Όχι, η δάφνη δεν κατεμαράνθη . Ούτε η αγριελιά!

  Απ᾽ τη ζωή τους πουθενά δεν λείπει η Μούσα· [στρ. γ]
παντού χοροί παρθένων και λυρών βοές
κι αυλών αντίλαλοι δονούνε τον αέρα·

με

χρυσές δάφνες έχοντας τα μαλλιά τους δεμένα

γλεντοκοπούν όλο χαρά,
κι ούτε οι αρρώστιες ούτε τα φριχτά γεράματα
την άγια αυτή γενιά δεν βασανίζουν·
μακριά από κόπους και μακριά από μάχες....

ΠΙΝΔΑΡΟΣ Πυθιονίκαις

Ο Φοίνικας ήταν το πρώτο εθνικό νόμισμα που χρησιμοποιήθηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος. Ο συμβολισμός ήταν προφανής:

η Ελλάδα αναγεννιόταν όπως το μυθικό πουλί, το οποίο απεικονιζόταν και στον θυρεό της Φιλικής Εταιρείας. Το ζήτημα της κοπής νομίσματος είχε απασχολήσει το 1822 το Βουλευτικό Σώμα της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδας, αλλά και το 1825 έγιναν επίσημες συζητήσεις για την καθιέρωση μιας νομισματικής μονάδας. Τα σχέδια αυτά δεν ευοδώθηκαν μέχρι το 1828. Στις αρχές εκείνου του έτους ο Ιωάννης Καποδίστριας απευθύνθηκε στο Πανελλήνιον, το 27μελές συμβουλευτικό όργανο του Κυβερνήτη, ζητώντας του να συσκεφθεί για τη δημιουργία εθνικού νομίσματος.

 Η απόφαση για τη χάραξη νέου νομίσματος ήταν εύκολη. Η υλοποίησή της όχι, καθώς έλειπαν τα μηχανήματα κοπής νομίσματος και τα χρήματα για την αγορά τους. Όμως στα τέλη Μάιου του 1828, ο Καποδίστριας έλαβε δάνειο από τη Ρωσσική Κυβέρνηση ύψους ενάμιση εκατομμυρίων ρουβλίων και έσπευσε να αποκτήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό. Για τον σκοπό αυτό, ταξίδεψε στη Μάλτα ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, παλαιός Φιλικός και μέλος της Επιτροπής Οικονομικών. Εκεί αγόρασε από τους Ιωαννίτες Ιππότες αντί του ευτελούς ποσού των 100 λιρών, ένα μηχάνημα κοπής, το οποίο είχε κατασκευαστεί στα τέλη του 18ου αιώνα. 

 Το μηχάνημα μεταφέρθηκε στην Αίγινα (όταν το Σύμπαν συνωμοτεί...εκεί και κόπηκε και η 👉“ χελώνα “  της Αίγινας που και ιστορικά πιστοποιεί ότι υπήρξε χρονολογικά το πρώτο Ελληνικό αλλά και Ευρωπαϊκό νόμισμα )και εγκαταστάθηκαν στην αυλή της οικίας του Κυβερνήτη, προκειμένου να αποφευχθούν οι πάσης φύσεως κομπίνες και να διασφαλιστεί ο έλεγχος της διαδικασίας. Παράλληλα αγοράστηκαν και άλλα μηχανήματα από τη Μασσαλία, την Αγκόνα και τη Σύρο, ώστε το κάθε ένα από τα συνολικά πέντε μηχανήματα να αντιστοιχεί σε έναν τύπο νομίσματος. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό Νομισματοκοπείο. Σε αυτόν τον παλαιό και φθαρμένο μηχανισμό κόπηκαν τα πρώτα αργυρά και χάλκινα νομίσματα και στάλθηκαν στην Εθνοσυνέλευση του Άργους, η οποία ενέκρινε την ίδρυση Νομισματοκοπείου και την κοπή χρήματος. 

 Πρώτος χαράκτης των νομισμάτων ήταν ο Αρμένιος χρυσοχόος Χατζηγρηγόρης Πυροβολιστής έως το 1830.

  Όχι η δάφνη δεν κατεμαράνθη . Ούτε η αγριελιά:

Τα νομίσματα  είχαν τη συμβολική παράσταση του Φοίνικα, του μυθικού πουλιού που αναγεννάται από τις στάχτες του, και στην άλλη την ονομαστική αξία περιβαλλόμενη από μισό δάφνινο στεφάνι (Τα Πύθια επαναλαμβάνονταν κάθε τέσσερα χρόνια με έπαθλο ένα στεφάνι δάφνης) και μισό κότινο (κλαδί αγριελιάς με το οποίο στεφάνωναν τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων κατά την αρχαιότητα) Βλ. Φωτογραφία. Η ένδειξη αωκα´ στο κάτω μέρος των νομισμάτων πρόκειται για χρονολογία κατά το ελληνικό σύστημα αρίθμησης και αντιστοιχεί στη χρονολογία 1821 όταν και έγινε η επανέναρξη του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα και όχι επανάστασης.

Επεξεργασία κειμένου απο την

ΠΗΓΗ 

 

 Ναι! Αλίμονον! η δάφνη κατεμαράνθη! Έρχεται ο ξένος και βρίσκει ακόμη ζωντανά πολλά συνήθεια της Ιλιάδος· ακόμη οι γυναίκες λέγουν τα μοιρολόγια…Διονύσιος Σολωμός: Διάλογος

 Τίποτα δεν κατεμαράνθη λένε οι γνήσιοι Έλληνες, όχι τα ψάρια και οι μπακαλιάροι!

👉«Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» λέει ο Βάρναλης («Μπαλάντα του Κυρ-Μέντιου»)