)
Η Μουσική στην Αρχαία Ελλάδα ήταν εξαρχής κυρίως φωνητική. Η εμφάνιση αποκλειστικά οργανικής μουσικής συμβαίνει περίπου τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο “Πυθικός Νόμος” – ένα έργο που υπήρξε κλασσικό – επιβεβαιώνει την στροφή αυτή που οδήγησε σταθερά στην επικράτηση κατά τη διάρκεια των κλασσικών χρόνων της σολιστικής ερμηνείας, τόσο στις εκδηλώσεις της ιδιωτικής όσο και της δημόσιας ζωής. Μέσα από το σύνολο των πηγών – εικονογραφία, θεωρητικά κείμενα περί Μουσικής και Αρμονικής συγγραφέων της εποχής όπως ο Αριστόξενος, ο Κλεωνίδης κ.α. – συμπεραίνουμε με σχετική ασφάλεια τον τρόπο εκτέλεσης των μουσικών οργάνων.
Η «χρήση» της λύρας λ.χ. και της κιθάρας, μας παραδίδεται με μεγάλη ακρίβεια μέσα από τις δεκάδες σωζόμενες παραστάσεις. Ειδικότερα η τοποθέτησή της, ο τρόπος που κρατά το όργανο ο μουσικός και ο τρόπος παιξίματος, η χρήση και των δύο χεριών και η «συνεργασία» του μουσικού με τον αοιδό, είναι ζητήματα τα οποία λιγότερο ή περισσότερο έχουν βρει την απάντησή τους μέσα από την προσεκτική μελέτη της σωζόμενης αγγειογραφίας σε συνδυασμό με πληροφορίες / οδηγίες που μας παραδίδονται από τους Λυρικούς Ποιητές, η ακόμα και τον Αριστοφάνη.
ΈΓΧΟΡΔΑ Για τα όργανα των αρχαίων Ελλήνων αντλούμε τα περισσότερα στοιχεία από την πλούσια εικονογραφία και ειδικότερα από τις αγγειογραφίες, τα ανάγλυφα, τα ψηφιδωτά, τα αγάλματα κ.α. Τα σωζόμενα μουσικά όργανα, έστω και σε θραυσματική μορφή, είναι ελάχιστα, ιδιαίτερα όμως εύγλωττα, ενώ, τέλος, πηγή πληροφοριών είναι τα πάσης φύσεως έργα και κείμενα στα οποία διασώζεται ένας σοβαρός όγκος πληροφοριών, με βάση τις οποίες ο Λύραυλος δημιούργησε αυθεντικά ανακατασκευασμένα μουσικά όργανα. H ΛΥΡΑ : το πλέον διαδεδομένο έγχορδο της αρχαίας Ελλάδας, ένα μουσικό όργανο ιδιαίτερα δημοφιλές αφού δεν ήταν όργανο απαραίτητα των επαγγελματιών. Σύμβολο του Απόλλωνα, η λύρα δεν χρησιμοποιείτο σε εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους, ενώ ήταν το κατεξοχήν όργανο για εκπαίδευση των νέων. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως το εθνικό όργανο των αρχαίων Ελλήνων.
Η ΦΟΡΜΙΓΞ : η παλαιότερη ίσως μορφή / εκδοχή της αρχαίας κιθάρας, κατεξοχήν συνδεδεμένη με την απόδοση από ραψωδούς των ομηρικών επών. Θεωρείτο ιερό όργανο και ίσως υπήρξε το πιο αρχαίο έγχορδο. Η ΚΙΘΑΡΙΣ : συνήθως με τετράγωνη βάση είναι το μουσικό όργανο που απαιτεί δεξιοτεχνία γι’αυτό χαρακτηρίζεται ως το όργανο των επαγγελματιών κιθαρωδών και των μεγάλων μουσικών αγώνων. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας πιο τελειοποιημένος τύπος λύρας με περισσότερες χορδές (7 ή 8 χορδές στην κλασσική εποχή ενώ αργότερα συναντούμε και όργανα με περισσότερες) και πιο δυνατό ήχο. Η ΒΑΡΒΙΤΟΣ : με πιο μεγάλους βραχίονες και ως εκ τούτου με πιο μεγάλες χορδές, το μουσικό αυτό όργανο έχει χαμηλότερη έκταση, και ήχο γλυκύτερο και πιο βαρύ από εκείνο της λύρας. Η ΠΑΝΔΟΥΡΑ Ή ΠΑΝΔΟΥΡΙΣ : τρίχορδο όργανο, πρόγονος του λαούτου, ονομαζόμενο από τους αρχαίους και ως τρίχορδον
ΠΝΕΥΣΤΑ Ο ΑΥΛΟΣ & Ο ΔΙΑΥΛΟΣ : το σημαντικότερο αρχαιοελληνικό πνευστό, χρησιμοποιείτο σε όλες σχεδόν τις ιδιωτικές και δημόσιες τελετές, στους εθνικούς αγώνες, στις πομπές και φυσικά στις παραστάσεις τραγωδίας. Είχε χαρακτήρα οργιαστικό και ήταν συνδεδεμένος με την λατρεία του θεού Διονύσου.
Η ΣΥΡΙΓΞ : πνευστό ιδιαίτερα ταπεινής θέσης, χρησιμοποιείτο ευρύτατα από τους ποιμένες ήταν μάλιστα συνδεδεμένη με τον θεό Πάνα – η πολυκάλαμη εκδοχή του οργάνου ονομαζόταν μάλιστα «σύριγγα του Πανός». Η σύριγγα δεν χρησιμοποιείτο για καλλιτεχνικούς σκοπούς.
Η ΣΑΛΠΙΓΞ : Κατασκευασμένη από χαλκό. Δεν χρησιμοποιούνταν για καθαρά μουσικούς σκοπούς, αλλά για πολεμικά σαλπίσματα καθώς και για τελετουργικούς σκοπούς.
ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ : μια φυσική σάλπιγγα. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν συνήθως τρίτωνα ή κάσση ή στρόμβο.
ΚΡΟΥΣΤΑ ΤΟ ΤΥΜΠΑΝΟ : όργανο κατεξοχήν «γυναικείο», χρησιμοποιείτο περισσότερο στις οργιαστικές λατρείες – πχ Βακχικές. Όπως και όλα εξάλλου τα κρουστά, δεν χρησιμοποιείτο για καθαρά μουσικούς σκοπούς, αλλά κυρίως σε τελετές και λατρευτικού χαρακτήρα θρησκευτικές εκδηλώσεις.
ΤΑ ΚΡΟΤΑΛΑ Ή ΚΡΕΜΒΑΛΑ : ξύλινα κρουστά αντίστοιχα με τις σημερινές καστανιέτες. Χρησιμοποιούνταν για να κρατάνε τον ρυθμό των χορευτών και συνήθως τα κρατούσαν γυναίκες. ΤΑ ΚΥΜΒΑΛΑ : κατασκευασμένα από μέταλλο, συνδέονταν κατεξοχήν με την διονυσιακή λατρεία και τελετές. Είχαν ασιατική προέλευση και μολονότι χρησιμοποιούντο δεν θεωρούντο όργανα με ουσιαστική αξία.
ΤΟ ΣΕΙΣΤΡΟ : κρουστό αφρικανικής / αιγυπτιακής προέλευσης που με τον οξύ του ήχο αποτελούσε ένα είδος ρυθμικής συνοδείας.
Η πίστης των αρχαίων Ελλήνων εν αντιθέσει με την σημερινή χριστιανική πίστη, έδωνε συχνά ανθρωπομορφικό σχήμα όχι μόνο στον Θεό/Θεούς/Αγίους / Ημίθεους, αλλά και στους ήρωες, την επιφάνεια των οποίων έβλεπαν συχνά στη μάχη. Οι ήρωες θεωρούνταν ικανοί να επανέρχονται στη ζωή όχι μόνον εσχατολογικά, αλλά και να επεμβαίνουν στις μάχες στον παρόντα χρόνο. Τέτοιες εμφανίσεις θεωρούνταν επιφάνειες.
Γνωστά παραδείγματα είναι ο Αίας ο Τελαμώνιος στην ναυμαχία της Σαλαμίνος, ο Εχετλαίος στον Μαραθώνα και διάφοροι άλλοι.
«Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Καταπού; Ως πότε; Ποιοί κυβερνάνε;» Ο Μικρός Ναυτίλος, Οδυσσέας Ελύτης.
Το επικήδειο σημείωμα του Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη
«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου, σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής που δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;»
Άρθρο 120. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ των Ελλήνων
Οικονομική κρίση
«Αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Καποδίστριας
Εσύ τι είσαι;
«Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα υπερβολικά για όλη την Ελλάδα εν γένει, γιατί και εγώ είμαι Έλληνας από παλαιά και δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω την Ελλάδα υποδουλωμένη αντί ελευθέρας» O Αλέξανδρος Α', ο επικαλούμενος «Φιλέλληνας», ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, πριν από τον Μ. Αλέξανδρο, πριν από τον Φίλιππο."Η Ελλάδα ποτέ δεν θα δεχθεί ονομασία που θα έχει σαν συνθετικό ή παράγωγο τη λέξη Μακεδονία". Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών 1992
Ας αρχίσουμε το τραγούδι με τις Μούσες τις Ελικωνιάδες που κατέχουν τον Ελικώνα, το ιερό και μεγαλόπρεπο βουνό και χορεύουν με τ’απαλά τους πόδια, γυρ’ από την κρήνη με τους μενεξέδες και τον βωμό του μεγαλοδύναμου γυιού του Κρόνου, και σαν λούσουν τα τρυφερά κορμιά τους στον Περμησσό ή στην Ιπποκρήνη ή στον σεβαστό Ολμειό, στην πιο ψηλή κορφή του Ελικώνα, στήνουν χορούς μαγευτικούς, βάζοντας δύναμη στα πόδια τους. Κι από κει ξεπηδούν μεσ’ τη νύχτα, τυλιγμένες σε πυκνή ομίχλη και πηγαίνουν υμνώντας με πανέμορφη φωνή τον Δία τον Αιγίοχο, την Αργεία την Ήρα τη σεβαστή, τη χρυσοπέδιλη, και την κόρη του Αιγίοχου Δία, τη γλαυκομάτα Αθηνά, τον Φοίβο Απόλλωνα και την τοξεύτρα Άρτεμη, τον αφέντη της γης, τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα και τη σεμνή Θέμιδα, την παιχνιδοβλέφαρη Αφροδίτη και τη χρυσοστεφανωμένη Ήβη, την όμορφη Διώνη και τη Λητώ, τον Ιαπετό και τον δόλιο Κρόνο, την Ηώ και τον μέγα Ήλιο, τη λαμπρή Σελήνη και τη Γαία, τον Ωκεανό τον μέγα και τη μαύρη Νύχτα και την ιερή γενιά των αιώνιων άλλων αθανάτων. Αυτές δίδαξαν κάποτε στον Ησίοδο ένα όμορφο τραγούδι, καθώς έβοσκε τ’ αρνιά του κάτω απ’ τον ιερό Ελικώνα. Κι αυτά τα λόγια πρώτα μου αφηγήθηκαν οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι κόρες του Δία του Αιγίοχου: «πως εμείς οι αγριοβοσκοί, οι ξεδιάντροποι, που είμαστε μόνο κοιλιές, ξέρουμε ψέμματα πολλά να λέμε που μοιάζουν με αλήθειες, αλλά ξέρουμε, αν το θέλουμε να λέμε και την αλήθεια». Έτσι μίλησαν οι κόρες του μεγάλου Δία με λόγια καθαρά και κόβοντας ένα κλαρί δάφνης, γεμάτο βλαστούς, μου τόδωσαν σκήπτρο. Και μου ενέπνευσαν τραγούδι θεσπέσιο για να τραγουδώ τα μελλούμενα και τα περασμένα και με πρόσταξαν να υμνώ την αιώνια γενιά των μακαρίων, πρώτα όμως ν’ αρχίζω και να τελειώνω το τραγούδι μου μ’ αυτές. Αλλά γιατί μιλάμε για πράγματα που δεν είναι Τόσο σημαντικά;
Γαμήλια τελετή
Στη νήσο Απία της Πολυνησίας,(η Πελοπόννησος πρίν τόν Πέλοπα ονομαζόταν Απία από τόν πρώτο Θεοβασιλέα της Άπιν,μάθετε δε ότι καί σήμερα τήν αχλαδιά στήν Πελοπόννησο τήν λένε απιδιά.)