ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ

 

Άκου * πώς παραπονιέται αυτός ο αυλός,

πώς περιγράφει τον αποχωρισμό.

Λέει ότι: από τότε που με έκοψαν από τον καλαμώνα, άνδρες και γυναίκες ακούνε την κραυγή μου

και θρηνούν. **

Αναζητώ μια καρδιά διάτρητη από το τραύμα του αποχωρισμού, για να της εκφράσω τον πόθο και την νοσταλγία μου. ΜΕΣΝΕΒΙ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ

RUMI JALAL-AL-DIN ***

*Ακου: Η ακοή είναι μια από τις πέντε αισθήσεις. Θεωρείται η πιο σημαντική από τις υπόλοιπες αισθήσεις, γιατί και με αυτήν γίνεται άμεσα αντιληπτός ο εξωτερικός χώρος διευκολύνεται η επικοινωνία και η εκπαίδευση. Συνεισφέρει στην αντίληψη του χώρου και συμπληρώνει την όραση, ενώ την αντικαθιστά ικανοποιητικά στους τυφλούς και τις νυχτερίδες. Ο Αριστοτέλης (384 π.Χ. - 322 π.Χ.) στο έργο του «ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΩΝ» αναφέρει : ‘ ….. Αλλ’ η ακοή συντελεί τα μέγιστα εις την νόησιν κατά συμβεβηκός , διότι αίτιος της γνώσεως είναι ο προφορικός λόγος, όστις είναι αντιληπτός υπό της ακοής, ουχί όμως καθ' εαυτόν, αλλά κατά συμβεβηκός. Διότι ο λόγος αποτελείται εκ λέξεων εκάστη δε λέξις είναι σημείον (εννοίας). Διά τούτο, εκ των ανθρώπων οίτινες είναι εκ γενετής εστερημένοι της μιας ή της άλλης των αισθήσεων τούτων, οι τυφλοί είναι νοημονέστεροι των κωφαλάλων.» Βλ. και "Περί του Ει εν Δελφοίς", Πλούταρχος.

Ο Γερμανός φιλόσοφος, Εμμάνουελ Καντ, τονίζει ότι : «η απώλεια όρασης απομακρύνει τον άνθρωπο από τα αντικείμενα, ενώ η απώλεια ακοής απομακρύνει τον άνθρωπο από τους ανθρώπους».

**Η βίαια απομάκρυση απο την φύση καθώς και η επεξεργασία του αποτελεί πάντα οδυνηρό γεγονός.

***Στο έργο του Ρουμί υπάρχουν πολλά νεοπλατωνικά στοιχεία. Ο Αφλακί, βιογράφος του Ρουμί, περιγράφει τις φιλοσοφικές συζητήσεις του Ρουμί με τον ηγούμενο της Μονής του Αγίου Χαρίτωνος (κατά τους Τούρκους Ακ Μαναστίρ), κοντά στην ελληνική κωμόπολη Σίλλη του Ικονίου, την οποία μάλιστα αναφέρει ως «μονή του Πλάτωνος» (Ντέιρε Αφλατούν).

Η επιγραφή που βρίσκεται πάνω στον τάφο του Ρουμί στο Ικόνιο

γράφει: «Έλα και πάλι σε μένα, ό,τι κι αν είσαι, έλα πάλι σε μένα. Κι αν ακόμα είσαι Χριστιανός ή Ζωροάστρης ή ειδωλολάτρης, πάλι έλα σε εμένα. Η στέγη μου (ο τεκκές μου) δεν είναι στέγη απελπισίας. Έλα σε μένα ακόμα κι αν δεν τηρήσεις το λόγο σου εκατοντάδες φορές» αποτελεί ένδειξη του φιλελεύθερου πνεύματος του μεγάλου Πέρση ποιητή, ο οποίος λάτρεψε τον άνθρωπο,, αδιακρίτως φυλής, εθνότητας, γλώσσας και θρησκείας.