Ο οψιανός, η Μήλος και η αιχμή του τόξου των Παιλαιοινδιάνων

Ο οψιανός ή οψιδιανός είναι πέτρωμα που προέρχεται από ηφαιστειογενείς περιοχές νεαρής γεωλογικά ηλικίας. Είναι πέτρωμα όξινο, σκοτεινόχρωμο με υαλώδη υφή (θεωρείται φυσικό γυαλί) και χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σύστασης και ανθεκτικότητάς του, ήδη από τα τέλη της Ανώτερης Παλαιολιθικής περιόδου για την κατασκευή λεπίδων με κοφτερές ακμές, που χρησίμευαν ως μαχαίρια, ξέστρες και ξυράφια.

Οι πηγές οψιανού στην ανατολική Μεσόγειο είναι λιγοστές και εντοπίζονται σε μερικά νησιά του Αιγαίου, όπως είναι η Μήλος, η Αντίπαρος, η Νίσυρος και το Γυαλί. Ο οψιανός της Μήλου χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σκληρότητάς του από τους κατοίκους του Αιγαίου στην εποχή του Λίθου και στην εποχή του Χαλκού για την κατασκευή εργαλείων και όπλων (αιχμές βελών). Ο οψιανός εκτός από την κατασκευή εργαλείων χρησιμοποιήθηκε και για διακοσμητικούς σκοπούς, γιατί ως γυαλί μπορεί να παρουσιάζει διαφορετική εμφάνιση ανάλογα με τον τρόπο που κόβεται.

Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του ταχυδρομικού γραφείου στην Γκάρντινερ, τη, βρέθηκε μια αιχμή τόξου από οψιανό των Κλόβις (Παιλαιοινδιάνων), η οποία χρονολογείται περίπου 10.000 χρόνια πριν.

Πριν από δέκα χιλιάδες χρόνια στην Μήλο εκμεταλλεύονταν και αξιοποιούσαν τον οψιδιανό, το περίφημο νύχι για τους Μηλιούς. Από αυτόν κατασκεύαζαν οι προϊστορικοί άνθρωποι τα πρώτα χειροποίητα εργαλεία: λεπίδες, μαχαίρια, δρεπάνια, εργαλεία κοπής κατά κύριο λόγο, αλλά και αιχμές για τα βέλη τους. Σύμπτωση;

Σε όλους τους νεολιθικούς οικισμούς της Ελλάδας ανευρίσκονται εργαλεία από οψιδιανό της Μήλου.

Σύμπτωση;

Τι απέγινε η η αρχαία φυλή των Κλόβις;

Βροχή κομητών ίσως πάγωσε τον πλανήτη πριν από 13.000 χρόνια

Μικροσκοπικά διαμάντια που εντοπίστηκαν στο υπέδαφος ολόκληρης της Βόρειας Αμερικής ενισχύουν τη θεωρία ότι μια βροχή κομητών ήταν η αιτία της παγωνιάς που τύλιξε τον πλανήτη πριν από 13.000 χρόνια και προκάλεσε εκτεταμένες εξαφανίσεις ειδών.

Τα μικροσκοπικά διαμάντια δημιουργήθηκαν σε συνθήκες ακραίας πίεσης και θερμοκρασίας οι οποίες πιθανότατα προκλήθηκαν από την πτώση ενός σμήνους κομητών, αναφέρουν στο περιοδικό Science Αμερικανοί ερευνητές.

Όπως αναφέρει το Reuters, η ομάδα του Νταγκ Κένετ στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον εντόπισε αυτά τα «νανοδιαμάντια» σε μια σειρά από τοποθεσίες της Β. Αμερικής, από την Αριζόνα και τη Νότιο Καρολίνα μέχρι την Αλμπέρτα και τη Μανιτόμπα του Καναδά.

Οι κρύσταλλοι ήταν θαμμένοι σε ένα στρώμα του υπεδάφους το οποίο αντιστοιχεί στην έναρξη της Νεώτερης Δρυάδος, μιας περιόδου χαμηλών θερμοκρασιών που άρχισε πριν από 12.900 χρόνια και διήρκεσε 1.300 χρόνια (παίρνει το όνομά της από το αλπικό λουλούδι Dryas octopetala).

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου εξαφανίστηκαν τα μαμούθ, τα σπαθόδοντα αιλουροειδή, οι καμήλες και οι τεράστιοι βραδύποδες που ζούσαν μέχρι τότε στη Βόρειο Αμερική. Μαζί τους χάθηκε (;) από την ήπειρο και η αρχαία φυλή των Κλόβις.

Οστά των ζώων αυτών και αντικείμενα των Κλόβις απαντώνται σε αφθονία στα ιζηματογενή στρώματα που χρονολογούνται πριν από τη Νεώτερη Δρυάδα, ενώ ακριβώς πάνω από τα ιζήματα αυτά υπάρχει ένα σκούρο στρώμα εδάφους πλούσιου σε άνθρακα.

«Τα δεδομένα αυτά υποστηρίζουν την υπόθεση ότι ένα σμήνος κομητών ή ανθρακικών χονδριτών [μια κατηγορία μετεωριτών] προκάλεσε αλλεπάλληλα ωστικά κύματα και πιθανώς προσκρούσεις στο έδαφος πριν από 12.900 χρόνια» γράφουν οι ερευνητές.

Τα ωστικά κύματα και η θερμότητα από τις εκρήξεις ψηλά στην ατμόσφαιρα φαίνεται ότι έλιωσαν το κάλυμμα πάγου της Γροιλανδίας και ανέβασαν απότομα τη στάθμη της θάλασσας.

Όμως η κυριότερη αιτία της καταστροφής ήταν η σκόνη από τις εκρήξεις, η οποία παρέμεινε μετέωρη στην ατμόσφαιρα για χρόνια, έκρυψε τον ήλιο και τύλιξε τον πλανήτη στην παγωνιά για περισσότερο από μια χιλιετία.

Πηγή: Βικιπαίδεια, Newsroom ΔΟΛ, in.gr, Νίκος Σάμιος