ΟΧΙ στον ευνουχισμό του Ελληνικού Εθνους!
Στο αρχαίο πρωτότυπο, ο οπλίτης είναι ακόμα ζωντανός... σε φυσική στάση, με εμφανή τα γεννητικά του όργανα που αν κι ετοιμοθάνατος, προσπαθεί να σηκωθεί για να πολεμήσει!
Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930 και, όπως όλα τα μνημεία αυτού του τύπου, είναι ένα κενοτάφιο
προς τιμή των πεσόντων στους πολέμους. Το πρώτο μνημείο στον άγνωστο
στρατιώτη του αγώνα του 1821 στήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1858, με απόφαση
του δήμου Ερμούπολης Σύρου.
Στο αρχαίο πρωτότυπο, ο οπλίτης είναι ακόμα ζωντανός... σε φυσική
στάση, με εμφανή τα γεννητικά του όργανα που αν κι ετοιμοθάνατος,
προσπαθεί να σηκωθεί για να πολεμήσει! Το έργο είναι εμπνευσμένο από τα αρχαϊκά αγάλματα του Ναού της Αφαίας
Αθηνάς στην Αίγινα, που βρίσκονται σήμερα στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου.
Στο σύγχρονο αντίγραφο, είναι πεθαμένος... τοποθετημένος σε πέτρα που δεν τον χωρά, στυλιζαρισμένος και αφύσικος έχει παραδωθεί "ψυχή τε και σώματι" στη μοίρα του, και κείτεται σαν νεκρός!
Η ανάγλυφη φιγούρα του «Νεκρού Οπλίτη» που όλοι ξέρουµε, θεωρήθηκε αρχικά «τερατούργηµα» και «κακότεχνο πτώµα»
Τούρκος στρατιωτικός καταθέτει στέφανο κατά τα εγκαίνια του Μνημείου.
Από τη Βικιπαίδεια
Το νέο έργο θα προκαλέσει στην εποχή του έντονες διενέξεις µεταξύ πολιτικών, κοινωνικών οµάδων και καλλιτεχνικών κύκλων. Αλλοι θέλουν να είναι πιο λιτό, άλλοι πιο επιβλητικό, µερικοί επιθυµούν να φτιαχτεί µπροστά από την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, ενώ στο πλαίσιο της χωροθέτησης προτείνεται ακόµη και η Ακρόπολη. Μέχρι να κατασταλάξουν, ο Λαζαρίδης, που έχει αναλάβει τη γενική εποπτεία κατασκευής του µνηµείου, αναζητά τους κατάλληλους συνεργάτες. Κλείνει συµφωνία µε τον γλύπτη Θωµά Θωµόπουλο, βλέποντας τα σχέδια προτείνει ως κεντρικό γλυπτό την αποτύπωση µιας γιγαντοµαχίας όπου ένας άγγελος που θα συµβόλιζε την Ελλάδα θα παραλάµβανε στοργικά τον νεκρό στρατιώτη. Αν και αρχικά οι δύο άνδρες συµφωνούν, στην πορεία δεν τα βρίσκουν στην αµοιβή.
Ετσι το 1930 (και ενώ στο µεσοδιάστηµα έχει επανέλθει η ∆ηµοκρατία στον τόπο και πρωθυπουργός έχει αναλάβει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που αποφασίζει οριστικά και αµετάκλητα το κτίριο των Παλαιών Ανακτόρων να µετατραπεί σε έδρα της Βουλής των Ελλήνων) αναλαµβάνει χρέη γλύπτη ο Κεφαλονίτης Φωκίων Ρωκ*. Ο προπάππους του ήταν πρόξενος της Γαλλίας στην Ελλάδα – εξ ου και το επώυμο *Η Μασσαλία ιδρύθηκε ως ελληνική αποικία από τους Φωκαείς προς το 600 π.Χ...* Εµπνευσµένος από τα αρχαϊκά αγάλµατα του ναού της Αθηνάς Αφαίας που δεσπόζει στην Αίγινα, προτείνει την ανάγλυφη δηµιουργία του «Νεκρού Οπλίτη» που όλοι ξέρουµε. Η πρόταση βρίσκει σύµφωνο τόσο τον αρχιτέκτονα Λαζαρίδη που έχει τη γενική εποπτεία όσο και τη νέα κυβερνητική Επιτροπή Ανέγερσης. Πάλι, όµως, κάποιοι γκρινιάζουν. Θεωρούν το µνηµείο «τερατούργηµα» και «κακότεχνο πτώµα».
Οι γλυπτές αετωματικές συνθέσεις του ναού της Αφαίας εικονίζουν μάχες από δύο διαφορετικές εκστρατείες των Ελλήνων εναντίον της Τροίας, που είχαν σημασία για τους Αιγινήτες . Πραγματικά, , δεν είχε γίνει ένας μόνο Τρωικός Πόλεμος, αλλά δύο: ο πρώτος Έλληνας που είχε πολιορκήσει και καταλάβει την Τροία ήταν ο Ηρακλής, με κύριο σύμμαχο τον Τελαμώνα, τον γιο του Αιακού, γιου του Δία και της νύμφης Αίγινας, από την οποία το νησί είχε πάρει το όνομά του. Ο Αιακός έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Αίγινας και ο γιος του Τελαμώνας βασίλεψε στη γειτονική Σαλαμίνα. Γιος και διάδοχος του Τελαμώνα ήταν ο Αίας, που συμμετείχε μαζί με τον αδελφό του τον Τεύκρο στη δεύτερη εκστρατεία εναντίον της Τροίας, τον γνωστό από τα ομηρικά έπη Τρωικό Πόλεμο, συμβάλλοντας μάλιστα καθοριστικά στη νίκη των Ελλήνων, που όμως τον αδίκησαν και δεν τον επιβράβευσαν όπως του άξιζε. Έτσι οι Αιγινήτες μπορούσαν να περηφανεύονται ότι οι πρόγονοι τους είχαν κατακτήσει δύο φορές την Τροία, αφού πρώτα ο γιος και έπειτα ο εγγονός του πρώτου τους βασιλιά είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στις δύο εκστρατείες εναντίον της. Στο κέντρο και των δύο συνθέσεων βρίσκεται η Αθηνά, η θεά που προστάτευε τους Έλληνες και τους βοήθησε να νικήσουν και στους δύο Τρωικούς Πολέμους Στο ανατολικό αέτωμα αναγνωρίζεται εύκολα η μορφή του Ηρακλή με το τόξο του και το κράνος που απολήγει σε λεοντοκεφαλή — αναφορά στο λιοντάρι της Νεμέας που είχε σκοτώσει ο ήρωας. Στο δυτικό αέτωμα μπορούμε να ταυτίσουμε τη μορφή του Αλεξάνδρου-Πάρη, που εικονίζεται με τα χαρακτηριστικά ενός τοξότη .
*Ο Φωκίων Ρωκ (Αργοστόλι 1891 - Αθήνα, 18 Μαρτίου 1945) ήταν Έλληνας γλύπτης, σκιτσογράφος και συγγραφέας. Ήταν απόγονος Γάλλων εγκαταστημένων στην Ελλάδα από το 18ο αιώνα και γιος του Ιωάννη Ρωκ (1859 - 1909), αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού. Ο Φωκίων Ρωκ, μετά τις γυμνασιακές σπουδές του στην Αθήνα, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους και τραυματίστηκε στη μάχη του Δρίσκου. Αγαπούσε τον περιηγητισμό, τα βιβλία, τη μουσική και την ιστορία της Τέχνης. Στις αναμνήσεις του αναφέρει ότι ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης ξεψύχησε στα χέρια του. Στη συνέχεια, ο Ρωκ φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, κοντά στον καθηγητή της γλυπτικής Θωμά Θωμόπουλο, από όπου αποφοίτησε το 1925 με το πτυχίο της Πλαστικής. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών (Ecole Superiere des Beaux Arts) και στην Ακαδημία της Γκραντ Σωμιέρ (Academie de la Grande Chaumiere). Εργάστηκε και στο εργαστήριο του Κώστα Δημητριάδη στο Παρίσι. Το 1930 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου διορίστηκε έφορος της Συλλογής Γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε Πλαστική. Στο διάστημα αυτό επανεγγράφηκε ως σπουδαστής στη Σχολή και το 1943 έλαβε το πτυχίο της Γλυπτικής. Επιστρέφοντας από το Παρίσι στην Αθήνα, άνοιξε εργαστήριο από κοινού με τους ζωγράφους Περικλή Βυζάντιο και Παύλο Καλλιγά (1922 - 1928) στους Αέρηδες στην Πλάκα, επί της οδού Διογένους αριθ. 4. Το εργαστήριο αυτό λειτούργησε ως καλλιτεχνικό στέκι, κατά το πρότυπο των γαλλικών ατελιέ της Μονμάρτης, όπου σύχναζαν ο Φωκίων Ρωκ, ο Παύλος Καλλιγάς, οι ποιητές Μιλτιάδης Μαλακάσης και Κώστας Ουράνης κ. ά. Το κτίσμα (όπου στεγάζεται σήμερα μια ταβέρνα) σώζεται μέχρι και σήμερα, με εντοιχισμένη αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα, όπου αναφέρεται ότι "Το κτίριο αυτό στέγασε το ατελιέ των Περικλή Βυζαντίου, ζωγράφου, Παύλου Καλλιγά, ζωγράφου, Φωκίωνα Ρωκ, γλύπτη, 1922 - 1928.
Επεξεργασία κειμένου απο:
https://www.ethnos.gr/istoria/97552_otan-ithelan-na-anatinaxoyn-mnimeio-toy-agnostoy-stratioti
https://www.ksipnistere.com/2019/10/blog-post_8784.html
Δείτε επίσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου