Ντροπή σας Ελληνες! Το μόνο βέβαιο που τώρα μας περιμένει είναι να χαθούμε!

 Αρκετές φορές ακούμε τη φράση «αἰδώς Ἀργεῖοι». Τι σημαίνει όμως αυτή η φράση; Ποιος την είπε και γιατί; Που την βρίσκουμε και τι σημαίνει.

«Υπέρ της των Αργείων πόλεως πολλά μεν αν τις ειπείν έχοι,

σεμνύειν αυτήν εθέλων, παλαιά και νέα πράγματα» 

 Ιουλιανός Αργείοις 198, Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, μετ. Όλγας Ρομπάκη.

  «αἰδώς Ἀργεῖοι»: Αν καί συνήθως χρησιμοποιείται απαξιωτικά ως επίπληξη σε ομάδες ανθρώπων όταν λένε ή κάνουν πράγματα ντροπιαστικά. Σπανιότερα η φράση χρησιμοποιείται για ατομική επίπληξη.

 

Η φράση αυτή ειπώθηκε δύο φορές στην Ιλιάδα του Ομήρου αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνο στους καταγόμενους από το Άργος, καθώς «Αργείους» και «Δαναούς» αποκαλούσαν ολόκληρο το στράτευμα των Αχαιών.

 

Ο πρώτος που φώναξε αυτή τη φράση είναι ο Στέντορας (…στεντόρεια φωνή) και όχι ο Μωησής(1)  στην προσπάθειά του να παρακινήσει τους Έλληνες να δείξουν θάρρος στον αγώνα εναντίον των Τρώων, μετά την αποχώρηση του Αχιλλέα από τη μάχη.

Ραψωδία Ε, στίχος 787:

«αἰδώς Ἀργεῖοι κάκ᾿ ἐλέγχεα εἶδος ἀγητοί»
Δηλαδή: Ντροπή σας! Κρίμα λέω στα κάλλη σας, Αργίτες τιποτένιοι.

Με με την ίδια φράση επέπληξε ο Αίαντας τους Αργείους όταν φοβισμένοι είχαν καταπτοηθεί και ανέχονταν τους Τρώες να απειλούν με κάψιμο τα πλοία τους.

Ραψωδια Ο, στίχος 503:
«Αἴας δ’ ἑτέρωθεν ἐκέκλετο οἷς ἑτάροισιν.
αἰδώς Ἀργεῖοι νῦν ἄρκιον ἤ ἀπολέσθαι»
Δηλαδή: Κι ο Αίαντας απέναντι έλεγε στους δικούς του:
«Ντροπή Αργείοι! Το μόνο βέβαιο που τώρα μας περιμένει είναι να χαθούμε».

  Το Άργος ήταν τόσο μεγάλης σπουδαιότητας, ώστε ο Όμηρος συχνά ονόμαζε Αργείους όλους τους Έλληνες, όλοι οι Έλληνες (ακόμα και η Ωραία Ελένη) αποκαλούνται "Αργείοι". Διότι όλοι οι βασιλικοί οίκοι της Ελλάδος προέρχονται από το Άργος συμπεριλαμβανομένων και των οίκων των Μακεδόνων. 

 

 (1) "Ύμνος εις την Ελευθερίαν"  (2)    

Στροφή

 118.

Α! Γιατί δεν έχω τώρα Τη φωνή του Μωυσή;Μεγαλόφωνα, την ώρα
Οπού εσβηούντο οι μισητοί.

Ύμνος εις την Ελευθερίαν; Ντροπής! Άνατροι, φανταχτεροί στα κάλλη!

Μα τέλος πια σαν έφτασαν εκεί που καρτερούσαν οι πιο πολλοί και δυνατοί, τριγύρο πυκνωμένοι στον άξιο του Τυδέα γιο, παρόμιοι σα λιοντάρια, ή σαν κάπρια άγρια π' αχαμνή δεν είναι η δύναμη τους, στάθηκε εκεί και χούγιαξε η κρουσταλλόκορφη Ήραμιασμένη σαν το Στέντορα πούχε φωνή χαλκένια και τόσο μόνος φώναζε σαν άλλους ως πενήντα « Ντροπής, (Αργίτες) Ελληνες! Άνατροι, φανταχτεροί στα κάλλη…

 

Ύμνος εις την Ελευθερίαν; Ντροπής! Άνατροι, φανταχτεροί στα κάλλη! 

(2) Όλως περιέργως  ο Διονύσιος Σολωμός δεν προτιμάει τον Όμηρο, την Ιλιάδα τον χαλκεόφωνο Έλληνα Στέντορα,  αλλά ... την Παλαιά Διαθήκη  και τον εβραίο κερατά* Μωυσή μαζί με το εβραϊκό του σόι. Διαβάστε: ΕΔΩ