ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΣ.Το νέο φύλλο κυκλοφόρησε.

Τρύφων Ολύμπιος: Προς τους αγαπητούς Έλληνες.

Προμήθεια

Τόπος και πνεύμα συσπειρώσεως Ελλήνων

από Τρύφωνα Ολύμπιο

Όταν ετίθετο το θεμέλιο των Προμηθείων ετέθη και μια ευχή, να γεννηθεί ένας χώρος φωνής και συσπειρώσεως Ελλήνων στην συνείδηση. Έλλην δε, είχε οριστεί ο αυτάρκης στην ψυχή και στο εγώ πολίτης ο οποίος ενστερνίζεται την πατρώα κοσμοαντίληψη και σύμφωνα με αυτήν διάγει ενάρετο βίο. Αυτό το αγαθό πνεύμα εμπότισε τα Προμήθεια να είναι μια ανιδιοτελής εκδήλωση και αποτέλεσε την δύναμη επιτυχίας.

Κατά καιρούς όμως ξεφεύγαμε από αυτό τον ορισμό και παρουσιάζαμε ένα ανεπαρκές “Εγώ”, που διογκωνόταν υπέρ το μέτρον. Η ψυχική έλλειψη έφερε πολλούς να εισάγουν στον εαυτό τους τον φθόνο με την έκφραση “γιατί αυτός ή αυτοί να οργανώνουν τα Προμήθεια και όχι εγώ ή εμείς”. Το επόμενο βήμα ήταν να κατηγορούν εκείνους που εργάζοντο για την τέλεση των Προμηθείων.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι καίριο και πρώτιστο μέλημα θα πρέπει να είναι η τέλεση των Προμηθείων και όχι ποιός ή ποιοί προΐστανται. Ο σύλλογος Προμηθεύς Πυρφόρος επωμίζεται σήμερα το μεγάλο φορτίο της οργανώσεως. Οι σχετικά λίγοι αυτοί άνθρωποι διαθέτουν ψυχικό εύρος, θυσιάζουν χρόνο και ανιδιοτελώς και με ζήλο σηκώνουν το οργανωτικό βάρος, που είναι όντως ένας άθλος. Τι παραπάνω θα πρέπει να ζητούμε; Δεν μας φτάνει που αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται και αγωνιούν για την εκδήλωση; Ίσως να κάνουν μερικά λάθη, ίσως να μην μπορούν να κατανοήσουν πλήρως το αρχικό πνεύμα σε ορισμένα σημεία, ίσως…. Αλλά έχουν την καλή διάθεση να ακούσουν και να βελτιωθούν. Επίσης δεν έχουν αποκλείσει κανέναν από συμμετοχή.

Το άγημα ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ αποτελείται από γεναίους ανθρώπους που πράγματι θέλουν την αναζήτηση της ελληνικής ψυχής. Η συμμετοχή τους στα Προμήθεια, όπως και πολλών άλλων συλλόγων, κοσμεί όντως την εκδήλωση.

Ανέγνωσα την επιστολή του εκλεκτού Σιδηρόπουλου, προέδρου του συλλόγου ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ (που συμμετέχει στις εκδηλώσεις), η οποία δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το πνεύμα της επιστολής πλήττει πρωτίστως τον θεσμό και δευτερευόντως τα άτομα. Υποθέτω ότι ούτε ο Σιδηρόπουλος ούτε άλλος εκ της οικεγενείας μας θα ήθελε να βλάψει τον θεσμό.

Παροτρύνω λοιπόν όλους να αφήσουν τις μικροπρέπειες και να εργαστούν για το καλό του θεσμού. Από όσα έχω καταλάβει, οι οργανωτές δεν είναι υπερόπτες, δεν είναι ιδιοτελείς, δεν είναι αλαζόνες, αλλά πράττουν με ζήλο το έργο που έχουν επωμισθεί. Οφείλουμε μάλλον να τους ευχαριστούμε για την ευγενή προπάσθεια, να συμμετέχουμε με αγαθή διάθεση και ψυχική ευφορία στα Προμήθεια ως καλοκάγαθοι Έλληνες, να ευχόμαστε το καλύτερον, να σκεπτόμαστε πώς θα ανυψώσουμε εαυτούς και πώς θα ελευθερώσουμε την πατρίδα μας από την εθνική, πνευματική και οικονομική δουλεία.

Ζευς σωτήρ και νίκη

Τρύφων Ολύμπιος

Πηγή...

Ο Λούο Νιανσένγκ το 1986 στους Δελφούς πήρε μέρος και στη Συνάντηση Αρχαίου Δράματος. Εκεί αναφέρθηκε στην πρώτη του επίσκεψη στους Δελφούς το 1934, ως μαθητής της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών (Φωτογρ.: Ελευθεροτυπία)

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ Ο ΛΟΥΌ

του κ. Μάνου Μεγαλοκονόμου, πρέσβη ε.τ.
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του μεγάλου φίλου της χώρας μας, του Λούο Νιανσένγκ. Μεγάλου φίλου της Ελλάδας και του πολιτιστικού της παρελθόντος κι’ ας μη τον γνωρίζει πολύς κόσμος στη χώρα μας. Σε μια εποχή που οι φίλοι της Ελλάδος μετριούνται στα δάκτυλα, σε μια εποχή όπου στο εσωτερικό κομπλεξικά ανθρωπάκια αγωνίζονται να υποβαθμίσουν την εθνική αυτοσυνειδησία των συμπατριωτών μας και αδηφάγα όρνεα μέσα και έξω από την πατρίδα μας απομυζούν κάθε της ικμάδα, έρχεται στον νου έντονη η ανάμνηση ενός ανθρώπου. Ενός ανθρώπου ξένου, μακρινού που έζησε με πάθος για την Ελλάδα, που επιβίωσε χάρη στην αγάπη του για την Ελλάδα, που πέρασε αυτή την αγάπη του σε εκατοντάδες εκατομμυρίων συμπατριώτες του. Και δεν αναφέρουμε το γεγονός μόνο για να τιμήσουμε τον εκπληκτικό αυτόν άνθρωπο αλλά και για να υπενθυμίσουμε για όσους το ξέχασαν την τρομερή, παντοτινή και παγκόσμια ισχύ της ελληνικής παράδοσης, της ελληνικής γραμματείας και του ελληνικού πνευματικού δυναμισμού.
Αν αναλογισθούμε την εποχή, για μας τους σημερινούς έλληνες, συνηθισμένους στην απόλυτη και συχνά άναρχη ελευθερία η εικόνα φαίνεται πιο απίστευτη κι’ από τις φανταστικές περιγραφές του Όργουελ. Η «Μεγάλη Μορφωτική Επανάσταση του Προλεταριάτου» στην Κίνα βρίσκεται στο απόγειό της. Οι Ερυθροφρουροί έχουν εξαπολυθεί και διώκουν και καταγγέλλουν καθηγητές και πνευματικούς ανθρώπους. Τα βιβλία καίγονται. Σύμφωνα με τις οδηγίες του κόμματος κλείνουν σχολεία, οι δάσκαλοι υποχρεούνται να δουλέψουν σε αγροτικές εργασίες και γενικά εξαπολύεται εκστρατεία για την καταστροφή των τεσσάρων «παλιών» της χώρας που είναι τα έθιμα, οι συνήθειες, η κουλτούρα και η σκέψη, πέραν της σκέψης του Μάο.
Και υπάρχει ένας άνθρωπος στην αχανή αυτή χώρα, μικρόσωμος εξηντάρης με φυσικό όλο ανθρωπιά χαμόγελο ακόμη και στον πιο μεγάλο πόνο. Ένας άνθρωπος που είναι, όπως όλοι στη χώρα του, στρατευμένος. Μέλος την Ερυθράς φρουράς γράφει μεγάλους χαρακτήρες, πολιτικά συνθήματα όλη μέρα σε τοίχους και σε αφίσες. Ενώνει τη φωνή του και πολεμάει όπως όλες οι «λαϊκές μάζες», εναντίον των «αντιδραστικών στοιχείων» μέχρι να πέσει το φως του ήλιου. Και, μετά, ξενυχτάει. Ξενυχτάει γιατί ζει τη νύχτα μια διαφορετική ζωή. Την πραγματική του ζωή. Μεταφράζει, διορθώνει, αντιγράφει στη γλώσσα του τους έλληνες κλασσικούς συγγραφείς. «¨Όταν ο κόσμος γύρω μου κοιμάται», αναφέρει ο ίδιος, «εγώ μεταφράζω και διορθώνω παλιές μου μεταφράσεις σε εποχή που απαγορεύεται ακόμη και η ανάγνωση. Γι’ αυτό έπρεπε να δουλεύω κρυφά». Και μεταφράζει Αισχύλο (Προμηθέα Δεσμώτη, Αγαμέμνονα, Αντιγόνη, Οιδίποδα Τύραννο, Οιδίποδα επί Κολωνώ), και μεταφράζει Αριστοτέλη, και μεταφράζει Αριστοφάνη (έξι Κωμωδίες), και μεταφράζει Ευριπίδη (έξι Τραγωδίες) και μεταφράζει Όμηρο. Την εποχή της Μορφωτικής Επανάστασης ολοκληρώνει και τελειοποιεί το έργο ζωής του αφού τα προηγούμενα σαράντα χρόνια δούλεψε για ν’ αποδώσει στη γλώσσα του, στα κινεζικά, τεράστιο μέρος της ελληνικής κλασσικής Γραμματείας. Εικοσιπέντε αρχαίες Ελληνικές Τραγωδίες και Κωμωδίες, το «Περί Ποιητικής» και την «Ρητορική» του Αριστοτέλη, τους Μύθους του Αισώπου. Αφού συνέγραψε δύο βιβλία το «Ελληνικό Δράμα» και το «Δοκίμια περί της Ελληνικής Ζωής και Πολιτισμού».
Μπορεί κανείς να πει ότι πολλοί είναι οι αξιόλογοι και πολυγραφότατοι μελετητές της Ελληνικής γραμματείας ανά τον κόσμο. Και είναι πράγματι χιλιάδες. Υπάρχουν όμως εδώ δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν την χωρίς υπερβολή μοναστικά αφοσιωμένη στην Ελλάδα μορφή του Λούο Νιανσένγκ. Το πρώτο είναι ότι εργάζεται ακατάπαυστα επί πενήντα χρόνια χωρίς να έχει ελπίδα να ιδεί ποτέ τα έργα του δημοσιευμένα, ιδίως στην τελευταία περίοδο της μορφωτικής Επανάστασης. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι ποτέ κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν έκανε γνωστή την ελληνική γραμματεία μέσα σε ελάχιστα χρόνια σε τόσο τεράστιο κοινό, Ένα κοινό εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Γιατί η εποχή που μπόρεσε να δημοσιεύσει τα έργα του αλλά και να ανεβάσει τις μεταφρασμένες στα κινεζικά Τραγωδίες ήλθε επιτέλους στη δεκαετία του 80’. Όταν το 1986 η Κεντρική Ακαδημία Δράματος της Κίνας ανέβασε για πρώτη φορά τον Οιδίποδα Τύραννο ο Λούο Νιανσένγκ που ήταν και εκτελεστικός σύμβουλος της παράστασης αγωνιούσε. Δεν είχε καμιά προηγούμενη γνώση για το κατά πόσο θα ήταν αρεστή στο κινεζικό κοινό μια παράσταση τελείως ξένη για τα δικά του βιώματα και ενδιαφέροντα. Η επιτυχία όμως της παράστασης του έδωσε καινούργια φτερά και ενθουσιασμό. Δύο χρόνια αργότερα το Θέατρο του Χαρμπίν ανέβασε με σκηνοθέτη τον γιό του Λούο Τζινλίν, που ακόμη και σήμερα συνεχίζει το έργο του πατέρα του, την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Ο Λούο το είχε μεταφράσει πριν σαράντα χρόνια και η πρώτη αυτή παράσταση του έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Παρά την ηλικία του, ήταν τότε ογδόντα πέντε ετών, είχε δηλώσει ότι ήλπιζε να δει πολλές ακόμη παραστάσεις των μεταφρασμένων από τον ίδιο κλασσικών έργων, «έργων που θα μπορούσαν όχι μόνο να ικανοποιήσουν καλλιτεχνικά το κοινό αλλά και να προσδώσουν νέα άνθηση στην θεατρική τέχνη του Έθνους μας (του κινεζικού έθνους)» είπε. «Καθώς η Τραγωδία έχει αποστολή να απαλύνει τον χαρακτήρα των ανθρώπων και να τους βοηθά να αντιλαμβάνονται βαθύτερα τον κόσμο και το νόημα της ζωής».
Τον Λούο Νιανσένγκ τον συνάντησα μόλις μετατέθηκα στην Κίνα στα τέλη του 1986. Άγνωστος ακόμη τότε στην Ελλάδα, αλλά με την πνευματική του εργασία σχεδόν ολοκληρωμένη, με αρκετά από τα έργα του δημοσιευμένα σε βιβλία που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Κίνα. Με τα χαμογελαστά του μάτια πίσω από στρόγγυλα γυαλιά και συγκινητική ταπεινοφροσύνη που έδειχνε το μεγαλείο του ανθρώπου ανταλλάξαμε πολλές σκέψεις που έδωσαν τροφή για μια προσπάθεια να γίνει το έργο του γνωστό και στη χώρα μας. Η συνέχεια, τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του, του έδωσαν ένα μέρος από τις ικανοποιήσεις που του όφειλε η επί πενήντα χρόνια αφοσιωμένη στο πνεύμα ζωή του. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, έγινε επίτιμος ερευνητής και καθηγητής του Ινστιτούτου Ξένης Λογοτεχνίας που υπάγεται στην Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών, και είδε εν ζωή να ανεβάζονται παραστάσεις έργων του στους Δελφούς μετά πρόσκληση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Κάτι «που δεν είχε φαντασθεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα», όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος.
Όταν ήλθε στην Ελλάδα για να παραλάβει το άλλο τιμητικό του Δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, αρρώστησε, κινδύνεψε και εισήχθη επειγόντως στο Νοσοκομείο όπου εγχειρίσθηκε. Είχαν τότε δημοσιευθεί αρκετά σχετικά για το έργο του και η Μελίνα Μερκούρη, Υπουργός τότε Πολιτισμού, τον επισκέφθηκε η ίδια στο κρεββάτι του νοσοκομείου. Επέστρεψε στην Κϊνα και σε συζητήσεις που κάναμε από κει και πέρα και μέχρι τον θάνατό του δεν έπαυσε να λέει, αναφερόμενος στην περιπέτεια της υγείας του: «Τόσα χρόνια που δούλευα για την διάδοση της λογοτεχνικής και πολιτιστικής παράδοσης της Ελλάδος στην Κϊνα ποτέ δεν φαντάσθηκα ότι θα έλθει μια μέρα η Ελλάδα να μου σώσει τη ζωή και να μου δώσει έτσι την ευκαιρία να εργασθώ ακόμη λίγα χρόνια γι’ αυτήν – και πάλι».

Μάνος Μεγαλοκονόμος*
Μάρτιος 2010

*Ο κ. Μάνος Μεγαλοκονόμος Πρέσβης ε.τ.
Διετέλεσε Πρέσβης της Ελλάδος στην Κίνα στα έτη 1986-1990

Αναρτήθηκε από Εκηβόλος στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΡΥΚΤΩΡΙΑ

Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής 15.000 σφαγιασθέντων Θεσσαλονικέων από τον Θεοδόσιο.

Εκδήλωση ενημέρωσης των συμπολιτών μας,

τιμής και μνήμης

των χιλιάδων σφαγιασθέντων υπό του αυτοκράτορος Θεοδοσίου Θεσσαλονικέων

θα πραγματοποιηθεί από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Προμηθεύς Πυρφόρος»

Σάββατο 8 Μαΐου 2010, ώρα 19:30

στην αίθουσα του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
(Αριστοτέλους 32 & Ολύμπου γωνία, άνωθεν της Αρχαίας Αγοράς)

Πατήστε εδώ για να πληροφορηθείτε τις λεπτομέρειες της εκδήλωσης

Ιωάννης Καποδίστριας και οικονομική κρίση

Μήπως θα έπρεπε η Ιστορία να γίνει διδασκαλία;

Ο Ιωάννης Καποδίστριας

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, (και αυτός Έλληνας του εξωτερικού) είχε πει (στην σχεδόν ίδια κατάσταση με την σημερινή):

«Αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν»

Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι πολιτικοί όλων των κομμάτων όταν μιλάνε στον Ελληνικό Λαό για μείωση του μισθού τους χωρίς να αναφέρουν πόσος είναι ο υπόλοιπος μισθός που τους μένει για να ζήσουν...

Παραλάβαμε άδεια ταμεία... είναι η συνηθισμένη έκφραση της εκάστοτε νεοελληνικής Κυβέρνησης την οποία ασφαλώς πρώτος ο Καποδίστριας είχε κάθε δικαίωμα να το πει, αλλά...

ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ!

Και ένας άλλος Έλληνας του εξωτερικού...σήμερα...

Κυκλοφορεί :

ALMA TADEMA

Πηγή:PLWTINOS

3 Μαΐου

3 Μαΐου 1808

Το ισπανικό κράτος αντικαθρεπτίζεται στην τέχνη

του Γκόγια* καθώς ο πόλεμος και οι φρικαλεότητές του αποτελούν θέματα μερικών από τα ωραιότερα έργα του, όπως τα 83 χαρακτικά της σειράς «Οι συμφορές του πολέμου» (1808-1814), έντονη καταγγελία της βιαιότητας και της σκληρότητας του πολέμου και τα έργα

«2 Μαΐου» και «3 Μαΐου» (1814)**, εμπνευσμένα από την

εξέγερση της Μαδρίτης του 1808, που ανήκουν στα αριστουργήματα της ζωγραφικής όλων των εποχών.

Περισσότερα....

*

Οι πίνακες του Γκόγια κατασχέθηκαν από την Ιερά Εξέταση το 1815, για τους

πίνακες

Γυμνή Μάγια

και Ντυμένη Μάγια

που θεωρήθηκαν «άσεμνοι», χωρίς ωστόσο να καταδικαστεί.

**Η εκτέλεση όλων των ισπανών στην Μαδρίτη*** που έχουν κάποιο όπλο στην κατοχή τους από τους γάλους κατακτητές.

Το 1808 επιτράπηκε στα γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα να διασχίσουν την Ισπανία για να κατακτήσουν την Πορτογαλία, τελικά όμως η Γαλλία κατέκτησε και την ίδια την Ισπανία. Στις 2 Μαρτίου 1808 οι Μαδριλένοι στράφηκαν εναντίον των στρατευμάτων κατοχής μπροστά στα Βασιλικά Ανάκτορα, και σε αυτόν τον ξεσηκωμό οι Γάλλοι απάντησαν με σφαγές. Ωστόσο, το κοινό αίσθημα κατά των Γάλλων δεν μπορούσε να ελεγχθεί και η πόλη πήρε τα όπλα.

Ο Αίσωπος του Γκόγια

***Τον 13ο αιώνα ξέσπασε

μια διαμάχη σχετικά με τα δικαιώματα των κυνηγών σε εκτάσεις που ανήκαν στην Εκκλησία.Τελικά,συμφωνήθηκε ότι, αν και η γη ανήκε στην Εκκλησία, οι Μαδριλένοι είχαν δικαίωμα να κυνηγούν

ότι βρισκόταν επάνω σε αυτήν. Έτσι, η Μαδρίτη απέκτησε και το σύμβολό της: μια αρκούδα (το έμβλημα της Εκκλησίας) που μυρίζει ένα δέντρο:

Η δολοφονία του Φίλιππου Β’ της Μακεδονίας

Από τα αρχαία χρόνια, η δολοφονία ήταν ένα από τα πιο αποτελεσματικά θρησκευτικά, πολιτικά και στρατιωτικά μέσα. Σε εποχές που τα έθνη συσπειρώνονταν γύρω από τον ηγέτη τους και οι τύχες τους ήταν αλληλένδετες, η εξουδετέρωση ενός βασιλιά ή ενός στρατάρχη ήταν αρκετή για να κριθεί το αποτέλεσμα μιας αντιπαλότητας

Eρμηνεύοντας τα κίνητρα της δολοφονίας, ο λέκτορας του τμήματος κλασικών σπουδών του πανεπιστημίου του Σουόνσι Oυαλλίας, Daniel Ogden, στέκεται στην αντιπαράθεση μεταξύ των δύο συζύγων του μακεδόνα βασιλιά, της Φιλίννας και της Oλυμπιάδας, και διερωτάται αν η διαμάχη ανάμεσά τους ήταν ένας πόλεμος μαγισσών στην αυλή του Φιλίππου του B΄. Αλλά μήπως υπάρχει και μια τρίτη "μάγισσα";

Η επιστολή του Αλεξάνδρου στον Δαρείο

(Αρριανός, Ανάβασις, ΙΙ.14)

Οι πρόγονοί σας, αφού εξεστράτευσαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα μας έβλαψαν, ενώ δεν είχαν αδικηθεί προηγουμένως· εγώ, επειδή αναδείχτηκα ηγεμών των Ελλήνων και επειδή θέλω να τιμωρηθούν οι Πέρσες, πέρασα στην Ασία, αφού εσείς κάνατε την αρχή. Διότι και τους Περίνθιους βοηθήσατε, που αδικούσαν τον πατέρα μου, και στη Θράκη, την οποία εξουσιάζαμε εμείς, έστειλε δύναμη ο ΄Ωχος· και όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας μου από τους συνωμότες που εσείς υποκινήσατε, όπως οι ίδιοι με επιστολές προς όλους καυχηθήκατε κι όταν εσύ σκότωσες τον Αρσή με τη βοήθεια του Βαγώου και κατέλαβες την εξουσία παράνομα, παραβαίνοντας το νόμο των Περσών, αδικώντας τους Πέρσες και όταν έστειλες εχθρικά γράμματα για μένα στους ΄Ελληνες για να με πολεμήσουν και χρήματα στους Λακεδαιμονίους και σε κάποιους άλλους ΄Ελληνες, που δεν τα δέχτηκε καμιά άλλη πόλη, εκτός από τους Λακεδαιμονίους κι όταν οι απεσταλμένοι σου διέφθειραν τους φίλους μου και την ειρήνη, την οποία εδραίωσα στους ΄Ελληνες, προσπάθησαν να την χαλάσουν, εξεστράτευσα εναντίον σου, γιατί εσύ είχες κάνει την αρχή της έχθρας.

......

Σε αυτό το χωρίο του Αρριανού, πέραν ότι είναι ολοφάνερη η ελληνικότητα της Μακεδονίας (και την υπόλοιπη Ελλάδα), γίνεται ξεκάθαρος λόγος για συνωμοσία εκ μέρους των Περσών.

Ο Φίλιππος Β’

Ο Φίλιππος Β’ ήταν γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ’ και της Ευρυδίκης, πριγκήπισσας των γειτονικών Λυγκηστών. Οι Λυγκηστές παλαιότερα υπαγόντουσαν στους Μολοσσούς για αυτό τους βρίσκουμε σε ιστορικές πηγές είτε σαν Μολοσσικά έθνη, είτε σαν Λυγκηστές Μακεδόνες. Στην ουσία είχαν αναμειχτεί σε ένα μικρό βαθμό με τους Ιλλυριούς. Ο βασιλικός τους οίκος ισχυριζόταν ότι είναι Βακχιάδες απόγονοι απο την Κόρινθο και παντρευόντουσαν συχνά με μέλη γειτονικών βασιλείων. Η Ευρυδίκη για παράδειγμα ήταν κόρη του Σίρρα ή Ίρρα - άλλοι τον θεωρούν Λυγκηστή και κατ' άλλους είναι Ιλλυριός- και μιας Λυγκηστίδας πριγκήπισσας. Ο Βρομερός, πατέρας του Αρραβαίου και γιος του μυθικού Αερόπου, ήταν ο ιδρυτής της λυγκηστικής δυναστείας. Κόρη του Αρραβαίου ήταν η Ευρυδίκη, η οποία «Φιλίππου μήτηρ ην» (Στραβων VII, 326) και επομένως γιαγιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Νίκος Σάμιος

Συνεχίζεται...