Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Μια ελληνίδα βασίλισσα στον Περσικό Κόλπο

Αγγελική Κοτταρίδη: Ανασκαφές στη Φαϊλάκα των Μακεδόνων

«Πριν από το 2007 ο Περσικός Κόλπος ήταν για μένα ο δύσκολος περίπλους του Νέαρχου, ο Σεβάχ ο Θαλασσινός, πετρέλαια, ένας πόλεμος σε τηλεοπτική αναμετάδοση... γεωπολιτικές ισορροπίες στην κόψη του ξυραφιού... Ώσπου ξαφνικά μπήκε στη ζωή μου η Φαϊλάκα, ένα μικρό νησί του Κουβέιτ. Ανάμεσα στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Σαουδική Αραβία, μπροστά στις εκβολές του Τίγρη και του Ευφράτη αυτό το νησάκι ελέγχει τη θαλασσινή πύλη της Μεσοποταμίας, τον δρόμο που τώρα οδηγεί στη Βασόρα και στη Βαγδάτη, και άλλοτε έφτανε στη Βαβυλώνα. Είναι ένα ιδανικό παρατηρητήριο, που κρύβει ακόμη στην άμμο του τον απόηχο των γεγονότων που σημάδεψαν αυτή τη μήτρα του πολιτισμού ανάμεσα στους αιώνες.

Το ταξίδι ξεκινάει από τη μαρίνα του Κουβέιτ, που είναι γεμάτη με πολυτελή γιοτ. Το δικό μας ταχύπλοο πλησιάζει στο νησί κλυδωνιζόμενο άγρια- τα ισχυρά ρεύματα και οι δυνατοί άνεμοι είναι πολύ συχνό φαινόμενο στον Κόλπο- και τότε αντικρίζουμε ανάμεσα από τα κύματα να αναδύεται μια χαμηλή ασπρουδερή γραμμή στεριάς. Ένα σχεδόν επίπεδο νησί το υψηλότερο σημείο του οποίου δεν ξεπερνά τα οκτώ μέτρα.
Πίσω από το λιμανάκι μάς περιμένει η πρώτη έκπληξη: το Αλ Ζορ, μια πόλη-φάντασμα. Στη δεκαετία του 1980 ήταν εδώ ένας τόπος διακοπών, πλούσια σπίτια και επαύλεις, ευρύχωροι δρόμοι, τζαμιά και ένα μικρό μουσείο με σήμα κατατεθέν το ιωνικό κιονόκρανο... Το 1991 όμως πέρασε από τη Φαϊλάκα ο πόλεμος του Κόλπου... Τα κτίρια στέκονται ακόμη, αλλά είναι άδεια και γαζωμένα από τα πολυβόλα, η άμμος γέμισε βλήματα, χρειάστηκαν θωρακισμένα να καθαρίσουν τις νάρκες. Δύο- τρία τανκς που σκουριάζουν στον ήλιο είναι το μνημείο του πολέμου.
Η κυβέρνηση αποζημίωσε τους κατοίκους, το νησάκι σχεδόν εγκαταλείφθηκε. Τα μεγαλεπήβολα σχέδια τουριστικής ανάπτυξης μετατέθηκαν σε πιο ευοίωνους καιρούς και το μοναδικό ξενοδοχείο- μικρά σπιτάκια σε παραδοσιακό ύφος- ανοίγει μόνο για το «week end». Από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι τα μέλη των αρχαιολογικών αποστολών και οι εργάτες, κυρίως Αιγύπτιοι, που δουλεύουν στις ανασκαφές και στην επιδιόρθωση των τζαμιών.

Στην εποχή του Χαλκού (τη 2η χιλιετία π.Χ.) στον Κόλπο άκμαζε το βασίλειο του Ντιλμούν, που για τους Βαβυλωνίους ήταν η μαγική χώρα πέρα από το νερό, από όπου έρχονταν πολύτιμα ξύλα και μπαχαρικά, μαργαριτάρια και αρώματα. Στο Τελ Σάιντ, δίπλα στη θάλασσα, κάτω από το παλιό αρχοντικό, όπου στις αρχές του 20ού αιώνα έρχονταν να παραθερίσουν οι γυναίκες του σεΐχη, βρέθηκαν τα θεμέλια ενός ναού Ντιλμούν και λίγο πιο πέρα, όχι μακριά από το οχυρό μας, ένα αρχαίο παλάτι.
Το παλάτι και ο ναός δεν υπήρχαν το 325 π.Χ. όταν ο Νέαρχος, ο ναύαρχος του Μεγαλέξανδρου, επιστρέφοντας από την Ινδία είδε εδώ πυκνό δάσος με κάθε λογής δέντρα, ελάφια και αγριοκάτσικα που οι κυνηγοί δεν επιτρεπόταν να τα αγγίξουν παρά μόνο για τις θυσίες της θεάς τους. Το νησάκι Αγκαρούν όπως ονομαζόταν τότε η Φαϊλάκα, ήταν τότε ένας παράδεισος της Μεγάλης θεάς που οι Έλληνες είπαν Άρτεμη και οι Βαβυλώνιοι Ιστάρ. Η γυμνή Ιστάρ, θεά του έρωτα και του θανάτου, μας «φανερώθηκε» κατά την ανασκαφή δύο φορές μέσα από τα πήλινα ειδώλια, που οι κάτοικοι του οχυρού φυλούσαν στα σπίτια τους για να έχουν την ευλογία της.

Η παράδοση της καμήλας
Τώρα, όπου και να γυρίσω το βλέμμα μου, πέρα από τον οικισμό-φάντασμα απλώνεται παντού η έρημος. Δεν λείπουν μάλιστα και οι καμήλες, ένα ολόκληρο κοπάδι, ιδιοκτησία του εμίρη, που απολαμβάνουν τις ημέρες τους τεμπελιάζοντας. Ζωντανό μνημείο της αραβικής παράδοσης. Δίπλα στο οχυρό της Ελληνιστικής εποχής μερικά δεντράκια, κατάλοιπα μιας προσπάθειας αναβίωσης του αρχαίου παραδείσου, αγωνίζονται κόντρα στην άμμο, την αρμύρα, στον άνεμο, στον ανελέητο ήλιο. Και όταν έρχεται το χαμσίνι, η αμμοθύελλα από την έρημο της Αραβίας, ο τόπος σκοτεινιάζει. Τα πράγματα χάνουν το περίγραμμά τους, η άμμος είναι παντού, δυσκολεύεσαι να ανασάνεις και καταλαβαίνεις την ευλογία του ρούχου που σκεπάζει κεφάλι και σώμα... Και όμως η Φαϊλάκα είναι ο μόνος τόπος στο Κουβέιτ που έχει γλυκό νερό. Μάλιστα ως το 1960 που ήρθε το πετρέλαιο και άλλαξαν όλα, ήταν το μποστάνι του φτωχού, τότε, εμιράτου.
Στους κίονες του Ελληνιστικού ναού οι περσικές βάσεις παντρεύονται με τα ιωνικά κιονόκρανα, ανακαλώντας τους γάμους των Μακεδόνων με τις Περσίδες στα Σούσα, και όταν την ώρα της Εζάν (της μουσουλμανικής προσευχής) ο αιγύπτιος εργάτης, που δουλεύει μαζί μας, γονατίζει για να προσευχηθεί στις πλάκες του αρχαίου ναού, όλα τα σύνορα μοιάζει να καταλύονται...

Το οχυρό των Μακεδόνων
Ο Σέλευκος, ο πιο Μακεδόνας και συγχρόνως ο πιο κοσμοπολίτης από όλους τους διαδόχους, συμμαθητής και συμπολεμιστής του Αλέξανδρου, είναι αυτός που έχτισε με μέτρα μακεδονικά το ιερό οχυρό της Ικάρου, το οποίο επί αιώνες λειτούργησε ως «χαιρετισμός» στα καράβια που έρχονταν από την ανατολή. Σε αυτό το οχυρό, που οικοδομήθηκε με λόγο τη «χρυσή τομή», αποτυπώθηκαν η φύση και ο χαρακτήρας της εξουσίας του νέου ηγεμόνα, το μανιφέστο της πεφωτισμένης Αρχής που ονειρεύεται την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.
Χαραγμένη στην πέτρα η επιστολή του Ανάξαρχου, ενός αξιωματούχου του βασιλείου των Σελευκιδών, προς στους οικιστές της Ικάρου, μιλάει με απροσδόκητη αμεσότητα για τη ζωή των Ελλήνων στο νησί: Κοινή εστία, κοινοτική πρόνοια, αγώνες γυμνικοί, κήποι και χωράφια, εμπόριο πέρα από τη θάλασσα... Στα χρόνια του Χριστού το οχυρό μας παύει να υπάρχει. Στη θέση του υψώνεται ένας πύργος. Στο Αλ Κουζούρ, στο κέντρο του νησιού, οι Νεστοριανοί (χριστιανική αίρεση του 4ου-5ου αιώνα μ.Χ.) χτίζουν μοναστήρι και ολόγυρά του ένα ανθηρό χωριό με πολλά σπίτια. Οι μουσουλμάνοι όμως προτιμούν τη θάλασσα. Ιδρύουν δύο μικρά οχυρά, το Αλ Καρανίγια στα ανατολικά και το Αλ Ζορ στα δυτικά, γύρω τους ψαροχώρια, ενώ στην ενδοχώρα απλώνεται τεράστιο το νεκροταφείο. Στα βόρεια το όνομα Αλ Χιντρ, όπως αποκαλείται ένας μουσουλμάνος άγιος, κάτι σαν τον δικό μας Αη Γιώργη, σμίγει τις παραδόσεις αφού για άλλους είναι η επιβίωση του αρχαίου θεού της γονιμότητας και για τους μυστικούς ο πρώτος Σούφι...

Ηλιοβασίλεμα. Στα σκαλιά του βωμού αφουγκράζομαι τη θάλασσα, σκέφτομαι τον Σεβάχ... Δίπλα μου χαραγμένα στην πέτρα γράμματα ελληνικά, ξέμειναν και αυτά όπως και το όνομα Φαϊλάκα (παραφθορά του Φυλακή, Φυλακαί), φυλάκιο της μνήμης «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει».

Μια ελληνίδα βασίλισσα στον Περσικό Κόλπο
Στο τέλος του 2ου αιώνα π.Χ.,όταν η αυτοκρατορία των Σελευκιδών καταρρέει, το βασιλικό ιερό της Ικάρου είναι ήδη ένας μικρός οχυρωμένος οικισμός. Έτσι κι εμείς μετράμε στο χώμα στρώματα καταστροφής και τη φωτιά που έκαψε και ξανάκαψε τα πλινθόκτιστα σπίτια. Ήταν εισβολή εχθρών, πειρατική επιδρομή, η πίσσα που άναψε στα πιθάρια ή μήπως μια απρόσεχτη μαγείρισσα και ξαφνικά λαμπάδιασαν όλα; Άγνωστο. Τις τελευταίες ημέρες της ανασκαφής, όμως, τρελαινόμαστε κυριολεκτικά. Παντού ξεπροβάλλουν καμένα πανέρια! Και ανάμεσα στα πεσμένα πλιθιά και στα σπασμένα πιθάρια, το απολύτως απροσδόκητο: «Βαλσαμωμένα» ψάρια με τα λέπια τους!
Τον καιρό που καταστράφηκε αυτό το σπίτι (στα τέλη του 2ου ή αρχές του 1ου αιώνα π.Χ.) η Φαϊλάκα ανήκε στο κράτος των Χαρακηνών με πρωτεύουσα την Αλεξάνδρεια ή Αντιόχεια Χάραξ, μια περίφημη πόλη που δεν έχει εντοπισθεί ακόμη. Ο πέρσης βασιλιάς της είχε το όνομα Υσπαοσύνης, ενώ γυναίκα του- και μετά τον θάνατό του, ηγεμόνας πλάι στον ανήλικο γιο της ήταν η Θαλασσία, μια ελληνίδα βασίλισσα στον Περσικό Κόλπο!


Ζει ο Μέγας Αλέξανδρος;

Ο Αλέξανδρος δεν πάτησε ποτέ στο νησί, του έδωσε όμως ο ίδιος το όνομα που έγινε γνωστό στην ελληνιστική οικουμένη: Ίκαρος, τόπος ιερός της ταυροβόλου Αρτέμιδος και του Απόλλωνα...Το πρόσωπο του νεαρού κοσμοκράτορα αναδύθηκε από την άμμο αστράφτοντας στο ασήμι των νομισμάτων. Ήρθε με τους πρώτους έλληνες οικιστές στο παλιό ιερό του Τελ Χαζνέχ και στοίχειωσε το νησί, όπως και όλο τον κόσμο. Κάθε φορά λοιπόν που ένας Κουβεϊτιανός με ρωτάει με επιμονή «τελικά έφτασε εδώ ο Μεγαλέξανδρος;» ελπίζοντας σε καταφατική απάντηση, νιώθω την αμηχανία του καπετάνιου μπροστά στη γοργόνα...Όχι, ο ίδιος δεν πρόλαβε.
Έφτασαν όμως τα όνειρά του...



Πηγή: Το Βήμα, Μ. Θερμού, 29/8/10, αρχαιολογία

Σχετικό θέμα: ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ: Ευρήματα ελληνικού πολιτισμού στη νήσο Φαϊλάκα .


Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Καλημέρα...Τουρκία, καλό FIBA 2010 Word Championship


Αντίθετα στην παραπληροφόρηση ότι το μπάσκετ δημιουργήθηκε από τον δόκτωρα Τζέιμς Νάισμιθ του πανεπιστημίου Σπρίνγφιλντ στην Μασαχουσέτη-Η.Π.Α. το 1891, καλό είναι να μη ξεχνάει κανείς ότι η Ιστορία γράφεται από κατακτητές και εξουσιαστές ενώ η καλή Ιστορία με αποδείξεις και ευρήματα, τα οποία ξεσκεπάζουν την την αλήθεια μέσα από τις φωτογραφίες αρχαίων ευρημάτων.

Καλημέρα...Τουρκία, μπάσκετ έπαιζαν οι αρχαίοι Έλληνες, το παιχνίδι το έλεγαν απόρραξη. Στην απόρραξη έπρεπε να χτυπήσει κανείς τη μπάλα δυνατά στο χώμα και ύστερα να δεχτεί το πήδημα της μπάλας στο χέρι του και να ξαναχτυπήσει. Μετριόταν ο αριθμός των βημάτων-όπως και σήμερα στό μπάσκετ - και τελικά έπρεπε να μπει σε δοχείο.

Χωρίς μεγάλη φαντασία θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν το μπάσκετ της αρχαιότητος-και μάλιστα ότι το έπαιζαν και γυναίκες χωρίς...μαντήλα, είναι κάτι βέβαια που τεκμηριώνει τις Αλήθειες και ψευτιές για την ΕΛΛΗΝΙΔΑ των αρχαίων χρόνων.

Νίκος Σάμιος

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Tο πρώτο αρχαιολογικό ...σπίτι του Βig Brother


Chasing Mummies

Egyptian Idol έχει ήδη χαρακτηριστεί το Chasing Mummies, το νέο εγχείρημα του γνωστού αρχαιολόγου Zahi Hawass, καθώς πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ τύπου «ριάλιτι» με θέμα την καθημερινή του ζωή! Το Chasing Mummies, που προβάλλεται από το αμερικανικό δίκτυο History Channel, ακολουθεί τον γραμματέα του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου της Αιγύπτου και γνωστή μιντιακή περσόνα στην καθημερινή του ζωή όπου εναλλάσσονται επιτηρήσεις ανασκαφών, συναντήσεις με διεθνείς προσωπικότητες και δημόσιες εμφανίσεις του με αφορμή εκδηλώσεις – συνήθως τιμητικές προς τον ίδιο. Στη δραστηριότητά του αυτή τον ακολουθούν τρεις φοιτητές αρχαιολογίας για τους οποίους ο Zahi παρουσιάζεται ως ο απόλυτος μέντορας. Η παρουσία τους δίνει την αφορμή για παρουσίαση και ερμηνεία αρχαιολογικών θησαυρών στην κάμερα αλλά και εκδήλωση προσφιλών στο κοινό παρεξηγήσεων, όπου ο γνωστός αρχαιολόγος επιδίδεται σε φωνές και καυστικά σχόλια ενώ οι μαθητευόμενοί του αντιδρούν με δάκρυα και δέος!

Φυσικά, το μόνο που δεν αποτυπώνεται στην εκπομπή είναι η πραγματικότητα. Τα επεισόδια που διαδραματίζονται είναι σκηνοθετημένα ενώ η εμφάνιση των φοιτητών προδίδει την επιλογή τους μέσω
casting. Εύλογα η εκπομπή έχει προκαλέσει την αντίδραση των αρχαιολογικών κύκλων που καυτηριάζουν τη σύνθεση της εκπομπής ως πρότασης για ανανέωση του χώρου του αρχαιολογικού ντοκιμαντέρ. Σίγουρα το Chasing Mummies αποτελεί παγκόσμια πρώτη για την προβολή της αρχαιολογίας στο ευρύ κοινό. Ελπίζουμε όμως να μην χρειαστεί - προς χάριν της διάσωσης της αρχαιολογίας σε μια δύσκολη περίοδο για τις ανθρωπιστικές σπουδές - να μετατραπούν οι μελλοντικές ανασκαφές στο σπίτι του Βig Brother.

Πηγή: Archaeology.org, 26/08/10, αρχαιολογία

Ο "άγνωστος" Ιωάννης Γείθιος και η σχέση του με την Ελλάδα


Πολλοί σίγουρα γνωρίζουν ότι ο Ιωάννης Γείθιος γνωστός ως Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκέτε ήταν φιλόσοφος και συγγραφέας («Φάουστ»). Λιγότεροι είναι σίγουρα εκείνοι που γνωρίζουν ότι ήταν μεγάλος φιλέλληνας* καθώς το πονεμένο από την μεσαιωνική σκοτεινιά πνεύμα του καταπραΰνθηκε από την αρχαία ελληνική διαύγεια και έφτασε σε μια γαλήνια ανωτερότητα που κατά καιρούς εξόργιζε τους Γερμανούς. Έγραψε (και) τα έργα: «Γανυμήδης», «Προμηθεύς» που είναι ύμνοι ενός κοσμικού πανθεϊσμού και αποτελούν κορυφαία έργα του γερμανικού λυρισμού, όπως επίσης την τραγωδία «Ιφιγένεια εν Ταύροις» όπου εξυμνείται η ανθρωπιά που θριαμβεύει κατά της παράνοιας και βαρβαρότητας.

Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκέτε γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1749.

*"Από όλους τους λαούς της γης οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της

ζωής ομορφότερα".

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκέτε.


Νίκος Σάμιος

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Βρέθηκαν ασύλητοι Μινωικοί τάφοι!


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Βρέθηκαν ασύλητοι Μινωικοί τάφοι

Ως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα των τελευταίων χρόνων χαρακτηρίζόνται οι ασύλητοι Μινωικοί τάφοι που βρέθηκαν στη διάρκεια διερευνητικών εσκαφών για την ανέγερση μίας οικοδομής στη Λεωφόρο Κνωσού στο ύψος της Β ΔΟΥ. Η αποκάλυψη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική καθώς πρόκειται για ένα σύμπλεγμα θολωτών τάφων που δεν έχουν συληθεί και αυτό είναι που κάνει την αποκάλυψη των τάφων αυτών ιδιαίτερα σημαντική,
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του CRETALIVE πρόκειται για θολωτούς Μινωικούς τάφους με εξαιρετικά σημαντικά ευρήματα μέσα σε αυτούς. Είναι η πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια που έρχονται στο φως ασύλητοι Μινωικοί τάφοι και όπως είναι φυσικό τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν βρεθεί σημαντικός αριθμός χρυσών αντικειμένων, περιδέραιων, κτερίσματα και διάφορα άλλα χρυσά αντικείμενα καθώς και πλήθος ανέπαφων αγγείων και άλλων πύλινων αντικειμένων.

Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία....



Ένας Αφγανός...φορέας και ταγός του ελληνικού πολιτισμού!


Ομάρ Σουλτάν (αριστερά)

Οι δράσεις του Μεγαλέξανδρου ήταν τα αγαπημένα του παραμύθια. Όλες οι αναφορές στην κλασική αρχαιότητα κέντριζαν το ενδιαφέρον του και ταξίδευαν τη σκέψη του. Από μικρός έγινε ταγός της ελληνικού πολιτισμού και βάλθηκε να μελετήσει τη μακρά πορεία του στον χρόνο. Η δύσκολη ελληνική γλώσσα ήταν απλώς ένας σκόπελος, που έπρεπε γρήγορα να ξεπεραστεί. Βλέπεις, δεν ήταν καν Έλληνας...

Ο Αφγανός υφυπουργός Πολιτισμού, Ομάρ Σουλτάν, σπούδασε αρχαιολόγος στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε, ως μαθητής του Ανδρόνικου*, στις ανασκαφές στην Βεργίνα, και εκείνοι, που τον γνωρίζουν καλά, τον χαρακτηρίζουν πιο Έλληνα κι από τους Έλληνες, αφού αυτό το...δέντρο είχε μακριές ρίζες. Ο ...σπόρος έπεσε στην πατρίδα του και τα κλαδιά απλώθηκαν γρήγορα ίσαμε την Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Καμπούλ το 1949, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια, πήγε σχολείο και μυήθηκε στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

«Ξεδιπλώνοντας» την πορεία του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Σουλτάν εντυπωσιάζει αρχικά με τα άπταιστα ελληνικά του.

«Από πολύ μικρός, αυτό που θυμάμαι να με συνεπαίρνει είναι η αρχαία ελληνική ιστορία. Οι ιστορίες για τον Μέγα Αλέξανδρο και όλες οι αναφορές στην κλασική αρχαιότητα, μου προκαλούσαν, πάντοτε, τεράστιο ενδιαφέρον. Μελετούσα οτιδήποτε είχε να κάνει με τον ελληνικό πολιτισμό. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν το 1969, σε ηλικία 19 χρονών, κέρδισα μία υποτροφία για να σπουδάσω Αρχαιολογία, στη Φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στη Θεσσαλονίκη»,
θυμάται.

Έφτασε στη μακεδονική πόλη άγνωστος μεταξύ αγνώστων, χωρίς να γνωρίζει λέξη ελληνικά. Ωστόσο, πέφτοντας με τα... μούτρα τις σπουδές του πολύ σύντομα έμαθε τη γλώσσα, εντάχθηκε στην πανεπιστημιακή κοινότητα, έκανε φίλους και έζησε την παραδοσιακή ελληνική φοιτητική ζωή.
«Αγαπώ την Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη έζησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου»,
λέει και αναπολεί: «
Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την περίοδο. Ήμουν ένας νέος από μια μακρινή χώρα, αλλά οι συμφοιτητές μου με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις παρέες, τα μαγευτικά μέρη που επισκέφθηκα, το καλό φαγητό και τη διασκέδαση, αλλά κυρίως το πανεπιστήμιο, τις σπουδές, τους καθηγητές μου και τις μοναδικές εμπειρίες στις ανασκαφές της Βεργίνας, ως φοιτητής του καθηγητή Ανδρόνικου».


Η φωνή του αλλάζει, βαραίνει, μιλάει με δέος, με βαθιά ευγνωμοσύνη για τον Μανόλη Ανδρόνικο και για την μαθητεία κοντά του, γεγονός που, ως απεδείχθη, καθόρισε τη μετέπειτα πορεία του.

«Εγώ τον έβλεπα σαν ήρωα και αυτός μου φερόταν σαν πατέρας. Με χάιδευε με τα λόγια του, με βοήθησε πολύ στις σπουδές μου. Το ότι συμμετείχα κοντά του στις ανασκαφές στη Βεργίνα, ήταν κάτι που ούτε μπορούσα να φανταστώ, όταν έφυγα από το Αφγανιστάν. Δε θα ξεχάσω πότε τη σιγουριά του όταν μας έλεγε ότι εκεί που θα σκάβαμε, θα βρίσκαμε αρχαίους τάφους. Κάποιοι δεν τον πίστευαν. Όταν όμως έφερε στο φως αυτό που είχε προαναγγείλει, η χαρά και ο ενθουσιασμός του ήταν απερίγραπτος. Ήταν ένας σπουδαίος καθηγητής και ακόμα πιο σπουδαίος άνθρωπος. Του χρωστάω πολλά»,
λέει με συγκίνηση ο κ. Σουλτάν. Με ανάλογο σεβασμό μιλά και για τους άλλους καθηγητές του και για τον Δημήτρη Παντερμαλή.

Το 1975, ο νεαρός Αφγανός ολοκληρώνει τις σπουδές του και αναχωρεί για την πατρίδα του. Εκεί εργάζεται ως ανώτερος σύμβουλος της κυβέρνησης για σχεδόν δύο χρόνια. Το 1978 επιστρέφει για λίγους μήνες στην Ελλάδα και ξαναφεύγει. Τον επόμενο χρόνο, μετά το σοβιετικό πραξικόπημα στην Καμπούλ, αναχωρεί για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εργάζεται και διδάσκει Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας έως το 2002. Εκείνη τη χρονιά και ενώ έχει κηρυχθεί ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» από τη Δύση, μετά το τρομοκρατικό κτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, τον καλεί η αφγανική κυβέρνηση να αναλάβει χρέη υφυπουργού Πολιτισμού. Αν και η χώρα του βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση για περισσότερα από 23 χρόνια και έχοντας επίγνωση των κινδύνων, ο κ. Σουλτάν δεν αρνείται να αναλάβει το δύσκολο υφυπουργείο.

«Κύριο μέλημά μου ήταν και είναι η διάσωση και η προώθηση του αφγανικού πολιτισμού»
, λέει και συνεχίζει:
«Όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το αρχαιολογικό μουσείο στην Καμπούλ ήταν κατεστραμμένο. Πολλά σημαντικά μνημεία μας ήταν κατεστραμμένα από τους Ταλιμπάν και τους διαρκείς πολέμους. Ο τόπος καθημαγμένος, ο κόσμος ταλαιπωρημένος και οι νέοι έπρεπε να αποκτήσουν επαφή με τον πολιτισμό τους, τον οποίο ξεχνούσαν, ή δε μάθαιναν καν, εξαιτίας τις εμπόλεμης κατάστασης. Είχα πολύ δουλειά να κάνω».


Η κουβέντα έρχεται πάλι μοιραία στον τόπο των σπουδών.

«Η Ελλάδα μας βοήθησε πολύ στην ανοικοδόμηση των μνημείων μας. Ήρθα σε επαφή με τον τότε υπουργό Πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο, και κατόπιν συνεννοήσεων η Ελλάδα εξασφάλισε 750.000 δολάρια, μέσω της Ουνέσκο, για την ανοικοδόμηση του μουσείου. Αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό έργο. Σήμερα επισκέπτονται το μουσείο περίπου 500 Αφγανοί μαθητές και φοιτητές την ημέρα και είμαστε πολύ περήφανοι γι αυτό»,
λέει.

Αφγανοί σπουδαστές φοιτούν στα ελληνικά πανεπιστήμια με υποτροφίες της ελληνικής κυβέρνησης. Τη 17η Αυγούστου υπεγράφη στην Καμπούλ, από τον Έλληνα πρέσβη, Πέτρο Μαυροειδή, και τον Αφγανό υφυπουργό Άμυνας, Μοχάμεντ Φαουζί, συμφωνία που αφορά τη φοίτηση τεσσάρων Αφγανών μαθητών σε Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας. «
Έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και αυτή η συνεργασία μπορεί να επεκταθεί»,
σημειώνει ο κ. Σουλτάν και απευθύνει πρόσκληση προς όλους, να επισκεφθούν τον τόπο του και να γνωρίσουν τον πολιτισμό του.

Μιλώντας για το όραμά του και για το πώς φαντάζεται τη χώρα του στο άμεσο μέλλον, σημειώνει με ρεαλισμό:

«Προσπαθώ με κάθε τρόπο να δώσω την ευκαιρία στους νέους Αφγανούς, να γνωρίσουν τον πολιτισμό τους, ο οποίος είναι πολύ σημαντικός και παράλληλα να δείξω προς τα έξω, ότι το Αφγανιστάν δεν είναι φανατισμός, γυναίκες με μπούργκα και εξτρεμιστές, που κάνουν επιθέσεις αυτοκτονίας. Έχουμε έναν σπουδαίο αρχαίο πολιτισμό. Έχουμε 30 χρόνια πόλεμο και υποφέραμε πολύ. Δεν πιστεύω στον πόλεμο. Εγώ πιστεύω στον πολιτισμό της ειρήνης. Θέλω να δω ένα ειρηνικό Αφγανιστάν και πιστεύω ότι ο πολιτισμός είναι ένας τρόπος για να έρθει η ειρήνη». Ένας Αφγανός, αλλά ...φορέας και ταγός του ελληνικού πνεύματος, υφυπουργός Πολιτισμού δεν θα μπορούσε παρά να είναι ενημερωμένος και για την πολιτικο-οικονομική κατάσταση της χώρας της καρδιάς του. Ο Ομάρ Σουλτάν στέλνει το δικό του μήνυμα αισιοδοξίας στην Ελλάδα: «Ο ελληνικός λαός, όπως και ο αφγανικός, είναι λαοί δυνατοί και περήφανοι Και οι δύο έχουν περάσει πολλά. Αν κοιτάξουμε την ιστορία, θα δούμε ότι πάντα βρίσκουμε τη δύναμη να ξεπερνάμε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες, που παρουσιάζονται. Είμαι βέβαιος ότι αυτή η κρίση θα ξεπεραστεί σύντομα και θα αποτελέσει άλλο ένα κομμάτι της ιστορίας της χώρας σας. Οι Έλληνες είναι, ιστορικά, ο καλύτερος λαός της υφηλίου και θα τα καταφέρουν».


Κείμενο: Παλιαλέξης Ηλίας

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

*«Γεια σου Μακεδόνα από το Αφγανιστάν»

…τον αποκαλούσε ο Ανδρόνικος.


Σχετικό θέμα: Έλληνες και απόγονοι στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου δηλώνουν οι ντόπιοι στο Νουριστάν

Η μάχη των Πλαταιών και της αλήθειας το σπέρμα

Περί τα τέλη Αυγούστου έγινε η μάχη των Πλαταιών.

Αλλά γιατί μιλάμε για πράγματα που δεν είναι τόσο σημαντικά;

Ο στρατηγός Παυσανίας

Ο Παυσανίας ο στρατηγός ήταν ο αρχηγός του συνασπισμένου ελληνικού στρατού στη μάχη των Πλαταιών, την οποία και κέρδισε. Ήταν ανιψιός του Λεωνίδα του Α΄ και γιος του Κλεόμβροτου. Γιος του ήταν ο μετέπειτα βασιλιάς της Σπάρτης, Πλειστοάναξ.

Όταν πέθανε ο βασιλιάς Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών, άφησε τον ανήλικο γιο του Πλείσταρχο στην εξουσία. Έτσι χρέη αντιβασιλέα και επιτρόπου του θρόνου μέχρι να ενηλικιωθεί ο μικρός Πλείσταρχος, ανέλαβε ο ξάδελφός του Παυσανίας.

Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, η συμμαχία των Πελοποννησίων, όρισε τον Παυσανία ως αρχηγό της. Ο ίδιος οδήγησε τον στρατό πέρα από τον Ισθμό της Κορίνθου, στις Πλαταιές το 479 π.Χ., για να δώσει την τελική μάχη με τους Πέρσες. Μαζί του ενώθηκαν και οι δυνάμεις των Ελλήνων από την Στερεά Ελλάδα, εξαιρουμένων των Θηβαίων οι οποίοι είχαν μηδίσει (συμπαραταχθεί με τους Πέρσες). Στις Πλαταιές απέδειξε πόσο μεγάλη ήταν η υπομονή του και πόσο συνετή η στρατηγική του. Νίκησε τους Πέρσες και τους ανάγκασε να τραπούν σε φυγή.

Μετά τη νίκη του στις Πλαταιές, οι Έφοροι της Σπάρτης του ανέθεσαν να ξεκινήσει με 5 τριήρεις από την Ερμιόνη και να οδηγήσει σε επανάσταση, εναντίον των Περσών, τις ελληνικές πόλεις στη Κύπρο και ύστερα στον Ελλήσποντο. Στον Ελλήσποντο κατέλαβε την πόλη Βυζάντιο και ελευθέρωσε ευγενείς Πέρσες, τους οποίους απέδωσε πίσω στον Ξέρξη, τον αυτοκράτορα της Περσίας. Στη συνέχεια ο Σπαρτιάτης στρατηγός άρχισε να αλληλογραφεί με τον Πέρση μονάρχη και να του υπόσχεται πως θα τον βοηθήσει να υποτάξει τους Έλληνες. Ο Παυσανίας άρχισε να υιοθετεί τον ανατολίτικο τρόπο ζωής και αυτό κίνησε τις υποψίες των Εφόρων, τις οποίες επιβεβαίωσαν οι μαρτυρίες ειλώτων ότι ο στρατηγός αλληλογραφεί με τον Ξέρξη.

Οι Έφοροι ανακάλεσαν τον Παυσανία από το Βυζάντιο, πίσω στη Σπάρτη. Εκεί δικάστηκε αλλά αθωώθηκε καθώς δεν υπήρχαν ισχυρές αποδείξεις εναντίον του. Οι συμπατριώτες του όμως δεν μπορούσαν να πεισθούν για την αθωότητά του και αποφάσισαν να τον εκτελέσουν. Ο στρατηγός βρήκε καταφύγιο σε έναν ναό ως ικέτης. Σύμφωνα με τα ήθη των αρχαίων Ελλήνων, απαγορευόταν ο φόνος ικέτη. Έτσι οι Έφοροι έδωσαν διαταγή να χτιστεί η είσοδος και τα παράθυρα του ναού, μέχρι να λιμοκτονήσει ο Παυσανίας. Ως επακόλουθο ο ένδοξος στρατηγός πέθανε από ασιτία το 470 π.Χ.. Για τη γέννησή του οι πιο πιθανές ημερομηνίες σύμφωνα με τους μελετητές είναι το 515 π.Χ. ή το 510 π.Χ..

Πολλοί ερευνητές μέχρι σήμερα προσπαθούν να καταλάβουν τους λόγους μεταστροφής του Παυσανία, εάν όντως πρόδωσε τη Σπάρτη και μήδισε. Αρκετοί πιστεύουν ότι όλες οι κατηγορίες ενισχύθηκαν από τους πολιτικούς του αντιπάλους που δεν τους άρεσε η άνοδος του στην εξουσία και η δύναμη που απέκτησε.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

…και ενώ η Πατρίδα εξυψώθηκε μέσω των πράξεων του, τον κατηγορεί για προδοσία όπως και τον Θεμιστοκλή…ω Ελλάδα, από πότε φωλιάζουν στον κόρφο σου ηγέτες προδότες και τα ηρωικά παιδιά σου αντί τιμητικού θανάτου άδοξο τέλος έχουν... Πάντως, ένα πράγμα απομένει από την ανθρώπινη ζωή: Η δόξα. Και εάν αυτή έχει στη ρίζα της της αλήθειας το σπέρμα, δεν θα χαθεί όσο πόλεμο και αν της κάνουν.

Νίκος Σάμιος

Έρευνα ανατρέπει τις βασικές αρχές του Δαρβίνου

Ο Δαρβίνος μπορεί να έκανε λάθος θεωρώντας ότι ο ανταγωνισμός ήταν η κινητήρια δύναμη της εξέλιξης, περιγράφοντας ένα κόσμο στον οποίο οι οργανισμοί μάχονται για την κυριαρχία και μόνο ο ισχυρότερος επιβιώνει.

Νέα έρευνα έρχεται να προσθέσει νέα στοιχεία, εισάγοντας την έννοια του «ζωτικού χώρου», αντί του ανταγωνισμού, ως σημαντικότερη αιτία της εξέλιξης. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ της Βρετανίας, με τη χρήση απολιθωμάτων για τη μελέτη των εξελικτικών τάσεων των ειδών για περισσότερα από 400 εκατομμύρια χρόνια.

Εστιάζοντας στα ζώα της στεριάς – αμφίβια, ερπετά, θηλαστικά και πουλιά – οι επιστήμονες έδειξαν ότι ο βαθμός βιοποικιλότητας συνέπιπτε με τη διαθεσιμότητα «ζωτικού χώρου» στο πέρασμα του χρόνου. Ο «ζωτικός χώρος» αναφέρεται στις ειδικές συνθήκες που απαιτούνται για την ανάπτυξη ενός οργανισμού, και περιλαμβάνουν παράγοντες όπως η διαθεσιμότητα τροφής και το ευνοϊκό κλιματολογικό περιβάλλον.

Η νέα μελέτη διατείνεται ότι οι μεγάλες εξελικτικές αλλαγές συμβαίνουν όταν τα ζώα μετακινούνται σε μεγάλες, άδειες περιοχές ζωτικού χώρου, που δεν καταλαμβάνονται από άλλα ζώα. Για παράδειγμα, όταν τα πουλιά ανέπτυξαν την ικανότητα να πετούν, άνοιξαν πολλές νέες δυνατότητες που δεν υπήρχαν για τα υπόλοιπα ζώα, δίνοντας στα πουλιά νέο ζωτικό χώρο και ξεκινώντας μια νέα εξελικτική πορεία.

Παρόμοια, η εξαφάνιση των δεινοσαύρων άφησε πίσω της μεγάλες περιοχές ζωτικού χώρου που εκμεταλλεύτηκαν τα θηλαστικά για τη δική τους εξέλιξη. Το σκεπτικό αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα ότι ο έντονος ανταγωνισμός για φυσικές πηγές σε πυκνοκατοικημένες περιοχές είναι η κινητήρια δύναμη της εξέλιξης. «Για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι τα θηλαστικά ζούσαν μαζί με τους δεινοσαύρους για 60 εκατομμύρια χρόνια, δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα κυρίαρχα ερπετά. Όταν όμως οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, τα θηλαστικά κατέλαβαν γρήγορα τους άδειους πλέον χώρους με αποτέλεσμα σήμερα να κυριαρχούν στον κόσμο», σημείωσε ο Μάικ Μπέντον, μέλος της επιστημονικής ομάδας που διατύπωσε τη νέα θεωρία.

Πηγή: www.kathimerini.gr με πληροφορίες BBC

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Οι αρχαίοι Έλληνες και η Κίνα

Η ειδοποιός διαφορά του αποικισμού

Από τα πανάρχαια χρόνια δεν υπήρχαν σε όλες τις περιοχές της γης αυτόχθωνοι πληθυσμοί, αλλά πολλές αποικήθηκαν. Καλό είναι όμως να γνωρίζει κανείς ότι ιστορικοί ερευνητές ξεχωρίζουν τρεις βασικές μορφές αποικιών: τις εμπορικές, όπως ήταν των Φοινίκων, τις εκπολιτιστικές των Ελλήνων και τις στρατιωτικές ή πολιτικές, των Ρωμαίων.

Οι καταγωγή των Κινέζων

Οι νεκροί δεν λένε ψέματα

Στη μέση της ερήμου, βόρεια του Θιβέτ, Κινέζοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα μοναδικό νεκροταφείο που ανήκει σε έναν άγνωστο έως τώρα πολιτισμό. Οι σοροί των νεκρών, που πέθαναν πριν από 4.000 χρόνια, έχουν συντηρηθεί σε άριστη κατάσταση χάρη στον ξηρό αέρα.
Το νεκροταφείο βρίσκεται στη βορειοδυτική κινεζική επαρχία Ζινγιάνγκ, όμως τα χαρακτηριστικά των νεκρών είναι ευρωπαϊκά με καστανά μαλλιά και μεγάλες μύτες. Οι 200 μούμιες είναι θαμμένες σε βάρκες, οι οποίες βρίσκονται αναποδογυρισμένες και θαμμένες στην άμμο. Αντί για δάσος από ταφόπλακες, το νεκροταφείο είναι γεμάτο με φαλλικά σύμβολα, που υποδηλώνουν τη σημα
σία που έδινε ο πολιτισμός στην αναπαραγωγή και τη γονιμότητα.

«Ολόκληρο το νεκροταφείο είναι γεμάτο σεξουαλικούς συμβολισμούς», λέει ο Βίκτορ Μερ, καθηγητής Κινεζικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας και ειδικός στην ιστορία της περιοχής όπου βρέθηκε το νεκροταφείο. «Η εμμονή με την αναπαραγωγή καθρεφτίζει τη σημασία που έδινε η κοινότητα στη γονιμότητα...».

…διαβάστε ολόκληρη την ιστορία »»» ΤΑ ΝΕΑ

Ο φαλλός ανέκαθεν υπήρξε στην Ελλάδα σύμβολο δύναμης, ισχύος και γονιμότητας...

Η καλή Ιστορία γράφεται με ευρήματα

Τα αρχαιότερα ευρήματα (κουμπιά, λίθινα εργαλεία τα οποία παραπέμπουν στον Yuanmou-άνθρωπο) βρέθηκαν στην Νότιο Ανατολική Κίνα όπου υπάρχει η επαρχία Γιουνάν (το όνομα Γιουνάν χρησιμοποιείται στην Ασία για τους Έλληνες από την αρχαιότητα) και είναι 600.000 - 500.000 χρονών.

Βέβαια, αδιάψευστες είναι και οι αναλύσεις DNA-που έγιναν στους αρχαιότερους ανθρώπινους σκελετούς στην Κίνα οι οποίοι καταδεικνύουν ευρωπαϊκή καταγωγή έτσι ώστε οι περισσότεροι κινέζοι επιστήμονες να απορρίπτουν την "Out-of-Africa" (αφρικανοκεντρική) θεωρία.

Ο κινέζικος πολιτισμός

Η κινέζικη μυθολογία αναφέρει ότι οι πρώτοι άρχοντες ήταν –κάτι που παραπέμπει αναμφισβήτητα στην ελληνική μυθολογία- επιμειξίες μεταξύ ουρανίων (θεών) και ανθρώπων οι οποίοι πήραν την εξουσία και μάλιστα η μεταβίβαση της εξουσίας από τον πατέρα στον γιο δεν διεπόταν από ένα κληρονομικό δικαίωμα αλλά απαιτούσε ο διάδοχος να έχει την έγκριση του Ουρανού και του λαού.

Ο κινέζικος πολιτισμός -έφτασε στην ύψιστη ακμή του μέσα στην «εποχή των μαχόμενων βασιλείων» (5ος έως 3ος π.Χ. αιώνας) που χρονολογικά συμπίπτει με την κλασική Ελλάδα. Από τον 5ο π.Χ. αιώνα εμφανίζονται στην Κίνα «εκατό σχολές» όπου υπήρρχαν διαλεκτικοί, σοφιστές, λογικοί, στρατευμένοι κοινωνικοί αναμορφωτές, επαγγελματίες πολιτικοί, ακόμη και θεσμοθέτες δικαίου.

Βέβαια, για αυτούς που ισχυρίζονται ότι η Κίνα σε αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα δεν βασιζόταν στους δούλους, ούτε είχε δουλοπάροικους θα πρέπει να πούμε ότι οι υπήκοοί της ζούσαν μέσα στην φτώχεια και την αθλιότητα, δεν ήταν πολίτες, και οι εξουσιαστές χρησιμοποιούσαν τη βία και τον φόβο.

Νίκος Σάμιος

Σχετικό θέμα: Γελάμε στην Κίνα!

Ελληνική παρουσία σε πανάρχαια πόλη της Κίνας | History Of ...

Αμφορείς και μαίανδροι σε αρχαία πόλη της Κίνας

(Aναδημοσίευση ενός παλαιότερου άρθρου του Γ.Εχέδωρου που πρωτοπαρουσιάστηκέ και στο "ΒΙΣΑΛΤΗΣ")


Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Η Πέτρα έκρυβε ελληνιστικές ζωγραφιές

Σπουδαία ανακάλυψη στην αρχαία πόλη της Πέτρας στην Ιορδανία ανανεώνει το διεθνές ενδιαφέρον για μια περιοχή που δεν είναι απλώς από το 1985 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς υπό την αιγίδα της UNESCO, αλλά και δημοφιλής τουριστικός προορισμός για τους μεγάλους και διάσημους του πλανήτη: από το ζεύγος Σαρκοζί - Μπρούνι και τη Μαντόνα μέχρι τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και τον διάδοχο της Ισπανίας Φελίπε παρέα με τη σύζυγό του Λετίσια.

Ενα νεαρό αγόρι που παίζει αυλό είναι από τις ωραιότερες ζωγραφιές που αποκάλυψαν συντηρητές του Ινστιτούτου Courtauld του Λονδίνου Ενα νεαρό αγόρι που παίζει αυλό είναι από τις ωραιότερες ζωγραφιές που αποκάλυψαν συντηρητές του Ινστιτούτου Courtauld του Λονδίνου Οπως αποκάλυψε χθες η εφημερίδα «Ομπσέρβερ», δύο κορυφαίοι Βρετανοί συντηρητές του Ινστιτούτου Courtauld στο Λονδίνο, που είχαν προσκληθεί επίσημα από τους Ιορδανούς, ολοκλήρωσαν ύστερα από τρία ολόκληρα χρόνια τη δουλειά τους σε σύμπλεγμα σπηλαίων στη «Μικρή Πέτρα», πέντε χιλιόμετρα απόσταση από τη μεγάλη, στο φαράγγι Σικ αλ-Μπαρίντ. Και έφεραν στο φως τοιχογραφίες ελληνιστικού ύφους ηλικίας 2 χιλιάδων χρόνων, εκπληκτικής τέχνης και ομορφιάς. Τις θεωρούν, μάλιστα, ανώτερες σε αξία και από τις περίφημες ρωμαϊκές ζωγραφιές στο Ερκολάνο (Herculaneum), μεταξύ Νεάπολης και Πομπηίας, που είναι επίσης εμπνευσμένες από την ελληνιστική τέχνη.

Οι ζωγραφιές αποκαλύφθηκαν κάτω από στρώματα κάπνας, λιπαρών ουσιών και γκράφιτι που είχαν δημιουργηθεί στο διάστημα πολλών αιώνων. Αλλά θα «αφήσουν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό», όπως διαβεβαιώνει ο καθηγητής Ντέιβιντ Παρκ, ειδικός σε τοιχογραφίες σπηλαίων, που τις τοποθετεί χρονολογικά γύρω στα 100 μ.Χ., ίσως και λίγο πιο πίσω. Αποκαλύφθηκαν σχέδια τριών διαφορετικών ειδών αμπέλου, κισσού και περικοκλάδας, φυτών που σχετίζονται με τη λατρεία του θεού Διόνυσου, αλλά και σχέδια πουλιών, τόσο ρεαλιστικά και με λεπτομέρειες ζωγραφισμένα που ταυτίστηκαν με συγκεκριμένα είδη. Οι σκηνές στους τοίχους της σπηλιάς είναι γεμάτες από μικρές ανθρώπινες φιγούρες, μία από αυτές, που δόθηκε στη δημοσιότητα, παριστάνει ένα αγόρι με φτερά που παίζει αυλό, ενώ γύρω του άλλα αγόρια μαζεύουν φρούτα και προσπαθούν να διώξουν τα πουλιά που τσιμπούν τα σταφύλια. Ολες οι ζωγραφιές είναι εντυπωσιακής εκζήτησης, με μεγάλη γκάμα χρωμάτων και πλούσια υλικά, ανάμεσά τους και φύλλα χρυσού.

Σύμφωνα με τον Στέφεν Ρίκερμπι, έναν από τους δύο Βρετανούς συντηρητές που τις αποκάλυψαν, «οι τοιχογραφίες δείχνουν πολλών ειδών εξωτερικές επιρροές από τον αρχαίο κόσμο και αποτελούν μια σύνθεση ελληνιστικών και ρωμαϊκών στοιχείων». Είναι τα μόνα μέχρι σήμερα ζωγραφικά ίχνη του πολιτισμού των Ναβαταίων, ενός νομαδικού λαού από την Αραβία, που έχτισε την εντυπωσιακή Πέτρα και την έκανε πρωτεύουσά του. Εζησαν στη νότια Ιορδανία για πάνω από 2.000 χρόνια, αλλά ήκμασαν κυρίως από τον 6ο π.Χ. αιώνα έως και το 100 μ.Χ. Είχαν στενές εμπορικές σχέσεις με Αιγύπτιους, Ελληνες και Ρωμαίους ανταλλάσσοντας μπαχαρικά, μέταλλα και κοσμήματα και προκαλώντας συχνά προβλήματα και κατηγορίες για τις... υψηλές τους τιμές. Η κυριαρχία τους εκτεινόταν σε μια μεγάλη περιοχή, από τη Δαμασκό μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα και από το όρος Σινά στην έρημο της Αραβίας.

Η Πέτρα υπήρξε πρωτεύουσα των Ναβαταίων και από το 1985 είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO Η Πέτρα υπήρξε πρωτεύουσα των Ναβαταίων και από το 1985 είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO Το σύμπλεγμα σπηλαίων στο οποίο βρέθηκαν οι ζωγραφιές ήταν ένα είδος παραθεριστικού κέντρου για τους πλούσιους Ναβαταίους. Κοσμούσαν κυρίως τον χώρο στον οποίο θεωρείται ότι γίνονταν τα τελετουργικά γεύματα. Η γύρω από τα σπήλαια περιοχή έχει ίχνη από παλαιές καλλιέργειες αμπέλου και πατητήρια. Μαρτυρίες για τον πλούτο των Ναβαταίων έχουν παραδοθεί από τον ιστορικό Στράβωνα, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει γράψει ότι «είναι ένας έξυπνος λαός και με τέτοια τάση για την απόκτηση υλικών αγαθών, που επιβάλλουν πρόστιμο σε όποιον χάσει την περιουσία του».

Πηγή:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σχετικό θέμα: Μια Ελληνική Πέτρα στη Μέση Ανατολή

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Ανακαλύφθηκε μυστηριώδες αρχαίο παλάτι



Η Αιθιοπία είναι μια από τις αρχαίες χώρες της Αφρικής στην οποία πρώτα ο Ομηρος αναφέρεται σε έργα του. Η ονομασία του κατοίκου της χώρας αυτής "αιθίοψ" είναι ομηρική λέξη (αναφέρεται σε έργα του Ομήρου) και σημαίνει άνθρωπος με καμένη ηλιοψημένη) όψη*. Επίσης υπάρχει και το λιγότερο γνωστό έργο Αιθιοπίς (ΚΥΚΛΙΑ ΕΠΗ) που αποδίδεται στον Μιλήσιο Αρκτίνο, ο οποίος λέγεται ότι ήταν μαθητής του Ομήρου.

Αν και κάποιος αρχαίος θρύλος αναφέρει ότι οι Αιθίοπες ήρθαν σε επιμειξία και με τους Εβραίους και κάποιος από αυτούς ίδρυσε το βασίλειο του Axum (Aksum), στα ορεινά της σημερινής βόρειας Αιθιοπίας και νότιας Ερυθραίας, όμως την σημαντικότερη επίδραση είχε στους Αιθίοπες ο ελληνικός πολιτισμός, όπως προκύπτει, από μελέτες επιγραφών και νομισμάτων, που βρέθηκαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές.

Την άνοιξη του 2008 μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλή τον καθηγητή Helmut Ziegert στην περιοχή Axum-"Dungur" ανακάλυψε το αρχαίο παλάτι της βασίλισσας του Σαβά του οποίου το θυσιαστήριο κοιτούσε κατά 18ο μοίρες προς τον Σείριο**.... Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, τα ερείπια του παλατιού χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα π.Χ., και παρέμειναν θαμμένα για αιώνες κάτω από το παλάτι ενός χριστιανού βασιλιά.

Τώρα εάν αυτά έχουν να κάνουν με το Πουντ, μια μυστηριώδη χώρα του νότου, προσβάσιμη από την Ερυθρά Θάλασσα, η οποία διακρινόταν για την παραγωγή της σε μπαχαρικά και τα εξωτικά της ζώα ή με την Ελλάδα είναι θέμα μιας άλλης, μεγαλύτερης μελέτης.

*Γνωστός επίσης είναι ο αίθωψ οίνος του Oμήρου, το σκούρο, φλογάτο κρασί.

**Κατά πόσο κατείχαν πολύ ειδικές γνώσεις, που διδάσκονταν μόνο στις Σχολές Μυστηρίων είναι άγνωστο. Το περίεργο είναι ότι ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες Αρκαδίας είναι χτισμένος με τρόπο ώστε κάθε χρόνο να γλιστράει πάνω στην ειδική βάση του με γωνία 50.2 δευτερολέπτων της μοίρας (λόγω της κίνησης του άξονα της γης), στοχεύοντας πάντα στο ίδιο αστρικό σημείο (κατά πάσα πιθανότητα το Σείριο).

Νίκος Σάμιος