Διαμόρφωση κειμένου: Νίκος Σάμιος
Φιλο-λογική επιμέλεια: Νίκος Παπαδόπουλος (Πλάτων Πισατίδης)
Το "πόθεν έσχες" του θεού
"Μόλις το χρήμα μεσ' τoν δίσκο κυλήσει
η ψυχή στον παράδεισο (απο χαρά) θα πηδήσει"
Ο Γιόχαν Τέτσελ (γερμανικά: Johann Tetzel, 1460 - 11 Αυγούστου 1519) ήταν Γερμανός Δομινικανός μοναχός και είναι γνωστός για την πώληση συγχωροχαρτιών κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα.
Στον Τέτσελ αποδίδεται το δίστιχο που διαβάσατε.
Ο Τέτσελ είχε καταστρώσει τιμοκατάλογο για κάθε είδος αμαρτίας. Οι τιμές ήσαν διαφορετικές ανάλογα με την κοινωνική θέση, π.χ. οι εύποροι έμποροι επλήρωναν ακριβότερα από τεχνίτες ή χωρικούς. Μπορούσε κανείς να πληρώσει προκαταβολικά για αμαρτίες που δεν είχε ακόμα διαπράξει. Τα χρήματα, που συγκέντρωνε το 1517 ο Τέτσελ, προορίζονταν κατά το ήμισυ για την κατασκευή της βασιλικής του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό (ναι, και με τέτοια χρήματα-δεν ήταν λίγα, έκτησαν το Βατικανό) και κατά το άλλο ήμισυ για την κάλυψη του υπερχρεωμένου αρχιεπισκόπου Αλβέρτου Β' (Albrecht II. von Brandenburg (1490–1545).
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η εφαρμογή του φαινομένου επίδοσης των συγχωροχαρτιών, έγινε, και λένε ότι ήταν αποτέλεσμα πολλαπλών αναγκαιοτήτων, όπως η άσκηση της δικαστικής δικαιοδοσίας που είχε επί τουρκοκρατίας, η ανάγκη για οικονομική στήριξη του έργου και των υποχρεώσεων της, χωρίς να μπορούν να αποκλειστούν και περιπτώσεις προσωπικής αστοχίας ή ευκαιριακής επιδίωξης πλουτισμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκει και αυτή που αναφέρει ο Serhii Plokhy στο βιβλίο του The Cossacks and Religion in Early Modern Ukraine. Ο συγγραφέας αναφέρει ότι η μαρτυρία που παραθέτει προέρχεται από έναν πρώην Ορθόδοξο Επίσκοπο που εγκατέλειψε την Ορθοδοξία για να προσχωρήσει στην Ουνία.
Τιμολόγιο
Σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, κάποιος εκπρόσωπος του κλήρου της Ορθόδοξης Εκκλησίας "όπως ο έμπορος δείχνει το εμπόρευμά του και το πουλάει μέσα στο ναό, με αυτό τον τρόπο πουλούσε την πλήρη άφεση αμαρτιών για ένα τάλιρο, την μερική για μισό τάλιρο και τη μικρή για έξι γρόσια". Στηριζόμενος στην ίδια μαρτυρία, ο συγγραφέας, ισχυρίζεται τελικά ότι "η πρακτική αυτή έκανε φανερή τη διαφθορά που επικρατούσε σε ολόκληρη την Ανατολική Ορθόδοξη εκκλησία" και ότι οι ιεράρχες της ανατολής (χωρίς να εξαιρεί κανέναν), εξέδιδαν αναθέματα ή πιστοποιητικά άφεσης τα οποία Ορθόδοξοι κληρικοί μετέφεραν στην περιοχή της σημερινής Ουκρανίας για να τα πουλήσουν σε όποιον θα πλήρωνε τα περισσότερα. Μάλιστα ισχυρίζεται η πρακτική αυτή οδήγησε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις που παραλληλίζονται με αυτές της προτεσταντικής κίνησης από τον Λούθηρο.
Ο Μαρτίνος Λούθηρος
ήταν τόσο αγανακτισμένος από την εμπορευματοποίηση της άφεσης αμαρτιών ώστε αποφάσισε να γράψει τις 95 Θέσεις(απόψεις) του, -τις οποίες είχε θυροκολλήσει στις 31 Οκτωβρίου 1517 στην εκκλησία της Βυρτεμβέργης- εν μέρει, λόγω των ενεργειών του Τέτσελ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ποιός ήταν όμως ο Λούθηρος, και η εποχή του;
«Είμαι γιος χωρικού, και ο παππούς μου και ο προπάππος μου ήταν κι αυτοί
χωρικοί. Ο πατέρας μου με προόριζε να γίνω δήμαρχος. Εγώ πήρα το
δίπλωμα του πανεπιστημίου κι έγινα καθηγητής. Ύστερα ντύθηκα το μοναχικό
σχήμα κι αργότερα το πέταξα. Αυτό δυσαρέστησε τον πατέρα μου. Κατόπιν
μπήκα στη μύτη του πάπα παίρνοντας για γυναίκα μια μοναχή αποστάτρια.
Ποιος θα μπορούσε να τα διαβάσει όλα αυτά στ’ αστέρια;» Λούθηρος.
To όνομα Λούθηρος, δεν του δώθηκε, το επέλεξε, μετά από το φιλολογικό διδακτορικό του, και όπως ο μεγάλος του μέντορας, ο Μελάχθων ο οποίος μετάφρασε το γερμανικό όνομα του απο τα γερμανικά στα ελληνικά, o Λούθηρος θέλησε το όνομα του να γίνει ελληνικό, και να έχει νόημα και σημασία και όντως, αν και θεολόγος, δεν προτίμησε βιβλικό όνομα, επέλεξε απο την ΕΛΛΗΝΙΚΗ σαν ελεύθερο πνεύμα που ήταν το επίθετο ελεύθερος και το έκανε Ελευθέριος, αποτελεί μάλιστα γεγονός ότι ο Λούθηρος υπέγραφε ελληνικά. Υπέγραφε ως Ελευθέριος. Το Λούθηρος είναι παραφθορά του Ελευθέριος, το γερμανικό του επίθετο ήταν ΛούΝΤερ (Luder), σήμερα όλοι τον αποκαλούν Λούθηρο, Λούθερ, Luther απο το ελληνικό Θ, του Ελευθέριος.
Η ΕΠΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΛΟΥΘΗΡΟ 
Δεισιδαιμονία και θρησκευτικός σκοταδισμός
Ο Λούθηρος γεννιέται και μεγαλώνει μέσα σ’ ένα απλοϊκό επαρχιακό περιβάλλον. Οι γονείς του είναι απλοί χωρικοί. Σίγουρα μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε σήμερα τι σημαίνει αυτό για την εποχή εκείνη, και μάλιστα στον σκοταδισμό του χριστιανοκαθολικισμού της κεντρικής Ευρώπης. Μαζί με τα στοιχεία της χριστιανικής θρησκείας ανακατεύονται πλήθος από προλήψεις, ξόρκια, μαγγανείες και άλλες διάφορες συνήθειες κι αντιλήψεις. Κάποιο μικρό αδελφάκι του Λούθηρου πεθαίνει, πράγμα άλλωστε εντελώς συνηθισμένο (κάθε 4ο παιδί δεν επιζούσε τότε) καθώς πίστευαν στην Λίλιθ την πρωτόπλαστη γυναίκα που φτιάχτηκε όπως ο Αδάμ από χώμα, οπότε ήταν ίση του, σε αντίθεση με τη Εύα. Ο Αδάμ προσπάθησε να την καθυποτάξει, αλλά η Λίλιθ δεν του "έκατσε" και ο Αδάμ παραπονέθηκε στον θεό, ο οποίος της έδωσε την επιλογή ή να υποταχθεί στον Αδάμ είτε να φύγει από τον Κήπο της Εδέμ και πολλά από τα παιδιά που θα κάνει να πεθαίνουν. Η Λίλιθ, για να μπορέσει να έχει ελεύθερη βούληση, διάλεξε να εγκαταλείψει τον Κήπο της Εδέμ, και έτσι οι χριστιανοί πίστευαν ότι ζει ανάμεσα μας, και για τον θάνατο των παιδιών υπαίτιος είναι η Λίλιθ, και πολλοί έγραφαν (όσοι μπορούσαν να γράφουν) στα σπίτια τους ΦΥΓΕ ΛΙΛΙΘ!
(σ.σ. αρκετοί αθεόφοβοι ψυχίατροι λένε ότι αυτός ο θεός πάσχει απο ανίατη σαδιστική μανία με τα παιδιά, όλο για πόνο ή θανατικό μιλάει όταν πρόκειται για παιδιά... Η λέξη «πόνος» ή κάποια μορφή της αναφέρεται περισσότερες από 70 φορές
στις Γραφές. Η πρώτη χρήση της λέξης ήταν αναφορά στους πόνους του
τοκετού: «Και στη γυναίκα είπε: Θα υπερπληθύνω τις λύπες σου και τους
πόνους της κυοφορίας σου· με λύπες θα γεννάς παιδιά· και στον άνδρα σου
θα είναι η επιθυμία σου, κι αυτός θα σε εξουσιάζει.» (Γένεση 3:16), ...του σαδισμού η συνέχεια...: Ψαλμοί 136-9 μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.
9 Μακάριος θα είναι εκείνος, ο οποίος θα κρατήση εις τας χείρας του τα βρέφη σου και θα τα συντρίψη κτυπών αυτά στους βράχους.
....και...:
Ο Λούθηρος, σχολιάζοντας την παιδική θνησιμότητα, συνήθιζε αργότερα να λέει, για να τους παρηγορήσει -όχι κάτι βιβλικό- αλλά ότι ο ουρανός είναι γεμάτος από παιδιά.
Η μητέρα του Λούθηρου θεώρησε υπεύθυνη για το θάνατο του μικρού γιου της κάποια γειτόνισσα που , όπως πιστεύει, είναι κακιά μάγισσα.
Το Άνοιγμα της Πέμπτης Σφραγίδας
Αναφορά στον Γκρέκο
Το Άνοιγμα της Πέμπτης Σφραγίδας είναι ένα από τα τελευταία έργα ζωγραφικής του Ελ Γκρέκο (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος: O ίδιος υπέγραφε ως «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος», τονίζοντας την Ελληνική καταγωγή του), το θέμα της ζωγραφικής προέρχεται από το Βιβλίο της Αποκάλυψης 6:9-11, όπου οι ψυχές των μαρτύρων -αν και πολλοί λένε ότι μάρτυρες θεωρούσε και ζωγράφιζε ο Ελ Γκρέκο τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης, τις λεγόμενες μάγισσες- φωνάζουν στον θεό για δικαιοσύνη στους διώκτες τους στη Γη. Η μορφή του Αγίου Ιωάννη αν και κυριαρχεί στον καμβά, πίσω του σε ανοιχτό χρώμα για την προσοχή του θεατή, γυμνές ψυχές στριφογυρίζουν σε μια χαοτική καταιγίδα συναισθημάτων καθώς δέχονται ιμάτια σωτηρίας.
Κι αργότερα, όταν ο παπάς της ενορίας κήρυττε ενάντια στις μάγισσες και στις μαγγανείες, κι ύστερα από λίγο καιρό αρρώστησε και πέθανε κι αυτός, η μητέρα του Λούθηρου, θεώρησε και πάλι ένοχη του θανάτου τη γειτόνισσα και περιέγραψε στα παιδιά της με κάθε λεπτομέρεια πώς η γειτόνισσα πέτυχε να προκαλέσει την αρρώστια και το θάνατο του εφημέριου. Ο μικρός Λούθηρος μεγαλώνει μέσα σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη φόβο και τρόμο, γεμάτη με δαιμόνια και κακά πνεύματα που κατοικούν στα δάση, στις στέγες των σπιτιών, στις λίμνες, καθώς το κλίμα και το περιβάλλον στα μέρη εκείνα είναι συνήθως σκοτεινά, με βροχές και καταιγίδες, και είναι ο τρόμος μπροστά σε μια τέτοια καταιγίδα που βρίσκει το νεαρό Λούθηρο κάποια μέρα στην εξοχή –και τον κάνει μέσα στην αγωνία του να τάξει πως θα’ αφιερώσει την υπόλοιπη ζωή του στο μοναχισμό.
Άλλωστε κάθε μονοθεϊκό δόγμα φροντίζει με πολύ ζήλο να επαυξάνει με τα δικά του μέσα τρόμο και φόβο στις ψυχές του λαού. Με την απειλή των αιώνιων μαρτυρίων της κόλασης, με φρικιαστικές περιγραφές βασανιστηρίων, με αποτρόπαιες εικόνες κολασμένων και δαιμόνων, που βασανίζονται μέσα σε πυρακτωμένα κι άσβεστα καμίνια γεμάτα με καπνούς και θειάφι κι άλλα δηλητηριώδη αέρια.
Φόβος και τρόμος θεού ήταν και είναι πάντα τα εργαλεία της εξουσίας, κληρικής, πολιτικής, ακόμα και νομικής.
Η δίκη του Λούθηρου (η δίκη που γέννησε τη σύγχρονη εποχή)
Ο Γερμανός θεολόγος και φιλόλογος Μάρτιν Λούθηρος, αφού έχει θυροκολλήσει στην Μητρόπολη της Βυρτεμβέργη τις 95 θέσεις του, έχει δει τα βιβλία του να καίγονται στα Πανεπιστήμια του Παρισιού και της Κολωνίας, και έχει ήδη αφοριστεί από τον πάπα Λέων Ι, καλείται στη Δίαιτα (κρατικό δικαστήριο, Βουλή) της Βορμς, προκειμένου να λογοδοτήσει.
Η δίκη λαμβάνει χώρα στις 17 και 18 Απριλίου 1521 και στις 20 Απριλίου η απόφαση του δικαστηρίου τον καταδικάζει να οδηγηθεί μπροστά στον Αυτοκράτορα Κάρολο Ε’ και να τιμωρηθεί παραδειγματικά (η απόφαση ανακοινώθηκε έναν μήνα αργότερα).
Αμέσως μετά την ακρόαση, ο Λούθηρος, εγκαταλείπει ανενόχλητος την δικαστική αίθουσα, χάρη στην «επιστολή ασφαλούς συμπεριφοράς» και στη βοήθεια του Εκλέκτορα της Σαξονίας, Φρειδερίκου Γ’.
Με το τέλος της δίκης, με αυτοκρατορικό διάταγμα του Κάρολου Ε', ( το Έδικτο της Βορμς ) όχι μόνο απαγορευόταν στον Λούθηρο να φιλοξενηθεί από οποιονδήποτε, αλλά επιβαλλόταν σε όποιον μπορούσε να τον συλλάβει, να τον παραδώσει στο Βατικανό.
Το διάταγμα εκδόθηκε αφού ο Λούθηρος, όπως λένε, παρέστη και "απολογήθηκε" στη Δίαιτα της Βορμς, στην πραγματικότητα ο Λούθηρος αρνήθηκε και (δεν) απολογήθηκε και είπε:
"Εδώ στέκομαι. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς"
Η απολογία - άρνηση του τελείωσε με τα εξής λόγια:
"Εάν δε με πείσουν, με επιχειρήματα από την Αγία Γραφή ή με αδιάσειστη λογική, δεν μπορώ να αναιρέσω τις θέσεις μου, γιατί δεν πιστεύω στο αλάθητο του πάπα, ούτε στο αλάθητο των συνόδων, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι πολλές φορές και οι πάπες και οι σύνοδοι έχουν σφάλει και έχουν πέσει σε αντιφάσεις. Εγώ έχω πειστεί από τα βιβλικά επιχειρήματα που έχω ήδη αναφέρει, και είμαι απόλυτα ενωμένος με το λόγο του Θεού. Δεν μπορώ και δε θέλω να ανακαλέσω τίποτα, γιατί δεν είναι ορθό, και αντίθετα είναι επικίνδυνο να πράττει κανείς αντίθετα με τη φωνή της συνείδησής του. Ο Θεός ας με βοηθήσει. Αμήν".
Δηλαδή, αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάκληση όσων είχε γράψει και πει, εφόσον δεν συγκρούονταν με την Αγία Γραφή ή την λογική.
Ήδη από τις 3 Ιανουαρίου του 1521 o Λούθηρος είχε αφοριστεί με το παπικό διάταγμα Decet Romanum Pontificem. Σύμφωνα με το τότε ισχύον αυτοκρατορικό δίκαιο, ο αφορισμός οδηγούσε αυτομάτως στην παρανομία στην Αυτοκρατορία - ωστόσο, σύμφωνα με τους όρους της εκλογής Αυτοκράτορα του 1519, ήταν απαραίτητη προηγούμενη ιδιαίτερη ακρόαση.
Το Έδικτο της Βορμς δεν μπόρεσε να επιβληθεί σε ολόκληρη την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κυρίως επειδή ο Κάρολος Ε' έλειψε αμέσως μετά την υπογραφή του για σχεδόν μια δεκαετία από την Αυτοκρατορία.
Ιδιαίτερα ο επιχώριος εκλέκτορας του Λούθηρου, ο Φρειδερίκος Γ΄ της Σαξονίας, αμφισβήτησε την εγκυρότητα του διατάγματος, καθώς αυτό είχε εγκριθεί από την εναπομείνασα μειονότητα μετά την αποχώρηση της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων στο συμβούλιο. Έτσι, απήγαγε (εικονικά) τον Λούθηρο και τον έφερε στον Πύργο του Βάρτμπουργκ.
Ο Λούθηρος μεταφέρεται στον Πύργο του
Βαρτμπουργκ, όπου και παραμένει ως δήθεν πρίγκιπας Γεώργιος, και όπου κινήθηκε υπό άκρα μυστικότητα. Άλλαξε το όνομα του, άφησε γένια και μάκρυνε τα μαλλιά του για να μην αναγνωρίζεται, συνεχίζοντας την πνευματική του επανάσταση. Πλέον, ελαττώνει κατά πολύ τις περιηγήσεις του και τις δημόσιες εμφανίσεις του,
απομονώνεται, μελετά και συνεχίζει το έργο του, γράφει, γράφει και μεταφράζει.
Ο τολμών ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Σημαντική απειλή δεν ήταν μόνο οι 95 Θέσεις του, αλλά και η τόλμη που επέδειξε να αγνοήσει τα λατινικά. Η μετάφραση στα γερμανικά των κειμένων του ήταν μια διαφωτιστική και για αυτό και επαναστατική πράξη
(σε μικρότερο μέγεθος κάτι τέτοιο -μετάφραση**- έγινε πολύ αργότερα και στην Ελλάδα, καθώς όταν ο λαός καταλάβει το νόημα των θρησκευτικών κειμένων αλλάζει συχνά την γνώμη του, οι ορθόδοξοι κληρικοί θέλουν να έχουν το μονοπώλιο, που ισχύει μέχρι σήμερα:
**Οι ενέργειες (σ.σ. η μετάφραση της Αγίας γραφής σε κατανοητή γλώσσα) των (σ.σ. αιρετικών) Προτεσταντικών παρατάξεων επισκίασαν την οποιαδήποτε προσπάθεια για μια ολοκληρωμένη και επίσημη μετάφραση που ενδεχομένως θα προερχόταν από την ίδια την Ορθόδοξη εκκλησία). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για εύλογους λόγους, ουδέποτε στήριξε τον Λούθηρο, και τις μεταρρυθμίσεις, αν και το ζήτησε, όπως και τις μεταρρυθμίσεις των γερμανικών πληθυσμών ενάντια στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και κατ' επέκταση στο Βατικανό.
Τον μεσαίωνα χρησιμοποιόταν η λατινική μετάφραση από τα ελληνικά της Καινής Διαθήκης από τον Ιερώνυμο. Ήταν το μοναδικό επίσημο σύγγραμμα της Καινής Διαθήκης και ο Καθολικισμός στηρίχτηκε στη μετάφραση αυτή.
Ο Λούθηρος έχοντας ως βασική αρχή τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ για την διάδωση του Χριστιανισμού, αφοσιώθηκε στην μετάφραση της Βίβλου από τα Ελληνικά στα Γερμανικά. Ήταν η γλώσσα των συμπατριωτών του και θα γινόταν κατανοητή σε όλα τα γερμανικά κρατίδια, από όλους τους κατοίκους ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, κυρίως όμως θα ήταν η δική του μετάφραση της Βίβλου παρακάμπτοντας την Παπική Ερμηνεία.
Η μετάφραση της Βίβλου στα Γερμανικά από τον Λούθηρο , άσκησε μεγάλη επιρροή στην γερμανική γλώσσα, αφού έγινε το αρχαιοελληνικό συντακτικό το κοινό συντακτικό της γερμανικής γλώσσας, το πιο διάσημο θρησκευτικό σύγγραμμα που διαδόθηκε και διαβάστηκε από εκατομμύρια Γερμανούς, προσαρμόζοντας εκτός των θρησκευτικών θέσεων του και όλες τις αλλαγές στη σύνταξη και τη γραμματική της γερμανικής γλώσσας, που είχαν συντελεστεί εκείνη την εποχή. Ο Λούθηρος ενίσχυσε την αίσθηση εθνικής ανεξαρτησίας και την αναγνώριση της σημασίας της εθνικής γερμανικής ταυτότητας. Η επανάσταση του εκτός από θρησκευτική ήταν συνάμα γλωσσολογική και πολιτική.
Το μεγαλύτερο όπλο του Λούθηρου
Το μήνυμα
Τα μηνύματα, μεταφέρονταν ανεξάρτητα από τον ίδιο τον συγγραφέα τους, χρωματίζονταν και νοηματοδοτούνταν από άλλους: θεολόγους, βασιλείς, πολιτικούς, μελετούνταν απ’ όλους, λόγιους και ταλαιπωριμένους. Μπορεί στην Γερμανία ο επίσημος προτεσταντισμός – αυτός που έγινε σε πολλά κρατίδια εξουσία – να κατηγορείται για την πολιτική παθητικότητα των διαμαρτυρόμενων χριστιανών, όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη η δράση του Λουθηροπροτεσταντισμού υπήρξε πολιτικά ενεργή και ανατρεπτική, βάζοντας τον σπόρο για πολλές μεταγενέστερες ευρωπαϊκές πολιτικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις.
Ο Λούθηρος και το σύμβολο της γερμανικής ενότητας και ελευθερίας.
Ο ΑΡΜΕΝΙΟΣ ή Αρμίνιος χαρακτηρίστηκε ως σύμβολο της γερμανικής ενότητας και ελευθερίας. Στη Γερμανία, το όνομα Αρμίνιος ερμηνεύτηκε ότι αντικατοπτρίζει το όνομα Χέρμαν από τον Μαρτίνο Λούθηρο, ο οποίος θεωρούσε τον Αρμίνιο σύμβολο του γερμανικού λαού και τον αγώνα του ενάντια στη Ρώμη
Ο Λούθηρος και οι Εβραίοι
Ο «πρωθυπουργός του Ισραήλ Μεναχέμ Μπέγκιν (Πριν από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, ήταν ο ηγέτης της σιωνιστικής μαχητικής ομάδας Ιργκούν), τον Ιούνιο του 1981, εθεώρησε τον Λούθηρο ως συμμέτοχο της ευθύνης για το χιτλερικό ολοκαύτωμα»!
Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά : Αν και ο πρώην πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν αναφέρθηκε στη «Γενοκτονία των
Αρμενίων» -ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ- σε μια διακήρυξη (1981) για τα θύματα του Ναζιστικού
Ολοκαυτώματος, οι προκάτοχοί του και οι διάδοχοί του δεν κάνουν
χρήση της λέξης ολοκαύτωμα, μέχρι και σήμερα μιλούν για γενοκτονία και δεν αναφέρουν ποτέ την λέξη ολοκαύτωμα...
Λούθηρος:
Οι συνέπειες του έργου του Λούθηρου
Οι συνέπειες του έργου του Λούθηρου είναι ένας καινούριος κόσμος, ο οποίος ολοκληρώνεται με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας.* Φέρει την πτώση της Φεουδαρχίας, δημιουργεί την Ένωση του Σμαλκαλντεν, δημιουργεί νομικούς κανόνες που ρυθμίζουν τη σχέση ηγεμόνα- κράτους, δημιουργεί το τρίτο επίσημο χριστιανικό δόγμα, τον Προτεσταντισμό –κυρίως στη Γερμανία και χώρες της Βόρειας Ευρώπης, γεννά τα πρώτα βεστφαλιανά ιδεώδη και προκαλεί ένα καίριο πλήγμα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στην αυθεντία του πάπα και της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας (και κατά συνέπεια στους φόρους της και στην κοσμική της εξουσία).
*Η συνθήκη της Βεστφαλίας υπογράφτηκε στις 24 - 10 - 1648 μεταξύ Γαλλίας, Γερμανίας και Σουηδίας και έθεσε τέρμα στον Τριακονταετή πόλεμο. Ο Τριακονταετής πόλεμος υπήρξε ο τελευταίος σημαντικός χριστιανοθρησκευτικός πόλεμος αλλά και ο χειρότερος πόλεμος στην Ευρώπη. Μετά από αυτόν υπήρξαν θρησκευτικές συγκρούσεις αλλά όχι πανευρωπαϊκοί πόλεμοι. Είναι απορίας άξιον, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για το 2012, για το ρόλο της στη "μεταμόρφωση του μεγαλύτερου τμήματος της Ευρώπης από ήπειρο πολέμου σε ήπειρο ειρήνης", καθώς ο θρησκευτικός διχασμός και πόλεμος στην Ιρλανδία μέχρι σήμερα δεν έχει τελειώσει.
Οι διαπραγματεύσεις της συνθήκης της Βεστφαλίας άρχισαν στις 25 - 12 - 1641 και πέρασαν από πολλές φάσεις, στις οποίες, εκτός από τα ανωτέρω κράτη, πήραν επίσης μέρος οι Κάτω Χώρες, η Ισπανία, η Ελβετία καθώς και οι Ενετοί και ο πάπας, ως μεσολαβητές. Η συνθήκη επικυρώθηκε στις 3 - 2 - 1649 από όλους τους ενδιαφερόμενους, εκτός από τους Ισπανούς, που αρνήθηκαν να την υπογράψουν και συνέχισαν για μια δεκαετία ακόμα τον πόλεμο κατά της Γαλλίας. Ο πόλεμος αυτός τερματίστηκε με τη συνθήκη των Πυρηναίων.
Η συνθήκη της Βεστφαλίας είναι η πρώτη μεγάλη διεθνής συνθήκη και έβαλε τις βάσεις της (σχετικής) θρησκευτικής
ελευθερίας από όπου και προέκυψε η Αναγέννηση. Η Αναγέννηση είναι μια περίοδος της Ευρωπαϊκής ιστορίας που σηματοδοτεί τη μετάβαση από το Μεσαίωνα στη νεωτερικότητα και καλύπτει το 15ο και το 16ο αιώνα και χαρακτηρίζεται από μια προσπάθεια αναβίωσης και υπέρβασης ιδεών και επιτευγμάτων της κλασικής- δηλαδή ελληνικής- αρχαιότητας.
ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Το αμερικανικό περιοδικό «Time» δημοσίευσε ολοσέλιδη εικόνα του στο’ εξώφυλλό του.
Το αμερικανικό περιοδικό «National Geographic» έγραψε ότι καμία άλλη προσωπικότητα μέσα στην ιστορία, με εξαίρεση μονάχα τον Ιησού
Χριστό, δεν έχουν γραφεί τόσο πολλά άρθρα, πραγματείες και βιβλία, όσα
για το Μαρτίνο Λούθηρο. Η επίδρασή του στη σύγχρονη σκέψη είναι πολύ
μεγαλύτερη από’ όσο φανταζόμαστε, όχι μονάχα στην εκκλησία, κι όχι μονάχα
στη Γερμανία, το "σοκ" του Λούθηρου γενικά, άλλαξε τον κόσμο, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, αυτό το θέμα είναι στην κρίση κάθε εκλεκτού αναγνώστη.
ΠΗΓΕΣ:
http://lancefuhrer.com/ml_bibliography.htm
Bainton, Roland H., “Here I Stand: The Life of Martin Luther,” Meridian Publishing, New York, 1955.
Fulbrook, Mary, “A Concise History of Germany,” Cambridge University Press, Cambridge, 1992.
Gritsch, Eric w., “Lutheranism,” Fortress Press, Minneapolis, 1994
Manchester, William, “A World Lit only by Fire,” Little, Brown and Company, Boston, 1993.
Tuchman, Barbara W., “The March of Folly,” Ballantine Books, New York, 1984
Additional Reading:
Atkinson, James. “The Trial of Luther”, Stein and Day, New York, 1971.
Atkinson, Mary. “Luther on Trial: the Proceedings Against Martin Luther
from a Legal Viewpoint”, Northwestern University School of Law, 1967
Hillerbrand, Hans Joachim. “The Protestant Reformation”, Harper & Row, New York, 1968
Olivier, Daniel. “The Trial of Luther” translated by John Tonkin,
Mowbrays, London, 1978.
Stella, Allyson. “Martin Luther: a Recreation of his 1521 Trial for Heresy”. Interact, Lakeside, CA., 1991
Most Evangelicals who celebrate Reformation Day do so on October 31, which is the day that Martin Luther nailed his famous 95 theses to the Castle Church door in Wittenburg in 1517. The debate that ensued led to a full outbreak of reformation and to Luther’s trial at the Diet of Worms in 1521. So, I offer this video from GodTube as a reminder of this important occasion in the history of the Church. The clip is taken from the 1953 film, Martin Luther, in which Luther was wonderfully portrayed by Niall MacGinnis.
https://evangelicals.gr/2021/01/07/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BF-%CF%87/
https://www.linguamost.gr/blog/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B2%CE%BB%CE%BF%CF%85/
https://www.dw.com/el/%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF/a-36207234
https://www.sansimera.gr/articles/1275
https://www.periodiko.net/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CE%BB%CE%B7/
https://www.oodegr.com/oode/protestant/luther_antisimitismos1.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου