Το συγκεκριμένο νησί γοήτευε τους ταξιδιώτες και τους εξερευνητές ήδη από την εποχή του Μαγγελάνου, ο οποίος ήταν αυτός που του χάρισε και την ονομασία. Συγκεκριμένα, περνώντας από εκεί το 1520 αντίκρισε φωτιές
που αιωρούνταν στην ομίχλη της θάλασσας, τις οποίες είχαν ανάψει με δικό τους τρόπο-τον οποίο ζήλεψαν οι ξένοι εισβολείς- οι ιθαγενείς Yamana που κατοικούσαν εκεί, λόγω οπτικής επικοινωνίας (Φρυκτωρίες).
Έτσι, λοιπόν, ονόμασε το νησί Tierra del Fuego (που στα ισπανικά σημαίνει
Γη του Πυρός).
Σήμερα υπάρχουν μόνο δύο ηλικιωμένες αδελφές, απόγονοι της περήφανης φυλής των Γιαγκάνες που ζουν στην υπό χιλιανό έλεγχο και πλέκουν μικρά καλάθια με παράξενους κόμπους που καθένας τους αντιπροσωπεύει και ένα θρήνο για τα βάσανα της φυλής τους.
Τρεις ήταν οι κύριες φυλές των Ινδιάνων της περιοχής, οι Ονα στο
νησί, που ζούσαν από το κυνήγι, οι Γιαγκάνες και οι Αλακαλούφε στις ακτές, που ήταν ψαράδες.
Το 1830 διέπλευσε για δεύτερη φορά τις νότιες ακτές της Γης του Πυρός το βρετανικό πλοίο «Μπιγκλ» με καπετάνιο τον Ρόμπερτ Φιτζρόι και επιβάτη τον περίφημο Κάρολο Δαρβίνο, ο οποίος μετέβαινε στα νησιά Γκαλάπαγκος για να μελετήσει την «εξέλιξη των ειδών», το βιβλίο που στήριξε τη γνωστή δαρβινική θεωρία για την καταγωγή του ανθρώπου, και να επιστραφούν τα τέσσερα ανήλικα παιδιά των
κατοίκων της Γής του Πυρός τα οποία είχαν απαγάγει οι Αγγλοι -στην πρώτη αποστολή του πλοίου του οποίου αυτοκτόνησε ο καπετάνιος- για να τα εκχριστιανίσουν που όμως δεν κατάφεραν, οπότε θέλησαν να τα παρουσιάζουν σε τσίρκο. Ελα όμως που ο έρωτας παίζει δικά του παιχνίδια...και πρωτού υπάρξει ...επιμειξία αποφάσησαν και τα έστειλαν πίσω στην Γη του Πυρός μαζί με τον Δαρβίνο, σαν ιεραπόστολους για να προσηλυτισμό. Διαβάζουμε στην Βικιπαίδεια:
...Τρεις ιθαγενείς ιεραπόστολοι επέστρεψαν με το Beagle στη Γη του Πυρός. Είχαν εκπολιτιστεί στην Αγγλία τα δύο προηγούμενα χρόνια, ωστόσο οι συγγενείς τους φαίνονταν στον Δαρβίνο «άγριοι», λίγο πιο πάνω από ζώα. Μέσα σε ένα χρόνο, οι ιεραπόστολοι υιοθέτησαν ξανά το σκληρό και πρωτόγονο τρόπο ζωής της φυλής τους...
Ο Δαρβίνος θεώρησε τους ανθρώπους της Γης του Πυρός «τα κατώτερα και πιο άθλια πλάσματα» που είδε ποτέ του.
Περιφρόνησε τις πιρόγες τους, περιφρόνησε τη γλώσσα τους («μετά βίας αξίζει να ονομάζεται έναρθρη») και εξομολογήθηκε ότι δυσκολευόταν να πείσει τον εαυτό του ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν «συνάνθρωποι και κάτοικοι του ίδιου κόσμου»!
Την απάντηση στις ρατσιστικές αυτές θεωρίες την έδωσε ένας συμπατριώτης του, ο ιεραπόστολος Τόμας Μπρίτζες που ως το 1898 είχε καταγράψει 32.000 λέξεις.
Επεξεργασία κειμένου στο άρθρο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου