Ο τάφος του Δαρείου στην Περσέπολη, είναι εύγλωττος για τη θέση του βασιλιά και ηγεμόνα στην περσική αυτοκρατορία
Ποιο βασίλειο νίκησαν οι αρχαίοι στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα;
Ενα σπουδαίο και μεγάλο βασίλειο, σύμφωνα με την καθηγήτρια Αμελί Κερτ. Με τον δικό του πολιτισμό, τη δική του τέχνη, τη δική του δομή. Αλλά και με θεοκρατικά και απολυταρχικά χαρακτηριστικά.
Στοιχεία που αναδεικνύονται από τα ίδια τα ταφικά μνημεία του στην Περσέπολη, την πρωτεύουσα επί Δαρείου και Ξέρξη. Η κ. Κερτ παρουσίασε τα συμπεράσματά της από τη μακρόχρονη μελέτη αυτών των στοιχείων σε μία διάλεξη το βράδυ της Παρασκευής στο Μουσείο Μπενάκη. Διάλεξη που οργανώθηκε σε συνεργασία με την Εταιρεία Ιρανο-ελληνικών Σπουδών και με τον διευθυντή της Ευάγγελο Βενέτη ανάμεσα στους ομιλητές.
«Εικόνες της πολιτικής ιδεολογίας του Αχαιμενιδικού βασιλείου» ήταν το θέμα της κ. Κερτ, ομότιμης καθηγήτριας αρχαίας Ιστορίας στο Γιουνιβέρσιτι Κόλετζ του Λονδίνου.
Η κ. Κερτ στάθηκε κυρίως σε επιγραφές μνημείων. Η εικόνα που έδωσε στο κοινό ήταν αυτή ενός μονάρχη που ήθελε να θεωρείται εκπρόσωπος του θεού Αχουραμάζντα επί της γης. Με ένα ιδεολογικό περιτύλιγμα που έλεγε, όπως και σε άλλα θεοκρατικά καθεστώτα, πώς αν διαφωνείς με τον Ηγεμόνα, διαφωνείς με τον Θεό. Αρα, εσύ δεν έχεις δίκιο, όχι εκείνος.
Οι τάφοι το Δαρείου και του Ξέρξη, στην Περσέπολη, όπου έχει μεταφερθεί το διοικητικό κέντρο, είναι εύγλωττοι για όλα αυτά.
Ο Δαρείος Ι είναι μεταρρυθμιστής: υιοθετεί άλλη γραφή από τη σφηνοειδή των Ασσυρίων, δίνει στα Σούσα περσικό στυλ, χαράζει τη νέα πολιτική: το βασίλειό του εκτείνεται από τη Σογδιανή μέχρι το Κους και από τον Ινδό ποταμό μέχρι τις Σάρδεις. Περικλείει, δηλαδή, όλο τον γνωστό μέχρι τότε κόσμο (οι Ελληνες αγνοούνται σκοπίμως από τον ιμπεριαλιστικό αυτό σχηματισμό).
Αν κάποιος ήθελε να δει πόσους λαούς εξουσίαζε ο μεγάλος βασιλιάς, δεν είχε παρά να κοιτάξει ποιοι πλαισίωναν τον θρόνο στο ταφικό του μνημείο: Βαβυλώνιοι, άνθρωποι από την κεντρική Ασία και τον Λίβανο, Ασσύριοι, Κάρες, Ιωνες, Λυδοί, Νούβιοι, Ινδοί, Αφγανοί, Αιγύπτιοι, Μήδοι, Ελαμίτες, κάτοικοι της Βακτριανής.
Οι Πέρσες όμως παριστάνονται διαφορετικά: όρθιοι και στάση υπερηφάνειας. Ο κατακτητής μπορεί να θέλει να δείξει ότι υπό το πέλμα του οι λαοί ευημερούν, αλλά ξεχωρίζει τους «δικούς» του. Παρόλα αυτά, η κ. Κερτ τόνισε πως η αρμονία της περσικής αυτοκρατορίας δημιουργείται από την ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα κάθε λαού. «Με τον σεβασμό στους ανθρώπους που κυβερνούσε, ο Πέρσης βασιλιάς παρουσίαζε τον εαυτό του ως φορέα της ουράνιας ειρήνης και δικαιοσύνης, όπως το έθετε ο Δαρείος».
«Τάξη στο χάος»
Οι εικόνες με τον Ηγεμόνα να άρχει εν μέσω του πλήθους δεν ήταν άγνωστες σε όσους είχαν επαφές με το βασίλειο. Τα βασιλικά δώρα που αποστέλλονταν τις μετέφεραν στα πέρατα της τότε οικουμένης, ώστε να εκφοβίζονται οι αντίπαλοι. Ο βασιλιάς παρουσιάζεται συχνά να κυβερνά θηρία, να βάζει, με δυο λόγια, τάξη στο χάος. Η λέξη «τάξη» επανέρχεται συχνά στα κείμενα, υπενθυμίζοντάς μας τη χρήση της από σύγχρονα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
AΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου