Όποιος δεν γράφει την παγκόσμια ιστορία ,ως εγκληματική ιστορία είναι συνένοχος σε αυτήν.
(K.Deschner)
Πρόλογος
Η παρούσα μελέτη σε καμία περίπτωση δεν θέλει να προσβάλει βιοπαλαιστές, καλούς και αγαθούς Εβραίους ή άλλους λαούς οι οποίοι στο διάβα των αιώνων ποτέ δεν είχαν κάποια σοβαρή ευκαιρία βιώσεως της δικής τους θέλησης, της ελευθερίας(1). Της ελευθερίας με το κλασσικό, αρχαίο Ελληνικό νόημα της. Δυστυχώς ακόμα και αυτούς τους απλούς ανθρώπους τα γρανάζια του δόλου, δεν έπαψαν να κατακρεουργούν.
(1)Ο ελεύθερος άνθρωπος μέσα στην ελεύθερη πολιτεία, αυτό είναι το ελληνικό ιδανικό. Το άτομο λυτρωμένο από την αμάθεια και την πρόληψη και το φόβο, φωτισμένο, περήφανο, με τη δύναμη ότι παίρνει απ' έξω να το δουλεύει βαθιά μέσα του' το άτομο που συμμετέχει ενεργά και υπεύθυνα στη διακυβέρνηση της πολιτείας' που τον εξωτερικό καταναγκασμό τον αλλάζει σε εσωτερική ελευθερία, που το όχι των θεών, των νόμων και των αρχόντων μπορεί και το μεταστρέφει σε ναι της ίδιας του της ψυχής."(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
Πραγματικότητα
Πώς είναι σήμερα ο κόσμος
Σήμερα υπάρχει ένας κόσμος, όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο. Αυτή είναι η αιτία για την οποία οι λαοί πρέπει να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας ( την θρησκεία του Αβραμαϊσμού, δηλαδή Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ) σκοτεινής και αδιάλλαχτης, που τα μυστικά της τα γνωρίζει μόνο το ιερατείο της, παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο, το οποίο πολύ καλά γνωρίζει πως να χρησιμοποιεί τις μηχανές που οι Έλληνες αψήφησαν: Τις μηχανές του δόλου («
pia fraus», ευσεβής απάτη) .
Στην παρούσα μελέτη αποκαλύπτονται οι διαδικασίες με τις οποίες ο Ελληνισμός για περισσότερα από 2000 χρόνια βαριά τραυματισμένος, αιμορραγεί.
Με άλλα λόγια, οι μηχανές του δόλου κατάφεραν να μας κάνουν να μην ήμαστε πλέον θεματοφύλακες ενός αγαθού που μας χάρισαν οι θυσίες των αρχαίων πατέρων μας.
Η απόλυτη ενσάρκωση ενός κοσμοϊστορικού εγκλήματος
Η ιστορία, αινιγματική και συνήθως συγκεχυμένη ενώ συντελείται τάχα πάνω σε ιστορικοκριτικές βάσεις, στην πραγματικότητα στερείται ορθολογικής κατανόησης , αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να την δούμε μέσα από μια απόδοση στα ιστορικά γεγονότα μιας εγκληματικής αιτιότητας, αν και η αρχή του «audiatur et altera pars» (να ακουστεί κι η άλλη πλευρά) δεν αποτελεί μομφή.
Ας εξετάσουμε λοιπόν, το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικοέγκλημα, την σταδιακή δολοφονία του μεγαλύτερου πολιτισμού της ανθρωπότητας, του Ελληνικού (όπως λέει και ο κορυφαίος φιλόλογος Jäger, η Ελληνική Γραμματεία έπλασε τον άνθρωπο) , στο οποίο συγκαταλέγεται και η δολοφονία του Νέρωνα. Ας δούμε μέσω αντικειμενικής μεθοδολογίας και μέσα από καλές και σημαντικές πηγές, με καθαρό μυαλό, μακριά από κάθε μονοδιάσταση θεώρηση, ποιος ήταν πράγματι ο Νέρων.
Νέρων
Περί πηγών
Ο Σουητώνιος, μια από τις σημαντικότερες πηγές περί Νέρωνος, είναι αναμφισβήτητα προκατελημένος κατά του Νέρωνος, είδη από την αρχή επιχειρεί να αποδείξει την αγριότητα του Δομιτίου (πατέρα του Νέρωνος) δείχνοντας έτσι ότι ο Νέρων κληρονόμησε τον έκφυλο χαρακτήρα κάποιων προγόνων του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Σουητώνιος είναι ο μόνος πού αναφέρεται στην αγριότητα του Δομιτίου. Αλλά και σε άλλες συκοφαντίες, εικασίες, κύριες πηγές όπως ο Τάκιτος, Δίων ο Κάσσιος, αλλά και ο Κλόύβιος Ρούφος και ο ίδιος ο Σουητώνιος σε πολλές αρνητικές περιπτώσεις (όπως στο θέμα των σχέσεων του Νέρωνα με την Αγριππίνα) αποφεύγουν να δεσμευτούν απερίφραστα κατά του Νέρωνα.
Η άλλη πλευρά του Νέρωνα
Ήταν δεκαεπτά χρονών όταν με αμέτρητες τιμές τον αναγόρευσαν αυτοκράτορα. Όταν σύγκλητος του εξέφρασε τις ευχαριστίες της, εκείνος απάντησε «Όταν θα τις αξίζω». Ήταν ο πρώτος πού, κατά το ελληνικό έθιμο, καθιέρωσε τριπλούς αγώνες μουσικής, αθλημάτων στίβου και ιππασίας στην Ρώμη.
Σαν καλλιτέχνης έχει σίγουρα συκοφαντηθεί, μάλιστα υποδυόμενος τον Ηρακλή Μαινόμενο ένας στρατιώτης βλέποντας τον αυτοκράτορα με άθλια περιβολή και αλυσοδεμένο, όπως απαιτούσε η υπόθεση του έργου, όρμησε μπροστά για να τον βοηθήσει.. Ακόμη και ένας πραίτορας του πρόσφερε ένα εκατομμύριο σηστερτίους για μια εμφάνιση. Όταν μετά ένα δείπνο τον παρακάλεσαν να τραγουδήσει, και χειροκρότησαν θερμότατα την παράστασή του, εκείνος δήλωσε ότι
μόνο οι Έλληνες ξέρουν να ακούνε μουσική και μόνον αυτοί είναι αντάξιοι των προσπαθειών του.
Ο J. P.V.D. Baldson (Life and Leisure in Ancient Rome, Λονδίνο 1969, σ. 287) παρατηρεί ότι, ενώ γνωρίζουμε τα ονόματα πολλών περίφημων ηθοποιών και χορευτών παντομίμας από την αρχαιότητα, ο Νέρων είναι ο μόνος εξέχων Ρωμαίος μουσικός που μας είναι ονομαστά γνωστός.
Σκοτώστε τον Νέρωνα!
"Εσείς όλοι, Έλληνες, που κατοικείτε την Αχαΐα, ονομαζόμενη ως τώρα Πελοπόννησο, δεχθείτε μαζί με την απαλλαγή από τους φόρους, την ελευθερία που στις πιο ευτυχισμένες μέρες της ιστορίας σας δεν κατείχατε ποτέ όλοι μαζί, εσείς που υπήρξατε σκλάβοι ή ξένων ή οι μεν των δε. Αχ, να μη ζούσα στους χρόνους ακμής της Ελλάδας, να 'δινα αυτό το διέξοδο στις διαθέσεις μου για να απολαύσω έναν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων! Δε συγχωρώ το χρόνο που ελάττωσε το μεγαλείο ενός τέτοιου αγαθού...Αλλά προσπέφτω στους Θεούς που πάντα με προστάτεψαν στη γη και τη θάλασσα, να μου δώσουν παρ' όλα αυτά την ευκαιρία να το πραγματοποιήσω. Άλλοι πρίγκιπες έδωσαν σε πόλεις την ελευθερία τους...Ο Νέρων, την αποδίδει σε μία ολόκληρη επαρχία."
Ο λόγος (ή απόσπασμά του) του Νέρωνα που διακηρύττει την ανεξαρτησία της Αχαΐας!
Τα ευεργετήματα αυτά τα ανήγγειλε ο ίδιος από το κέντρο του σταδίου την ημέρα που τελούνταν τα
Ίσθμια. Η χειρονομία αυτή του Νέρωνα αποτελούσε αναμφίβολα απτό δείγμα του φιλελληνισμού του, η επιλογή μάλιστα του συγκεκριμένου τόπου είναι φανερό ότι συνδεόταν με την διακήρυξη του 196 π.x.x. , όταν στο ίδιο μέρος ο ύπατος Τίτος Φλαμινίνος υποσχέθηκε μετά τον δεύτερο μακεδονικό πόλεμο κατά του Φιλίππου του Ε´ να απομακρύνει στο σύνολο τους σχεδόν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα από την Ελλάδα.
Ο Νέρων υπήρξε μεγάλος φιλέλληνας. Εκδήλωνε αγάπη για την Ελλάδα, έδ
ωσε αυτονομία σε όλες τις ελληνικές πόλεις, ξεκίνησε να ανοίξει τη διώρυγα της Κορίνθου (χρειάστηκαν κατόπιν αυτού περίπου 1900 χρόνια για να γίνει αυτό το έργο), πήρε μέρος σε ολυμπιακούς αγώνες, -όπως και ο Τιβέριος νικητής τεθρίππου που γενόμενος Αυτοκράτορας ανασυνέστησε τον ιππικό αγώνα στις Ολυμπιάδες δολοφονήθηκε, μαζί με πολλούς από τους υποστηρικτές του, από τα μέλη της Συγκήτου
- έφτιαξε και ιερά στην Ολυμπία και αλλού.
Το μόνο ίσως έγκλημα του Νέρωνα ήταν η αγάπη του για τον Ελληνικό πολιτισμό, η ανεκτικότητα και ανεξικακία του, που χάρις αυτήν γλίτωσε ο Σαούλ-Παύλος και την πληρώνει από το σημείο εκείνο και μετά όλη η ανθρωπότητα.
Το κομβικό σημείο της διακυβέρνησης του Νέρωνα είναι το 63 μ.x.x., έτος της μεγάλης πυρκαγιάς που ισοπέδωσε τη Ρώμη.
Ποιος ήταν ο Νέρων μέχρι τότε;
Μερικά στοιχεία σχετικά με την πολιτική που ακολούθησε ως Καίσαρ:
1) Καταργεί τους έμμεσους φόρους.
2) Αφαιρεί από τους "αφέντες" το δικαίωμα ζωής και θανάτου που ως τότε είχαν για τους δούλους. Νομοθετεί το δικαίωμα των δούλων να κάνουν αγωγή κατά των αφεντικών τους όταν αυτοί τους κακομεταχειρίζονται.
3) Απαγορεύει τη θανάτωση κατά τη διάρκεια των μονομαχιών ακόμη και για τους εγκληματίες!
4) Ενισχύει το θεσμό των απελεύθερων, τους καλύτερους δε πρώην σκλάβους, τους επιλέγει ο ίδιος και τους απονέμει προσωπικά την ελευθερία τους. Πολλούς δε από αυτούς, τους "προσλαμβάνει" ο ίδιος ως έμπιστούς του και συμβούλους του στο παλάτι.
5) Θεσμοθετεί τη δωρεάν διανομή λαχνών προς το λαό, με σημαντικότατα έπαθλα, όπως ζώα, αγροτεμάχια, πλοία και πολύτιμους λίθους.
6) Θεσμοθετεί νέα μέτρα που περιόριζαν την κρατική σπατάλη και περιόριζαν την πολυτέλεια, ώστε να εξοικονομούνται χρήματα και να διανέμονται περισσότερα τρόφιμα κι άλλα αγαθά πρώτης ανάγκης για το λαό.
7) Η στάση του κατά τη διάρκεια και μετά τον εμπρησμό της Ρώμης, είναι υποδειγματική .Διατάσσει να κτιστούν άμεσα καταφύγια για όσους έχασαν τα σπίτια τους στην πυρκαγιά. Συμμετέχει αυτοπροσώπως στο συντονισμό του έργου αντιμετώπισης της κατάστασης και δημιουργεί αντιπυρικές ζώνες για να περισωθεί ότι είναι δυνατόν. Κινητοποιεί άμεσα τον κρατικό μηχανισμό προς αναζήτησιν τροφίμων ώστε να τραφούν οι πληγέντες από την πυρκαγιά. Ανοίγει ακόμη και τις πόρτες των ανακτόρων για να προσφέρει καταφύγιο σε όσους έχασαν τα σπίτια τους. Μετά την πυρκαγιά, εκπονεί καινούριο σχέδιο πόλης, επιβάλλει δια νόμου το σοβάντισμα των εξωτερικών τοίχων ώστε να μη πιάνουν φωτιά, ορίζει σαφείς αποστάσεις που πρέπει να έχει το ένα σπίτι από το άλλο ώστε η όποια φωτιά να μην μπορεί να εξαπλωθεί.
8) Είναι ο ορισμός του προσηνούς ανθρώπου, αφού γνωρίζει πάρα πολλούς προσωπικά και τους χαιρετά στο δρόμο με τα ονόματά τους.
9) Η Σύγκλητος ήταν εχθρικά διακείμενη στο Νέρωνα, (αντέδρασε π.χ. λυσσαλέα στην κατάργηση των έμμεσων φόρων) μιας κι ο Νέρων κοινώς κόμιζε νέα ήθη με τη δημοκρατικότητα την ανεξικακία και τη φιλολαικότητά του. Επιπλέον, η κατηγορία που του προσήπταν για δειλία επειδή διόλου τον απασχολούσαν οι πόλεμοι και το στρατιωτικό μεγαλείο της Ρώμης, τον καθιστούσαν "ένοχο" μιας και δεν ταίριαζε στο προφίλ ενός πανίσχυρου κράτους όπως ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δεν υπάρχει ένας επεκτατικός πόλεμος ή έστω σχέδιο πολέμου επί Νέρωνος! Έπρεπε λοιπόν να βγει από τη μέση.
10)Επειδή η υστεροφημία κάποιου δείχνει και το ποιόν του, για πολλά χρόνια μετά το θάνατο του, Ρωμαίοι πολίτες προσέρχονταν και εναπόθεταν άνθη σον τάφο του. Στη δε κηδεία του, έγινε πραγματικός χαμός και με μία κουβέντα θρηνήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον καίσαρα. Σύντομα μάλιστα κυκλοφόρησαν θρύλοι περί αναστηθέντος Νέρωνα, ή ότι το πνεύμα του εμφανίζονταν σε διάφορους τόπους δείγμα της πραγματικής λατρείας του Ρωμαϊκού λαού. Τουλάχιστον τέσσερις "σωσίες του εμφανίστηκαν μετά το θάνατό του ξεσηκώνοντας το λαό, κι οι αρχές είδαν κι έπαθαν να τους μαζέψουν!
11) Σε ότι αφορά την προσωπική του ζωή, δεν υπάρχει κανένα απολύτως ίχνος ακολασιών έως το 63 μ.x.x., έτος της μοιραίας πυρκαγιάς. Έκτοτε μόνο και συντετριμμένος από την αποκάλυψη της συνομωσίας που εξυφαίνετο εις βάρος του με τη συμμετοχή μάλιστα του δάσκαλού του του Σενέκα τον οποίο υπεραγαπούσε σαν πατέρα, γίνεται υπέρμετρα καχύποπτος και αλλάζει συμπεριφορά...
Ο Σενέκας
Ο Σενέκας ήταν ο ίδιος παιδαγωγός του Νέρωνα. Πολύ ευκατάστατος
κι από παλαιά οικογένεια μεγαλογαιοκτημόνων, υπήρξε ένας από τους
μεγαλύτερους τοκογλύφους της εποχής του (ο Δίων Κάσσιος αναφέρει ότι ο
πόλεμος στη Βρετανία έγινε για να εισπραχθούν οι φόροι από ένα δάνειο
του Σενέκα στους Βρετανούς). Ραδιούργος, ύπουλος, ανέντιμος και
συνωμοτικός, αναμείχθηκε από νωρίς στην πολιτική κι έγινε πραίτορας και
κατόπιν συγκλητικός, ενώ το 59μ.χ.χ. ανακηρύχθηκε ύπατος της Ρώμης από
τον Νέρωνα
Μόνον μέσα σε μια χρονιά (65μ.χ.χ έως 66μ.χ.χ) εκδηλώθηκαν έξι
συνωμοσίες εναντίον του, όλες υπό την επίβλεψη της Συγκλήτου. Ήδη από το
62 ο Σενέκας ο σιδηρούς βραχίων της ολιγαρχικής Συγκλήτου εκπονεί ένα
πολύπλοκο σχέδιο για την εκπαραθύρωση του Νέρωνος -επρόκειτο για τη συνωμοσία του Πείσσωνα κατά του Νέρωνα με συμμετοχή του Σενέκα ο οποίος ήταν γνώστης μεν της συνωμοσίας και την επικροτούσε αλλά δεν θέλησε ο ίδιος να αναλάβει ενεργό ρόλο. Ο έγκριτος ιστορικός Prof. Manfred Clauss είναι σίγουρος για την συμμετοχή του Σενέκα στην συνωμοσία, "αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε σε τι βαθμό" αναφέρει ο ίδιος. Από τις
ανακρίσεις που διενεργήθηκαν, αποκαλύφτηκαν οι συνωμότες και οι
εμπρηστές της Ρώμης -και η συνωμοσία της άλωσης του αυτοκρατορικού θρόνου. Ο Σενέκας, λοιπόν, μαζί με άλλους συγκλητικούς και λοιπούς αξιωματούχους
κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
Ειδικά του Σενέκα, ο Νέρωνας, του συνέστησε να αυτοκτονήσει, προκειμένου
να μην υποστεί ατιμωτικό θάνατο (με αποκεφαλισμό) και δημευθεί η μεγάλη
περιουσία του.
Σενέκας -Παύλος/Σαούλ
Ο ιστορικός Ρομπέρ Αμπελαίν
αναφέρει
πως ο Παύλος υπήρξε στην πραγματικότητα ένας Ιδουμαίος άραβας
πρίγκηπας, εγγονός του Ηρώδη του Μεγάλου, ο οποίος όχι μόνον έλαβε μέρος
στην συνωμοσία του Πείσωνα μαζί με τον φιλόσοφο Σενέκα και τον ανθύπατο
Γάλβα ενάντια στον Νέρωνα, αλλά συνάμα προκάλεσε τον εμπρησμό της
Ρώμης, απόλυτα συντονισμένος με την εξέγερση του «συντρόφου» του Μαναήν
(Παράκλητου) στην Ιουδαία.
Η γνωριμία του Σενέκα με τον Σαούλ υπήρξε καθοριστική για τα σχέδια
και των δυο ανδρών. Από τη μια ο Σενέκας βρίσκει στις συμμορίες του
Σαούλ τους ιδανικούς εκτελεστές τόσο της πυρπόλησης της Ρώμης όσο και
τους υποκινητές μιας εξέγερσης στις ιουδαϊκές επαρχίες. Από την άλλη ο
Σαούλ βρίσκει την ευκαιρία τόσο για ένα μεγάλο χτύπημα εναντίον του
ευγενούς ΕΛΛΗΝΟ Ρωμαϊκού πολιτισμού όσο και για την διεξαγωγή της εξέγερσης με
την υποστήριξη των ίδιων των Ρωμαίων αντιφρονούντων -άρα και με
πιθανότητες επιτυχίας. Και οι δυο γνωρίζουν καλά τον Ιώσηπο- ο οποίος
βέβαια επιμελώς δεν το αναφέρει πουθενά-
, είναι και οι τρεις στην Ρώμη ...
Μέχρι το 66 μ.x.x. κάποιοι Ιουδαίοι έβλεπαν ευνοϊκά τον Νέρωνα, αυτό συμπεραίνεται και από τον Ιώσηπο(Ιουδ. Αρχ., ΧΧ 193/195).
Μετά επιβλήθηκαν ποινές κατά των Χριστιανών, οι οποίοι τότε ήταν στην Ρώμη
κυρίως Ιουδαίοι.
P. CORNELI TACITI ANNALIVM LIBER QVINTVS DECIMVS
(λατινικό κείμενο)
[44] Et haec quidem humanis consiliis providebantur. mox
petita [a] dis piacula aditique Sibyllae libri, ex quibus supplicatum
Volcano et Cereri Proserpinaeque, ac propitiata Iuno per matronas,
primum in Capitolio, deinde apud proximum mare, unde hausta aqua
templum et simulacrum deae perspersum est; et sellisternia ac pervigilia
celebravere feminae, quibus mariti erant.
Sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum
placamentis decedebat infamia, quin iussum incendium crederetur. ergo
abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit,
quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis
eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum
supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiablilis superstitio
rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per
urbem etiam, quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt
celebranturque. igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio
eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio
humani generis convicti sunt. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum
tergis contecti laniatu canum interirent aut crucibus adfixi [aut
flammandi atque], ubi defecisset dies, in usu[m] nocturni luminis
urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat, et circense ludicrum
edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde
quamquam adversus sontes et novissima exempla meritos miseratio
oriebatur, tamquam non utilitate publica, sed in saevitiam unius
absumerentur.
(
Χρονικά Τάκιτου 15, 44).
«Ο Νέρων υπέδειξε (για την πυρπόληση της Ρώμης) άλλους ως ενόχους και υπέβαλε σε ιδιαίτερες τιμωρίες
εκείνους τους οποίους ο λαός μισώντας τους για τις ανομίες τους ονόμαζε
χριστιανούς. Εκείνος από τον οποίον προήλθε το όνομα είναι ο Χριστός, ο
οποίος εθανατώθη επί της βασιλείας του Τιβέριου, όταν Επίτροπος ήταν ο
Πόντιος Πιλάτος. Η προς καιρόν κατασταλείσα ολέθρια δεισιδαιμονία
εμφανίστηκε πάλι όχι μόνο στην Ιουδαία, την εστία αυτού του κακού, αλλά
και στην Πόλη (Ρώμη), όπου από παντού μαζεύονται και ακούγονται όλα τα
κακά και τα αισχρά»....
«...Ο Νέρων την ημέρα εκείνη ήταν στο Αντιουμ.
Γύρισε αμέσως μόλις πληροφορήθηκε για την φωτιά και έφτασε τη στιγμή που
καιγόταν το κτίριο που έκτισε ο ίδιος για να ενώσει το Παλατίνο με τους
κήπους του Μαικήνα και διέταξε αμέσως να σβηστεί η πυρκαγιά... Για να
ανακουφίσει τον κόσμο που τριγύριζε άστεγος και πεινασμένος στους δρόμους,
άνοιξε αμέσως το πεδίο του Άρεως, τα μνημεία του Αγρίππα και τους
αυτοκρατορικούς κήπους. Διέταξε να χτιστούν γρήγορα πρόχειρα καταλύματα και
παράγκες για να στεγασθούν οι πρόσφυγες και πρόσταξε να φέρουν τρόφιμα από
την Όστια και τις γειτονικές πόλεις και να τα μοιράσουν στο λαο...».[Τακιτος,
Χρονικα]
...........................................................................................
Ο Χριστιανισμός αποκαλείτο τότε νέα και
βλαβερή(ολέθρια) δεισιδαιμονία (superstitio nova ac malefica, Σουητώνιος, Νέρων ) και superstitio illicita (παράνομη δεισιδαιμονία). Βέβαια, και άλλες ξένες θρησκείες (με μόνη εξαίρεση την Ελληνική)είχαν προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση στην Ρώμη. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι το άγαλμα της Ίσιδος ρίχτηκε στον Τίβερη και οι ιερείς της σταυρώθηκαν (Ιουδ. Αρχ. ΧVΙΙΙ.79).
Ο Νέρων είχε αναγνωρίσει την επικινδυνότητα των ξενόφερτων Ιερατείων. Αλλά και το ισχυρότερο Ιερατείο αναγνώρισε ότι θα πετύχαινε να πάρει και να δέσει την παγκόσμια ιστορία στα χέρια του, μόνο εάν εξόντωναν τον Νέρωνα, και περνούσαν στην Ρώμη έναν δικό τους άνθρωπο, που να είναι σε θέση να γράψει την Ιστορία όπως την ήθελαν. Επί Νέρωνα θα ήταν αδύνατον ένας Ιώσηπος να εισδύσει στο στράτευμα και στα ανάκτορα. Έπρεπε να γίνει κάποιος άλλος Καίσαρ. Λιγότερο ικανός. Και αυτός θα ήταν αργότερα ο Βεσπασιανός ο οποίος ήταν μουλαράς. Πάντως, τώρα έπρεπε να βγει από την μέση ο Νέρων.
Με κάθε τρόπο.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
Όταν το 121 π.x.x. ο μεταρρυθμιστής Γάιος Γράκχος κατέφυγε στο ιερό άλσος των Ερινύων ξέροντας ότι έχει χάσει τη μάχη με τους αντιπάλους του, ζήτησε από τον πιστό του Φιλοκράτη να τον σκοτώσει. Ο Φιλοκράτης εκτέλεσε τη διαταγή και αμέσως μετά αυτοκτόνησε.. Η ίδια ακριβώς τύχη περίμενε τον Αντώνιο όταν ηττήθηκε στη ναυμαχία του Ακτίου. Μόνο που ο δούλος που πήρε την εντολή να τον σκοτώσει προτίμησε να βυθίσει το ξίφος στο δικό του στήθος. Ο Αντώνιος υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει χωρίς μεσολάβηση άλλου.
Στην περίπτωση της Ρώμης βρισκόμαστε επομένως μπροστά σε μια κοινότοπη τελετουργία θανάτου. Ακόμη και ο Νέρων δεν απέφυγε τη μοίρα αυτή: όταν το 68 μ.x.x. ένιωσε εγκαταλειμμένος από τους πάντες, βρήκε κι αυτός τη λύτρωση (σίγουρα την δολοφονία!) από τα χέρια του πιστού του απελεύθερου
δούλου Επαφρόδιτου (δώστε βάση, διότι όπως στην υπόθεση του Αντώνιου,
ο δούλος αυτοκτονεί και δεν σκοτώνει τον Αντώνιο, ο Φιλοκράτης σκοτώνει τον Γράκχο, αλλά άμεσα αυτοκτονεί και ο ίδιος, ενώ ο Επαφρόδιτος κάθε άλλο έχει στον νού του) εδώ ο Επαφρόδιτος έχει την μεγάλη ευκαιρία να σκοτώσει έναν Ελληνιστή Καίσαρα, το οποίο ευχαρίστως πράττει, και θα τον ξανασυναντήσουμε και στην
υπόθεση Ιώσηπου:!
Ποιος είναι ο Επαφρόδιτος, ο οποίος είναι φίλος του Αποστόλου Παύλου;
Είναι έμπιστος του Νέρωνος, απελεύθερος
δούλος, γραμματέας, ο φιλέλλην Νέρων τον έχει για Έλληνα. Πάντως υπάρχει εδώ μία στενή φιλία (μάλλον αποστολή) μεταξύ Ιώσηπου και
Επαφρόδιτου και μεταξύ Αποστόλου Παύλου, ο οποίος δεν τον αποκαλεί μόνο αδελφό, αλλά και
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΩΤΗ!
Αποκάλυψις Ιωάννου/Αγία Γραφή:Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, το βιβλίο της
Αποκάλυψης γράφτηκε
το 96 μ.χ.χ από τον απόστολο Ιωάννη, την περίοδο που ήταν εξόριστος στην
Πάτμο το 96 μ.χ.χ., κατά το 14ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα
Δομιτιανού. Ωστόσο η πατρότητα του κειμένου έχει αμφισβητηθεί, με πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση αυτή που διατυπώθηκε από τον
Διονύσιο Αλεξανδρείας (247 – 265).
Η Αποκάλυψη γράφτηκε λίγο πριν την αναχώρηση του Παύλου για τη Ρώμη. Είναι ιστορικά αποδεκτό ότι
γράφτηκε πριν το 70 μ.χ.χ
Δεῦρο, δείξω σοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν,
2 μεθ’ ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ
κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας………καὶ εἶδον γυναῖκα
καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα. 4 καὶ ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν
ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς
γῆς, 5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον· Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς. ………αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ’ αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι.
11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν
ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. 12 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα
βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ’ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς
μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου…… Τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη
κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι. 16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί…. 18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.
…Ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη
…. ἀπόδοτε αὐτῇ ὡς καὶ αὐτὴ ἀπέδωκε, καὶ διπλώσατε αὐτῇ διπλᾶ κατὰ τὰ
ἔργα αὐτῆς· ἐν τῷ ποτηρίῳ ᾧ ἐκέρασε κεράσατε αὐτῇ διπλοῦν. 7 ὅσα
ἐδόξασεν αὑτὴν καὶ ἐστρηνίασε, τοσοῦτον δότε αὐτῇ βασανισμὸν καὶ
πένθος…. καὶ κλαύσουσιν αὐτὴν καὶ κόψονται ἐπ’ αὐτῇ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς
οἱ μετ’ αὐτῆς πορνεύσαντες καὶ στρηνιάσαντες, ὅταν βλέπωσι τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς, 10 ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες· Οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλὼν, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.
11 καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαίουσι καὶ πενθοῦσιν ἐπ’ αὐτῇ, ὅτι τὸν
γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι, 12 γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ
λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου, καὶ βυσσίνου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ
κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος
ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου, 13 καὶ
κινάμωμον καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα, καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ
ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ
ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων. 14 καὶ ἡ ὀπώρα τῆς ἐπιθυμίας τῆς
ψυχῆς σου ἀπώλετο ἀπὸ σοῦ, καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπῆλθεν ἀπὸ
σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ αὐτὰ εὑρήσεις. 15 οἱ ἔμποροι τούτων, οἱ
πλουτήσαντες ἀπ’ αὐτῆς, ἀπὸ μακρόθεν στήσονται διὰ τὸν φόβον τοῦ
βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, 16 λέγοντες· Οὐαὶ
οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον καὶ πορφυροῦν καὶ
κόκκινον, καὶ κεχρυσωμένη ἐν χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ὅτι
μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος. 17 καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ
πᾶς ὁ ἐπὶ τόπον πλέων, καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονται, ἀπὸ
μακρόθεν ἔστησαν, 18 καὶ ἔκραζον βλέποντες τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς,
λέγοντες· Τίς ὁμοία τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ; 19 καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰς
κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἔκραζον κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, λέγοντες· Οὐαὶ οὐαί,
ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἐν ᾗ ἐπλούτησαν πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ
θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς· ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη. 20 Εὐφραίνου ἐπ’
αὐτῇ, οὐρανέ, καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται, ὅτι ἔκρινεν ὁ Θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς. 21 Καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς λίθον ὡς μύλον μέγαν καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν θάλασσαν λέγων· Οὕτως ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡ μεγάλη πόλις,
…. ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ
σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη, 24 καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα προφητῶν καὶ ἁγίων
εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς.
«της καθήμενης επί υδάτων πολλών»
=> Είναι και κυριολεκτικό και μεταφορικό. Αφενός η Ρώμη βρίσκεται
πολύ κοντά στο Τυρρηνικό πέλαγος και τη διασχίζει ο Τίβερης. Επί τη
ευκαιρία ας αναφέρουμε ότι ο χώρος της Ρώμης προτού αυτή γίνει ενιαία
πόλη, ήταν ελώδης κι αποξηράνθηκε από τους κατοίκους των επτά λόφων κι
έτσι ενώθηκαν μεταξύ τους σε μία πόλη. Αφετέρου, όπως εξηγεί και πιο
κάτω, είναι κοσμοπολίτισσα πόλη, όπου έχει συρρεύσει πολύς κόσμος από
κάθε τόπο.
«το θηρίον το κόκκινον»
=> το πορφυφό>purple (βαθυκόκκινο) χρώμα και το «βύσσινον» όπως το
ονομάζει, ήδη η λέξη χρησιμοποιούταν από τότε λοιπόν, ήταν το επίσημο
χρώμα των αυτοκρατόρων και της αριστοκρατίας.
«αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν» => Είναι
πασίγνωστο ότι η Ρώμη είναι επτάλοφη. Στα λατινικά οι λόφοι είναι οι:
Aventinus, Palatinus, Capitolinus, Caelius, Esquilinus, Viminalis,
Quirinalis
Μετά την πυρκαγιά της Ρώμης: «Πολλοί αξιωματικοί συνέλαβαν στα σπίτια τους
ανθρώπους εκείνους, που κρατούσαν στα χέρια τους δαυλούς, αλλά ωστόσο, δεν
τόλμησαν να τους πειράξουν γιατί είδαν πως ήσαν δούλοι του αυτοκράτορα». [Σουητώνιος,
Βίοι των δώδεκα Καισάρων]
Επαφρόδιτος...
Σαφώς ο Επαφρόδιτος είναι Ιουδαίος και μάλιστα υψηλής φήμης, διαβάζοντας τις εργασίες του είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν φανατικό Ιουδαίο πατριώτη. Ιδού ένα δείγμα από την εργασία του Επαφρόδιτου, μέσα από την Ιουδαϊκή Γραμματεία:
(γ) Institutum Judaicum Delitzschianum, Münster 2003 (1)
1. Βιβλίο, 1.
Η απολογία για την ηλικία του Ιουδαϊσμού
Το κείμενο είναι μια μερική, προσωρινή, αποσπασματική μετάφραση χωρίς υποσημειώσεις:
"Σημαίνω ήδη στο κύριο μέρος του κειμένου μου "μάθημα αρχαιολογίας", εγώ ο υψηλής φήμης Επαφρόδιτος, γι αυτούς που θα το διαβάζουν, για να γίνει σαφές ότι ο εβραϊκός λαός (πρώτον) είναι πολύ αρχαίος, και για την αρχική ύπαρξή του, και (δεύτερον) για το πως η χώρα, την οποία κρατάμε τώρα, κατοικήθηκε. Κατέγραψα πέντε χιλιάδες χρόνια από περιεκτικής ιστορίας από τα ιερά εβραϊκά κείμενα στην ελληνική γλώσσα..."
Επίσης: Επαφρόδιτος Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια:
Μακεδόνας χριστιανός από τους Φιλίππους. Ο απ. Παύλος τον αποκαλεί με τα καλύτερα λόγια: αδερφό, συνεργάτη και συστρατιώτη (Φιλιππησίους 2:25). Δεν γνωρίζουμε εάν ο Επαφρόδιτος ήταν μέλος της εκκλησίας των Φιλίππων, ή απλώς μετέφερε επιστολή και συνεισφορές της εκκλησίας προς τον Παύλο όταν αυτός ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη (Φιλιππησίους 2:30, 4:18). Κατά την παραμονή του στη Ρώμη ο Επαφρόδιτος αρρώστησε βαριά που κόντεψε να πεθάνει, παρόλα αυτά δεν υπολόγισε τη ζωή του και συνέχισε το έργο του Χριστού (Φιλιππησίους 2:30). Ο Παύλος προτρέπει τους χριστιανούς της εκκλησίας των Φιλίππων να τον υποδεχθούν με μεγάλη χαρά και να τον τιμήσουν (Κολοσσαείς 2:29).
Επίσης διαβάζουμε σε Βυζαντινό κείμενο του τέλους του 9ου αιώνα να κατατάσσει τον Επαφρόδιτο στη χορεία των διδασκάλων των Παυλικιανών:
Μάνεντα τοίνυν καὶ Παῦλον καὶ Ἰωάννην, καὶ ἄλλους οὓς ἐάν τις εἴπῃ αὐτοῖς, προθύμως ἀναθεματίζουσιν. Κωνσταντῖνον δὲ τὸν Σιλουανὸν ἐπικληθέντα, καὶ Συμεὼν τὸν καὶ Τίτον, καὶ Γεγνέσιον τὸν καὶ Τιμόθεον, καὶ Ἰωσὴφ τὸν καὶ Ἐπαφρόδιτον, καὶ Βαάνην τὸν ῥυπαρόν, καὶ Σέργιον τὸν καὶ Τυχικόν, ὡς διδασκάλους αὐτῶν οὐδαμῶς ἀναθεματίζουσιν, ἀλλ’ ἔχουσιν αὐτοὺς ὥσπερ ἀποστόλους Χριστοῦ.
[Τον Μάνη, λοιπόν, και τον Παύλο και τον Ιωάννη και όποιους άλλους αναφέρει κάποιος στους Παυλικιανούς αυτοί τους αναθεματίζουν με προθυμία. Όμως τον Κωνσταντίνο που ονομάστηκε Σιλουανός και τον Συμεών-Τίτο και τον Γεγνέσιο-Τιμόθεο και τον Ιωσήφ-
Επαφρόδιτο και τον Βαάνη τον Ρυπαρό και τον Σέργιο-Τυχικό δεν τους αναθεματίζουν διότι είναι διδάσκαλοί τους και
τους έχουν όπως ακριβώς τους αποστόλους του Χριστού.]
Πέτρος Ηγούμενος, Περί Παυλικιανών των και Μανιχαίων, ed. Ch. Astruc et al., “Les sources grecques pour l’histoire des
Pauliciens
Διαβάζουμε από την χριστιανική σελίδα http://www.pigizois.net/sinaxaristis/10/12_10.htm : ΕΛΠΙΔΙΟΣ,
Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Οκτωβρίου ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΛΑΝΤΙΟΣ, ΒΑΡΛΑΑΜ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ο μοναχός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο επίσκοπος, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Βαβατσινιώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο έπιτηδειώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο περαχωρίτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Σαλαμάνης, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο επίσκοπος, ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ή Αρνιακός
ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ και ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ…
Η «καταδίκη της μνήμης» του Δομιτιανού
Ο Δομιτιανός είναι αυτός που Το 86 μ.χ.χ. ίδρυσε στη Ρώμη τα Καπιτώλια προς τιμή του Διός (agon capitolinus) που επιβίωσαν έως την εποχή του Διοκλητιανού, στις αρχές του 4ου αι. μ.χ.χ. Οι αγώνες αυτοί είχαν ως πρότυπο τα Ολύμπια.. Το γήπεδο, το οποίο είχε ένα μεγαλύτερο χώρο για αγωνίσματα ακόμα και από το Κολοσσαίο O Δομιτιανός διέταξε επίσης την εκτέλεση του Επαφρόδιτου, του δολοφόνου του Νέρωνα καθώς είχε καταλάβει τον ρόλο του.
Η σύγκλητος καταδίκασε επίσημα τη μνήμη του Δομιτιανού (damnatio memoriae). Μόνο τυχαίο δεν είναι:
Η
Damnatio memoriae σημαίνει στη κυριολεξία «καταδίκη της μνήμης» και αναφέρεται στην
επίσημη κύρωση μιας πολιτείας που αποσκοπεί στο να ακυρώσει κάθε ίχνος
του ατόμου από τη ζωή του, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ.
Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν στην πορεία της. Το Ιερατείο όπως πάντα σκοτεινό ανεξέλεγχτο και αόρατο είχε κατορθώσει για μια ακόμη φορά να δέσει το μέλλον, να κάνει τους λαούς να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο.
Πώς θα μπορούσε να ήταν ο κόσμος υπό την επήρεια του Ελληνισμού
Μια μάζα ανθρώπων αξεχώριστων, που δουλεύει τυφλά και άβουλα στο θεό , στην πολιτεία και στους άρχοντες, ας είναι και για το καλό, αυτό για τον κλασικό 'Έλληνα δεν ήταν οργάνωση ανθρώπων ελεύθερων. Για τον κλασικό Έλληνα η ελεύθερη πολιτεία προϋπόθετε και τον πολίτη ελεύθερο. Το κάθε άτομο χρωστούσε να υψωθεί σε ακεραιωμένη, υπεύθυνη προσωπικότητα, και με το φρόνημα αδούλωτο να κάνει τις επιταγές του θεού, της πολιτείας και των αρχόντων επιταγές της ψυχής του της ίδιας. Όλες οι μεγάλες ανθρώπινες αξίες, για να μείνουν αξίες, έπρεπε να πάψουν να είναι ετεροκίνητες και να δικαιωθούν μέσα στην ψυχή του κάθε πολίτη. Μια κοινωνία φιλάνθρωπη, που τιμάει και σέβεται τον άνθρωπο, καθώς τον βοηθάει να ολοκληρωθεί με δικό του περίγραμμα, δικιά του προσωπικότητα. ."(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
Έτσι θα μπορούσε να είχε γίνει ο κόσμος εάν ο Ελληνισμός είχε επικρατήσει τότε...
Νίκος Σάμιος
Παραπομπές:
(1)Apologie für das Alter des Judentums
Bitte beachten Sie, dass es sich beim folgenden Text um eine
vorläufige Übersetzung ohne kritischen Apparat und Fußnoten handelt!
(c) Institutum Judaicum Delitzschianum, Münster 2003
1. Buch, 1. Hauptteil
Hinreichend meine ich schon, hochangesehener
Epaphroditos, in meiner Schrift
Altertumskunde
denjenigen, die sie lesen werden, deutlich gemacht zu haben, dass
unser jüdisches Volk (erstens) sehr alt ist und seinen ursprünglichen
Bestand für sich bekam, und wie es (zweitens) das Land, das wir nun
innehaben, bewohnte; ich habe nämlich eine fünftausend Jahre umfassende
Geschichte aus unseren heiligen Büchern in griechischer Sprache
abgefasst. Da ich aber viele sehe, die den übelwollenden Nachreden, die
von einigen geäußert wurden, Beachtung schenken und dem in der "Alten
Geschichte" von mir Geschriebenen misstrauen und es als Beweis für das
geringe Alter unseres Volkes anführen, dass es bei den anerkannten
Geschichtsschreibern der Griechen keiner Erwähnung gewürdigt wurde,
glaubte ich über dies alles kurz schreiben zu müssen, um den Lästerern
die Böswilligkeit und vorsätzliche Lüge nachzuweisen, der Unwissenheit
der anderen abzuhelfen, alle aber zu belehren, die die Wahrheit wissen
wollen, (und zwar) über unser Alter.
Ο Νέρωνας δεν έκαψε τη Ρώμη. Η συνωμοσία συγκλητικών και Παύλου.
Παραπομπές/
Σύνδεσμοι Διεθνούς τύπου:
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην αρχική του μορφή στο περιοδικό ΙΧΩΡ.
