12 Οκτωβρίου 1944. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης, όταν οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Όλο το βράδυ, μικρές φάλαγγες γερμανικών αυτοκινήτων ξεκινούσαν προς το Βορρά και στις 6:30 το πρωί άρχισε η αποχώρηση του κυρίως σώματος. Στις 8, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όπου σε μία βιαστική τελετή, ο στρατηγός Φέλμι κατέθεσε στεφάνι.
Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15, σημαίνοντας το τέλος της κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας. Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη», παιδιά σκαρφάλωναν στις οροφές των τραμ, ενώ απ' άκρη σ' άκρη αντηχούσε ο Εθνικός Ύμνος.
Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, έφτασε στην Αθήνα έξι μέρες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου, και αφού προηγουμένως βεβαιώθηκε ότι ο ΕΛΑΣ τήρησε τη Συμφωνία της Καζέρτας, κατά την οποία θα συμμορφωνόταν προς τις διαταγές του βρετανού αρχιστράτηγου Σκόμπι.
Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο μία ελπίδα που θα διαψευδόταν 45 μέρες αργότερα με το ξέσπασμα των Δεκεμβριανών. Τα όπλα θα αντηχούσαν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά θα ήταν στραμμένα κατά αδελφών.
Στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης θα πραγματοποιηθεί σήμερα εκδήλωση για την 65η επέτειο της Απελευθέρωσης της Πόλης των Αθηνών από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής.
Στις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων θα παραστεί ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ενώ την κυβέρνηση ...θα εκπροσωπήσει στις εκδηλώσεις και η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου.
Πηγή... http://www.sansimera.gr/articles/13, http://newsmessinia.blogspot.com/2009/10/65.html
...ο αγαπητός μας γιατρός Δ. Λεμπέσης, ανύποπτος πήρε ένα τριαντάφυλλο από ένα κοριτσάκι 5 περίπου ετών. Το αγκάλιασε και το φίλησε χωρίς να ξέρει ότι ήταν η Φοίβη, η κόρη του, που την είχε αφήσει μωρό! Το αντελήφθη όταν δίπλα του είδε την γυναίκα του να κλαίει.
Εν πάση περιπτώσει, μέσα σ' αυτή την έξαλλη από συγκίνηση κι ενθουσιασμό ατμόσφαιρα για μια ακόμη φορά στην Ιστορία μας, όλοι οι Έλληνες αδελφωμένοι και αγκαλιασμένοι βαδίζουμε για να καταθέσουμε στέφανο στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Οι οπλισμένοι νεαροί, πολλαπλασιάζονται, έχουν γίνει αυστηρότεροι και κατά κάποιο τρόπο έχουν κατορθώσει να ανοίξουν δρόμο προς την πλατεία του Μνημείου. Η διμοιρία μου, που είχε τελείως διαλυθεί, ανασυγκροτείται και τελικώς σε μια στιγμή εθνικής μυσταγωγίας και ακράτητης συγκινήσεως, οι δύο Κυβερνήτες καταθέτουν στέφανο στο Μνημείο ενώ η μουσική παιανίζει, τον Εθνικό Ύμνο.
Δεν σταθήκαμε προσοχή. Θα αποτελούσαμε παραφωνία στις αμέτρητες χιλιάδες κόσμου που εγονάτισε κλαίγοντας και κάνοντας το σημείο του Σταυρού φώναζε Χριστός Ανέστη. Γονατίσαμε κι εμείς και κλάψαμε μαζί τους, σ' ένα ξέσπασμα του πόνου που πέρασε, του αμέτρητου πόνου που μας άφησαν τα βάσανα του πολέμου.
Η επιστροφή στο καράβι έγινε κατά την αυτή, αντίστροφη, όμως, σειρά. Στον Ηλεκτρικό Σταθμό Αθηνών, πριν μπούμε στο τραίνο για τον Πειραιά, κάποιος αγνός πατριώτης μου έδωσε ένα κομμάτι χαρτί, που κιτρινισμένο το ξαναβρήκα στα αρχεία μου. Έ
φερε την υπογραφή Μ.Θ. και ήταν ένα ποίημα που το συνέταξε ή το συνεπλήρωσε το πρωί εκείνο. Με φίλησε και εξαφανίσθηκε. 'Ανοιξα το χαρτί στο τραίνο και το διάβασα. Έγραφε:Το χαρίζω.
Στο αντιτορπιλικό ΚΡΗΤΗ το αντάξιο των
παραδόσεων του Πολεμικού μας Ναυτικού.
Μ.Θ.
Όταν μας έπνιγ' ο βραχνάς τις μέρες της σκλαβιάς
σ' εσάς πάντ' ατενίζαμε για μέρες λευτεριάς
και η ψυχή περήφανα πετούσε σ' άλλους χώρους
κι ήταν διπλά περήφανη για σας τους πρωτοπόρους,
δεν ήταν μαύρη η ψυχή δεν ήταν σκλαβωμένη
γιατί είχε πάντα δύναμη κοντά σε σας να μένει.
Σαν έπιανε το σούρουπο σαν άρχιζε το δείλι
της ψυχικής μας λευτεριάς άναβε ένα κανδήλι
και δίχως να το νοιώθετε το στέλναμε κοντά σας
να σας θερμαίνει την καρδιά στα κατορθώματά σας.
Κι όταν οι μπόρες τα στοιχειά κτυπούσαν τα πλευρά σας
κι οι διώκτες κάθε λευτεριάς ήταν από κοντά σας
ξέραμε πως τα στήθια σας πάντα θε να προσμένουν
πως θα 'ρθει μέρα ένδοξη που χρόνια περιμένουν.
Με τέτοια νειάτα ζηλευτά με τέτοια παλληκάρια ξεκίνησε η νεογεννιά στων παλαιών τ' αχνάρια
για να δειχθεί όπως άλλοτε για να δειχθεί και τώρα
πως κυβερνά πάντα η καρδιά στην δοξασμένη χώρα.
Και τώρα που σιγά - σιγά επέρασε η μπόρα
και φέρατε την λευτεριά στην δοξασμένη χώρα
ας κάνουν τείχος οι καρδιές χωρίς μια χαραμάδα
κι ας ζήσουμε δουλεύοντας μόνον για την ΕΛΛΑΔΑ. Διαβάστε περισσότερα....
Δείτε και το άλλο βίντεο με σημαντικές πληροφορίες.
'ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟN ΕΣΤΙΝ ΠΑΤΡΙΣ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου