Σε διάφορες χώρες, οι μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν την αγορά ρετσινιού καθώς στα χέρια τρομοκρατών εύκολα γίνεται φοβερό εμπρηστικό υλικό. Σήμερα στην Γερμανία συνέλαβαν έναν ιρανό ισλαμιστή ακριβώς γι αυτό τον λόγο. Αγόρασε κυάνιο και ρικίνη. Η ρικίνη είναι μια εξαιρετικά τοξική φυσικώς απαντώμενη λεκτίνη που απαντάται στους σπόρους του φυτού ρετσινολαδιά (Ricinus communis). Μία δόση καθαρής ρικίνης σε σκόνη με μέγεθος ολίγων κόκκων επιτραπέζιου αλατιού μπορεί να επιφέρει τον θάνατο σε ενήλικα άνθρωπο.
Η χρήση της ρετσίνης ήταν γνωστή για την παρασκευή του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΥΡ , -Greek Fire, έτσι το ονομάζουν όλοι οι λαοί, πλήν του τέως σοφού λαού ο οποίος υπέστη μετάλλαξη σε προβατολαό και το αποκαλεί πλέον υγρό πυρ, μιας εύφλεκτης πολεμικής ύλης πριν και κατά το Μεσαίωνα.
Τι είναι η ρητίνη Ρετσίνι ή ρητίνη, τα δάκρυα των δέντρων
Ορισμένα κωνοφόρα δένδρα, όταν τραυματιστούν από διάφορες αιτίες (άνεμο, φωτιά, κεραυνό ή κ.ά.) εκκρίνουν ένα πυκνόρρευστο, κολλώδες, άχρωμο υγρό, τη ρητίνη, η οποία καλύπτει την πληγή και προστατεύει το δένδρο από προσβολές υγρασίας, σήψης και ξυροφθόρων εντόμων.
Η ροή της ρητίνης γίνεται μέσω των ρητινοφόρων αγωγών, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα «δίκτυο συγκοινωνούντων αγγείων».
Πως γίνεται η συγκομιδή
Σήμερα χρησιμοποιείται αποκλειστικά η μέθοδος της αποφλοίωσης με διάνοιξη μετώπου και χημική επίδραση πάστας θειικού οξέος. Η μέθοδος αυτή προκαλεί τον ερεθισμό και το άνοιγμα των ακτινικών αγωγών. Χρησιμοποιούνται ειδικά εργαλεία για τη διαμόρφωση του μετώπου ρητίνευσης και την τοποθέτηση σε αυτό της πάστας θειικού οξέος.
Η παραγόμενη ρητίνη οδηγείται από το μέτωπο με πλαστικά δοχεία τα οποία στερεώνονται κατάλληλα στη βάση του μετώπου.
Οι εργασίες ρητίνευσης ξεκινούν το Μάρτιο κάθε έτους και ολοκληρώνονται το μήνα Νοέμβριο.
Χρήσεις της ρητίνης
Η χρήση και παραγωγή της ρητίνης είναι γνωστή στον άνθρωπο από την αρχαιότητα. Η αρχαιότερη ιστορική αναφορά παγκοσμίως είναι αυτή του Θεόφραστου στην «περί φυτών πραγματεία» του, το 300 περίπου π.κ.χ. στην οποία αναφέρει λεπτομερώς τη μέθοδο συλλογής ρητίνης στην εποχή του καθώς και τη μέθοδο παρασκευής της κολοφώνιας πίσσας.
Οι αρχαίοι λαοί, όπως Κινέζοι, Ιάπωνες και Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τη ρητίνη για την παραγωγή λάκκας και βερνικιών. Είναι επίσης γνωστή η χρήση της στη στεγανοποίηση των
ξύλινων πλοίων, την παρασκευή του υγρού πυρός (εύφλεκτης πολεμικής ύλης) κατά το μεσαίωνα, αλλά και στην παραγωγή της ρετσίνας και εμπλάστρων για ιατρικούς σκοπούς.
Σήμερα χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη παραγωγής ποικιλίας βιομηχανικών προϊόντων. Το τερεβινθέλαιο (κοινώς νέφτι) –το υγρό απόσταγμα της ρητίνης– χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλυτικό στην παρασκευή, χρωμάτων, αρωμάτων, καλλυντικών, φαρμάκων, κλπ.
Μια πολύ συχνή της εφαρμογή της εδώ και αιώνες είναι για την επούλωση τραυμάτων.
Εφαρμόζεται απευθείας στο τραύμα, σταματά την αιμορραγία και εμποδίζει την είσοδο και ανάπτυξη πολλών ειδών βακτηρίων. Σε πρόσφατη μελέτη χρησιμοποιήθηκε αλοιφή από ρητίνη για την επούλωση εγχειρητικού τραύματος σε ασθενείς που καθυστερούσε η επούλωση. Αποδείχθηκε ότι είναι πολύ αποτελεσματική μέθοδος, με μικρό κόστος και με πολύ μικρό ποσοστό αλλεργικών αντιδράσεων.
Συνήθως μασιέται ή διαλύεται στο νερό και πίνεται ως ρόφημα και είναι αποτελεσματική ενάντια στο έλκος του στομάχου και τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Επίσης καταπραΰνει τους μυϊκούς πόνους, αν εφαρμοστεί σαν έμπλαστρο.
Πρακτικές χρήσεις της ρητίνης στην καθημερινή μας ζωή
Είναι αδιαπέραστη από το νερό γι’ αυτό μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε για να βουλώσετε τις τρύπες και να αποφύγετε τη διαρροή, από τα παπούτσια σας μέχρι τη βάρκα σας.
Ακόμα, επειδή είναι εύφλεκτη μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε για να ανάψετε εύκολα φωτιά.
Κολοφώνιο-Παράγωγο ρετσινιού
Η στερεοποιημένη ρητίνη από την οποία τα πτητικά τερπένια έχουν αφαιρεθεί με απόσταξη είναι γνωστή ως κολοφώνιο. Το τυπικό κολοφώνιο είναι μια διαφανής ή ημιδιαφανής μάζα, με μια υαλώδη ρωγμάτωση και ένα αμυδρό κίτρινο ή καφετί χρώμα, χωρίς οσμή ή έχοντας μόνο μια ελαφριά οσμή και γεύση νέφτι.
Το κολοφώνιο είναι αδιάλυτο στο νερό, αρκετά διαλυτό σε αλκοόλη, αιθέρια έλαια, αιθέρες και θερμά λιπαρά έλαια· μαλακώνει και λιώνει με την επίδραση της θερμότητας, δεν μπορεί να εξαχνωθεί και καίγεται με μια φωτεινή αλλά με καπνό φλόγα.
Αυτό περιλαμβάνει ένα σύνθετο μείγμα από διαφορετικές ουσίες συμπεριλαμβανομένων οργανικών οξέων που ονομάζονται ρητινικά οξέα. Αυτά σχετίζονται στενά με τα τερπένια και παράγονται από αυτά με μερική οξείδωση. Τα ρητινικά οξέα μπορούν να διαλυθούν σε αλκάλεα για να σχηματίσουν σαπούνια ρητίνης, από τα οποία τα καθαρισμένα ρητινικά οξέα αναδημιουργούνται με κατεργασία με οξέα.
Το κολοφώνιο –το στερεό απόσταγμα της ρητίνης– χρησιμοποιείται στην τυπογραφία, υφαντουργία, μεταλλουργία, καθώς και στην παρασκευή ποικιλίας προϊόντων όπως, αντιδιαβρωτικά, αρωματικά κεριά, αδιάβροχα υλικά, τεχνητά δόντια, έμπλαστρα, συντηρητικά, προσθετικά γεύσης, χρώματα, φάρμακα, χαρτόκολλες, διάφορα γαλακτώματα, τσίχλες κλπ.
Το ρετσίνι εξαιτίας της αντιμικροβιακής του δράσης χρησιμοποιόταν για την επούλωση των τραυμάτων. Σε μερικές περιπτώσεις «παραδοσιακής ιατρικής» χρησιμοποιούταν μέχρι πριν λίγα χρόνια για το έλκος του στομάχου. Στο πάνω μέρος των «σπιθαριών» (όπου γινόταν η προσωρινή αποθήκευση του ρετσινιού) συγκεντρώνονταν –λιωμένο απ’ τον ήλιο- ένα υγρό που το έλεγαν «ντραμντίνα» (ή τρεμεντίνα).
Το υγρό αυτό ήταν πολύ αποτελεσματικό για την επάλειψη τραυμάτων και τη δημιουργία εμπλάστρων. Το έπαιρναν το έβαζαν σε βάζα, οπότε σκλήρυνε λίγο εξωτερικά και από μια οπή που άνοιγαν στην επιφάνειά του το έβγαζαν λίγο – λίγο, ως παχύρευστο υλικό.
Οικονομική και κοινωνική σημασία της ρητίνης
Παρά την ευρεία χρήση της ρητίνης που παράγεται από ζώντα δένδρα η παραγωγή της στην Ελλάδα μειώνεται συνεχώς.
Τα μεταπολεμικά χρόνια η μεγαλύτερη παραγωγή ρητίνης έγινε το 1961 όπου έφτασε τους 41.000 τόννους και η ποσότητα αυτή αντιπροσώπευε το 3% της παγκόσμιας παραγωγής. Έκτοτε εμφανίζει πτωτική τάση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε: Ρετσίνι ή ρητίνη, τα δάκρυα των δέντρων
Παραγωγή ρητίνης το 1973: 20.587 τόννους, το έτος 1983: 12.558 τόννους, το έτος 1993: 6.265 τόννους, το έτος 2003: 5.761 τόννους, ενώ το έτος 2008 μόλις 3.901 τόννους.
Κατά τη δεκαετία του ’70 συλλογή ρητίνης γινόταν σε περισσότερες περιοχές της χώρας όπου σήμερα έχει πλέον σταματήσει κάθε σχετική δραστηριότητα. Τέτοιες περιοχές είναι η Μυτιλήνη, Αταλάντη, Θήβα, Καπανδρίτι, Λαύριο, Πεντέλη, Πειραιάς, Πόρος, Αργολίδα κλπ., ενώ μετά την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά το 2007 τέθηκε εκτός ρητινοσυλλογής και η Ηλεία.
Σήμερα στην Ελλάδα ρητινεύονται αποκλειστικά τα δάση της χαλεπίου πεύκης στις παρακάτω περιοχές: Εύβοια, Σκόπελο, Κορινθία, Χαλκιδική (Κασσάνδρα, Πολύγυρος) και Αττική (Μέγαρα, Αιγάλεω).
Το 1935 λειτουργούσαν 32 εργοστάσια επεξεργασίας της ρητίνης, το 1991 είχαν μειωθεί σε 9 και σήμερα ουσιαστικά σε πλήρη δραστηριότητα υπάρχει μόνο ένα στη Μάνδρα Αττικής, ενώ 2 μικρότερα υπάρχουν στην Εύβοια.
Ο αριθμός των ρητινεργατών έχει περιοριστεί στους 1.000 περίπου, ενώ οι αναφορές για τη δεκαετία του ’80 τους ανεβάζουν σε πάνω από 3.500 χιλιάδες. Η πλειοψηφία των ρητονοσυλλεκτών ήταν στην Εύβοια πριν το ολοκαύτωμα του 2022.
Η σημασία της ρητίνευσης στην προστασία των δασών
Τα δάση της χαλεπίου πεύκης –δημόσια και ιδιωτικά– είναι εκείνα τα οποία απειλούνται περισσότερο από τον κίνδυνο πυρκαγιάς. Οι ρητινοσυλλέκτες εργαζόμενοι κατά τους θερμούς θερινούς μήνες μέσα σε αυτά αποτελούν τους άμισθους φύλακες. Προστατεύουν το προϊόν του προσωπικού τους μόχθου, το ρετσίνι και ταυτόχρονα το ίδιο το δάσος, την πηγή του προϊόντος αυτού.
Ανοίγουν μονοπάτια για να κινούνται από δένδρο σε δένδρο και απομακρύνουν τον υπόροφο γύρω από τα δένδρα που ρητινεύουν προκειμένου να διευκολύνουν την εργασία τους. Έχει υπολογισθεί ότι κάθε ρητινοσυλλέκτης καθαρίζει το 20% της συνολικής έκτασης που ρητινεύει.
Εκτός από τις υπηρεσίες φύλαξης και καθαρισμού των δασών που προσφέρουν, οι ρητινοσυλλέκτες, επεμβαίνουν άμεσα και με προσωπικό ενδιαφέρον στην κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που πυρκαγιές αντιμετωπίστηκαν εν τη γενέσει τους από τους ρητινεργάτες και αποφεύχθηκε η καταστροφική επέκτασή τους.
Για την προσφορά τους αυτή επιδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό για κάθε κιλό παραγόμενης ρητίνης.
Επίσης τους παραχωρούνται από τη Γενική Διεύθυνση Δασών τα υλικά ρητίνευσης (πάστα θειικού οξέος, ψεκαστήρες, σακούλες και δοχεία συλλογής ρητίνης), σε μια προσπάθεια διατήρησης και ενίσχυσης του παραδοσιακού και εξόχως σημαντικού αυτού επαγγέλματος για την προστασία των δασών.
Κατά τον Απόστολο Σκαλτσογιάννη,
καθηγητή στο Τμήμα Δασολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όμως, το μέλλον ανήκει στη ρητίνη, καθώς έχει ευρύ φάσμα εφαρμογών, ενδεχομένως αχαρτογράφητο, όχι μόνο στη βιομηχανία, αλλά και στη φαρμακευτική.
Αποκάλυψε ότι έρευνες που έχουν γίνει στο εξωτερικό την τελευταία πενταετία και έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα περιοδικά, δείχνουν ότι η ρητίνη συντελεί στη μείωση των καρκινικών κυττάρων ή και στη συρρίκνωση καρκινικών όγκων. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ελληνική λαϊκή ιατρική, η ρητίνη χρησιμοποιούνταν πριν μερικές δεκαετίες για δερματολογικές παθήσεις.
Ο καθηγητής τόνισε ότι ο κλάδος εγκαταλείφθηκε, διότι μειώθηκαν πολύ οι τιμές λόγω Κίνας.
«Χρησιμοποιούσαμε στην Ελλάδα τη ρητίνη, κυρίως για να φτιάξουμε ρετσίνα. Δεν γνωρίζουμε, όμως, πόσες εφαρμογές έχει», είπε και μίλησε για «υγρό χρυσό της Ελλάδας». Ωστόσο, σε αυτήν τη φάση, κατά τον κ. Φάμελλο, υπάρχουν διαρκώς πιέσεις για αύξηση της επιδότησης στους ρητινοκαλλιεργητές, ενώ ο προϋπολογισμός είναι συγκεκριμένος.
Κατά παράδοση, οι κάτοικοι της Εύβοιας, ασχολούνται με τη συλλογή ρητίνης από τα πεύκα (χαλέπιος πεύκη), ενώ επισημάνθηκε ότι δυνατότητες για την παραγωγή ρητίνης έχουμε κι από την αγριοφιστικιά.
Ρητίνη Πεύκου
To ρετσίνι του που παράγεται με τραυματισμό του κορμού των πεύκων είναι η τερεβινθίνη που περιέχει ρητίνη, αιθέριο έλαιο και πικρές ουσίες και με απόσταξη δίνει το τερεβινθέλαιο με κύριο δραστικό συστατική το α-πινένιο, το β-πινένιο, ρητινικά οξέα και άλλα συστατικά ουδέτερα.
Το κολοφώνιο είναι το υπόλειμμα από την απόσταξη της τερεβινθίνης και είναι μια ρητινώδης, κιτρινωπή και διαυγής μάζα. Η τερεβινθίνη και το τερεβινθέλαιο χρησιμοποιούνται για αλοιφές και έμπλαστρα. Το δραστικό συστατικό του τερεβινθέλιου, το α-πινένιο, χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία για την παρασκευή καμφοράς για θεραπευτικούς σκοπούς.
Το ρετσίνι που χρησιμοποιείται περισσότερο στην χώρα μας είναι, για την παρασκευή του κρασιού ρετσίνα κλπ. Στη θεραπευτική βρίσκει σήμερα περιορισμένη εφαρμογή ως αντισηπτικό σε παθήσεις των ουροφόρων οδών και των πνευμόνων με μορφή σιροπιού, κάψουλας ή χαπιού.
Το ρετσίνι του πεύκου χρησιμοποιείται χωρίς κατεργασία για την παρασκευή της ρετσίνας (ρετσινωμένου κρασιού). Η χρήση αυτή του ρετσινιού είναι πολύ παλιά και πιστεύεται ότι πρωτοχρησιμοποιήθηκε σαν στεγανωτικό των αμφορέων με τους οποίους διατηρούσαν και διακινούσαν το κρασί.
Διαπιστώθηκε ότι το κρασί αφενός δεν αλλοιωνόταν εύκολα και αφετέρου αποκτούσε μια χαρακτηριστική ευχάριστη γεύση. Έτσι άρχισε η προσθήκη του ρετσινιού κατά τη διάρκεια της ζύμωσης των κρασιών για την παρασκευή της διεθνώς φημισμένης ρετσίνας.
Όλοι το ξέρουμε σαν το δέντρο που η «αναπνοή του» καθαρίζει τον αέρα και τον κάνει πιο υγιεινό, αν και από κάτω από το πεύκο δύσκολα φυτρώνει οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ανθεκτικά γεράνια. Όμως, υπάρχουν μερικές ακόμα ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες που διαθέτει το πεύκο.
Είναι ένα από τα δέντρα που μπορεί να βρει κανείς εύκολα και παντού σε όλη την Ελλάδα. Ανθίζει από το Μάιο ως τον Ιούνιο και αυτούς τους μήνες η γύρη του προκαλεί σε πολλούς αλλεργία. Οι δραστικές του ουσίες είναι: αιθέρια έλαια, ρητίνες, εστέρες, πινένιο, γλυκοσίδια κα.
Από το πεύκο βγαίνει, το γνωστό σε όλους μας ρετσίνι και από αυτό, με απόσταξη, το νέφτι και το κολοφώνιο, που χρησιμοποιούνται σε αλοιφές για ρευματισμούς, έμπλαστρα και ως συστατικά διαφόρων φαρμάκων, ιδιαίτερα για τους μώλωπες!
Ο Γερμανός γιατρός του 19ου αιώνα Zimmerman, συνιστούσε το ρετσίνι για τη θεραπεία της φυματίωσης, επειδή ενεργοποιεί τους ενδοκρινείς αδένες και διεγείρει τις εκκρίσεις.
Σήμερα όμως γνωρίζουμε ότι, έχει επίσης θετικό αποτέλεσμα σε όλα σχεδόν τα όργανα του σώματος.
Στην ιατρική χρησιμοποιείται το ρετσίνι πεύκου, το οποίο βγαίνει από τον πληγιασμένο φλοιό του πεύκου. Ο πληγιασμένος φλοιός δακρύζει και βγάζει τη ρητινοειδή ουσία που λέγεται τερεβινθίνη. Με την απόσταξη του ρετσινιού εξάγεται μια ουσία που λέγεται τερεβινθώδες έλαιο (oleum terebinthinae).
Έτσι, χρησιμοποιείται στη χρόνια και την οξεία βρογχίτιδα,
στην πνευμονία, την πλευρίτιδα, καθώς και σε ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος:
– κυστίτιδα,
– πέτρες στην κύστη,
κολπικές υπερεκκρίσεις.
Ακόμη, το ρετσίνι αποτελεί το αντίδοτο σε δηλητηρίαση από φώσφορο, κάτι που αφορά κυρίως όσους γειτονεύουν με εργοστάσιο φωσφορικών λιπασμάτων.
Εκτός όμως από το παραπάνω «προϊόν» του πεύκου, το δέντρο βγάζει και κουκουνάρια, των οποίων το αφέψημα (των ήμερων πεύκων), σε συνδυασμό με μέλι, θεωρείται πολύ δυναμωτικό.
Επίσης η ρητινώδης ουσία του πεύκου χρησιμοποιείτο από πολύ παλιά σε συνδυασμό με κερί, ελαιόλαδο, μέλι και μαστίχα για τη θεραπεία διαφόρων πληγών του δέρματος. Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται εξωτερικά για εντριβές και έμπλαστρα στις νευραλγίες, μυαλγίες, ισχιαλγίες και ρευματισμούς.
Παλιά έβραζαν δυο ανοιχτές κουκουνάρες σε μισό λίτρο νερού και έπιναν το ζουμί για το λουμπάγκο.
Τα φρέσκα βλαστάρια με τα κίτρινα «μπουμπούκια», χρησιμοποιούνται για εισπνοές (πάνω από βραστό νερό) σε βρογχικά, βήχα και καταρροή ή μπορούν να προστεθούν σε ζεστό νερό μπάνιου για να ξεκουράσουν.
Όσοι έχουν εξανθήματα και διάφορα δερματικά προβλήματα, ωφελούνται πολύ από μερικά τέτοια μπάνια, περισσότερο δε, όταν βράσουν και φύλλα πεύκου και τα ρίξουν στο μπάνιο τους. Ακόμη, τα μπουμπούκια αυτά, έχουν άριστα αποτελέσματα στη θεραπεία του σκορβούτου και ηρεμούν τους πόνους στους κολικούς του εντέρου.
Παρόλα αυτά, πρέπει να σημειωθεί πως, σε μεγάλες ποσότητες το ρετσίνι ενδεχομένως να προκαλέσει ναυτία, ενώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, από όσους πάσχουν από ασθένειες των νεφρών.
Μπορείτε να δείτε ακόμη: Πεύκο: Θεραπευτικές ιδιότητες, οφέλη και χρήσεις
Ρητίνη Μαστίχας
Η Μαστίχα είναι ουσία ρητινώδης που τρέχει από τομές που γίνονται στον κορμό των κλαδιών της «πιστάκης σχίνου της μαστιχοφόρου ή χιακής». Η μαστίχα πέφτει σε σταγόνες που είναι εξωτερικά άσπρες και όταν σπάζουν είναι μέσα διαφανείς και κιτρινωπού χρώματος. Μαλακώνει στους 90ο και λιώνει στους 120οC.
Για περισσότερα: Μαστίχα Χίου: Ιστορία και οφέλη της πανάρχαιας θεραπευτικής ρητίνης
Ρητίνη λιβανιού-Boswellia
Το ρετσίνι από το δένδρο περιέχει ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες συστατικό που ονομάζεται AKBA (3-acetyl-11-keto-β-boswellic acid). Το αρωματικό κολλώδες ρετσίνι από το δένδρο έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες από τους θεραπευτές της Αγιουρβέδας (παραδοσιακής ινδικής ιατρικής) για τη θεραπεία της αρθρίτιδας.
Για περισσότερα: Λιβάνι ενάντια σε Καρκίνο, Οστεοαρθρίτιδα, σύμμαχος του Αναπνευστικού
Διάφορες άλλες ρητίνες
Ο Ιπποκράτης
προτείνει να πιει η επίτοκος για τη διευκόλυνση του τοκετού ένα παρασκεύασμα «…με ρετσίνι τερμίνθου (κοκορεβιθιάς), μέλι και λάδι διπλάσιο σε ποσότητα από τα προηγούμενα και αρωματικό κρασί».
Όταν ή για να σπάσει ένα σπυρί, τότε βάζουμε για να καθαρίζει ελατορέτσινο.
Επίσης το αίμα καθαρίζει με ρόφημα από λουλούδια της ασφάκας, με τρυφερά φύλλα καρυδιάς, με αλοή, με αψιθιά ή με χάπια από δάκρυ ελατίσιου ρετσινιού.
Δάμμαρη είναι ρετσίνι δέντρων και φυσικά υπάρχουν διάφορες ποιότητες. Η καλύτερη είναι το Batavia Dammar από την Ινδονησία.
Γκόμα λάκα ή «Λάκκειον Κόμμι» (Shellack) ανήκει στην κατηγορία των μαλακών ρετσινιών και κατασκευάζεται με βράσιμο από δέντρα των Ινδιών όπου με τσιμπήματα κάνουν τα δέντρα να αποθέτουν την κίτρινη ουσία λάκας. Η κοινή ποιότητα είναι η κίτρινη γκόμα λάκα που πουλιέται σε λεπτά φύλλα.
Υπάρχει και λευκή γκόμα λάκα που αποχρωματίζεται με χλωρασβέστιο (υποχλωριώδες ασβέστιο). Αυτή δεν είναι σε σχήμα λεπτών φύλλων, αλλά σαν πλεξούδες με μια μεταξένια γυαλιστερή υφή. Χρησιμοποιείται για ευγενές φινίρισμα επίπλων.
Κοπάλη ή κοπάλιον (Kopal) είναι συνοπτικό όνομα διαφόρων ρετσινιών που προέρχονται από ειδικά δέντρα της Αφρικής και της Αμερικής. Η προέλευση και το είδος του δέντρου παίζουν σπουδαίο ρόλο στην ποιότητα και υπάρχουν κοπάλια μαλακότερα από την δαμμάρη ενώ άλλα είναι σκληρά σαν πέτρα.
Ήλεκτρο-Κεχριμπάρι
είναι ρετσίνι κωνοφόρων δέντρων σε απολιθωμένη κατάσταση και βρίσκεται συνήθως στη θάλασσα (στην Βόρεια θάλασσα βρίσκονται τα πιο ανοιχτόχρωμα). Έχουν βρεθεί κοιτάσματα σε πάρα πολλές περιοχές της γης και σε πάρα πολλές αποχρώσεις.
Οι συνηθέστεροι χρωματισμοί είναι από κιτρινωπό έως το ημιδιαφανές κόκκινο αλλά έχουν βρεθεί και δείγματα με λευκή, πρασινωπή, και καστανή απόχρωση. Χαρακτηριστική ιδιότητα του είναι ότι με την τριβή ηλεκτρίζεται αρνητικά και μπορεί να έλκει μικρά σωματίδια.
Η πρώτη αυτή διαπίστωση αλλά και η μελέτη των ιδιοτήτων του, σύμφωνα με την ιστορία, έγιναν από τον Αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Θαλή τον Μηλίσιο. Η επίσημη ονομασία του είναι ΗΛΕΚΤΡΟ, η οποία είναι η αυθεντική αρχαία ελληνική λέξη.
Πηγές:
Ρετσίνι ή ρητίνη, τα δάκρυα των δέντρων
sarantos-petropouli.blogspot.gr
retsini.com
www.capital.gr
www.ypaithros.gr
healthynews.gr
bioximikos.gr
crisissurvivortips.com
Simbirtsev, A. S., Konusova, V. G., Mchelidze, G. S., Fidarov, E. Z., Paramonov, B. A., & Chebotarev, V. Y. (2002). Pine Resin and Biopin Ointment: Effects on Repair Processes in Tissues. Bulletin of experimental biology and medicine, 133(5), 457-460.
Keeling, C. I., & Bohlmann, J. (2006). Diterpene resin acids in conifers. Phytochemistry, 67(22), 2415-2423.
Sipponen, A., Kuokkanen, O., Tiihonen, R., Kauppinen, H., & Jokinen, J. J. (2012). Natural coniferous resin salve used to treat complicated surgical wounds: pilot clinical trial on healing and costs. International journal of dermatology, 51(6), 726-732.
Ρετσίνι ή ρητίνη, τα δάκρυα των δέντρων
https://www.proionta-tis-fisis.com/retsini-i-ritini-ta-dakrya-ton-dentron/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου