Την άμεση προώθηση δημιουργίας Μουσείου έκθεσης Παλαιοντολογικών Ευρημάτων Πικερμίου αποφάσισε ομόφωνα το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ανατολικής Αττικής με την έγκριση, μετά από εισήγηση του νομάρχη Λεωνίδα Κουρή, σύναψης προγραμματικής σύμβασης μεταξύ της Νομαρχίας, της Κοινότητας Πικερμίου, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Αττικής Εταιρείας Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Στην εισήγησή του ο κ. Κουρής αναφέρθηκε στις προσπάθειες της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής και της Κοινότητας Πικερμίου για την ανάδειξη του παλαιοντολογικού πλούτου της περιοχής που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά προσέκρουσαν στην ανάγκη στέγασης στο κοινοτικό κτίριο Πικερμίου σχολικών τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, δεδομένου ότι δεν υπήρχε κατάλληλο κτίριο για ενοικίαση στην περιοχή.
Αγωνίζονται με όλα τους τα όπλα, τις τελευταίες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου στη Βρετανία, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί. Όσο και να μας ξαφνιάζει, ένα από τα όπλα τους είναι και η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Θα θυμάστε πως οι Εργατικοί, πριν από την άνοδο του Τόνι Μπλερ, είχαν ταχθεί υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα, άλλο αν στη συνέχεια την αρνήθηκε κατηγορηματικά το Βρετανικό Μουσείο.
Τώρα, υπέρμαχος της επιστροφής των Παρθενώνιων Γλυπτών δήλωσε ανοιχτά, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα «Sunday Express» (25 Απριλίου 2010), ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Νικ Κλεγκ. Ο φρέσκος λόγος του επικράτησε, τουλάχιστον δημοσκοπικά, στο πρώτο ντιμπέιτ έναντι των δύο ισχυρών αντιπάλων του, του Εργατικού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν
ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ-ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΣΜΟ, ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΤΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΙΔΙΩΤΩΝ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥΣ.
Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Ο τάφος του Δαρείου στην Περσέπολη, είναι εύγλωττος για τη θέση του βασιλιά και ηγεμόνα στην περσική αυτοκρατορία
Ποιο βασίλειο νίκησαν οι αρχαίοι στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα;
Ενα σπουδαίο και μεγάλο βασίλειο, σύμφωνα με την καθηγήτρια Αμελί Κερτ. Με τον δικό του πολιτισμό, τη δική του τέχνη, τη δική του δομή. Αλλά και με θεοκρατικά και απολυταρχικά χαρακτηριστικά.
Στοιχεία που αναδεικνύονται από τα ίδια τα ταφικά μνημεία του στην Περσέπολη, την πρωτεύουσα επί Δαρείου και Ξέρξη. Η κ. Κερτ παρουσίασε τα συμπεράσματά της από τη μακρόχρονη μελέτη αυτών των στοιχείων σε μία διάλεξη το βράδυ της Παρασκευής στο Μουσείο Μπενάκη. Διάλεξη που οργανώθηκε σε συνεργασία με την Εταιρεία Ιρανο-ελληνικών Σπουδών και με τον διευθυντή της Ευάγγελο Βενέτη ανάμεσα στους ομιλητές.
«Εικόνες της πολιτικής ιδεολογίας του Αχαιμενιδικού βασιλείου» ήταν το θέμα της κ. Κερτ, ομότιμης καθηγήτριας αρχαίας Ιστορίας στο Γιουνιβέρσιτι Κόλετζ του Λονδίνου.
Η κ. Κερτ στάθηκε κυρίως σε επιγραφές μνημείων. Η εικόνα που έδωσε στο κοινό ήταν αυτή ενός μονάρχη που ήθελε να θεωρείται εκπρόσωπος του θεού Αχουραμάζντα επί της γης. Με ένα ιδεολογικό περιτύλιγμα που έλεγε, όπως και σε άλλα θεοκρατικά καθεστώτα, πώς αν διαφωνείς με τον Ηγεμόνα, διαφωνείς με τον Θεό. Αρα, εσύ δεν έχεις δίκιο, όχι εκείνος.
Οι τάφοι το Δαρείου και του Ξέρξη, στην Περσέπολη, όπου έχει μεταφερθεί το διοικητικό κέντρο, είναι εύγλωττοι για όλα αυτά.
Ο Δαρείος Ι είναι μεταρρυθμιστής: υιοθετεί άλλη γραφή από τη σφηνοειδή των Ασσυρίων, δίνει στα Σούσα περσικό στυλ, χαράζει τη νέα πολιτική: το βασίλειό του εκτείνεται από τη Σογδιανή μέχρι το Κους και από τον Ινδό ποταμό μέχρι τις Σάρδεις. Περικλείει, δηλαδή, όλο τον γνωστό μέχρι τότε κόσμο (οι Ελληνες αγνοούνται σκοπίμως από τον ιμπεριαλιστικό αυτό σχηματισμό).
Αν κάποιος ήθελε να δει πόσους λαούς εξουσίαζε ο μεγάλος βασιλιάς, δεν είχε παρά να κοιτάξει ποιοι πλαισίωναν τον θρόνο στο ταφικό του μνημείο: Βαβυλώνιοι, άνθρωποι από την κεντρική Ασία και τον Λίβανο, Ασσύριοι, Κάρες, Ιωνες, Λυδοί, Νούβιοι, Ινδοί, Αφγανοί, Αιγύπτιοι, Μήδοι, Ελαμίτες, κάτοικοι της Βακτριανής.
Οι Πέρσες όμως παριστάνονται διαφορετικά: όρθιοι και στάση υπερηφάνειας. Ο κατακτητής μπορεί να θέλει να δείξει ότι υπό το πέλμα του οι λαοί ευημερούν, αλλά ξεχωρίζει τους «δικούς» του. Παρόλα αυτά, η κ. Κερτ τόνισε πως η αρμονία της περσικής αυτοκρατορίας δημιουργείται από την ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα κάθε λαού. «Με τον σεβασμό στους ανθρώπους που κυβερνούσε, ο Πέρσης βασιλιάς παρουσίαζε τον εαυτό του ως φορέα της ουράνιας ειρήνης και δικαιοσύνης, όπως το έθετε ο Δαρείος».
«Τάξη στο χάος»
Οι εικόνες με τον Ηγεμόνα να άρχει εν μέσω του πλήθους δεν ήταν άγνωστες σε όσους είχαν επαφές με το βασίλειο. Τα βασιλικά δώρα που αποστέλλονταν τις μετέφεραν στα πέρατα της τότε οικουμένης, ώστε να εκφοβίζονται οι αντίπαλοι. Ο βασιλιάς παρουσιάζεται συχνά να κυβερνά θηρία, να βάζει, με δυο λόγια, τάξη στο χάος. Η λέξη «τάξη» επανέρχεται συχνά στα κείμενα, υπενθυμίζοντάς μας τη χρήση της από σύγχρονα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Εάν πριν 110 χρόνια δεν είχε ανακαλυφθεί ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων από δύτες σφουγγαριών, όλοι οι ιστορικοί θα τοποθετούσαν χρονολογικά παρόμοιους μηχανισμούς τουλάχιστον 1000 χρόνια αργότερα.
Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι που εργάζονταν στη λίμνη Καρούν της Όασης του Φαγιούμ αποκάλυψαν πρόσφατα χάλκινα νομίσματα του Πτολεμαίου του Γ΄, καθώς και κοσμήματα από κέλυφος αυγών στρουθοκαμήλου.
Τα 383 αντικείμενα, που τοποθετούνται χρονολογικά 2.250 χρόνια πριν από σήμερα βρέθηκαν σε άριστη κατάσταση και περιλαμβάνουν μοναδικές για το Φαγιούμ ψήφους από αυγά στρουθοκαμήλου, οι οποίες ήταν τμήματα περιδεραίων και νομίσματα βάρους 32 γρ. το καθένα, με απεικόνιση του Πτολεμαίου Γ΄ στη μία πλευρά και του θεού Άμμωνα στην άλλη, ενώ υπάρχουν και αντίστοιχες επιγραφές στα ελληνικά. Κατά την ανασκαφή βρέθηκαν και άλλα αντικείμενα από την ίδια περίοδο, αλλά και αρχαιότερα, με επιφανέστερα τα κατάλοιπα σκελετού φαλαινοειδούς κήτους, 42 εκ. ετών.
Οι εικόνες που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble συνέβαλαν στην εμβάθυνση των πολύπλοκων μηχανισμών γένεσης των άστρων ανάμεσα στα αέρια νεφελώματα του Γαλαξία μας. Πολύ περισσότερο με το Hubble ανακαλύψαμε ότι πολλά από αυτά περιβάλλονται από πεπλατυσμένους δίσκους αερίων και σκόνης, που αποτελούν τα δομικά συστατικά για το σχηματισμό πλανητικών συστημάτων, παρόμοιων με το δικό μας.
Πριν 20 χρόνια στις 24 Απριλίου 1990, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble τέθηκε σε γήϊνη τροχιά. Από την ημερομηνία αυτή μια νέα αποχή αρχίζει για την αστρονομία και την κοσμολογία. Μολονότι αρχικά παρουσίασε προβλήματα το τηλεσκόπιο και έβλεπε θαμπά, αποκαταστάθηκαν με αποστολή αστροναυτών και έκτοτε αναβαθμίζεται ο εξοπλισμός κατά καιρούς προσφέροντας εικόνες εκπληκτικής ακρίβειας για την επιστήμη και αξεπέραστης ομορφιάς για την αισθητική. Το 2009 αναβαθμίστηκε ο εξοπλισμός του σε τέτοιο επίπεδο, που είναι ικανότερο κατά 100 φορές περισσότερο από την την αρχική σχεδίαση. Το Hubble έχει προσφέρει ανεκτίμητες πληροφορίες για τους πλανήτες, τα άστρα, τους γαλαξίες, τα νεφελώματα και το σύνολο του ουρανού, όπου η Οδύσσεια αυτή έχει ικανοποιήσει 30.000 στόχους και έχει στο αρχείο του μισό εκατομμύριο φωτογραφίες. Από τα ερευνητικά κέντρα μέχρι τα σχολεία και το κοινό, αναγνωρίζουν την μεγάλη συνεισφορά του Hubble στην έρευνα του διαστήματος . Βλέπουμε ορισμένες φορές εικόνες τόσο μαγικές από τον θαυμαστό κόσμο τ' ουρανού, που ξεπερνάνε και τα πιο εξωτικά παραμύθια, αφήνουν άφωνες τους πιο εμπνευσμένους ζωγράφους, μαγεύουν κάθε άνθρωπο. Δέος, επιστήμη, μυστήριο, ομορφιά
σ΄έναν παράξενο συγκερασμό, καθώς βλέπουμε να υψώνεται ένα μυστηριώδες βουνό ψυχρού υδρογόνου σε ύψος 3 ετών φωτός με αστρική σκόνη σε σχηματισμούς παράδοξους, καθώς τα γειτονικά άστρα τρέφονται κυριολεκτικά από το νεφέλωμα Carina της καταπληκτικής φωτογραφίας του
Hubble στα 7.500 έτη φωτός μ
ακριά μας.
Σε μια προσπάθεια να πλησιάσουν τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, οι αστρονόμοι προσανατόλισαν το Δεκέμβριο του 1995 και για 10 συνεχείς μέρες, τις κάμερες του Hubble προς το ίδιο σημείο του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο. Με τις εικόνες αυτές του «Βαθέως Πεδίου» (HubbleDeepFieldSurvey), όπως ονομάστηκαν, καθώς και με τις αντίστοιχες λήψεις που πραγματοποιήθηκαν τρία χρόνια αργότερα στο νότιο ημισφαίριο, οι αστρονό
μοι κατάφεραν να εντοπίσουν το φως των πιο απόμακρων μέχρι τότε γαλαξιών. Την 24η Σεπτεμβρίου του 2003 επικέντρωσαν τη διεισδυτική «ματιά» του Hubble για 12 συνολικά μερόνυχτα στο ίδιο σημείο του ουρανού προς τον αστερισμό Κάμινος, δίνοντας στην αστρονομική κοινότητα τις μοναδικές εικόνες «Εξαιρετικά Βαθέως Πεδίου» (HubbleUltraDeepField). Αυτές εικόνες, με τις οποίες μπορούμε να δούμε γαλαξίες έως και 4 φορές λιγότερο φωτεινούς από εκείνους που εντόπισαν οι δύο πρώτες επισκοπήσεις βαθέως πεδίου, κατάφεραν να αποτυπώσουν περί τους 10.000 γαλαξίες, το αρχέγονο φως πολλών από τους οποίους ταξίδεψε ακόμα και 13 δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να φτάσει σε εμάς. Οι εικόνες επέτρεψαν στους αστρονόμους να παρατηρήσουν για πρώτη φορά γαλαξίες-νάνους, οι οποίοι είχαν ήδη σχηματιστεί μόλις 400 με 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν άρχισε δηλαδή να ξεπροβάλλει και να διαμορφώνεται σιγά-σιγά η τάξη και η δομή μέσα από το χαοτικό νεαρό Σύμπαν, γεγονός που τους επέτρεψε να κατανοήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό το σχηματισμό των πρώτων γαλαξιών και την εξέλιξη στη δομή μεγάλης κλίμακας
Δεν μπορεί να ολκληρωθεί μια αναφορά στο Διαστημικό Τηλεσκόπιο, αν δεν ευχηθούμε καλή συνέχεια της επιτυχούς πορείας του στο διάστημα. Στα γενέθλιά του γιορτάζουν εκτός από τους ειδικούς όλοι οι άνθρωποι στον κόσμου, που έχουν αίσθηση της περιπέτειας του ανθρώπου στην αναζήτηση των μυστικών του σύμπαντος, έστω και μέσα από τους ανθρώπινους περιορισμούς του.
Σαν σήμερα εκτελέστηκε ο Αθανάσιος Διάκος μετά την μάχη της Αλαμάνας (23.04.1821)
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κηρύσσοντας τον αγώνα της Ελληνικής Ελευθερίας είχε καλέσει δια της επαναστατικής προκηρύξεως (24 Φεβρουαρίου 1821) οι μαχητές της απελευθέρωσης « να δώσουν μάχη μεταξύ Θερμοπυλών και Μαραθώνος».
Και πράγματι, προς γενικήν κατάπληξην ο Αθανάσιος Διάκος εκ των πρώτων αρχηγών της Ελληνικής Απελευθερώσεως κρατεί την γέφυρα της Αλαμάνας εντός της Μαλίδος πεδιάδος, δηλαδή του θεάτρου του αγώνος του Λεωνίδα κατά του Ξέρξη και θυσιάζεται μαζί με τα παληκάρια του, αρνούμενος υποχώρηση κατά το παράδειγμα των Θερμοπυλομάχων. ( Ο αγών των Θερμοπυλών, Β. Δασκαλάκη).
Αλλά και ο Σολωμός έγραψε για τη μάχη της Αλαμάνας:
‘’Ω τρακόσιοι ! σηκωθείτε
και ξανάλθετε σε μας
τα παιδιά σας θελ’ ίδείτε
πόσο μοιάζουνε με σας’’
Το Ιράν η επίσημα Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν δεν ξεχνάει την Ιστορία του. Το ΕΡ στα αεροπλάνα σημαίνει Empire Persien.
Πριν από 25 περίπου χρόνια ο Χαμίντ Μπαγκαΐ, σημερινός αξιωματούχος του ιρανικού Οργανισμού Τουρισμού, Χειροτεχνίας και Πολιτιστικής Κληρονομιάς κατάφερε και επέβαλε να υπάρχει το ΕΡ σε όλα τα αεροπλάνα του Ιράν.
Αποζημίωση από το Βρετανικό Μουσείο ζητά το Ιράν για το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου»
Η Τεχεράνη ζητεί αποζημίωση 300.000 δολαρίων από το Βρετανικό Μουσείο με αφορμή το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου» για την έκθεσή του στο Ιράν.
Το Ιράν αξιώνει αποζημίωση 300.000 δολαρίων από το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου με αφορμή το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου», ενός περσικού αρχαιολογικού θησαυρού, για την έκθεσή του στο Ιράν, δήλωσε ο Ιρανός αξιωματούχος που είναι αρμόδιος για την πολιτιστική κληρονομιά.
«Το Εθνικό Μουσείο του Ιράν δαπάνησε περίπου 300.000 δολάρια για την έκθεση αυτού του αρχαιολογικού θησαυρού και θα ζητήσει να αποζημιωθεί για τη ζημία αυτή από το Βρετανικό Μουσείο», δήλωσε ο Χαμίντ Μπαγκαΐ, αξιωματούχος του ιρανικού Οργανισμού Τουρισμού, Χειροτεχνίας και Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Τον Φεβρουάριο ο Μπαγκαΐ είχε ανακοινώσει ότι το Ιράν διακόπτει τις σχέσεις του με το Βρετανικό Μουσείο σε διαμαρτυρία για τις επανειλημμένες αναβολές του δανεισμού αυτού του αρχαιολογικού θησαυρού των 2.500 ετών στο Ιράν.
Το Βρετανικό Μουσείο είχε εκφράσει τότε την έκπληξή του για την ιρανική αυτή απόφαση και είχε διευκρινίσει ότι σχεδιάζει να μεταφέρει τον «Κύλινδρο του Κύρου» στην Τεχεράνη «κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου».
Πολλοί ιστορικοί θεωρούν τον «Κύλινδρο του Κύρου», ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1879, ως την αρχαιότερη διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Πρόκειται για μια διακήρυξη που έκανε ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος το 539 π.Χ. αφού κατέλαβε τη Βαβυλώνα.
Πηγή www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Γκαστ Αβρακότος (Αβράκωτος) γεννήθηκε το 1938 στην πόλη Αλικίπα της Πενσυλβάνιας και ήταν γιος έλληνα μετανάστη από τη Λήμνο. Δούλεψε αρχικά σε χαλυβουργείο και αργότερα πουλούσε τσιγάρα στις ταβέρνες της περιοχής. Επανήλθε στο σχολείο και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ το 1962. Την ίδια χρονιά προσλήφθηκε από τη CIA, όταν το «ευαγές ίδρυμα του Λάνγκλεϊ» άνοιξε τις πόρτες του και σε αποφοίτους μη ονομαστών πανεπιστημίων.
Η γνώση της Ελληνικής ήταν το κύριο προσόν που τον έφερε στην Αθήνα. Από το 1967, που τοποθετήθηκε στην Ελλάδα ανέλαβε ρόλο συνδέσμου της CIA με την ΚΥΠ και μέσω αυτής της ιδιότητας δημιούργησε προσωπική σχέση με τον Γ. Παπαδόπουλο. Όπως ο ίδιος διηγήθηκε στον Κράϊλ, μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, ανέλαβε να σχεδιάσει στην Ελλάδα την επιχείρηση Stay Behind, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να δημιουργηθούν αντάρτικες μονάδες σε όλη την Ελλάδα, με βάση τις μονάδες καταδρομών, σε περίπτωση κομμουνιστικής εξέγερσης ή εισβολής. Τότε, γνωρίστηκε και συνδέθηκε στενά με τον Δ. Ιωαννίδη ενώ παράλληλα έγινε ο έμπιστος βραχίονας του αμερικανού υπουργού εξωτερικών Χένρυ Κίσσιγκερ για τα θέματα Ελλάδας και Κύπρου. Στην Αθήνα ήταν ο σύνδεσμος της υπηρεσίας με τους χουντικούς και ιδιαίτερα με τον αόρατο δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννίδη. Συνεργάστηκε άψογα μαζί τους, αφού τους συνέδεε ο σκληρός αντικομμουνισμός. Τους συμβούλεψε, μάλιστα, να μη δώσουν στον Ανδρέα Παπανδρέου διαβατήριο για το εξωτερικό, όπως ζητούσε ο Λευκός Οίκος, αλλά «να... εκτελέσουν τον αλήτη, γιατί θα επιστρέψει και θα τον βρείτε μπροστά σας»! Το περιοδικό «Nation» μετά τον θάνατό του, είχε γράψει χαρακτηριστικά: «Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ο ελληνικός στρατός έτρωγε από το χέρι του»
Στις περιόδους εντάσεων, ειδικά για τα ελληνικά συμφέροντα, ο Γκαστ Αβράκοτος λέγεται ότι ήταν ο «ρουφιάνος» και ο θεληματίας του Χένρι Κίσινγκερ, ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο τόσο στην ανατροπή του Παπαδόπουλου μετά το Πολυτεχνείο από τον Ιωαννίδη, όσο και στα πραξικοπήματα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.
Βέβαια, δεν προκαλεί εντύπωση ότι ένας δημοσιογράφος, ο Ηλίας Δημητρακόπουλος εξασφάλισε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η ελληνική χούντα είχε χρηματοδοτήσει την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον με 594.000 δολάρια σε μετρητά. Το ποσό, εξαιρετικά ψηλό για την εποχή εκείνη, προερχόταν από τα κονδύλια που η C.I.A διέθετε στην ελληνική Κ.Υ.Π για τις αντικομμουνιστικές της δραστηριότητες.
Η χρηματοδότηση της εκστρατείας του Νίξον από τη χούντα τεκμηριώθηκε το 1975, όταν συστάθηκε μια επιτροπή από το αμερικάνικο Κονγκρέσο, που ερεύνησε τις δραστηριότητες της CIA.
Ο ρόλος του Αβράκωτου αποκαλύφθηκε από έναν άλλο πράκτορα αμερικανικής καταγωγής, τον Φίλιπ Έιτζι, ο οποίος μετά την απόσυρση του από την CIA είχε αρχίσει να περιγράφει δημοσίως τις εμπειρίες του.
Μετά τις αποκαλύψεις του Έιτζι, ο Αβράκωτος μετατέθηκε στη Βοστόνη, όπου συνεργάστηκε τον Αμερικανοαρμένιο πράκτορα, Τζον Τερτζελιάν. Ο Τερτζελιάν που είχε υπηρετήσει επί τρία χρόνια στο Αφγανιστάν, μίλησε στον Γκαστ για τους περιβόητους Μουτζαχεντίν.
Ο Αβράκωτος ως φανατικός αντικομουνιστής και πολέμιος των Ρώσων μετά τα λόγια του Αμερικανοαρμένιου ενθουσιάστηκε και αποφάσισε το 1982 να υποστηρίξει και να ενταχθεί ένθερμα στην ομάδα που δρούσε στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια ανέλαβε δράση και κατάφερε με απίστευτους τρόπους να περάσει στην Ασιατική χώρα, αυτόματα όπλα, αντιαρματικά πυροβόλα και δορυφορικούς χάρτες από την Κίνα και το Ισραήλ, τροφοδοτώντας τους Μουτζαχεντίν και έγινε εκπαιδευτής του μετέπειτα ηγέτη της αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, προκειμένου να τον βοηθήσει στην απελευθέρωση του Αφγανιστάν από τους Σοβιετικούς. Η δράση του καλυπτόταν από πέπλο σιωπής, μέχρις ότου έγινε γνωστή το 2003 από τον αμερικανό δημοσιογράφο Τζορτζ Κράιλ στο βιβλίο του «Ο Πόλεμος του Τσάρλι Γουίλσον» («Charlie Wilson's War»). Τα δικαιώματα του βιβλίου αγόρασε ο Τομ Χανκς και χρηματοδότησε την ομώνυμη ταινία.
Η έννοια της μαγείας δεν είναι στατική: η άσκησή της αποτελεί μια αποκλίνουσα συμπεριφορά. Το κοινωνικό σύνολο προσδιορίζει κάθε φορά τη μαγεία με βάση την επιθυμία μιας ομάδας να επιβάλει τη δική της θρησκευτική αντίληψη και να καταδικάσει όλες τις άλλες. Τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ορίζουν τη μαγεία ως μια μορφή θρησκείας βασισμένη στο ψεύδος και στην απάτη, η οποία απειλεί την κοινωνική συνοχή. Οι κατηγορίες για μαγεία ως εκ τούτου είναι εξίσου σημαντικές για την κατανόηση του φαινομένου με την ίδια την τέλεση των μαγικών πράξεων.
Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, οι μάγοι της εποχής του ανήκαν στην κατηγορία εκείνη των ειδικών του υπερφυσικού που προσέφεραν επί χρήμασι τις υπηρεσίες τους περιπλανώμενοι. Αυτή η μορφή άσκησης των μαγικών τεχνών εξηγεί και τη διάδοση βασικά όμοιων πρακτικών (κατάδεσμων, επωδών, κολοσσών, φυλακτηρίων) στο σύνολο του αρχαίου κόσμου. Αρκετές σατιρικές παρουσιάσεις ξένων, περιπλανώμενων μάγων απαντούν στο έργο του Λουκιανού (2ος αι. μ.Χ.), που επιδίδονταν σε παίγνια και διάφορα τρικ με τα οποία εντυπωσίαζαν τους αδαείς (εμφάνιση της σελήνης σε ένα δωμάτιο, πρόκληση σεισμού, κεραυνών κτλ.).
Ο όρος «μάγος» πρωτοεμφανίζεται σε ένα απόσπασμα του Ηρακλείτου (500 π.Χ.) με την έννοια που έχει και σήμερα. Μάγοι ονομάζονταν και οι ιερείς του ζωροαστρισμού, επίσημης θρησκείας της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας. Ο όρος εισήχθη στο μικρασιατικό κόσμο με την έλευση των Περσών στη Μικρά Ασία το 546 π.Χ. και στην Ελλάδα από τον περίφημο μάγο Οστάνη, που συνόδευε τον Ξέρξη Α΄ το 480 π.Χ. Στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. ο όρος έχει λάβει την τελική του σημασιολογική διαμόρφωση. Καθοριστική για την εξέλιξή του ήταν η υποτιθέμενη ευχέρεια των Περσών μάγων να προκαλούν ανάσταση των νεκρών, κάτι που τους συνδέει με τις αυτόχθονες ελληνικές αντιλήψεις για σαμάνες που εξασφάλιζαν την επικοινωνία μεταξύ θεών, θνητών και νεκρών. Στην εξέλιξη του όρου σίγουρα έπαιξε κάποιο ρόλο και η συνήθεια των Περσών ιερέων να ψάλλουν χαμηλόφωνα, κάτι το οποίο στην Ελλάδα ταυτιζόταν με μυστικιστικές τελετουργίες. Αρκετά συχνά απαντούν και οι όροι «γόης» και «γοητεία», οι οποίοι συνδέονται με το νεκρικό θρήνο και δείχνουν σχέση της μαγείας με τους νεκρούς.
Αργότερα, οι μάγοι της Ρωμαϊκής περιόδου περνούσαν από ένα στάδιο μύησης ανάλογης με αυτή που συναντά κανείς και σε θείους άνδρες, όπως ο Απολλώνιος ο Τυανεύς, που επιλέχθηκε από τον ίδιο τον Ασκληπιό να μαθητεύσει για τέσσερα χρόνια στο ιερό του στις Αιγές της Κιλικίας. Ο Κυπριανός, μάγος που ασπάστηκε το χριστιανισμό και αγιοποιήθηκε, είχε μυηθεί σε πολλά μυστήρια, όπως αυτά της Κυβέλης στη Φρυγία. Ο γιατρός-φαρμακοποιός Θεσσαλός ο Τραλλιανός, κάτι μεταξύ επιστήμονα και μάγου, αναφέρει τη μαθητεία του κοντά σε έναν Αιγύπτιο ιερέα στις Θήβες, ο οποίος με μαγικά μέσα τον έφερε σε επαφή με τον Ασκληπιό.
Συγγενείς με τους μάγους ως προς τη μορφή δράσης τους, που ορισμένες φορές συγχέονται μάλιστα με αυτούς, ήταν οι σαμάνες της Αρχαϊκής περιόδου –όπως ο Αριστέας ο Προκοννήσιος, ο Ορφέας ή ο Πυθαγόρας– και οι θαυματοποιοί της Πρώιμης Χριστιανικής περιόδου, όπως ο Αλέξανδρος ο Αβωνοτειχίτης, που αρχικά ήταν μάγος, ο Απολλώνιος από τα Τύανα, ο οποίος κατηγορήθηκε από ρωμαϊκά δικαστήρια για μαγεία αλλά αθωώθηκε, και ο Σίμων ο Μάγος, που ήρθε αντιμέτωπος με τον απόστολο Πέτρο. Τις κατηγορίες για μαγεία που βάρυναν τους θαυματοποιούς αντιμετώπισε ακόμα και ο Χριστός.
Στα όρια μαγείας και φιλοσοφίας τοποθετείται το κίνημα της θεουργίας, που αναδύθηκε από τη νεοπλατωνική σχολή του 2ου αι. μ.Χ. Ήταν μια ανώτερη μορφή μαγείας που στόχευε, μέσω περίπλοκων τελετουργιών (πνευματιστικές συγκεντρώσεις, τεχνάσματα που έκαναν τα αγάλματα να χαμογελούν και να περπατούν κτλ.), στην έξαρση της ψυχής του θεουργού στις σφαίρες του θείου και στην εσχατολογική σωτηρία της. Στον 4ο αι. μ.Χ., χάρη και στην υποστήριξη του αυτοκράτορα Ιουλιανού (361-363), η θεουργία αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα προπύργια της παλαιάς θρησκείας απέναντι στο χριστιανισμό.
Σπουδαίος θεουργός από τη Μικρά Ασία ήταν ο Μάξιμος της Εφέσου, δάσκαλος του Ιουλιανού, τον οποίο μύησε στη θεουργία και στον αποκρυφισμό. Ο Μάξιμος κατόρθωσε να κάνει το άγαλμα της Εκάτης στο ναό της στην Έφεσο να γελάσεικαι άναψε τους δαυλούς που κρατούσε η θεά. Αποκεφαλίστηκε με εντολή του αυτοκράτορα Βάλεντα το 371 μ.Χ. επειδή πρωτοστάτησε σε πνευματιστική συνάθροιση των κατοίκων της Αντιόχειας.
Μέσω της καταδίκης της παγανιστικής θρησκείας ως λατρείας των δαιμόνων η χριστιανική σκέψη «δαιμονοποίησε» τις μαγικές τέχνες και κυρίως την προφητεία. Αποδοχή του χριστιανισμού συνεπάγεται καταδίκη της μαγείας, όπως μαρτυρεί το επεισόδιο της καύσης μαγικών βιβλίων από Εβραίους εξορκιστές που προσηλύτισε ο απόστολος Παύλος στην Έφεσο. Παρ’ όλα αυτά, παρατηρείται αδιάσπαστη συνέχεια τουλάχιστον ως τον 6ο αι. μ.Χ. στη χρήση τόσο των κατάδεσμων όσο και των διάφορων φυλακτηρίων, ενώ τα χριστιανικά σύμβολα θεωρούνται ισχυρά μαγικά αντικείμενα, με κυρίαρχο το σταυρό και τα λείψανα των αγίων. Μέχρι και τα τέλη του 7ου αι. μ.Χ. υπάρχουν ενδείξεις για ευρεία διάδοση της μαγείας, ακόμα και μεταξύ χριστιανών κληρικών και αξιωματούχων
Σύμφωνα με τον Πλίνιο (1ος αι. μ.Χ.) οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής του πίστευαν στη μαγεία. Πίστη στους κατάδεσμους φανερώνει και το έργο του Αρτεμίδωρου Δαλδιανού. Αντίστοιχα, η δράση των φυλακτηρίων μπορούσε να πείσει ακόμα και ένα επιστημονικό πνεύμα σαν το Γαληνό (2ος αι. μ.Χ.). Τον 4ο αι. μ.Χ. ο Γρηγόριος ο Θεολόγος τόνιζε στους πιστούς ότι δεν έχουν ανάγκη από φυλακτήρια και επωδές, γεγονός που αποδεικνύει την ευρεία χρήση τους και μεταξύ των χριστιανών. Ο 36ος κανόνας της συνόδου της Λαοδικείας απαγόρευε επίσης στους κληρικούς να ασκούν τη μαγεία, τη μαντεία, την αστρολογία και να παρασκευάζουν φυλακτήρια, άρα συνεπάγεται ότι μέχρι τότε ασκούσαν μαγεία...
Ο Αριστέας ο Προκοννήσιος
Ο ποιητής και φιλόσοφος Αριστέας γεννήθηκε στην Προκόννησο και συνέγραψε τα έπη του τον 7ο αι. π.Χ. Αυτή η χρονολογία συμφωνεί και με αυτό που προτείνει ο Ηρόδοτος συνδυάζοντας πληροφορίες που συνέλεξε από την Προκόννησο, την Κύζικο και το Μεταπόντιο υπολόγισε το χρονικό διάστημα των 240 χρόνων (240: 40 = 6 γενιές, 240: 30 = 8 γενιές ή ακόμα πιο συγκεκριμένα 7 γενιές και 7 χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη ότι ανά αιώνα έχουμε 3 γενιές) ανάμεσα στην τελευταία εμφάνιση του Αριστέα στην Προκόννησο και στη του εμφάνιση (μήπως ήταν κάποια προσωπική επίσκεψη του Ηροδότου;) στη νότια Ιταλία. Το όνομά του συνδέεται τόσο με την ποιητική δημιουργία όσο και με αφηγήσεις υπερφυσικού χαρακτήρα στις οποίες του αποδίδονται ιδιαίτερες δυνάμεις, καθώς και μια ιδιαίτερη σχέση με τον Απόλλωνα (ο Αριστέας, διακήρυττε στους στίχους του ότι ο Απόλλωνας του χάρισε εξαιρετικές γνώσεις, μεταφέροντας τον στην άκρη του κόσμου δίπλα στους σεβαστούς Υπερβόρειους!).
Το μόνο κείμενο που σχετίζεται με τον Αριστέα είναι τα Αριμάσπεια Έπη, τα οποία χωρίζονται σε τρία βιβλία.
Ανάσταση
Ανάσταση και Ταυτόχρονη Παρουσία!
Ο Αριστέας, σε διήγηση την οποία παραθέτει ο Ηρόδοτος ως προερχόμενη από την Κύζικο και την Προκόννησο, είχε επισκεφθεί κάποτε ένα εργαστήριο καθαρισμού ρούχων όπου και ξαφνικά πέθανε. Ο ιδιοκτήτης έκλεισε το εργαστήριο και κατευθύνθηκε προς τις οικίες των συγγενών του ποιητή για να τους ενημερώσει, με την είδηση να εξαπλώνεται γρήγορα σε όλη την πόλη. Κάποιος ταξιδιώτης όμως από την Κύζικο - ο οποίος είχε καταφτάσει από το επίνειο της τελευταίας, Αρτάκη - διέψευσε αυτή την πληροφορία, καθώς είχε δει και συνομιλήσει με τον Αριστέα στην πόλη του. Μπροστά στην επιμονή του τελευταίου, οι συγγενείς επισκόπησαν το εργαστήριο, όμως δεν βρήκαν τον ποιητή ούτε ζωντανό ούτε νεκρό. Επτά χρόνια μετά, ο Αριστέας επανεμφανίστηκε στην πόλη του και συνέγραψε τα Αριμάσπεια, οπότε και εξαφανίστηκε για δεύτερη φορά.
Διακόσια σαράντα έτη αργότερα, σύμφωνα με την εκτίμηση του Ηροδότου, ο Αριστέας εμφανίστηκε σε όραμα στους κατοίκους του Μεταποντίου και τους παρήγγειλε την ανέγερση ενός ιερού προς τιμήν του Απόλλωνα. Παράλληλα τους είπε να τοποθετήσουν στο ιερό αυτό κι έναν δικό του ανδριάντα. Ο θεός είχε επισκεφτεί μόνη την πόλη τους από εκείνες της Μεγάλης Ελλάδας, σύμφωνα με την οπτασία, και εκείνος τον είχε ακολουθήσει μεταμορφωμένος σε κοράκι. Οι Μεταποντινοί εφήρμοσαν τις απαιτήσεις του οράματος, κατόπιν επιβεβαίωσης από το μαντείο των Δελφών, οπότε και ο ανδριάντας του ποιητή δέσποζε έκτοτε στην αγορά της πόλης.
Ο J.D.P. Bolton ήταν ο πρώτος που απέρριψε τη θρησκευτική ερμηνεία και πρότεινε ότι ο Αριστέας αντί για Έλληνας σαμάνος του 6ου αι. π.Χ. ήταν Έλληνας περιηγητής του 7ου αι. π.Χ., ο οποίος θα μπορούσε να έχει διηγηθεί στο έπος του ένα πραγματικό ταξίδι στη Μογγολία, ακολουθώντας τον Τανάϊν και το Βόλγα, μέσω των κτήσεων των Μαιωτών και των Σαυροματών, με κατεύθυνση το Πέρασμα της Τζουγγαρίας (κατ' εκείνον, η πατρίδα του Βορέα και επομένως τα σύνορα της γης των Υπερβορείων). Πρόσφατα, ο A. Alemany i Vilamajó προχώρησε περαιτέρω και συσχέτισε τις μεταναστεύσεις των Κιμμερίων-Σκυθών (τις οποίες πιθανώς να υπονοούσε ο Αριστέας) με την «ανάπτυξη της νομαδικής ιππικής τέχνης στις ασιατικές στέπες», κατά την πτώση της Δυτικής Κινεζικής δυναστείας Ζου, μετά από τον καταιγισμό επιδρομών των Σιάν-Γιούν, όπως αναφέρει το Κινεζικό βιβλίο των Ωδών.
Ο δε Στωικός ιστορικός/γεωγράφος Στράβωνας από την Αμάσεια υποστήριξε ότι ο Αριστέας, σύμφωνα και με άλλους ιστορικούς, είναι ο δάσκαλος του Ομήρου...
«Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Καταπού; Ως πότε; Ποιοί κυβερνάνε;» Ο Μικρός Ναυτίλος, Οδυσσέας Ελύτης.
Το επικήδειο σημείωμα του Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη
«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου, σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής που δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;»
Άρθρο 120. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ των Ελλήνων
Οικονομική κρίση
«Αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Καποδίστριας
Εσύ τι είσαι;
«Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα υπερβολικά για όλη την Ελλάδα εν γένει, γιατί και εγώ είμαι Έλληνας από παλαιά και δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω την Ελλάδα υποδουλωμένη αντί ελευθέρας» O Αλέξανδρος Α', ο επικαλούμενος «Φιλέλληνας», ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, πριν από τον Μ. Αλέξανδρο, πριν από τον Φίλιππο."Η Ελλάδα ποτέ δεν θα δεχθεί ονομασία που θα έχει σαν συνθετικό ή παράγωγο τη λέξη Μακεδονία". Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών 1992
Ας αρχίσουμε το τραγούδι με τις Μούσες τις Ελικωνιάδες που κατέχουν τον Ελικώνα, το ιερό και μεγαλόπρεπο βουνό και χορεύουν με τ’απαλά τους πόδια, γυρ’ από την κρήνη με τους μενεξέδες και τον βωμό του μεγαλοδύναμου γυιού του Κρόνου, και σαν λούσουν τα τρυφερά κορμιά τους στον Περμησσό ή στην Ιπποκρήνη ή στον σεβαστό Ολμειό, στην πιο ψηλή κορφή του Ελικώνα, στήνουν χορούς μαγευτικούς, βάζοντας δύναμη στα πόδια τους. Κι από κει ξεπηδούν μεσ’ τη νύχτα, τυλιγμένες σε πυκνή ομίχλη και πηγαίνουν υμνώντας με πανέμορφη φωνή τον Δία τον Αιγίοχο, την Αργεία την Ήρα τη σεβαστή, τη χρυσοπέδιλη, και την κόρη του Αιγίοχου Δία, τη γλαυκομάτα Αθηνά, τον Φοίβο Απόλλωνα και την τοξεύτρα Άρτεμη, τον αφέντη της γης, τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα και τη σεμνή Θέμιδα, την παιχνιδοβλέφαρη Αφροδίτη και τη χρυσοστεφανωμένη Ήβη, την όμορφη Διώνη και τη Λητώ, τον Ιαπετό και τον δόλιο Κρόνο, την Ηώ και τον μέγα Ήλιο, τη λαμπρή Σελήνη και τη Γαία, τον Ωκεανό τον μέγα και τη μαύρη Νύχτα και την ιερή γενιά των αιώνιων άλλων αθανάτων. Αυτές δίδαξαν κάποτε στον Ησίοδο ένα όμορφο τραγούδι, καθώς έβοσκε τ’ αρνιά του κάτω απ’ τον ιερό Ελικώνα. Κι αυτά τα λόγια πρώτα μου αφηγήθηκαν οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι κόρες του Δία του Αιγίοχου: «πως εμείς οι αγριοβοσκοί, οι ξεδιάντροποι, που είμαστε μόνο κοιλιές, ξέρουμε ψέμματα πολλά να λέμε που μοιάζουν με αλήθειες, αλλά ξέρουμε, αν το θέλουμε να λέμε και την αλήθεια». Έτσι μίλησαν οι κόρες του μεγάλου Δία με λόγια καθαρά και κόβοντας ένα κλαρί δάφνης, γεμάτο βλαστούς, μου τόδωσαν σκήπτρο. Και μου ενέπνευσαν τραγούδι θεσπέσιο για να τραγουδώ τα μελλούμενα και τα περασμένα και με πρόσταξαν να υμνώ την αιώνια γενιά των μακαρίων, πρώτα όμως ν’ αρχίζω και να τελειώνω το τραγούδι μου μ’ αυτές. Αλλά γιατί μιλάμε για πράγματα που δεν είναι Τόσο σημαντικά;
Γαμήλια τελετή
Στη νήσο Απία της Πολυνησίας,(η Πελοπόννησος πρίν τόν Πέλοπα ονομαζόταν Απία από τόν πρώτο Θεοβασιλέα της Άπιν,μάθετε δε ότι καί σήμερα τήν αχλαδιά στήν Πελοπόννησο τήν λένε απιδιά.)
Η Τεχεράνη ζητεί αποζημίωση 300.000 δολαρίων από το Βρετανικό Μουσείο με αφορμή το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου» για την έκθεσή του στο Ιράν. 
