Η γελοία πλαστογράφηση της ιστορίας από τον σαξονοσφάχτη Καρλομάγνο το 794 έχει γίνει πλέον ιστορικό δόγμα ότι η ρωμαϊκή γλώσσα ήταν και είναι τα Λατινικά. Ας δούμε...
Το Λατινικό αλφάβητο το έγραψε για πρώτη φορά ο Εύανδρος
Πρέπει να ξεκινήσουμε την έρευνα λέγοντας κάτι αληθινό.
Κάποτε, στην αρχαία εποχή, στο Παλλάντιον της Αρκαδίας στην περιοχή της σημερινής Τρίπολης, υπήρξε ο Πάλλας ή Πάλλαντας (έτσι και το όνομα). Πιο συγκεκριμένα, κατά μια άποψη ο Πάλλας ήταν υιός του Λυκάονος (πρώτου μυθικού βασιλέως της Αρκαδίας) και εγγονός του Πελασγού (γενάρχη των ανθρώπων). Αναφέρεται επίσης και ώς υιός του Εχέμου, ο οποίος ήταν υιός του Τεγέως (Ο Τεγεύς ήταν υιός του Λυκάονος). 60 χρόνια πριν την καταστροφή της Τροίας ο υιός του Εχέμου, Εύανδρος αποφάσισε να φύγει και να να βρει γη να ιδρύσει αποικία. Μετά από ταξίδι έφτασε στην περιοχή της σημερινής Ρώμης, όπου εκεί βρήκε Αρκάδες απόγονους του Οίνωτρου. Ο Οίνωτρος ήταν ένας από τους 50 γιους του Λυκάονα, βασιλέα της Αρκαδίας. Σύμφωνα με τους αρχαίους Ιταλούς ιστορικούς, αρχαίοι κάτοικοι της Ιταλίας, ήταν απόγονοι αυτών των Αρκάδων. Εκεί λοιπόν ο Εύανδρος εισάγει την μουσική αλλά και το αλφάβητο το αργότερα ονομαζόμενο λατινικό, Γιατί αργότερα; Διότι οι Ρωμαίοι έδωσαν το όνομα Λατίνος στις ιταλικές φυλές που επαναστάτησαν απαιτώντας ρωμαϊκή υπηκοότητα. Αντ' αυτού τους δόθηκε το όνομα Λατίνος το 85 π.Χ. Το όνομα Λατίνος ανήκε στους αρχαίους ελληνόφωνους Λατίνους που είχαν απορροφηθεί από το ρωμαϊκό έθνος μαζί με τους ελληνόφωνους Σαβ
ίνους. Οι Ιταλοί Λατίνοι του 85 π.Χ. πήραν το ρωμαϊκό όνομα το 212.
Αυτό σίγουρα προκαλεί έκπληξη στους οπαδούς των σκοτεινών χρόνων όπου τάχα δεν υπάρχει γραφή, αλλά τα πράγματα είναι για αυτούς χειρότερα:
Σύμφωνα με το δέκατο άθλο του Ηρακλή, "Τα Βόδια του Γηρυόνη", διαβάζουμε ότι ο Ηρακλής φιλοξενείται από τους κατοίκους του Παλλαντίου (Διόδωρος, Δ-17) που βρίσκεται στην Ιταλία δίπλα στις όχθες του Τίβερη, και μάλιστα αργότερα τον λατρεύουν και ως θεό, κτίζοντας τον ναό του στον 7ο λόφο της πόλης. Οικιστής αυτής της πόλης είναι ο υιός του Εχέμου, Εύανδρος: «...ο οποίος ηγούμενος των συμπολιτών του μετέβη στην Ιταλία, όπου στην αριστερή όχθη του Τίβερι έκ
τισε πόλιν ομώνυμον της πατρίδος του, η οποία μετονομάσθη αργότερα Παλλάντιον και εξ αυτής ο λόφος επί του οποίου εκτίσθη αργότερον η Ρώμη απεκλήθη Παλλαντίνος...» (Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, ΙΖ, 486).
Αλλα ας εξετάσουμε τα πράγματα και για τους αρνητές της ανωτέρω αλήθειας:
H Ρωμαιοκρατία υπήρξε το αποτέλεσμα της σταδιακής ηγεμονικής επεκτάσεως της Ρώμης προς ανατολάς: αρχικώς προς την χερσόνησον του Αίμου, ακολούθως δε προς όλας τας χώρας και τας νήσους τας βρεχομένας υπό της ανατολικής Μεσογείου και των μετ' αυτής συνδεομένων θαλασσών, του Ευξείνου Πόντου και της Ερυθράς Θαλάσσης.
Η αυτοκρατορία ήταν δευτερογενής, διότι προήλθε εκ της σταδιακής κατακτήσεως προϋπαρξάντων μεγάλων κρατών, τα οποία είχον φθάσει εις προκεχωρημένην κατάστασιν πολιτικής και κοινωνικής αποσυνθέσεως• εκ της διασπάσεως του κράτους του Αλεξάνδρου και της εν συνεχεία παρακμής των Ελληνιστικών βασιλείων.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατ
ορία, πριν να φθάσει εις το κατακόρυφον της ισχύος της, είχε έλθει εις πολιτικήν και πολιτιστικήν επικοινωνίαν μετά της Ελλάδος και της Ελληνικής παιδείας αλλά και ενωρίτατα η Ρώμη ήλθεν εις επαφήν με τον Ελληνισμόν διά της ακμαζούσης Μεγάλης Ελλάδος, διά της Καμπανίας, της Λουκανίας, της Απουλίας, της Καλαβρίας και του Βρυττίου, βραδύτερον δε διά της υπό των Ρωμαίων κατακτηθείσης Ελληνικής Σικελίας. Aι Ελληνικαί επιδράσεις είναι τόσον παλαιαί όσον και αυτή η Ρώμη οπότε θα πρέπει να τονιστεί ότι οι Έλληνες Ρωμαίοι της Ιταλίας ήταν αυτοί που τελικά ένωσαν τις ελληνόφωνες φυλές σε ένα έθνος που χρησιμοποιούσε κυρίως την Ελληνική γλώσσα.
Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί έγραψαν στα Ελληνικά και όχι στα Λατινικά.. διότι αρχαίοι Λατίνοι και Ρωμαίοι ήταν ένα μίγμα ελληνικών Αρκάδων, Τρώων, Πελασγών και Λακεδαιμόνιων Σαβίνων. . Η αξίωση ότι το όνομα Ρώμη π.χ. είναι απλά ένα τοπωνύμιο , το οποίο ίσως να προήλθε ακόμη και από τους Ετρούσκους, είναι καθαρές ανοησίες
Μερικά στοιχεία:
Εκτός από την περιγραφή που οι Ρωμαίοι κάνουν για τους ίδιους, υπάρχουν επίσης γλωσσικές ενδείξεις που δείχνουν σαφώς την ελληνική πραγματικότητα των αρχαίων Λατίνων, Ρωμαίων και Σαβίνων.
Το όνομα «Ρώμη» στα ελληνικά σημαίνει «δύναμη,» «ορμή,» «πολεμικός στρατός» και «γρήγορες τακτικές.»
Το όνομα «Ρώμη» προέρχεται από δύο ελληνικά ρήματα: 1) ρούμαι που σημαίνει «κινούμε με ταχύτητα ή με βία, εκτινάσσω, ορμώ σε κάτι, ιδιαίτερα σε πολεμιστές.»
Το όνομα «Ρώμη» επίσης προέρχεται από το ελληνικό παθητικό ρήμα: 2) ρώννυμι που σημαίνει «ενισχύω, κάνω κάποιον ισχυρό και δυνατό» και «βάζω εμπρός τη δύναμη, έχω δύναμη.
Το κοντινότερο λατινικό ισοδύναμο ρήμα είναι ruo, που συνδέεται με το ελληνικό Ρέω που σημαίνει «να ρεύσει, να τρέξει, να επιταχύνει.»
Από όλους τους τύπους λατινικών ρημάτων ενεργητικών και παθητικών δεν υπάρχει κανένα που πλησιάζει σε σημασία τον όρο «Ρώμη».
Ας έχουμε λοιπόν επίγνωση της τεκμηριωμένης Ιστορίας.
http://www.romanity.org/romans.htm CHARLEMAGNE’S LIE OF 794 AND THE PRIMITIVE GREEK ROMANS, http://ewonago.blogspot.com/2009_04_01_archive.html
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/zakythinos_power_2.html,
Hellinis
Το Λατινικό αλφάβητο το έγραψε για πρώτη φορά ο Εύανδρος
Πρέπει να ξεκινήσουμε την έρευνα λέγοντας κάτι αληθινό.
Κάποτε, στην αρχαία εποχή, στο Παλλάντιον της Αρκαδίας στην περιοχή της σημερινής Τρίπολης, υπήρξε ο Πάλλας ή Πάλλαντας (έτσι και το όνομα). Πιο συγκεκριμένα, κατά μια άποψη ο Πάλλας ήταν υιός του Λυκάονος (πρώτου μυθικού βασιλέως της Αρκαδίας) και εγγονός του Πελασγού (γενάρχη των ανθρώπων). Αναφέρεται επίσης και ώς υιός του Εχέμου, ο οποίος ήταν υιός του Τεγέως (Ο Τεγεύς ήταν υιός του Λυκάονος). 60 χρόνια πριν την καταστροφή της Τροίας ο υιός του Εχέμου, Εύανδρος αποφάσισε να φύγει και να να βρει γη να ιδρύσει αποικία. Μετά από ταξίδι έφτασε στην περιοχή της σημερινής Ρώμης, όπου εκεί βρήκε Αρκάδες απόγονους του Οίνωτρου. Ο Οίνωτρος ήταν ένας από τους 50 γιους του Λυκάονα, βασιλέα της Αρκαδίας. Σύμφωνα με τους αρχαίους Ιταλούς ιστορικούς, αρχαίοι κάτοικοι της Ιταλίας, ήταν απόγονοι αυτών των Αρκάδων. Εκεί λοιπόν ο Εύανδρος εισάγει την μουσική αλλά και το αλφάβητο το αργότερα ονομαζόμενο λατινικό, Γιατί αργότερα; Διότι οι Ρωμαίοι έδωσαν το όνομα Λατίνος στις ιταλικές φυλές που επαναστάτησαν απαιτώντας ρωμαϊκή υπηκοότητα. Αντ' αυτού τους δόθηκε το όνομα Λατίνος το 85 π.Χ. Το όνομα Λατίνος ανήκε στους αρχαίους ελληνόφωνους Λατίνους που είχαν απορροφηθεί από το ρωμαϊκό έθνος μαζί με τους ελληνόφωνους Σαβ
ίνους. Οι Ιταλοί Λατίνοι του 85 π.Χ. πήραν το ρωμαϊκό όνομα το 212.Αυτό σίγουρα προκαλεί έκπληξη στους οπαδούς των σκοτεινών χρόνων όπου τάχα δεν υπάρχει γραφή, αλλά τα πράγματα είναι για αυτούς χειρότερα:
Σύμφωνα με το δέκατο άθλο του Ηρακλή, "Τα Βόδια του Γηρυόνη", διαβάζουμε ότι ο Ηρακλής φιλοξενείται από τους κατοίκους του Παλλαντίου (Διόδωρος, Δ-17) που βρίσκεται στην Ιταλία δίπλα στις όχθες του Τίβερη, και μάλιστα αργότερα τον λατρεύουν και ως θεό, κτίζοντας τον ναό του στον 7ο λόφο της πόλης. Οικιστής αυτής της πόλης είναι ο υιός του Εχέμου, Εύανδρος: «...ο οποίος ηγούμενος των συμπολιτών του μετέβη στην Ιταλία, όπου στην αριστερή όχθη του Τίβερι έκ
τισε πόλιν ομώνυμον της πατρίδος του, η οποία μετονομάσθη αργότερα Παλλάντιον και εξ αυτής ο λόφος επί του οποίου εκτίσθη αργότερον η Ρώμη απεκλήθη Παλλαντίνος...» (Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, ΙΖ, 486).Αλλα ας εξετάσουμε τα πράγματα και για τους αρνητές της ανωτέρω αλήθειας:
H Ρωμαιοκρατία υπήρξε το αποτέλεσμα της σταδιακής ηγεμονικής επεκτάσεως της Ρώμης προς ανατολάς: αρχικώς προς την χερσόνησον του Αίμου, ακολούθως δε προς όλας τας χώρας και τας νήσους τας βρεχομένας υπό της ανατολικής Μεσογείου και των μετ' αυτής συνδεομένων θαλασσών, του Ευξείνου Πόντου και της Ερυθράς Θαλάσσης.
Η αυτοκρατορία ήταν δευτερογενής, διότι προήλθε εκ της σταδιακής κατακτήσεως προϋπαρξάντων μεγάλων κρατών, τα οποία είχον φθάσει εις προκεχωρημένην κατάστασιν πολιτικής και κοινωνικής αποσυνθέσεως• εκ της διασπάσεως του κράτους του Αλεξάνδρου και της εν συνεχεία παρακμής των Ελληνιστικών βασιλείων.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατ
ορία, πριν να φθάσει εις το κατακόρυφον της ισχύος της, είχε έλθει εις πολιτικήν και πολιτιστικήν επικοινωνίαν μετά της Ελλάδος και της Ελληνικής παιδείας αλλά και ενωρίτατα η Ρώμη ήλθεν εις επαφήν με τον Ελληνισμόν διά της ακμαζούσης Μεγάλης Ελλάδος, διά της Καμπανίας, της Λουκανίας, της Απουλίας, της Καλαβρίας και του Βρυττίου, βραδύτερον δε διά της υπό των Ρωμαίων κατακτηθείσης Ελληνικής Σικελίας. Aι Ελληνικαί επιδράσεις είναι τόσον παλαιαί όσον και αυτή η Ρώμη οπότε θα πρέπει να τονιστεί ότι οι Έλληνες Ρωμαίοι της Ιταλίας ήταν αυτοί που τελικά ένωσαν τις ελληνόφωνες φυλές σε ένα έθνος που χρησιμοποιούσε κυρίως την Ελληνική γλώσσα.Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί έγραψαν στα Ελληνικά και όχι στα Λατινικά.. διότι αρχαίοι Λατίνοι και Ρωμαίοι ήταν ένα μίγμα ελληνικών Αρκάδων, Τρώων, Πελασγών και Λακεδαιμόνιων Σαβίνων. . Η αξίωση ότι το όνομα Ρώμη π.χ. είναι απλά ένα τοπωνύμιο , το οποίο ίσως να προήλθε ακόμη και από τους Ετρούσκους, είναι καθαρές ανοησίες
Μερικά στοιχεία:
Εκτός από την περιγραφή που οι Ρωμαίοι κάνουν για τους ίδιους, υπάρχουν επίσης γλωσσικές ενδείξεις που δείχνουν σαφώς την ελληνική πραγματικότητα των αρχαίων Λατίνων, Ρωμαίων και Σαβίνων.
Το όνομα «Ρώμη» στα ελληνικά σημαίνει «δύναμη,» «ορμή,» «πολεμικός στρατός» και «γρήγορες τακτικές.»
Το όνομα «Ρώμη» προέρχεται από δύο ελληνικά ρήματα: 1) ρούμαι που σημαίνει «κινούμε με ταχύτητα ή με βία, εκτινάσσω, ορμώ σε κάτι, ιδιαίτερα σε πολεμιστές.»
Το όνομα «Ρώμη» επίσης προέρχεται από το ελληνικό παθητικό ρήμα: 2) ρώννυμι που σημαίνει «ενισχύω, κάνω κάποιον ισχυρό και δυνατό» και «βάζω εμπρός τη δύναμη, έχω δύναμη.
Το κοντινότερο λατινικό ισοδύναμο ρήμα είναι ruo, που συνδέεται με το ελληνικό Ρέω που σημαίνει «να ρεύσει, να τρέξει, να επιταχύνει.»
Από όλους τους τύπους λατινικών ρημάτων ενεργητικών και παθητικών δεν υπάρχει κανένα που πλησιάζει σε σημασία τον όρο «Ρώμη».
Ας έχουμε λοιπόν επίγνωση της τεκμηριωμένης Ιστορίας.
Νίκος Σάμιος
Πηγέςhttp://www.romanity.org/romans.htm CHARLEMAGNE’S LIE OF 794 AND THE PRIMITIVE GREEK ROMANS, http://ewonago.blogspot.com/2009_04_01_archive.html
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/zakythinos_power_2.html,
Hellinis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου