Η Σλαβορωσική (έτσι αποκαλεί ο Πούσκιν τη ρωσική λογοτεχνική γλώσσα) αναμφίβολα υπερτερεί όλων των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών. Η Ρωσική στάθηκε εξαιρετικά τυχερή. Τον 11ο αιώνα η αρχαία ελληνική γλώσσα άνοιξε στη ρωσική τις πύλες του λεξιλογίου της, το θησαυροφυλάκιο της αρμονίας της, της δώρισε τους νόμους της τέλειας γραμματικής της*, τους υπέροχους τρόπους της, τον μεγαλοπρεπή λόγο της, με δυο λόγια η Ελληνική υιοθέτησε τη Ρωσική και τη γλίτωσε από τη διαδικασία της αργής εξέλιξης που επιφέρει ο χρόνος».
Τα ρωσ(σ)ικά
Η γλώσσα δεν είναι ένας απλός κώδικας επικοινωνίας ή μέσο που χρησιμοποιούμε για να συνεννοηθούμε. Η γλώσσα είναι πρώτα και κύρια, ταυτότητα. Μέσα από αυτήν φανερώνεται η ιστορική πορεία ενός λαού και οι προαιώνιες καταβολές του.
Ενώ τα ρωσικά διατηρούν ένα μεγάλο μέρος της ανατολικής σλαβικής συνθετικής-κλιτικής δομής και μιας κοινής σλαβικής βάσης λέξεων, εμπλουτισμένα και από αρχαία ελληνικά, τα σύγχρονα ρωσικά διαθέτουν ένα μεγάλο απόθεμα του δανεισμένου διεθνούς λεξιλογίου στην πολιτική, την επιστήμη, και την τεχνολογία. Εκ του καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης ως υπερδύναμης, η ρωσική γλώσσα είχε τεράστια πολιτική σημασία στον 20ο αιώνα. Ως εκ τούτου, η ρωσική είναι μια εκ των έξι επισήμων και ενεργών γλωσσών στον ΟΗΕ και άλλους διεθνείς οργανισμούς, ενώ παράλληλα είναι και υποχρεωτική για τους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Δνείπερος και παραπόταμοι
Κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστός με την ονομασία Βορυσθένης και αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ήδη από τον 5ο αιώνα π.x.x. Χρησιμοποιήθηκε ήδη από νωρίς ως υδάτινη οδός (κάτι σαν τους σημερινούς εναέριους χώρους) και ο Δνείπερος συνδέεται στενά με την ιστορία των ΕΛΛΗΝΩΝ -που του έδωσαν αυτό το ονομα σε ανάμνηση των πατρώων Θεών:
ΒΟΡΕΑΣ+ΣΘΕΝΟΣ και καθώς τα παιδιά του Βορέα Καλάις και Ζήτης είχαν πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία ως Αργοναύτες-, εγκαταστάθηκαν κατά μήκος του ποταμού και των παραποτάμων του – Πρίπιατ, Δεσνά, και του
Ρως (Рось)
Τότε στην περιοχή τα ποτάμια ήταν οι κύριοι δρόμοι οι οποίοι συνέδεαν τα απομακρυσμένα εδάφη και προωθούσαν την ενοποίηση των φυλών του ελληνικού αποικισμού σε ένα κράτος, το Ρως (ΟΧΙ το ΡΩΣ του Κιέβου, αυτό είναι πολύ μεταγενέστερο), απο την ονομασία του ποταμού Ρως (Рось).
Η Ιστορία της Ρωσ(σ)ίας... και το ποτάμι μάτωσε
Στην αρχαιότητα ο κάτω Δνείπερος (ΒΟΡΥΣΘΕΝΗΣ) και η βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας υπήρξε αποικία των Ελλήνων,
και κατά την αρχαιότητα ήταν το πεδίο για την καταπολέμηση των ασιατικών ορδών: Χαζάροι, Πετσενέγοι, Κούμαν-Κιπτσάκ, Μογγόλοι.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ: ΕΝ ΑΡΧΗ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ κάτοικοι του ΡΩΣ, παραπόταμου του Βορυσθένη, έδωσαν στον εαυτό τους την ονομασία ΡΩΣΣΚΙΕ -русские- που σημαίνει κάτοικος του ΡΩΣ. Ονομαστική ΡΩΣ, γενική (του) *ΡΩΣΣ για αυτό και με δυο Σ (C). Το C
Το όνομα «Ρώς» στα ελληνικά σημαίνει «δύναμη,» «ορμή,» «πολεμικός στρατός» και «γρήγορες τακτικές.» και προέρχεται από το ελληνικό ρήμα: 1) ρούμαι που σημαίνει «κινούμε με ταχύτητα ή με βία, εκτινάσσω, ορμώ σε κάτι, ιδιαίτερα σε πολεμιστές.» Το κοντινότερο λατινικό ισοδύναμο ρήμα είναι ruo, που συνδέεται με το ελληνικό Ρέω που σημαίνει «να ρεύσει, να τρέξει, να επιταχύνει.»
Η ΠΤΩΣΗ
Οταν οι Ρωμαίοι επικράτησαν (με μεγάλες αλλαγές στη διοίκηση της αυτοκρατορίας τους) στην περιοχή επέβαλαν στους Ρως να ονομάζονται Ρωμιοί, την δε πρωτεύουσα Νέα Ρώμη ή αλλιώς δεύτερη Ρώμη, και την ελληνικότητα την είπαν λανθασμένα-ο όρος δημιουργήθηκε στα τελευταία χρόνια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας-, Ρωμιοσύνη.
Ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και καθηγητής Ελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών Βρασίδας Καραλής:
Απο το κακό (Βυζάντιο) στο χειρότερο
«Είχαν διαφορετικό αλφάβητο».
Σαφώς. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ και υποχρεωτικά το λατινικό (επίσημη, κρατική και εκκλησιαστική γλώσσα, δηλ. δύο εξουσίες σε μία)
Τι πραγματικά δημιούργησαν ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος;
Ωστόσο, οι επιστήμονες διαφωνούν για την προέλευσή τους. Κάποιοι θεωρούν Βούλγαρους τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο.«Η Μέρκελ μού είπε, όμως, ότι στο σχολείο τούς δίδαξαν ότι οι δημιουργοί του αλφαβήτου είναι οι Βούλγαροι αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος και μου υποσχέθηκε ότι την επόμενη 24η Μαΐου (σ.σ. όταν τιμάται η εορτή του σλαβικού αλφαβήτου) θα με συγχαρεί ειδικά για τη λαμπρή αυτή γιορτή» Μπόικο Μπορίσοφ.
Η αναφορά του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου είναι εξόχως καθαρή : «῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες (???) ἐκ τῶν ἀναβαινόντων, ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν, λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. Ἔρχεται Φίλιππος, καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» .
Το ενδιαφέρον σ΄ αυτήν την Ευαγγελική αναφορά δεν είναι τόσο η συνάντηση αυτή καθ΄ αυτή (διότι τότε κανένας ΕΛΛΗΝΑΣ δεν γιόρταζε το Πεσάχ/Πάσχα) όσο η απάντηση του Ιησού (Ελήλυθεν η ώρα,ίνα δοξασθεί ο Υιός του Ανθρώπου», καθώς ο Ιησούς γνώριζε ότι μόνο με τα Ελληνικά θα περνούσε διεθνώς, επειδή τότε η ελληνική ήταν η κοινή γλώσσα των περισσοτέρων λαών. Επίσης ήταν και είναι η επίσημη εκκλησιαστική γλώσσα της Αγίας Γραφής (ΚΑΝΩΝ/ΚΑΝΟΝΑΣ) του οποίου κάθε μετάφραση σε άλλη γλώσσα θεωρείτο παράβαση (Παραβάτες).
Σαν Βούλγαροι δεν τα κατάφεραν, έφτιαξαν την Γλαγολιτική γραφή και σήμερα το Γλαγολιτικό και το Κυριλλικό αλφάβητο είναι τα αρχαιότερα γνωστά σλαβικά αλφάβητά και δημιουργήθηκαν από τους δύο αδελφούς και τους μαθητές τους για τη μετάφραση της Αγίας Γραφής και άλλων κειμένων στις Σλαβικές γλώσσες.
Με την ευκαιρία του εορτασμού της ημέρας της ρωσικής γλώσσας προς τιμήν του κορυφαίου λογοτέχνη και ποιητή της Ρωσσίας, Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, ο οποίος γεννήθηκε την ίδια ημέρα στις 6 Ιουνίου του 1799, η Ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα έσπευσε να τιμήσει την ημέρα με μια ανάρτηση :
«Η ρωσσική γλώσσα ανήκει στην οικογένεια των Ινδοευρωπαϊκών
γλωσσών. Στη διαμόρφωση της καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι μοναχοί Κύριλλος
και Μεθόδιος από τη Θεσσαλονίκη, καθώς και ο Αγιορείτης μοναχός Μάξιμος
ο Γραικός, με τη δημιουργία του ρωσσικού αλφάβητου τον 9ο αιώνα με σκοπό
τη διάδοση της Αγίας Γραφής στους σλαβόφωνους.
Το ρωσικό αλφάβητο προέρχεται από το Κυριλλικό -μια παραλλαγή του
νεοελληνικού (βυζαντινού)- και αποτελείται από 33 γράμματα: 21 σύμφωνα και
10 φωνήεντα, καθώς και από το “μαλακό” και το “σκληρό” σημείο, που αν
και δεν αποτελούν από μόνα τους φωνήματα, καθορίζουν τις ιδιότητες των
γραμμάτων που προηγούνται.
Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή της ρωσικής γλώσσας έπαιξε ο μεγάλος
Ρώσος διαφωτιστής και επιστήμονας Μιχαήλ Λομονόσωφ (1711 – 1765) ο
οποίος καθιέρωσε τη χρήση της στη λογοτεχνία και στα γράμματα. Στη αρχή
του 19ου αιώνα, ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Αλεξάντρ Πούσκιν κατάφερε να
εκσυγχρονίσει τη ρωσική γλώσσα, σταθεροποιώντας και καθορίζοντας τους
γραμματικούς και συντακτικούς της κανόνες. Ο ίδιος είχε πει
χαρακτηριστικά : «Η ΑΡΧΑΙΑ ελληνική γλώσσα χάρισε στη σλαβική τους νόμους της
δικής της καλομελετημένης γραμματικής, τους θαυμάσιους τρόπους της, τη
μεγαλόπρεπή ροή του λόγου, με άλλα λόγια, την υιοθέτησε απαλλάσσοντάς
την έτσι από τις αργές χρονοβόρες βελτιώσεις».
Τελικά, μέχρι σήμερα
Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος διχάζουν Ρωσσία, Σκόπια και Βουλγαρία
«Όποιος έρχεται από τον δυτικό πολιτισμό με τα παμπάλαια
μεταφυσικά του ερωτήματα και τις μωρόλογες διανοητικές του επιφυλάξεις,
δεν μπορεί τίποτα ν’ αντιληφθεί από την κοσμογονία της σημερινής-μισητής
ή αγαπημένης, αδιάφορο-Ρωσίας». Νίκος Καζαντζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου