Βοηθήστε να σωθεί ο Ιερός Βωμός των 12 Θεών! Help us to Save the Sacred Altar of the 12 Gods.

Όσοι Συνέλληνες επιθυμούν ας αναρτήσουν την εικόνα στις ιστοσελίδες τους και ας το διαδώσουν και όπου μπορούν!
Ευχαριστούμε

    Ο Ιερός Βωμός των 12 Θεών μπορεί να σωθεί! Αρκεί να βοηθήσεις!
 

ΣυνΈλληνα!
Ο Ιερός μας Βωμός, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμένει έρμαιο στα

Πολύχρωμων Θεών περιήγησις

Μέχρι στιγμής, το θέαμα των «Πολύχρωμων Θεών» έχουν απολαύσει 1.000.000 επισκέπτες σε 150 μουσεία της γης*. Μόνο πέρσι στο μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο τους επισκέφτηκαν 250.000 ενδιαφερόμενοι. Τώρα με τιμή και υπερηφάνεια την έκθεση θα  φιλοξενήσει το αρχαιολογικό ινστιτούτο του Göttingen, στην Γερμανία (6 Μαρτίου-31 Ιουλίου). 

*Η Έκθεση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου το 2004 και στη συνέχεια σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Βασίστηκε σε μια ιδέα που γεννήθηκε το 1982 στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου σχετικά με την χρωματικότητα των αρχαίων αγαλμάτων. Για την ανασύσταση των αρχικών χρωμάτων χρησιμοποιήθηκαν νέες ερευνητικές μέθοδοι που επέτρεψαν τον εντοπισμό χρωματικών καταλοίπων σε αρχαία γλυπτά. Δημιουργήθηκαν εκμαγεία γνωστών γλυπτών που χρωματίστηκαν σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας. Δίπλα στα 21 επιχρωματισμένα εκμαγεία παρουσιάστηκαν και 51 πρωτότυπα έργα ώστε να γίνει εύκολα αντιληπτή η διαφορά της σημερινής κατάστασης των γλυπτών από την εκτιμώμενη από την έρευνα αρχική κατάσταση.

Σχετικό θέμα: Έγχρωμα, φανταχτερά , θεϊκά.

Υποβρύχια-αεροπλανοφόρα (+Βίντεο)

Κατά το τέλος του β' παγκοσμίου πολέμου έπεσαν στα χέρια των Αμερικανών πέντε γιαπωνέζικα υποβρύχια τα οποία μετέφεραν μέχρι και πέντε αεροπλάνα στο εσωτερικό τους, τα οποία μέσα σε 7 λεπτά ήταν έτοιμα για απογείωση. Ήταν δε τόσο τεχνολογικά προηγμένα (το γιαπωνέζικο υποβρύχιο I-201 ήταν με 20 κόμβους  2, 5 φορές ταχύτερο από το καλύτερο αμερικανικό της εποχής) ώστε τελικά  η US Navy αναγκάσθηκε να τα βυθίσει σε μυστική αποστολή κοντά στην Χαβάη το 1946 για να μη τα δουν οι Σοβιετικοί...

Οι Κλέφτες του Χρόνου

Η νέα ταινία του ΘΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥ

 

Στην μονότονη ζωή της επαρχιακής πόλης όπου ο ρυθμός της ήταν αφόρητα αργός αλλά η ίδια η ζωή απελπιστικά σύντομη, όπου η κάθε μέρα έμοιαζε με την προηγούμενη, όπου σκοτάδι σκέπαζε τις ψυχές των ανθρώπων, ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος γίνεται ο καλλιτέχνης αυτού του αγνοημένου κόσμου. Με τα πινέλα του δίνει χρώμα στην ασπρόμαυρη πόλη και με τον φωτογραφικό του φακό δίνει αδυσώπητη πάλη με τον χρόνο. Του κλέβει διαρκώς στιγμές για να διασώσει ανθρώπινες ψυχές από την λήθη και την εξαφάνισή τους.

Τα Μυστικά του Παρθενώνα

Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για το πως χτίστηκε ο Παρθενώνας. Τα μυστικά της κατασκευής του και οι τεχνολογικές γνώσεις των Ελλήνων εντυπωσιάζουν τους αρχιτέκτονες και ξεπερνούν ακόμα και εκείνες των πρώτων αναστηλωτών. Πως κατάφεραν να χτίσουν ένα τεχνολογικό αριστούργημα σε λιγότερο από εννέα χρόνια, όταν κάτι τέτοιο φαίνεται δύσκολο ακόμα και με την σημερινή τεχνολογία; Εμείς για άλλη μια φορά ευχαριστούμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους. 

Πρωτογένεια,η πρώτη γυναίκα στον κόσμο μετά από τον κατακλυσμό!

Η Πρωτογένεια, κόρη του Δευκαλίωνα και της Πύρρας αναφέρεται ως η πρώτη γυναίκα στον κόσμο ύστερα από την εξαφάνιση του ανθρωπίνου γένους από τον κατακλυσμό (Βλ. εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ 24,σελ.767) και είναι η μητέρα ενός „προπάτορα“ των Ολυμπιακών Αγώνων του Αέθλιου.

Σύμφωνα με την παράδοση την  Πρωτογένεια την απήγαγε ο Δίας στο Μαίναλο της Αρκαδίας και από την ένωση αυτή γεννήθηκαν ο Αέθλιος και ο βασιλιάς των Επειών :τοὺς Ἠλείους ἴσμεν ἐκ Καλυδῶνος διαβεβηκότας καὶ Αἰτωλίας τῆς ἄλλης: τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα ἐς αὐτοὺς τοιάδε εὕρισκον. βασιλεῦσαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ λέγουσιν Ἀέθλιον, παῖδα δὲ αὐτὸν Διός τε εἶναι καὶ Πρωτογενείας τῆς Δευκαλίωνος, Ἀεθλίου δὲ Ἐνδυμίωνα γενέσθαι:Παυσανία Ηλιακά Α΄, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α'

Πρωτογένεια, η «γιαγιά» των Ολυμπιακών αγώνων

Ο πρώτος που στην παγκόσμια ιστορία για πρώτη φορά εμπνεύστηκε την αθλητική αναμέτρηση ήταν ο Αέθλιος, ο πρώτος βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας, ισχυρής πόλης-κράτους, κοντά στην Ολυμπία.
Σύμφωνα με την επικρατήσασα παράδοση, οι 5 Ιδαίοι Δάκτυλοι (Ηρακλής ,Παιωναίος, Επιμήδης, Ιάσιος και Ίδας) δεν  ίδρυσαν αλλά αναβάθμισαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, -που ήταν γνωστοί από την εποχή του Αέθλιου, και αυτός είναι ο λόγος που ο Αέθλιος τιμόταν ως προστάτης των αγώνων σχεδόν απ΄ όλες τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας όπως εξάλλου είναι γνωστό ότι ένα μήνα πριν ξεκινήσουν οι αθλητές προπονούνταν στο  γυμνάσιο της αρχαίας Ήλιδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες- ως εξής: ο Ηρακλής πρότεινε στους άλλους 4 να κάνουν αγώνες δρόμου. Μετά τη λήξη των αγώνων, ο Ιδαίος Ηρακλής στεφάνωσε τους νικητές. Στη συνέχεια, πρότεινε να τελούνται οι αγώνες αυτοί κάθε 5 χρόνια, όσοι ήταν και οι Ιδαίοι Δάκτυλοι. ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες Πραγματικά, στην Ολυμπία υπήρχε ιδιαίτερος βωμός των Ιδαίων Δακτύλων.

Νίκος Σάμιος

Βιβλιογραφία: Παυσανία Ηλιακά Α΄ , Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α' "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ.Α΄, Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ, Βικιπαίδεια

Οι ΗΣΑΠ και τα αρχαιότερα μνημεία της πόλης...

Η διοίκηση των ΗΣΑΠ έχει αποφασίσει την εσπευσμένη κατάχωση μιας εκ των σημαντικότερων αρχαιολογικών ανακαλύψεων
Τα έργα ανακαίνισης της γραμμής των ΗΣΑΠ στο σημείο ανάμεσα στο Θησείο και το Μοναστηράκι έφεραν στο φως μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών. Η ανακάλυψη δεν έγινε ευρέως γνωστή πέραν των αρχαιολόγων και η διοίκηση των ΗΣΑΠ έχει αποφασίσει την εσπευσμένη κατάχωση.
Πρόκειται για τον Βωμό των Δώδεκα Θεών, στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών, ένα από τα αρχαιότερα μνημεία της πόλης, που αποτελούσε ορόσημο και θεωρούνταν ουσιαστικά το κέντρο της, εφόσον χρησιμοποιούνταν ως αφετηρία για τη μέτρηση των αποστάσεων. Ήταν η «Πλατεία Συντάγματος» της αρχαίας Αθήνας, όπως λένε χαρακτηριστικά αρχαιολόγοι.
Οι αρχαιολόγοι μιλούν για μία ανακάλυψη υψίστης σημασίας, ικανή να ανατρέψει

Το νόημα της επίσκεψης στα Ιερά

Η αυτοσυνειδησία και η απάντηση στα οντολογικά ερωτήματα του ανθρώπου. 

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ (8 Βίντεο)

Συνέχεια....

Ομηρικοί Ύμνοι (Ανώνυμου)

Εις Γήν Μητέρα Πάντων

''Ομηρικοί Ύμνοι''

Oι Ομηρικοί Ύμνοι αποτελούν μια συλλογή αρχαίων ελληνικών ύμνων σε μέτρο δακτυλικό εξάμετρο, το ίδιο που χρησιμοποιείται στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Στην Αρχαιότητα, οι ύμνοι αυτοί αποδίδονταν στον Όμηρο: η πρώτη αναφορά σε αυτούς σε γραπτό κείμενο γίνεται από τον Θουκυδίδη (iii.104). Ορθώς ο Wolf στα PROLEGOMENA AD HOMERUM έβγαλε το συμπέρασμα ότι αυτοί οι ύμνοι χρησίμευαν στους ραψωδούς ως προεισαγωγή στις επικές απαγγελίες.
Οι παλαιότεροι από αυτούς γράφτηκαν κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. κι έτσι βρίσκονται ανάμεσα στα αρχαιότερα μνημεία της ελληνικής λογοτεχνίας. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ομηρικοί ύμνοι γράφτηκαν κατά την Αρχαϊκή περίοδο (7ος-6ος αιώνας π.Χ.), μερικοί θεωρούνται ως έργα της Ελληνιστικής Περιόδου.
Οι ύμνοι ποικίλουν σε μέγεθος: κάποιοι είναι σύντομοι και τελειώνουν σε τρεις ή τέσσερις σειρές, ενώ άλλοι καλύπτουν μέχρι και πεντακόσιους στίχους. Οι μεγαλύτεροι ύμνοι περιλαμβάνουν επίκληση, εγκώμιο και αφήγηση, κάποιες φορές εκτεταμένη. Τα περισσότερα σωζόμενα χειρόγραφα από τα Βυζαντινά χρόνια ξεκινούν με τον Τρίτο Ύμνο. Μια τυχαία ανακάλυψη το 1777, στη Μόσχα, έφερε στο φως τους δυο ύμνους που βρίσκονται στην αρχή της συλλογής, τον Ύμνο προς το Διόνυσο και τον Ύμνο προς τη Δήμητρα. Περιέχονται σε ένα μοναδικό χειρόγραφο του 15ου αιώνα και σώζονται σε αποσπασματική μορφή.
Οι 33 ύμνοι είναι αφιερωμένοι στους εξέχοντες θεούς της Ελληνικής μυθολογίας 
εδώ

Δημήτρης Λιαντίνης. "Ζει " ανάμεσα μας.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στην Πολοβίτσα της Λακεδαίμονος στις 23 Ιουλίου 1942. Σπούδασε κλασσικές γνώσεις, Ίωνες φυσικούς και ανθρωπολογία. Νέος περπάτησε για μια στιγμή, στην Ανω Ενγκαντίν και στο κάστρο του Εζέ. Στα πάρεργά του ασχολήθηκε με τους κήπους και με τον ουρανό, με τάξη και με λιτότητα, και στο μέτρο του ανθρώπου.
Το ερώτημα που του τέθηκε στο δρόμο, κάτι σαν το αίνιγμα της Σφίγγας στις Θήβες, εστάθηκε το ακόλουθο:
- Καθώς κοιτάς το μηδέν στα μάτια δύνεσαι να μην αποκαρτερήσεις;
Αποκρίθηκε: - Ναι.
Το παραπάνω λιτό βιογραφικό είναι αυτό που επέλεξε ο ίδιος να αφήσει, και υπάρχει στο οπισθόφυλλο της Γκέμμας.

---

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 - 1998) υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της αγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.

Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε σε Λιαντίνης για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας.

Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου.

Από το 1973 μέχρι το 1975 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».

Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε ελληνικό σχολείο στο Ludwigshafen. Εκτός του Πανεπιστημίου δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και σε διάφορα ΠΕΚ. Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια θεολογίας Νικολίτσα Γεωργοπούλου. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη.

Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Τον Ιούλιο του 2005 ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολάκακος οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μία σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο ίδιος. Όπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή.

Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις που κατέληξαν με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης. Όμως άφησαν αναπάντητο* το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου, η οποία ωστόσο δύναται να προσδιοριστεί μεταξύ 1ης και 5ης Ιουνίου 1998. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν τα οστά του να μείνουν στον Ταύγετο, τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας.

Η σπηλιά στην οποία ο Δ.Λιαντίνης πέρασε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του.

Διαβάστε το: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/07/blog-post_24.html#ixzz1EDJq1g5I

 * Αεί ζητούμενον, αεί απορούμενον...

Ο Ναός του Ποσειδώνα

Ανακαλύφθηκαν τεχνητά δάχτυλα σε μούμιες!

Ανακαλύφθηκαν δύο τεχνητά μεγάλα δάχτυλα ποδιού, εκ των οποίων το ένα βρέθηκε σε μια αιγυπτιακή μούμια και ενδεχομένως να πρόκειται για τις πρώτες προθέσεις που δημιουργήθηκαν ποτέ.

Τα ευρήματα, χρονολογούνται γύρω στο 600 π.Χ., ενώ φέρουν ίχνη χρήσης, που καταδεικνύουν πως είχαν φορεθεί και δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο για να αποκατασταθεί η σωματική ακεραιότητα στις μούμιες.

Ακρόπολη. Μία εξαιρετική παρουσίαση

Λουκιανός: ο «δάσκαλος» του Βολταίρου, του Τζόναθαν Σουίφτ και του Ιούλιου Βερν

Ο Λουκιανός 

Ο Λουκιανός, Σύριος μεν στην προέλευση αλλά      ενεργώς μετέχων της Ελληνικής Παιδείας υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους φιλόλογους όλων των εποχών και σίγουρα το καταπληκτικό θεμέλιο συγγραφέων έργων επιστημονικής φαντασίας αλλά και άλλων κορυφαίων ανθρώπων της εποχής του Διαφωτισμού όπως του Βολταίρου, του Τζόναθαν Σουίφτκαι του Ιούλιου Βερν.

 Προς το τέλος της ζωής του έκανε μια δραστική στροφή σε σχέση με τα παλιά ελληνικά ιδανικά του. Καλλιέργησε σχέσεις με ισχυρούς ανθρώπους και έκανε αυτό ακριβώς που τόσο συχνά στηλιτεύει στα έργα του: εξασφάλισε μια θέση ανώτατου διοικητικού στην Αίγυπτο, με παχυλό μισθό.

Παρότι αντιπαθούσε την αστρολογία (βλ. Ἀλέξανδρος ή Ψευδόμαντις) και τις νέες μυστικιστικές τάσεις της εποχής του, ο σκεπτικισμός του κατευθύνεται κυρίως κατά της λαϊκής δεισιδαιμονίας και της παραδοσιακής θρησκείας. Την τελευταία την αντιμετωπίζει με ορθολογικό πνεύμα. Συχνά ειρωνεύεται τις υπερβολές της μυθολογίας, όπως αυτή εκφράζεται στην ποίηση, και δε διστάζει να θίξει ακόμη και "ιερά τέρατα" της ποιητικής παράδοσης, όπως ο Όμηρος. Στην τάση του προς απομυθοποίηση είναι εμφανείς οι επιρροές που δέχτηκε από την Επικούρεια φιλοσοφία.

Συχνά καταλογίζεται στον Λουκιανό ότι ασκεί κριτική χωρίς ουσιαστικά να προτείνει λύσεις, ότι "γκρεμίζει" χωρίς να οικοδομεί κάτι νέο στη θέση των αξιών που αποκαθηλώνει. Μπορεί ωστόσο να υποστηρίξει κανείς ότι με την κριτική του οδηγεί τον αναγνώστη σε μια πιο σοβαρή και υπεύθυνη στάση ζωής, στην πορεία για την εξεύρεση λύσεων.

Δυστυχώς σήμερα οι αρχαίοι διδάσκονται αυστηρά και κρύα στους νεότερους και ξεχνάμε ότι και οι Αρχαίοι είχαν την πλάκα τους:

Ο Λουκιανός και ο ψευδομάντης

Γράφει ο Δημήτρης Γερμιώτης*

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη της Παφλαγονίας Αβώνου Τείχος ζούσε τον 2^ο αιώνα της χρονολογίας μας ένας νεαρός ονόματι Αλέξανδρος.  Δεν ήταν ούτε πλούσιος, ούτε μορφωμένος, ούτε είχε σημαίνοντες γονείς και στα νιάτα του ήταν ανεπάγγελτος. Ήταν όμως ωραίο παιδί και καθώς  δεν ήταν και πολύ… φανατικός άντρας, για ένα διάστημα έκανε το “τεκνό” σε διαφόρους πλούσιους μερακλήδες. Μεταξύ αυτών ήταν και ένας αγύρτης, που παρίστανε τον μάντη, και ισχυριζόταν πως μπορούσε να κάνει μάγια, να εξορκίζει, να προλέγει το μέλλον, να ανακαλύπτει κρυμμένους θησαυρούς και όλα τα σχετικά. Επί πλέον ισχυριζόταν πως υπήρξε μαθητής του μεγάλου διδασκάλου, του Απολλώνιου του Τυανέα.

Ο Αλέξανδρος έμεινε κοντά στον προστάτη του λίγα χρόνια, και συν τοις άλλοις έμαθε και την τέχνη της μαντικής και της θαυματοποιίας. Όταν δε κάποτε μεγάλωσαν τα γένια του, δεν περνούσε πια η μπογιά του και η σταδιοδρομία του ως Γανυμήδη τερματίστηκε, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί όσα κόλπα έμαθε κοντά στον αγύρτη. Στην αρχή συνεταιρίστηκε με κάποιον ονόματι Κοκκωνά και άρχισαν να περιοδεύουν στη Μικρασία και τη Θράκη. Βρήκαν και κάποια πλούσια, μεσόκοπη μεν αλλά φιλάρεσκη, στην οποία προσκολλήθηκαν εξασφαλίζοντας έτσι τα προς το ζην μια που δεν είχαν ακόμα μεγάλα έσοδα σαν μάγοι.

Η εποχή προσφερόταν σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Και τότε είχαμε ένα είδος παγκοσμιοποίησης. Η πόλη-κράτος της κλασσικής αρχαιότητας είχε υποκατασταθεί από το οικουμενικό ρωμαϊκό κράτος. Οι παλιοί δημοκρατικοί θεσμοί ατόνησαν ή καταργήθηκαν, ο υπήκοος αντικατέστησε τον πολίτη και το αίσθημα ασφαλείας που έδινε στους πολίτες της κάθε πόλη-κράτος εξαφανίστηκε. Η θέση των κατώτερων αλλά και των μεσαίων στρωμάτων στο μεσογειακό χώρο χειροτέρεψε απότομα. Μπορεί η εποχή αυτή να ονομάζεται “Ρωμαϊκή Ειρήνη” αλλά αυτό ίσχυε μόνο για τους πλούσιους και ισχυρούς, για τους δούλους και τους φτωχούς δεν υπήρχε ειρήνη παρά μόνο καταστολή. Αυξήθηκε σε πρωτοφανείς ρυθμούς ο αριθμός των δούλων, η δουλική εργασία, προσπόριζε αμύθητο πλούτο στους μεγάλους γαιοκτήμονες και  εξαθλίωνε τα κατώτερα αγροτικά στρώματα. Μεγάλωσε

Ενας αρχαιολόγος που... οπλοφορεί.

Foto: AFP

Ισραήλ: Καταδιώκοντας τυμβωρύχους, Ισραηλινοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια αρχαία εκκλησία έξω από την Ιερουσαλήμ

Η καταδίωξη μιας ομάδας τυμβωρύχων οδήγησε στην ανακάλυψη μιας αρχαίας εκκλησίας, έξω από την Ιερουσαλήμ, η οποία ενδέχεται να περιέχει τον τάφο του βιβλικού προφήτη Ζαχαρία, όπως έγινε γνωστό από τις ισραηλινές αρχές.
Η εκκλησία, που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, καταστράφηκε από σεισμό πριν από περίπου 1.300 χρόνια και παρέμεινε θαμμένη μέχρι και πριν από λίγο καιρό, όταν άνδρες της Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων του Ισραήλ, οι οποίοι αναζητούσαν μια συμμορία τυμβωρύχων, πρόσεξαν τον παραστάτη μιας πόρτας που εξείχε από το έδαφος.
Οι κακοποιοί ξέφυγαν (συνελήφθησαν λίγους μήνες αργότερα σε κοντινή τοποθεσία) όμως οι αρχαιολόγοι που ανέλαβαν τις ανασκαφές στο σημείο αποκάλυψαν τα ερείπια μιας εκκλησίας.
Ο ναός έχει μέγεθος γηπέδου του μπάσκετ και περιείχε πεσμένες μαρμάρινες κολόνες

Εις μνήμη....

Σαν σήμερα, 4 Φεβρουαρίου 1843, πεθαίνει στην Αθήνα ο μεγάλος Έλληνας και Απελευθερωτής Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Αφιέρωμα στον Κολοκοτρώνη.

                                       

Κωνσταντίνος Σιμωνίδης: Η Οδύσσεια του πλαστογράφου!

Η Οδύσσεια του πλαστογράφου :

Η περιπετειώδης ιστορία του Κωνσταντίνου Σιμωνίδη, ο οποίος ξεγέλασε την Ευρώπη και ταυτοχρόνως εφεύρε την αρχαιότητα.

Μόλις κυκλοφόρησε μια γερμανική βιογραφία του διαβόητου πλαστογράφου χειρογράφων Κωνσταντίνου Σιμωνίδη. Τον παρουσιάζει όχι σαν κοινό απατεώνα αλλά σαν ρομαντικό τέκνο της νεώτερης Ελλάδας.

Ο πλαστογράφος Σιμωνίδης ήταν ένας ρομαντικός Έλληνας!

Για τον δαιμόνιο και δεινό πλαστογράφο χειρογράφων του 19ου αιώνα Κωνσταντίνο Σιμωνίδη δεν έχουν γραφεί πολλά, μόνο λίγα και τελεσίδικα, σαν να ντρεπόμαστε κάπως γι’ αυτόν τον ευφάνταστο παραχαράκτη της πνευματικής ιστορίας του έθνους. Ξέρουμε ότι γεννήθηκε στη Σύμη το 1820, ότι μελέτησε την τέχνη των χειρογράφων στο Άγιον Όρος, ότι εξαπάτησε ιερείς και φαρισαίους, λογίους και προύχοντες στην Ελλάδα αλλά και στην Αγγλία και τη Γερμανία και τη Ρωσία και την Αίγυπτο χαρίζοντας και πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, χειρόγραφα μεγάλων συγγραφέων που είχε αντιγράψει ο ίδιος ή περγαμηνές εντελώς ανύπαρκτων συγγραφέων που είχε επινοήσει ο ίδιος. Ένα απόσπασμα από το λήμμα Κωνσταντίνος Σιμωνίδης σε μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια: «Από νεαρή κιόλας ηλικία έδωσε δείγματα της ροπής του προς τη διαστροφή, αφού αποπειράθηκε να φονεύσει τους γονείς του». Με άλλα λόγια μια ύποπτη φιγούρα του 19ου αιώνα τελεσίδικα καταδικασμένη στη συνείδησή μας.
Απάτες ή συμπτώματα της εποχής;
Γι’ αυτό ακριβώς και μας κίνησε το ενδιαφέρον ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε στη Γερμανία αυτή την εβδομάδα με τίτλο 

«Η οδύσσεια του πλαστογράφου. Η περιπετειώδης ιστορία του Κωνσταντίνου Σιμωνίδη που εξαπάτησε την Ευρώπη και εν παρόδω εφεύρε την αρχαιότητα.» 

Το υπογράφει ο δημοσιογράφος, θεατρικός κριτικός και συγγραφέας Rüdiger Schaper. Μας ενδιαφέρει γιατί η γερμανική αυτή βιογραφία του Σιμωνίδη διακατέχεται από μια συγκρατημένη συμπάθεια για τον σκοτεινό ήρωά της. Γιατί; Γιατί ο Schaper δεν διηγείται τα κατορθώματα του σοφού εκείνου απατεώνα σαν βδελυρές πράξεις ενός διεστραμμένου πνεύματος, αλλά σαν συμπτώματα της εποχής του. Ήταν η εποχή της δημιουργίας των νεώτερων ευρωπαϊκών εθνών, και σ’ αυτά ο συγγραφέας συγκαταλέγει και τους Νεοέλληνες και τους Γερμανούς. Και οι δύο εφεύρισκαν τότε το εθνικό παρελθόν τους, οι Γερμανοί σαν πνευματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και οι Νεοέλληνες

Kτίστηκε από μέσα προς τα έξω η πυραμίδα;

   Η λεγόμενη μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα στην Αίγυπτο, ενδέχεται να διαθέτει δύο μυστικές, μέχρι σήμερα, αίθουσες στο εσωτερικό της, αποκαλύπτει ο γάλλος αρχιτέκτονας Ζαν Πιερ Ουντέν, γνωστός για τις θεωρίες του για το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες .

    Ο γάλλος αρχιτέκτονας σε συνεργασία με τον αμερικανό αιγυπτιολόγο Μπόμπ Μπρίερ παρουσίασαν, σε συνέντευξη Τύπου, μια τρισδιάστατη απεικόνιση των σταδίων κατασκευής της Πυραμίδας, όπου φαίνεται πώς μετακινούνταν και πώς έμπαιναν στη θέση τους οι τεράστιοι ογκόλιθοι.

    "Είμαι πεισμένος ότι υπάρχουν δύο μυστικές αίθουσες στην 'καρδιά' της πυραμίδας, στις οποίες υπάρχουν και έπιπλα, τα οποία θα χρησίμευαν στη μεταθανάτια ζωή του Φαραώ. Αυτό που θέλω είναι να βρούμε τις αίθουσες" 

τόνισε ο γάλλος αρχιτέκτονας.

    Έπειτα από έρευνες οκτώ ετών, ο Ζαν Πιερ Ουντέν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πυραμίδα κτίστηκε από μέσα προς τα έξω. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έσερναν τους ογκολίθους επάνω σε μια καμπύλη, εσωτερική ράμπα η οποία σχημάτιζε σπειροειδή σήραγγα με το εξωτερικό τοίχωμα.

    Μέχρι σήμερα μόνο εικασίες υπάρχουν για τον τρόπο κατασκευής της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπος. Το ερώτημα είναι πώς κατάφεραν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να μεταφέρουν και να τοποθετήσουν με ακρίβεια χιλιοστού τους ογκολίθους που αποτελούν τα δομικά στοιχεία του φαραωνικού τάφου, αφού στην εποχή τους δεν υπήρχαν ούτε μεταλλικά εργαλεία, ούτε τροχοί, ούτε τροχαλίες.

 Η διερεύνηση με θερμική απεικόνιση στο εσωτερικό της πυραμίδας πρόκειται όμως λόγω ταραχών –εάν ποτέ δοθεί η άδεια από το Τμήμα Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου- να καθυστερήσει.

Πηγή... 

Περιηγηθείτε σε φημισμένα Μουσεία της γης εντελώς δωρεάν.

Επισκεφτείτε διάσημα Μουσεία με ένα κλικ εδώ

Ενας εκρηκτικός Λαβύρινθος

"Ο λαβύρινθος Γόρτυνος είναι αξιολογότατος με παγκόσμιο ενδιαφέρον."
Αννα Πετροχείλου, 1990 († 2001)
Πρόεδρος της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας Ε.Σ.Ε.

Πολλοί Κρητικοί λένε ότι η σπηλιά του λαβυρίνθου - an ancient quarry-cave - είναι ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου. Ο Arthur Evans έκανε ανασκαφές στην Κνωσό, στις αρχές του 20^ουαιώνα και την ταύτισε με τον λαβύρινθο του μύθου. Η άποψή του έγινε κατά κανόνα δεκτή και επιστημονικό καθιερωμένο. Ο Paul Faure, ένας Γάλλος αρχαιολόγος, ήταν ο μόνος που νόμιζε ότι ένα τρίτο μέρος, η σπηλιά της Αγίας Παρασκευής κοντά στο Σκοτεινό, ήταν ο λαβύρινθος. Καθώς η θεωρία