Σιτάρι

Σίγουρα η επιλογή του σκηνικού (στάρια/στάχυα , βλ. βίντεο) της τελετής λήξεως της Ολυμπιάδος 2004 δεν ήταν τυχαία.

Η χημική σύνθεση του κόκκου του σιταριού το καθιστά σε ένα από τα βασικότερα προϊόντα διατροφής της ανθρωπότητας από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα καθώς περιέχει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, ανόργανα άλατα και βιταμίνες Β, δηλαδή πλήρη και θρεπτική τροφή.

Αν και δεν είναι με ακρίβεια γνωστό πότε και πώς για πρώτη φορά ο άνθρωπος τα ανακάλυψε και το χρησιμοποίησε, ενάντια στο κατεστημένο που το θέλει να έρχεται από τα βάθη της Ασίας, ο Όμηρος επανειλημμένα αναφέρει το άλεσμα (επεξεργασία σιτηρών της οποίας σημειωτέον ότι ο τρόπος της κατασκευής των αλεύρων κατά την αρχαιότητα δεν διέφερε, σχεδόν καθόλου, από τις νεότερες μεθόδους σιτηρών, δεδομένου ότι οι περιγραφόμενοι από τους αρχαίους μύλοι αποτελούνταν από δύο θεμελιώδεις μυλόπετρες, που χρησιμοποιούνται και σήμερα) σαν κοινότατο πράγμα, πολύ γνωστό σ' όλους τους λαούς της εποχής του.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πλήρη επίγνωση της αξίας των σιτηρών:

"Πρώτον, λοιπόν, εκείνο το προϊόν που εξ αρχής έχει ανάγκη εκ φύσεως το σώμα μας για να συντηρηθεί, χάρις στη δικιά μας πόλη εξασφαλίστηκε. Γιατί όσο κι αν η σχετική παράδοση έχει περιβληθεί τον πέπλο του μύθου, εν τούτοις επιβάλλεται αυτήν την ώρα να την επαναλάβουμε.

Όταν δηλαδή η Δήμητρα έφτασε στη χώρα μας, τότε που περιπλανήθηκε για την ανεύρεση της Κόρης της που είχε απαχθεί, ένεκα των υπηρεσιών που της προσέφεραν οι πρόγονοί μας και τις οποίες δεν είναι επιτρεπτό να ακούν οι μη μυημένοι, διατέθηκε με ευμένεια απέναντί τους.

Τότε, λοιπόν, έδωσε η θεά εις εκείνους διπλά δώρα, τα οποία συμβαίνει να είναι σπουδαιότατα, τους καρπούς (τους Δημητριακούς), οι οποίοι έγιναν αιτία να πάψουμε να ζούμε όπως τα άγρια ζώα, και την "τελετή", με την οποία οι μύστες έχουν τις γλυκύτερες ελπίδες για το τέλος της επίγειας ζωής τους και για τον σύμπαντα αιώνα". Ισοκράτης, Πανηγυρικός

Πηγή: Νίκος Σάμιος με πληροφορίες από εγκυκλοπαίδειες και Διαφάνεια 1