Το Ιράν αξιώνει αποζημίωση 300.000 δολαρίων από το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου
Αποζημίωση από το Βρετανικό Μουσείο ζητά το Ιράν για το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου»
Η Τεχεράνη ζητεί αποζημίωση 300.000 δολαρίων από το Βρετανικό Μουσείο με αφορμή το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου» για την έκθεσή του στο Ιράν.
Το Ιράν αξιώνει αποζημίωση 300.000 δολαρίων από το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου με αφορμή το μη δανεισμό του «Κυλίνδρου του Κύρου», ενός περσικού αρχαιολογικού θησαυρού, για την έκθεσή του στο Ιράν, δήλωσε ο Ιρανός αξιωματούχος που είναι αρμόδιος για την πολιτιστική κληρονομιά.
«Το Εθνικό Μουσείο του Ιράν δαπάνησε περίπου 300.000 δολάρια για την έκθεση αυτού του αρχαιολογικού θησαυρού και θα ζητήσει να αποζημιωθεί για τη ζημία αυτή από το Βρετανικό Μουσείο», δήλωσε ο Χαμίντ Μπαγκαΐ, αξιωματούχος του ιρανικού Οργανισμού Τουρισμού, Χειροτεχνίας και Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Τον Φεβρουάριο ο Μπαγκαΐ είχε ανακοινώσει ότι το Ιράν διακόπτει τις σχέσεις του με το Βρετανικό Μουσείο σε διαμαρτυρία για τις επανειλημμένες αναβολές του δανεισμού αυτού του αρχαιολογικού θησαυρού των 2.500 ετών στο Ιράν.
Το Βρετανικό Μουσείο είχε εκφράσει τότε την έκπληξή του για την ιρανική αυτή απόφαση και είχε διευκρινίσει ότι σχεδιάζει να μεταφέρει τον «Κύλινδρο του Κύρου» στην Τεχεράνη «κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου».
Πολλοί ιστορικοί θεωρούν τον «Κύλινδρο του Κύρου», ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1879, ως την αρχαιότερη διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Πρόκειται για μια διακήρυξη που έκανε ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος το 539 π.Χ. αφού κατέλαβε τη Βαβυλώνα.
Πηγή www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Καταπού; Ως πότε; Ποιοί κυβερνάνε;» Ο Μικρός Ναυτίλος, Οδυσσέας Ελύτης.
Το επικήδειο σημείωμα του Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη
«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου, σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής που δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;»
Άρθρο 120. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ των Ελλήνων
Οικονομική κρίση
«Αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Καποδίστριας
Εσύ τι είσαι;
«Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα υπερβολικά για όλη την Ελλάδα εν γένει, γιατί και εγώ είμαι Έλληνας από παλαιά και δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω την Ελλάδα υποδουλωμένη αντί ελευθέρας» O Αλέξανδρος Α', ο επικαλούμενος «Φιλέλληνας», ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, πριν από τον Μ. Αλέξανδρο, πριν από τον Φίλιππο."Η Ελλάδα ποτέ δεν θα δεχθεί ονομασία που θα έχει σαν συνθετικό ή παράγωγο τη λέξη Μακεδονία". Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών 1992
Ας αρχίσουμε το τραγούδι με τις Μούσες τις Ελικωνιάδες που κατέχουν τον Ελικώνα, το ιερό και μεγαλόπρεπο βουνό και χορεύουν με τ’απαλά τους πόδια, γυρ’ από την κρήνη με τους μενεξέδες και τον βωμό του μεγαλοδύναμου γυιού του Κρόνου, και σαν λούσουν τα τρυφερά κορμιά τους στον Περμησσό ή στην Ιπποκρήνη ή στον σεβαστό Ολμειό, στην πιο ψηλή κορφή του Ελικώνα, στήνουν χορούς μαγευτικούς, βάζοντας δύναμη στα πόδια τους. Κι από κει ξεπηδούν μεσ’ τη νύχτα, τυλιγμένες σε πυκνή ομίχλη και πηγαίνουν υμνώντας με πανέμορφη φωνή τον Δία τον Αιγίοχο, την Αργεία την Ήρα τη σεβαστή, τη χρυσοπέδιλη, και την κόρη του Αιγίοχου Δία, τη γλαυκομάτα Αθηνά, τον Φοίβο Απόλλωνα και την τοξεύτρα Άρτεμη, τον αφέντη της γης, τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα και τη σεμνή Θέμιδα, την παιχνιδοβλέφαρη Αφροδίτη και τη χρυσοστεφανωμένη Ήβη, την όμορφη Διώνη και τη Λητώ, τον Ιαπετό και τον δόλιο Κρόνο, την Ηώ και τον μέγα Ήλιο, τη λαμπρή Σελήνη και τη Γαία, τον Ωκεανό τον μέγα και τη μαύρη Νύχτα και την ιερή γενιά των αιώνιων άλλων αθανάτων. Αυτές δίδαξαν κάποτε στον Ησίοδο ένα όμορφο τραγούδι, καθώς έβοσκε τ’ αρνιά του κάτω απ’ τον ιερό Ελικώνα. Κι αυτά τα λόγια πρώτα μου αφηγήθηκαν οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι κόρες του Δία του Αιγίοχου: «πως εμείς οι αγριοβοσκοί, οι ξεδιάντροποι, που είμαστε μόνο κοιλιές, ξέρουμε ψέμματα πολλά να λέμε που μοιάζουν με αλήθειες, αλλά ξέρουμε, αν το θέλουμε να λέμε και την αλήθεια». Έτσι μίλησαν οι κόρες του μεγάλου Δία με λόγια καθαρά και κόβοντας ένα κλαρί δάφνης, γεμάτο βλαστούς, μου τόδωσαν σκήπτρο. Και μου ενέπνευσαν τραγούδι θεσπέσιο για να τραγουδώ τα μελλούμενα και τα περασμένα και με πρόσταξαν να υμνώ την αιώνια γενιά των μακαρίων, πρώτα όμως ν’ αρχίζω και να τελειώνω το τραγούδι μου μ’ αυτές. Αλλά γιατί μιλάμε για πράγματα που δεν είναι Τόσο σημαντικά;
Γαμήλια τελετή
Στη νήσο Απία της Πολυνησίας,(η Πελοπόννησος πρίν τόν Πέλοπα ονομαζόταν Απία από τόν πρώτο Θεοβασιλέα της Άπιν,μάθετε δε ότι καί σήμερα τήν αχλαδιά στήν Πελοπόννησο τήν λένε απιδιά.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου