Αλκυόνη, Κήυκας και Αλκυονίδες Μέρες (Halcyon Days)
Αλκυονίδες Μέρες (Halcyon Days): Οι
Αρχαίοι Ελληνες είχαν παρατηρήσει τις λίγες μέρες καλοκαιρίας που
παρουσιάζονται το χειμώνα. Είναι μέρες ηλιόλουστες χωρίς σύννεφα και
ανέμους. Η ονομασία τους προήλθε από τις αλκυόνες που τις μέρες αυτές
γεννούν. Οι «Αλκυονίδες ημέρες» τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από
την 15η Δεκεμβρίου έως και την 15η Φεβρουαρίου εκάστου έτους, με
μεγαλύτερη συχνότητα το διάστημα 15-31 Δεκεμβρίου και 16-31 Ιανουαρίου.
Κλικ στην εικόνα
Όπως λοιπόν μας λέει ο μύθος, η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί ήταν μία
πανέμορφη γυναίκα κόρη του Θεού των ανέμων Αίολου και της Ενάρετης.
Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα.Η ένωσή τους ήταν τέλεια κι
ένιωθαν τόσο ευτυχισμένοι, ώστε να νομίζουν ότι δεν ήταν κοινοί
άνθρωποι. Σιγά σιγά, άρχισαν να πιστεύουν ότι είναι ισάξιοι των Θεών.
Ο Κήυκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη ισάξιο της Ήρας.
Τόσο πολύ το πίστεψαν πού άρχισαν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα
ονόματα Δίας και Ήρα, με αυτό τον τρόπο προκάλεσαν τους Θεούς και
ιδιαίτερα τον Δία.
Όταν το έμαθε ο Δίας θύμωσε τόσο που μια μέρα που ο Κήυκας ήταν με το
καράβι του στ' ανοιχτά έριξε κεραυνό και το τσάκισε, με αποτέλεσμα
αβοή8ητος καθώς ήταν να πέσει στα μανιασμένα κύματα ο Κήυκας να πνιγεί.
Όταν έμαθε η Αλκυόνη το γεγονός πήγε με αγωνία στ' ακρογυάλι μήπως
μπορέσει να βρει τον αγαπημένο της ζωντανό, το μόνο όμως που βρήκε ήταν
λίγα σπασμένα ξύλα που είχε ξεβράσει το νερό, άρχισε τότε να κλαίει
απαρηγόρητα, μερόνυχτα θρηνούσε τον χαμό του αγαπημένου της.
Ο Δίας στο τέλος την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.
Ένα πανέμορφο πουλί που πήρε το όνομά της, και το οποίο ζει κοντά στη
θάλασσα, σαν να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο χαμένος
Κήυκας..Το μαρτύριό της όμως δεν είχε τελειώσει, γεννούσε τα αυγά της,
μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε στα βράχια της ακτής. Μα τα
αγριεμένα κύματα ορμούσαν στη στεριά, σκαρφάλωναν στα βράχια,
κατέστρεφαν τη φωλιά και τ' αυγά της.
Για άλλη μία φορά ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη, δεκαπέντε
μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την
πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ' αυγά και να
βγουν τα μικρά της από μέσα. ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Κήυξ καὶ Ἀλκυόνη
Κύηξ και Αλκυόνη_Baroque Garden_Grosssedlitz_Δρέσδη
Γράφει ο Χείλων
Η Αλκυόνη έπεσε πάλι τρέμοντας, κλαίγοντας, αγκαλιάζοντας τον σύζυγό της με ανείπωτη θλίψη, και αφού είπε ένα ύστατο αντίο ... ....ξεψύχησε.
Οβίδιος Μεταμορφώσεις 11.458
Ορισμένοι λένε ότι ο βασιλέας Κήυξ της Τραχίδος (πόλη της Τραχινίας στην Θεσσαλία) γιός του Εωσφόρου και της Φιλονίδος και η σύζυγός του Αλκυόνη κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου και της Εναρέτης,
μεταμορφώθηκαν σε πτηνά από τον Δία λόγω της αλαζονείας τους. Όσον
αφορά στον Κήυκα διότι έλεγε ότι σύζυγός του ήταν η Ήρα, ενώ η Αλκυόνη
ότι ήταν σύζυγος του Διός. Αλλά άλλοι ισχυρίζονται διαφορετικά ... ....
Επισκέψεις
Τον βασιλέα Κήυκα είχε επισκεφθεί ο εξόριστος Πηλέας, τον οποίο είχε εκδιώξει από την Αίγινα, ο πατέρας του Αίακος, μετά τον θάνατο του αδελφού του Φώκου. Εκείνη την περίοδο ο Κήυξ θρηνούσε τον αδελφό του Δαιδαλίωνα,
τον οποίο είχε μεταμορφώσει σε γεράκι ο θεός Απόλλων. Ο Δαιδαλίων ήταν
γνωστός για την σκληρότητα, την βιαιότητα και την ροπή του στον πόλεμο.
Όταν πέθανε η κόρη του Χιόνη, μη μπορώντας να ξεπεράσει τον χαμό
της αυτοκτόνησε πέφτοντας από το όρος Παρνασσό και κατά την πτώση του
μεταμορφώθηκε σε γεράκι. Επίσης ο Ηρακλής επισκέφθηκε την Τραχίδα, μετά
την κατά λάθος δολοφονία του Ευνόμου, γιού του Αρχιτέλη (Απολλόδωρος 2.7.5) όταν σύμφωνα με τους νόμους έπρεπε να αυτοεξορισθεί για να εξιλεωθεί από τον φόνο.
Καθ' οδόν προς την Τραχίδα ο Ηρακλής τιμώρησε τον Κένταυρο Νέσσο,
ο οποίος είχε αποπειραθεί να βιάσει την σύζυγό του Δηιάνειρα, ενώ την
μετέφερε στον ποταμό Εύηνο. Όταν έφθασε στην Τραχίδα, βοηθήθηκε από τους
Αρκάδες, οι οποίοι τον συνόδευαν στις αποστολές του, να κατακτήσει τους
Δρύοπες (λαός που ζούσε μεταξύ του ποταμού Σπερχειού και του όρους Παρνασσού) και να σκοτώσει τον βασιλέα τους Λαογόρα.
Μετά από πολλούς πολέμους ο Ηρακλής πέθανε στην περιοχή της Τραχίδος, αλλά οι γιοί του δραπέτευσαν από τον «διώκτη του» Ευρυσθέα, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να εξαφανίσει τους Ηρακλειδείς
από την Ελλάδα, διότι τους θεωρούσε απειλή για τον Μυκηναϊκό θρόνο και
φιλοξενήθηκαν για λίγο καιρό από τον Κύηκα. Όμως ο Ευρυσθέας απαίτησε
την παράδοσή τους, απειλώντας με πόλεμο και έτσι αναγκάσθηκαν να αφήσουν
την Τραχίδα και να καταφύγουν σε άλλο μέρος. Λέγεται ότι ο Κύηξ τους
έστειλε στην Αθήνα, λέγοντάς τους ότι «αυτός δεν μπορούσε να τους
βοηθήσει διότι ήταν αδύναμος, αλλά ο βασιλέας Θησέας ήταν αρκετά δυνατός
ώστε να αντιμετωπίσει τον Ευρυσθέα».
Η μοίρα του Κήυκα
Ο
Κύηκας χάθηκε σε ναυάγιο, ενώ ταξίδευε προς το μαντείο των Δελφών.
Λέγεται ότι ταξίδεψε εκεί, λόγω των παράξενων γεγονότων που συνέβησαν
στον αδελφό του Δαιδαλίωνα και λόγω άλλων καταστάσεων που έλαβαν χώρα
μετά τον θάνατό του. Καθώς το ταξίδι από την στεριά ήταν επισφαλές λόγω
της ύπαρξης ληστών στην περιοχή, αποφάσισε να μεταβεί ακτοπλοϊκώς. Η
Αλκυόνη, η οποία φοβόταν την θάλασσα και αγαπούσε τον άντρα της,
προσπάθησε να τον πείσει παραμείνει, ή τουλάχιστον να την αφήσει να πάει
μαζί του. Αλλά ο Κύηκας ήταν απρόθυμος να εγκαταλείψει το ταξίδι του, ή
να την πάρει μαζί του.
Η Ήρα ανταποκρίνεται στον θρήνο της Αλκυόνης
Έτσι
όταν απέπλευσε, αυτή έκλαιγε απαρηγόρητα και λιποθύμησε. Οι φόβοι και
προειδοποιήσεις της Αλκυόνης αποδείχθηκαν αληθινές, διότι το πλοίο
ναυάγησε και ο Κύηκας πνίγηκε, προσευχόμενος τα κύματα να μεταφέρουν το
σώμα στην σύζυγό του. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του, η Αλκυόνη
προσευχόταν στην Ήρα για την ασφάλεια του συζύγου της, ο οποίος όμως ήταν ήδη νεκρός. Έτσι η Ήρα έστειλε την Ίριδα ως αγγελιοφόρο των θεών, στον Ύπνο
για να στείλει στην Αλκυόνη όραμα που να της φανερώνει την αλήθεια για
το θάνατό του συζύγου της. Έτσι ο Ύπνος έστειλε τον γιό του Μορφέα, με την μορφή του Κύηκα, ο οποίος στάθηκε μπροστά στο κρεβάτι της Αλκυόνης φανερώνοντας την αλήθεια.
Αλκυονίδες ημέρες
Η
Αλκυόνη απελπισμένη πήγε στην παραλία, όπου βρίσκοντας τον νεκρό άνδρα
της, έσκισε τα μάγουλα και τα ρούχα της, ξερίζωσε τα μαλλιά της και
έπεσε στην θάλασσα. Αλλά αίφνης μεταμορφώθηκε στο πτηνό που είναι γνωστό
με το όνομά της και ο Κύηκας ξαναζωντάνεψε μεταμορφωμένος στο ίδιο
πτηνό. Με αυτόν τον τρόπο παρέμειναν ερωτευμένοι και επέζησαν σε μια
πλωτή φωλιά επί επτά ημέρες σε γαλήνια θάλασσα, ενώ ήταν χειμώνας. Γι'
αυτό τον λόγο όταν η θάλασσα είναι γαλήνια τις αντίστοιχες ημέρες, οι
ναυτικοί τις αποκαλούν «Αλκυονίδες ημέρες» και θεωρούνται ως ημέρες ειρήνης και ευτυχίας.
Σημείωση διαχείρισης: Ανάλογος μύθος του Κύηκα και της Αλκυόνης είναι ο αντίστοιχος της Ρωμαϊκής μυθολογίας του Φιλήμονα και της Βαυκίδος. Πηγή...
Ο μύθος της Αλκυόνης
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του
θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον
Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε
παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα. Για
την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε
τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε
παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Οι θεοί του
Ολύμπου τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα,
που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο.
Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ. Αντίθετα απ' τα άλλα
πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε
μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της
άρπαζαν τα αυγά ή τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει
σπαραχτικά. Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο
Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο
ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα
αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.
- See more at:
http://www.pronews.gr/portal/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%85%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82#sthash.2QTWst9x.dpuf
Ο μύθος της Αλκυόνης
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του
θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον
Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε
παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα. Για
την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε
τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε
παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Οι θεοί του
Ολύμπου τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα,
που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο.
Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ. Αντίθετα απ' τα άλλα
πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε
μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της
άρπαζαν τα αυγά ή τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει
σπαραχτικά. Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο
Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο
ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα
αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.
- See more at:
http://www.pronews.gr/portal/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%85%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82#sthash.2QTWst9x.dpuf
«Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Καταπού; Ως πότε; Ποιοί κυβερνάνε;» Ο Μικρός Ναυτίλος, Οδυσσέας Ελύτης.
Το επικήδειο σημείωμα του Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη
«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου, σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής που δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;»
Άρθρο 120. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ των Ελλήνων
Οικονομική κρίση
«Αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Καποδίστριας
Εσύ τι είσαι;
«Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα υπερβολικά για όλη την Ελλάδα εν γένει, γιατί και εγώ είμαι Έλληνας από παλαιά και δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω την Ελλάδα υποδουλωμένη αντί ελευθέρας» O Αλέξανδρος Α', ο επικαλούμενος «Φιλέλληνας», ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, πριν από τον Μ. Αλέξανδρο, πριν από τον Φίλιππο."Η Ελλάδα ποτέ δεν θα δεχθεί ονομασία που θα έχει σαν συνθετικό ή παράγωγο τη λέξη Μακεδονία". Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών 1992
Ας αρχίσουμε το τραγούδι με τις Μούσες τις Ελικωνιάδες που κατέχουν τον Ελικώνα, το ιερό και μεγαλόπρεπο βουνό και χορεύουν με τ’απαλά τους πόδια, γυρ’ από την κρήνη με τους μενεξέδες και τον βωμό του μεγαλοδύναμου γυιού του Κρόνου, και σαν λούσουν τα τρυφερά κορμιά τους στον Περμησσό ή στην Ιπποκρήνη ή στον σεβαστό Ολμειό, στην πιο ψηλή κορφή του Ελικώνα, στήνουν χορούς μαγευτικούς, βάζοντας δύναμη στα πόδια τους. Κι από κει ξεπηδούν μεσ’ τη νύχτα, τυλιγμένες σε πυκνή ομίχλη και πηγαίνουν υμνώντας με πανέμορφη φωνή τον Δία τον Αιγίοχο, την Αργεία την Ήρα τη σεβαστή, τη χρυσοπέδιλη, και την κόρη του Αιγίοχου Δία, τη γλαυκομάτα Αθηνά, τον Φοίβο Απόλλωνα και την τοξεύτρα Άρτεμη, τον αφέντη της γης, τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα και τη σεμνή Θέμιδα, την παιχνιδοβλέφαρη Αφροδίτη και τη χρυσοστεφανωμένη Ήβη, την όμορφη Διώνη και τη Λητώ, τον Ιαπετό και τον δόλιο Κρόνο, την Ηώ και τον μέγα Ήλιο, τη λαμπρή Σελήνη και τη Γαία, τον Ωκεανό τον μέγα και τη μαύρη Νύχτα και την ιερή γενιά των αιώνιων άλλων αθανάτων. Αυτές δίδαξαν κάποτε στον Ησίοδο ένα όμορφο τραγούδι, καθώς έβοσκε τ’ αρνιά του κάτω απ’ τον ιερό Ελικώνα. Κι αυτά τα λόγια πρώτα μου αφηγήθηκαν οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι κόρες του Δία του Αιγίοχου: «πως εμείς οι αγριοβοσκοί, οι ξεδιάντροποι, που είμαστε μόνο κοιλιές, ξέρουμε ψέμματα πολλά να λέμε που μοιάζουν με αλήθειες, αλλά ξέρουμε, αν το θέλουμε να λέμε και την αλήθεια». Έτσι μίλησαν οι κόρες του μεγάλου Δία με λόγια καθαρά και κόβοντας ένα κλαρί δάφνης, γεμάτο βλαστούς, μου τόδωσαν σκήπτρο. Και μου ενέπνευσαν τραγούδι θεσπέσιο για να τραγουδώ τα μελλούμενα και τα περασμένα και με πρόσταξαν να υμνώ την αιώνια γενιά των μακαρίων, πρώτα όμως ν’ αρχίζω και να τελειώνω το τραγούδι μου μ’ αυτές. Αλλά γιατί μιλάμε για πράγματα που δεν είναι Τόσο σημαντικά;
Γαμήλια τελετή
Στη νήσο Απία της Πολυνησίας,(η Πελοπόννησος πρίν τόν Πέλοπα ονομαζόταν Απία από τόν πρώτο Θεοβασιλέα της Άπιν,μάθετε δε ότι καί σήμερα τήν αχλαδιά στήν Πελοπόννησο τήν λένε απιδιά.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου