Ήταν ο Ιούλιος του 1961 όταν η Σάντος του Πελέ ήρθε στην Ελλάδα, έτσι ώστε να δώσει μια σειρά αγώνων με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Οι Βραζιλιάνοι είχαν ήδη σπουδαία φήμη, αντιμετώπισαν πάντως αρκετές δυσκολίες απέναντι στις ελληνικές ομάδες με τους «ερυθρόλευκους» να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να νικήσουν τη Σάντος. Ηταν η πρώτη ήττα της Σάντος στην Ευρώπη.
Πρώτη ομάδα που αντιμετώπισαν ήταν η ΑΕΚ, την οποία νίκησαν 3-0. Ο Παναθηναϊκός έβαλε δύσκολα τέρματα στην παρέα του Πελέ, η οποία όμως κατάφερε να τον «λυγίσει» 3-2. Τελευταίος στη σειρά, ο Ολυμπιακός με τον οποίο ο Πελέ δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη. Οι «ερυθρόλευκοι» νίκησαν 2-1 τη Σάντος και έβαλαν αυτό το κατόρθωμα στον ύμνο της ομάδας τους, με τον χαρακτηριστικό στίχο «ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ».
Πάντως, οι Βραζιλιάνοι τότε είχαν διαμαρτυρηθεί για το σκληρό παιχνίδι των Πειραιωτών, ενώ ο Πελέ δήλωνε μετά τα τρία παιχνίδια ότι του φάνηκε «Πιο συγκροτημένη ομάδα ο Παναθηναϊκός που βασίζει το παιχνίδι του σ’ ένα καλό σύστημα καθώς και στην υπερβολική ταχύτητα των παικτών του».
Πέρασαν 17 χρόνια από την επίσκεψη του Πελέ στην Ξάνθη. Το OneMan θυμάται την απίθανη ιστορία με τον Βασιλιά του ποδοσφαίρου να ανεβαίνει στη μηχανή του Χρήστου Πανόπουλου και να αποθεώνεται.
Παγκόσμιο Κύπελλο 1958
Η διοργάνωση αυτή ήταν η πρώτη αντίστοιχη με παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση Η Βραζιλία πριν την έναρξη της διοργάνωσης δεν συμπεριλαμβάνονταν στα φαβορί, με τη Σουηδία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Σοβιετική Ένωση και την κάτοχο του τίτλου Δυτική Γερμανία να έχουν το προβάδισμα. Οι υπεύθυνοι της Βραζιλίας ξέχασαν να διανείμουν τους αριθμούς στους παίκτες τους και ένας Ιταλός από τη FIFA παρατήρησε το λάθος και αυτός ήταν που αρίθμησε τους μελλοντικούς παγκόσμιους πρωταθλητές. Έτσι, ο τερματοφύλακας είχε το 3 και ο Πελέ τυχαία πήρε το 10. Μέχρι τότε ως αναπληρωματικός φορούσε το νούμερο 13.
Η ομάδα ήταν καλά προετοιμασμένη για τρεις μήνες και περιόδευσε στην Ευρώπη δίνοντας φιλικούς αγώνες, είχε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές και πολύ καλά υποστήριξη από ειδικούς, γεγονός ασύνηθες την εποχή εκείνη. Ο ψυχολόγος της αποστολής, είχε εντολή να μην βάζει μαύρους στην εθνική και να συντάξει ειδικές εκθέσεις για τους παίκτες προτείνοντας τη μη χρησιμοποίηση του Πελέ. «Ο Πελέ είναι προφανώς ανώριμος. Του λείπει η απαραίτητη μαχητικότητα. Είναι πολύ νέος για να νιώσει τη μάχη και να απαντήσει σε αυτό με την κατάλληλη ένταση. Επιπλέον, δεν έχει το αίσθημα ευθύνης που απαιτείται σε ένα ομαδικό άθλημα», ήταν οι γραπτές φράσεις που χρησιμοποίησε ο ψυχολόγος.
Στην αρχή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958 ο Πελέ (που δεν ήταν γνωστός έχοντας μόνο δύο διεθνείς συμμετοχές, μη συμμετέχοντας στους αγώνες προετοιμασίας της Βραζιλίας στην Ευρώπη) ήταν τραυματίας στο γόνατο από αγώνα προετοιμασίας της εθνικής με την Κορίνθιανς. Ο προπονητής της «σελεσάο» Βισέντε Φεόλα που είχε αναλάβει την ομάδα στις αρχές της ίδιας χρονιάς δεν ρίσκαρε τη συμμετοχή του στους δύο πρώτους αγώνες.
Μάλιστα, ο ίδιος ο παίκτης πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε ζητήσει από τον προπονητή του να επιστρέψει στην πατρίδα, καθώς ένιωθε ότι δεν μπορούσε να προσφέρει. Ο μασέρ όμως της ομάδας, πήρε το θέμα προσωπικά και υποσχέθηκε να κάνει καλά τον νεαρό που είχε τραυματιστεί. Όσο για τη συμμετοχή του στη βασική ενδεκάδα αυτό ήταν υπόθεση περισσότερο του έμπειρου αμυντικού Νίλτον Σάντος. Ο αριστερός πλάγιος αμυντικός είχε εκτιμήσει τα προπονητικά συστήματα και ο Φέολα τον εμπιστευόταν. Έτσι μαζί με άλλα βασικά στελέχη τον έπεισαν να αφήσει εκτός ομάδας τους Αλταφίνι και Ντίντα και να χρησιμοποιήσει τους νεαρούς Πελέ και Γκαρίντσα.
Στους αγώνες του τέταρτου ομίλου της πρώτης φάσης, ο κλοιός στένευε γύρω από τη Βραζιλία. Είχε ξεκινήσει με νίκη 3–0 επί των Αυστριακών, αλλά στη συνέχεια η «λευκή ισοπαλία» 0–0 (η πρώτη στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων) με την Αγγλία αποδίδοντας πολύ μέτρια έβαζε όλους σε κίνδυνο. Ο αγώνας με την Σοβιετική Ένωση ήταν καθοριστικός και ο νεαρός Πελέ έπρεπε να παίξει επειδή το απαίτησαν οι παίκτες της εθνικής Βραζιλίας.
Στις 15 Ιουνίου 1958 στο Ούλεβι του Γκέτεμποργκ ήταν στην αρχική ενδεκάδα, ο νεότερος παίκτης στην ιστορία των Παγκοσμίων Κύπελλων μέχρι τότε, 17 ετών και 235 ημερών. Ήδη στο πρώτο λεπτό ο Γκαρίντσα είχε σουτ στο δοκάρι και ο Πελέ ξεκίνησε εντυπωσιακά με ένα ακόμη δοκάρι στο δεύτερο λεπτό. Ο Βαβά
σκόραρε στο τρίτο λεπτό και με ένα ακόμα γκολ αργότερα μετά από ασίστ
του Πελέ έδωσε τη νίκη και την πρόκριση στους Βραζιλιάνους, αλλά ο Πελέ,
αγωνιζόμενος ως δεύτερος επιθετικός πίσω από το Βαβά, ήταν αυτός που
είχε εντυπωσιάσει τους ειδικούς του ποδοσφαίρου. Το όνομα του είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό και στην Ευρώπη,
ενώ η «σελεσάο», παίζοντας με το πρωτοποριακό για την εποχή σύστημα
4–2–4 που αντέγραψαν αργότερα σχεδόν όλες οι ομάδες, ήταν πλέον στα
φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, που το πήρε τότε για πρώτη φορά.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της ντροπής 1966
Στη διοργάνωση της Αγγλίας η «σελεσάο» διέθετε στη σύνθεσή της παίκτες που την οδήγησαν στην κατάκτηση του προηγούμενου Κυπέλλου, αλλά μεγάλους σε ηλικία όπως ο τερματοφύλακας Ζιλμάρ και ο Ντζάλμα Σάντος, ορισμένους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές όπως ο Τοστάο και ο Ζαϊρζίνιο, που ανέδειξαν το ταλέντο τους τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα του Μεξικού και τους μεγάλους αστέρες Πελέ και Γκαρίντσα. Η ομάδα δεν διέθετε ομοιογένεια και η ανακοίνωση της 22άδας που θα ταξίδευε στην Ευρώπη έγινε μόλις δύο εβδομάδες πριν την έναρξη της διοργάνωσης.Ο Πελέ είχε τραυματιστεί στην αρχή της χρονιάς και συμμετείχε μόνο στους αγώνες προετοιμασίας της εθνικής. Τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα των Βουλγάρων και των Πορτογάλων αμυντικών (ειδικά των δεύτερων έως και σε προκλητικό βαθμό), στέρησαν από τον Πελέ τη συνέχεια των αγώνων.
Στον αγώνα με τη Βουλγαρία σκόραρε ένα γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ και έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε σε τρεις συνεχόμενες διοργανώσεις. Κατόπιν απουσίασε από το παιχνίδι με την Ουγγαρία για να αναρρώσει, με την ήττα της Βραζιλίας να διακόπτει την αήττητη ακολουθία 13 αγώνων σε Παγκόσμια Κύπελλα, ρεκόρ που εξακολουθεί να παραμένει.
Ο Πελέ επανήλθε στον αγώνα με την Πορτογαλία, όπου και δέχθηκε το σκληρότερο μαρκάρισμα από το Ζοάο Μοράις, που δεν τιμωρήθηκε από τον Βρετανό διαιτητή που θα έπρεπε να δώσει αποβολή. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σοβαρότερα σφάλματα διαιτησίας στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων Ο Πελέ παρέμεινε στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δεν μπορούσε να προσφέρει στην ομάδα. Εκτός αυτού, με τον Γκαρίντσα σκιά του παλιού καλού εαυτού του, η Βραζιλία απέτυχε να περάσει τη φάση των ομίλων, προκαλώντας μία από τις πολλές εκπλήξεις της διοργάνωσης.
Ο αντιαθλητικός τρόπος αντιμετώπισής του που έμεινε ατιμώρητος από τους διαιτητές, δημιούργησε υποψίες και για ευρωπαϊκή πλεκτάνη με σκοπό να ξαναγυρίσει το τρόπαιο στη γηραιά ήπειρο, στην Αγγλία, ενώ τα ποικίλα παράπονα ομάδων, δημοσιογράφων ακόμα και των φωτογράφων ήταν διαρκή. Τελικά το πήρε η Αγγλία με το μη γκολ του Wembley και μέχρι σήμερα είναι ο μοναδικός τίτλος της εθνικής ανδρών ποδοσφαίρου της Αγγλίας.
Πρόεδρος της FIFA ήταν τότε ο σερ Στάνλεϊ Ράους, που έλαβε τα μέτρα του ώστε να ευνοηθεί η εθνική ομάδα της πατρίδας του. Η Αγγλία βρέθηκε σε έναν εύκολο όμιλο και μάλιστα ορίστηκε να δώσει όλους τους αγώνες της στο Στάδιο Γουέμπλεϊ. Ποτέ άλλοτε διοργανώτρια χώρα δεν έτυχε ανάλογης εύνοιας.
Ο τελικός του αίσχους του 1966
Στον τελικό μπροστά σε 100.000 θεατές, στο Γουέμπλεϊ, ο Χάλερ στο 12' άνοιξε το σκορ για τους Δυτικογερμανούς, αλλά 6 λεπτά αργότερα ο Τζεφ Χερστ ισοφάρισε για την Αγγλία και στο 78' ο Πίτερς έκανε το 2-1 για τους διοργανωτές. Και ακριβώς στο 90' ενώ απέμεναν δευτερόλεπτα για το σφύριγμα της λήξης, εκτέλεση φάουλ του Έμεριχ, κεφαλιά του Χελντ, προβολή του Βέμπερ και 2-2 για τη Δυτική Γερμανία, και το Γουέμπλεϊ σίγησε. Για πρώτη φορά ύστερα από 32 χρόνια, ο τελικός θα κρινόταν στην παράταση.
Η φάση του 101' έμεινε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία.
Από σουτ του Χερστ, η μπάλα προσέκρουσε στο οριζόντιο δοκάρι, αναπήδησε κατακόρυφα προς τα κάτω, έπεσε πάνω στη γραμμή του τέρματος των Δυτικογερμανών και απομακρύνθηκε. Ο Ελβετός διαιτητής Ντινστ δίστασε. Έτρεξε στον Σοβιετικό επόπτη Μπαχράμοφ που ανέλαβε την ευθύνη. Κατά τη γνώμη του, η μπάλα είχε περάσει ολόκληρη τη γραμμή. Η Αγγλία προηγήθηκε με 3-2. Μετά από αυτό, οι Δυτικογερμανοί κατέρρευσαν ψυχολογικά και ο Χερστ στο 120' έκανε το 4-2, για να γίνει ο πρώτος και μοναδικός ποδοσφαιριστής που πέτυχε τρία γκολ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Όταν μελετήθηκε το βίντεο του τελικού για να πιστοποιηθεί κατά πόσο ήταν έγκυρο το τρίτο γκολ της Αγγλίας, διαπιστώθηκε ότι συζητήσιμη ήταν η εγκυρότητα και των τριών γκολ του Χερστ. Το πρώτο γκολ το πέτυχε με κεφαλιά ύστερα από φάουλ που εκτελέστηκε τη στιγμή που ο διαιτητής ακόμα τοποθετούσε στο τείχος τους Δυτικογερμανούς παίκτες. Στο δεύτερο γκολ του, η μπάλα δεν είχε ολόκληρη περάσει τη γραμμή της εστίας, ενώ το τρίτο του (και 4ο της Αγγλίας) σημειώθηκε σε μία στιγμή που έπρεπε να είχε διακοπεί ο αγώνας, αφού τρεις φίλαθλοι είχαν εισβάλει στο γήπεδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου