O Γόρδιος Δεσμός, ο Μ. Αλέξανδρος και το άρμα του Τριπτόλεμου

O Τριπτόλεμος έκανε ένα ταξίδι στην Ασία, μια ιστορία  την οποία ο Μ. Αλέξανδρος σίγουρα γνώριζε και γι αυτό μπόρεσε και έλυσε τον Γόρδιο Δεσμό.

Σημάδια θεϊκής παρέμβασης

Τη νύχτα της γέννησης του Αλέξανδρου,κάηκε (1) ο ναός της Αρτέμιδος.

Temple de Diane a Epheseus (1954), έργο του Salvador Dalí.

Οι ντόπιοι Πέρσες μάγοι* το ερμήνευσαν αυτό ως οιωνό κι άλλων καταστροφών που θα ακολουθούσαν. «Έτρεχαν πέρα-δώθε χτυπώντας τα πρόσωπα τους και κραυγάζοντας ότι θρήνος και μεγάλη συμφορά για την Ασία είχε γεννηθεί εκείνη τη μέρα», ένας εμπρηστής που ήταν γραφτό να καταστρέψει ολόκληρη την Ανατολή. Σχετικά με το γεγονός αυτό, ο Πλούταρχος αναφέρει :

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις έξι του Εκατομβαιώνα, που οι Μακεδόνες ονομάζουν Λώο, την ημέρα που κάηκε ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Παίρνοντας αφορμή από αυτό το γεγονός ο Ηγησίας από τη Μαγνησία είχε πει μια εξυπνάδα ικανή με την κρυάδα της να σβήσει την πυρκαγιά εκείνη· είπε δηλαδή ότι ήταν αναμενόμενο να καεί ο ναός, αφού η Άρτεμις ασχολούνταν με τη γέννηση του Αλέξανδρου» / Πλούταρχος, Ἀλέξανδρος (3.5 -3. 6)

Τί με νοιάζει η ασπίδα εκείνη;
Να χαθεί. άλλη θα βρω καλύτερη και πάλι. Αρχίλοχος

Στην Τροία ο Αλέξανδρος πραγματοποίησε θυσίες στον τάφο του Αχιλλέα, στη συνέχεια επισκέφθηκε τον ναό της Αθηνάς, του παρουσίασαν τα όπλα του προγόνου του, του Αχιλλέα, πήρε την ασπίδα του Αχιλλέα και την  έδωσε στον Πευκέστα ο οποίος ήταν υπασπιστής του.

Όπως διασώζει ο Στράβων, ο Αλέξανδρος προσφέρθηκε το 334 π.χ.χ. να ολοκληρώσει την ανέγερση του νέου ναού, που οι Εφέσιοι είχαν ξεκινήσει πάνω στα ερείπια του πυρπολημένου, με την οικονομική βοήθεια και των γειτονικών πόλεων. Η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική, καθώς οι κάτοικοι της πόλης(2) του απάντησαν ότι : δεν πρέπει ένας θεός να χτίζει ναό για έναν άλλο θεό.

Όμως, οι συμπτώσεις (;) δεν σταμάτησαν εκεί. Την ημέρα της γέννησης του μεγάλου στρατηλάτη, ο Φίλιππος είχε μολις κυριέψει την Ποτίδαια και έμαθε τρεις ειδήσεις ταυτόχρονα. Η πρώτη είδηση είχε να κάνει με την περιφανή νίκη που κατήγαγε ο στρατηγός του Παρμενίων εναντίον των Ιλλυριών. Σύμφωνα με τη δεύτερη είδηση, ο Φίλιππος είχε ανακυρηχθεί νικητής σε ιπποδρομία στους Ολυμπιακούς αγώνες.** Ας μας επιτραπεί, όμως, σε αυτό το σημείο να κάνουμε μία μικρή παρένθεση και να σχολιάσουμε τα αυτονόητα μέσω μίας ρητορικής ερωτήσεως. Αν ο Φίλιππος δεν ήταν Έλληνας, πώς του επετράπη να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς αγώνες; Το τρίτο νέο και προφανώς μεγαλύτερο από όλα ήταν η γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου. Οι μάντεις βεβαίωσαν τον Φίλιππο πως ο υιός του θα ήταν ανίκητος διότι «γεννήθηκε μαζί με τρεις νίκες». 

 «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις» (Αντισθένης)

Γόρδιον

Ο τύμβος στο Γόρδιον. 

Οι ανασκαφές και η έρευνα αποτελούν (απο το 1950) μέχρι σήμερα το επίκεντρο δραστηριοτήτων των αρχαιολόγων του Πανεπιστήμιου της Πενσυλβάνιας.

 

 Η αρχαία πόλη Γόρδιον  υπήρξε πρωτεύουσα του Φρυγικού βασιλείου, της Φρυγίας, που ήκμασε στην Ανατολία κατά τον 8ο π.χ.χ αι. και ήταν κτισμένη στη δεξιά όχθη του Σαγγάριο, στη συμβολή του παραποτάμου του Θύμβρου, 70-80 χλμ νοτιοδυτικά της Άγκυρας (πρωτεύουσας της Τουρκίας).

 

Φρυγία

 Η Φρυγία στον ιστορικό χάρτη της Μικράς Ασίας.

 

Την ονομασία Φρυγία έφερε κατά την αρχαιότητα μεγάλη περιοχή της Μικράς Ασίας, στην σημερινή βορειο-κεντρική Τουρκία, η οποία περιελάμβανε όλη την έκταση από τα κεντρικά παράλια της Παφλαγονίας μέχρι την Αντιόχεια της Πισιδίας και το Ικόνιο (σημερινή πόλη Konya).

Μικρογραφική ασπίδα με έμβλημα γοργονείου στο κέντρο και αναθηματική επιγραφή, χαραγμένη στην περιφέρεια και το κυρίως σώμα. Η επιγραφή αναφέρει: ΦΡΥΓΙΑ ⋮ ΑΝΕΘΕΚΕ ΜΕ ΤΑΘΕΝΑΙΑΙ ΗΕ ΑΡΤΟΠΟΛΙ[Σ], δηλαδή «Η Φρυγία η αρτοπώλισσα με αφιέρωσε στην Αθηνά». Το όνομα Φρυγία δηλώνει την καταγωγή της αναθέτριας από τη Φρυγία της Μικράς Ασίας, γεγονός που δείχνει ότι η γυναίκα ήταν μέτοικος στην πόλη της Αθήνας. Το αφιέρωμα είναι από τα ελάχιστα σωζόμενα που αποκαλύπτει το επάγγελμα του αναθέτη και μάλιστα γυναίκας.Μουσείο Ακροπόλεως.

Οι Φρύγες 

Τρώες και Θράκες  είχαν αποικίσει την περιοχή μετά τον τρωϊκό πόλεμο

  Το Γορδίειον ή Γόρδειον ή Γόρδιον/ Γορδυηνή

 ήταν πόλις και πρωτεύουσα της Μεγάλης Φρυγίας, Γορδυηνής κτισμένη επί της δεξιάς όχθης του ποταμού Σαγγαρίου, ..Οι κάτοικοι ονομάζονταν Γορδυαίοι ή/και Καρδούχοι (3).

 Πρὸς δὲ τῶι Τίγρει τὰ τῶν Γορδυαίων χωρία οὓς οἱ πάλαι Καρδούχους ἔλεγον͵....Γεωγραφικά: Στράβων Βιβλίο ΙΣΤ/1.24

 Οι κάτοικοι ονομάζονταν Γορδυαίοι; ας δούμε γιατι τους έλεγαν έτσι:

 Στράβων Βιβλίο ΙΣΤ:

1.24 Πρὸς δὲ τῶι Τίγρει τὰ τῶν Γορδυαίων χωρία οὓς οἱ πάλαι Καρδούχους ἔλεγον͵....

1.25 Λέγεται δὲ Γόρδυς ὁ Τριπτολέμου τὴν Γορδυηνὴν οἰκῆσαι

Δηλαδή ο Γόρδυς, ο γιός του Τριπτόλεμου κατοίκησε την περιοχή. Αναμφισβήτητα για αυτό τον λόγο δθηκε και η ονομασία στην περιοχή , διαβάζουςμε >ΓΟΡΔΥΣ, υίος τοΰ Τριπτολεμαου, άπ. Τον όποιον ώνομάσθη ή Γορδιαία πο'λι. τής Φρυγίας. Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ

Αποίκησε τη Γορδυηνή με Ελευσίνιους πριν εγκατασταθούν εκεί οι Ερετριείς, που τους είχαν απομακρύνει ως αιχμαλώτους από την Ερέτρια οι Πέρσες:

1.25 Λέγεται δὲ Γόρδυς ὁ Τριπτολέμου τὴν Γορδυηνὴν οἰκῆσαι͵ ὕστερον δὲ καὶ Ἐρετριεῖς οἱ ἀναρπασθέντες ὑπὸ Περσῶν. περὶ μὲν οὖν Τριπτολέμου δηλώσομεν ἐν τοῖς Συριακοῖς αὐτίκα. Γεωγραφικά

Στράβων
Βιβλίο ΙΣΤ

Ο Γόρδυς παραδίδεται ότι οδήγησε τους Ελευσίνιους που είχαν σταλεί μαζί με Αργείους να βρουν την Ιώ, στη Γορδυηνή. Οι Αργείοι που τον συνόδευαν αποσπάσθηκαν από αυτόν και έκτισαν την πόλη Ταρσό. 

 [ “Η δε Ταρσός κείται μεν εν πεδίω κτίσμα δ’ εστί των μετά Τριπτολέμου πλανηθέντων Αργείων κατά ζήτησιν Ιούς…” Στράβων ΙΔ’ , ε’ , 12 ]

Απόγονοι του Γόρδυος - ένας εκ των οποίων ήταν ο Αρμενος όπως λένε, έδωσε το όνομά του στην Αρμενία- υπήρχαν στη Γορδυηνή μέχρι την εποχή του Σελεύκου Νικάτορα, ο οποίος τους μετέφερε στην Αντιόχεια. Προς τιμή του Γόρδυος και του Τριπτολέμου οι Αντιοχείς τελούσαν μεγαλοπρεπείς εορτασμούς στο Κάσιο Όρος. 

 Ο Γόρδυς λοιπόν, άφησε την άμαξα (το άρμα) του Τριπτόλεμου εκεί γι αυτό και δεσμός ονομάστηκε

 γόρδιος δεσμός.

 

[ “Αφ’ ου δε έλαβε τον σπόρον, ο Τριπτόλεμος, και των πτερωτών δρακόντων το άρμα, παρά της Δήμητρος, περιήρχετο την οικουμένην ιπτάμενος δια του αέρος, και εδίδασκε τους ανθρώπους, όσα εδίδαξε και η Δήμητρα, εις τόπους μακρινούς, όπου δεν ήλθεν εκείνη…” “ΩΓΥΓΙΑ” Κεφ. Ζ’ Αθανάσιος Σταγειρίτης ]

[ “Τα προς τον Τίγριν ποταμόν είναι τα χωριά των Γορδυαίων, τους οποίους οι παλαιοί Καρδούχους έλεγον, και οι πόλεις αυτών είναι η Σάρεισα, η Σάταλα και η Πίνακα… Λέγεται δε ότι ο του Τριπτολέμου υιός Γόρδυς την Γορδύνην ώκεισεν, εις την οποίαν υστερότερα εγκαταστάθησαν οι από τους Πέρσες αρπαχθέντες Ερετριείς… Τον μεν υιόν του Τριπτολέμου Γόρδυν έχοντες μερικοί των ακολουθησάντων αυτόν πατέρα λαών, την Γορδυαίαν επώκησαν, των δ’ άλλων τους απογόνους συνοίκους της Αντιοχείας εγκατέστησαν” … “ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ” Ιστ’. α’ , 24-25 , Β’ , 5 , Στράβων ]

………

(σημείωσις: Εδώ επισημαίνεται η Πελασγική καταγωγή των Καρδούχων – Γορδυαίων – Κούρδων , αλλά και ο κοινός φυλετικοεθνικός κλάδος με τους Αρμένιους !! Διότι κατά μία παράδοσιν, όπως λένε, Γενάρχης των Αρμενίων είναι ο υιός του Γόρδυος Άρμενος…

Υπάρχει όμως και μία δεύτερη παράδοσις ότι ο Άρμενος καταγόταν από το Αρμένιον της Θεσσαλίας ο οποίος συστράτευσε με τον Ιάσονα στην Αργοναυτική εκστρατεία !! )

Όποια εκδοχή και να δεχθούμε … αυτό που δεν χωρά καμιά αμφισβήτηση είναι το γεγονός ότι και οι Αρμένιοι είναι Έλληνες Αχαιοί !!! Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα περί… “Χετταίων ή Χάττι ή Χιττίτες … ή Αχιγιάβα” 

ΑΥΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ Χετταίοι ή Χάττι ή Χιττίτες … ή Αχιγιάβα … ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΧΑΙΟΥΣ !!! ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΦΘΟΡΑΣ (ΣΚΟΠΙΜΗΣ) ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΜΕΝΙΑΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ … “ΧΑΪΑΣΤΑΝ” ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΩΣ ΛΑΟΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ … “ΧΑΪ” !!!

ΗΤΟΙ :  ΧΑΪΑΣΤΑΝ >>> ΑΧΑΪΑ … ΚΑΙ  ΧΑΪ >>> ΑΧΑΙΟΙ

ΠΛΗΡΗΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ … Αχίγια >>> Αχαΐα !!!! και ο Ατταρσίγιας ΕΙΝΑΙ Ο ΑΤΡΕΥΣ

  Ο Ατταρσίγιας φέρεται ως πολέμαρχος της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (  “λένε“ 14ος-15ος αιώνας π.χ.χ. ) της Αχίγια στις πηγές των Χετταίων. Οι συγκεκριμένες πηγές, του 1400 π.Χ. περίπου, τον περιγράφουν ως “άνθρωπο της Αχίγια“, χώρα που έχει ταυτισθεί με τους Αχαιούς και τον Μυκηναϊκό Πολιτισμό… ]

………

 

Όταν ο Αλέξανδρος έφθασε στο Γόρδιο, κυριεύθηκε από μεγάλη επιθυμία να ανέβει στην ακρόπολη, όπου ήταν τα ανάκτορα του Γόρδιου και του γιου του Μίδα,για να δει την άμαξα του Γόρδιου καθώς και το ζυγόδεσμο της άμαξας.

ΑΡΡΙΑΝΟΣ
214. – Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις

Ο Γόρδιος δεσμός

Οταν ξέσπασε στην Γορδυηνή ανάμεσα τους αναταραχή για την κατάκτηση της εξουσίας, ζήτησαν χρησμό. 

Οχι ένας, αλλά δύο χρησμοί: 

 Ο πρώτος χρησμός:

έλεγε απλά "Να εκλέξετε βασιλιά". 

 έστι όμως οι αναταραχές δεν θα σταματούσαν. Ζήτησαν λοιπόν και δεύτερο χρησμό. Και έλαβαν έναν νέο, αναβαθμισμένο χρησμό.

Ο δεύτερος χρησμός :

 τους δόθηκε τότε χρησμός ότι μια άμαξα θα τους φέρει βασιλιά και ότι αυτός θα καταπαύσει τη διαμάχη τους.

ΑΡΡΙΑΝΟΣ 214. – Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις 2, 3, 1-8

 Κυκλοφορούσε ακόμα η εξής παράδοση σχετικά με την άμαξα. Όποιος θα έλυνε το ζυγόδεσμό της, αυτός ήταν πεπρωμένο να εξουσιάσει την Ασία. Ο ζυγόδεσμος αυτός ήταν κατασκευασμένος από φλοιό κρανιάς και δεν φαινόταν ούτε η αρχή ούτε το τέλος του.

ΑΡΡΙΑΝΟΣ /214. – Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις

 

Η επιθυμία του Αλεξάνδρου να λύσει τον δεσμό μπορεί να θεωρηθεί ότι υποδηλώνει την επιθυμία του να ηρεμήσει τον κόσμο. Η παρουσιαζόμενη επίσης εκδοχή του ιστορικού Αριστόβουλου για τη λύση του δεσμού αποτελεί άμμεσο έπαινο της μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης του Αλεξάνδρου:

  ο Αριστόβουλος όμως λέει ότι ο Αλέξανδρος, αφού αφαίρεσε από τον άξονα το μικρό πάσσαλο, που ήταν ένα ξύλινο καρφί περασμένο πέρα-πέρα μέσα στον άξονα για να συγκρατεί το ζυγόδεσμο, τράβηξε το ζυγόδεσμο έξω από τον άξονα Αλεξάνδρου Ανάβασις/Βιβλίο Β ΑΡΡΙΑΝΟΣ

 

Ο μέγας Αριστοτέλης ήταν μεν δάσκαλος του, αλλά την διαπαιδαγώγηση του την είχε απο την μητέρα του. Η Ολυμπιάδα ήταν προικισμένη με χαρίσματα μεγάλα :Έμαθε τα ιερατικά μυστικά στο Μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια, ενώ ήταν μυημένη και στα Βακχικά Μυστήρια. Ήταν ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φίλιππο Β.  Μεγαλώνοντας ο Αλέξανδρος  περίπου  στα 16 του χρόνια, μυείται από την Ολυμπιάδα μέχρι και στα μυστήρια των Καβείρων. Είναι λογικό λοιπόν, ο Αλέξανδρος να γνωρίζει καλά την αλληγορία των χρησμών.

Το πιθανότερο λοιπόν, είναι πρώτα ο Αλέξανδρος να έλυσε τον δεσμό και μετά να τον έκοψε.

Το γεγονός ότι ο γόρδιος δεν φαίνεται να έχει αρχή και τέλος συμβολίζει τον θεσμό-δεσμό Κράτους/Λαού, την διάκριση των εξουσιών

( 1 Νομοθετική εξουσία; 2 Εκτελεστική εξουσία; 3 Δικαστική εξουσία)

όταν λύνει ο Αλέξανδρος (4) τον δεσμό, δίχνει ότι έχει την θέληση νομοθετικά και δικαστικά να αναλάβει την εξουσία. Και όταν κόβει τον δεσμό, ότι μπορεί να αναλάβει και εκτελεστικά την εξουσία.

Σημάδια θεϊκής παρέμβασης

Εγώ πάντως δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω, με ποιο τρόπο έλυσε ο Αλέξανδρος το ζυγόδεσμο. Αυτός όμως και η συνοδεία του απομακρύνθηκαν από την άμαξα με την πεποίθηση ότι είχε εκπληρωθεί ο χρησμός ο σχετικός με το λύσιμο του ζυγόδεσμου. Και πράγματι εκείνη τη νύχτα βροντές και αστραπές το επιβεβαίωσαν· γι᾽ αυτό την επόμενη μέρα ο Αλέξανδρος πρόσφερε θυσία στους θεούς που φανέρωσαν τα θεϊκά σημάδια και το λύσιμο του ζυγόδεσμου.

ΑΡΡΙΑΝΟΣ/214. – Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις 

Τελευταία Λόγια

Τω κρατίστω

 <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Η Ολυμπιάδα υπηρέτησε στο Μαντείο της Δωδώνης, ενώ είχε ήδη μυηθεί στα βακχικά μυστήρια. Ήταν ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/olimpiada-i-mitera-tou-megalou-alexandrou-pou-kimotan-dipla-se-erpeta-ke-thilaze-fidia-skotothike-me-lithovolismo-ke-to-ptoma-tis-emine-atafo/

 

*Η λέξη μάγος προέρχεται από την αρχαία περσική maguš. Οι Πέρσες είναι οι πρώτοι που άρχισαν να χρησιμοποιούν τη λέξη maguš (δηλαδή "ικανός [να κάνει τελετουργικά]") για ιερατικούς λόγους. Συνήθως ήταν χαλδαίοι (βασικά ξένοι). Τότε, όπως άλλωστε και σήμερα, το "παπαδαριό" έκανε τα δικά του στην Περσία.
**Ως ιστορική προσωπικότητα η Ολυμπιάδα του Φιλίππου Β´ είχε άλλο όνομα.Το όνομα Ολυμπιάδα της δόθηκε, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.x.x.

 Το όνομα της, σύμφωνα με τον ιστορικό W. Heckel, ήταν Πολυξένη όταν ήταν παιδί, Μυρτάλη όταν παντρεύτηκε και αργότερα μετονομάστηκε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη. Για τις νίκες του Φιλίππου.

 Συγκεκριμένα, συμμετείχε κατά τους 106ους (356 π.χ.χ.), 107ους (352 πχ.χ.) και 108ους (348 π.χ.χ.) στους Ολυμπιακούς Αγώνες στα ιππικά αγωνίσματα του κέλητος, του τέθριππου και της συνωρίδος αντίστοιχα. Μία μάλιστα από τις παραπάνω νίκες του, το 356 π.χ.χ. συνέπεσε με την ημέρα γέννησης του γιού του.Έτσι, την ώρα που γεννήθηκε ο Αλέξανδρος, υποστηρίζει ο Πλούταρχος, ήρθε και η αγγελία στον Φίλιππο ότι νίκησε στην Ολυμπία με άλογο ιππασίας: η δε Ολυμπίασιν ίππω κέλητι νενικηκέναι.

O βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος, πρόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πήρε και αυτός μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αποδεικνύοντας πρώτα την ελληνικότητα της καταγωγής του. Όταν ορισμένοι εξέφρασαν κάποιες επιφυλάξεις, ο Αλέξανδρος υποστήριξε ότι ως απόγονος του Περδίκκα ήταν Έλληνας, με καταγωγή από το Άργος, καταγόμενος από τον Τήμενο, τον Ηρακλείδη κατακτητή τους Άργους.Το επιχείρημα για την Αργεία του καταγωγή έγινε πλήρως αποδεκτό από τους Ελλανοδίκες, και αναγνωρίστηκε ως Έλληνας. Μπόρεσε αμέσως να πάρει μέρος στον αγώνα δρόμου, κατά τον οποίο τερμάτισε πρώτος. Οι περισσότεροι συγγραφείς και ιστορικοί, στη συνέχεια, μεταξύ των οποίων και ο Θουκυδίδης συμφώνησαν με αυτήν την γενεαλογία.

(1),(2): Ο Ηρόστρατος, ένας ασήμαντος «ξένος», όπως περιγράφεται, ενδεχομένως δούλος, σίγουρα πάντως χαμηλής κοινωνικής καταγωγής, βλέπει την ευκαιρία να περάσει στην αθανασία. Πυρπολεί τον ναό και γίνεται ο διασημότερος, ίσως, εμπρηστής στην ιστορία.
Συλλαμβάνεται, ανακρίνεται, βασανίζεται και εν τέλει ομολογεί το ταπεινό(;) κίνητρο της πράξης του: θέλει να γίνει διάσημος, να γραφτεί το όνομά του στην ιστορία. Ο μακρινός –κατά κάποιους– μαθητής του Ηράκλειτου θα εκτελεστεί, οι Εφέσιοι όμως δεν θα αρκεστούν σε αυτό: απαγορεύουν οποιαδήποτε αναφορά στο όνομά του στο μέλλον, το σβήνουν ακόμα και από τα επίσημα αρχεία της πόλης, προσπαθώντας να εξαφανίσουν κάθε ίχνος του φιλόδοξου καταστροφέα.
Δύο –τι άλλο;– ιστορικοί είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να διασώσουν το όνομά του: αρχικά ο Θεόπομπος στο έργο του «Ελληνικά» και μετέπειτα ο Στράβων. «Ο Χερσίφρων ήταν ο αρχιτέκτονας του ναού της Αρτέμιδος και αργότερα κάποιος άλλος τον διεύρυνε, αλλά όταν ο Ηρόστρατος έβαλε φωτιά σε αυτόν, οι κάτοικοι έχτισαν έναν ωραιότερο ναό. Συγκέντρωσαν για τον σκοπό αυτό τα κοσμήματα των γυναικών, τις εισφορές από την ιδιωτική περιουσία και τα χρήματα που προέκυψαν από την πώληση κιόνων του παλιού ναού. Αποδεικτικά στοιχεία βρίσκονται στα διατάγματα εκείνης της εποχής», αναφέρει ο δεύτερος. [Στράβων, Γεωγραφικά, (ΙΔ΄.1.22)]

 (3) Ο Ξενοφών στο έργο του "Κύρου Ανάβασις" αποκαλεί τους Κούρδους, Καρδούχους. Αφιερώνει πολλές σελίδες διηγούμενος την προσπάθεια καθόδου των Μυρίων (400 π.χ.χ.) δια μέσου των Καρδουχείων ορέων και της χώρας των Καρδούχων."Ο δρόμος που περνούσε μέσ' από τα βουνά και προς βορρά οδηγούσε στην χώρα των Καρδούχων. Γι' αυτούς, έλεγαν οι αιχμάλωτοι πως κατοικούσαν επάνω στα βουνά και ήταν πολεμιστές ικανοί και πως δεν υπάκουαν στις διαταγές του βασιλιά, κάποτε μάλιστα που έκανε εισβολή στη χώρα τους μια στρατιά του βασιλιά από είκοσι χιλιάδες άνδρες, κανένας δεν γύρισε πίσω, μα χάθηκαν όλοι μέσα στις κακοτοπιές της χώρας". (Βιβλίο Γ, κεφ. V, 15-16) και αλλού στο ίδιο έργο :"...και πέρασμα άλλο κανένα δεν υπήρχε, αλλ' επάνω από τον ποταμό κρεμόταν απότομα τα Καρδούχεια όρη, τότε πια οι στρατηγοί των Ελλήνων απεφάσισαν ότι έπρεπε να περάσουν ανάμεσα απ' αυτά τα βουνά. Γιατί απ' τους αιχμαλώτους έπαιρναν πληροφορίες ότι, αν περνούσαν τα Καρδούχεια όρη, θα μπορούσαν να περάσουν στην Αρμενία και τις πηγές του Τίγρητος". (Βιβλίο Δ, κεφ. 1, -2,3,4)

(4)  Ο Αριστοτέλης κάνει αναφορά σε τρία στοιχεία κάθε πολιτεύματος, τα οποία αν λειτουργούν σωστά, τότε και το πολίτευμα λειτουργεί σωστά. "Κάθε πολίτευμα διαθέτει τρία στοιχεία των οποίων τη σκοπιμότητα για τα καθένα οφείλει να εξετάζει ο σπουδαίος νομοθέτης. Αν αυτά λειτουργούν σωστά, και το πολίτευμα οπωσδήποτε λειτουργεί σωστά. Στο βαθμό, πάλι, που παρατηρούνται διαφορές στο καθένα από αυτά, διαφέρουν και τα πολιτεύματα μεταξύ τους. Από τα τρία αυτά στοιχεία το πρώτο διαβουλεύεται για τα κοινά, το δεύτερο αφορά τις αρχές (ποιες πρέπει να είναι, ποιες αρμοδιότητες να έχουν και με ποιον τρόπο να γίνεται η εκλογή του), και το τρίτο να απονέμει δικαιοσύνη".

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////