Η
λέξη γέρας της αρχαίας Ελληνικής που σημαίνει το βραβείο , το δώρο, την
τιμή, το δικαίωμα , το προνόμιο , έχει απόλυτη ετυμολογική συγγένεια με
το γήρας. Το κύριο χαρακτηριστικό που ιστορικά προσδιδόταν στους
πολίτες της τρίτης ηλικίας ήταν το αξιοσέβαστον, διότι έχουν κατακτήσει
το γέρας, το επιστέγασμα του άθλου της ζωής. Για αυτό τον λόγο και η
λέξη γεράσμιος είναι ο αξιοσέβαστος, ο τιμημένος. Αρμόζει σε αυτόν που
κατέχει το γέρας < συγγενές των γέρων και γῆρας>και το γῆρας
Δεινόν τό γῆρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνο/ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ
Ἰλιάς ραψωδία Α
Λοιμός – Μῆνις
(Ο λοιμός – Η οργή του Αχιλλέα)
Δέκα χρόνια οι Αχαιοί πολιορκούν την Τροία και
στα βάσανά τους έρχεται να προστεθεί ο θυμός του Αχιλλέα με τις ολέθριες
συνέπειές του, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την απόφαση του
Δία. Όλα ξεκίνησαν από την άρνηση του Αγαμέμνονα να επιστρέψει στον
ιερέα του Απόλλωνα, Χρύση, την κόρη του, την οποία κρατούσε στη σκηνή
του ως πολεμικό γέρας (=τιμητικό βραβείο). Αυτό προκάλεσε την οργή του
Φοίβου, που έστειλε φοβερό λοιμό στο αχαϊκό στρατόπεδο. Τότε ο Αχιλλέας
συγκάλεσε συνέλευση του στρατού, όπου ο μάντης Κάλχας αποκάλυψε την
αιτία του κακού· προέβλεψε μάλιστα κι άλλες συμφορές αν ο Αγαμέμνονας δεν
ικανοποιήσει το αίτημα του Χρύση.
Μολονότι τα λόγια του μάντη εξόργισαν τον
Αγαμέμνονα, δέχτηκε να επιστρέψει την κόρη, αν οι Αχαιοί του προσφέρουν
κάποια άλλη στη θέση εκείνης. Στην απαίτηση του Ατρείδη αντέδρασε ο
Αχιλλέας, και ο Αγαμέμνονας απείλησε ότι, ως ανώτερός του, θα του
αφαιρέσει το δικό του λάφυρο, τη Βρισηίδα. Η σύγκρουση πλέον ήταν
αναπόφευκτη και θα κατέληγε σε αιματοχυσία, αν δεν επενέβαινε την
κρίσιμη στιγμή η Αθηνά. Τελικά, ο Αχιλλέας αρκέστηκε σε υβριστικούς λόγους
και δήλωσε ότι θα παραδώσει τη Βρισηίδα, αλλά ορκίστηκε ότι θα
αποχωρήσει από τη μάχη.
Στη συνέχεια τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία.
Μετά τη λήξη της συνέλευσης, η Χρυσηίδα αποστέλλεται στον πατέρα της,
ενώ κήρυκες έρχονται στη σκηνή του Αχιλλέα για να οδηγήσουν τη Βρισηίδα
στον Αγαμέμνονα. Ο Αχιλλέας αποσύρεται στην ακρογιαλιά, όπου πικραμένος
απευθύνεται στη μητέρα του, τη Θέτιδα, και της αποσπά την υπόσχεση ότι
θα μεσολαβήσει η ίδια στον Δία, για να αποκατασταθεί η τιμή του.
Οι μέρες περνούν, η Χρυσηίδα έχει επιστρέψει
στην πατρίδα της, ο πόλεμος συνεχίζεται, αλλά ο Αχιλλέας μένει
απομονωμένος στη σκηνή του. Τη δωδέκατη ημέρα μετά την παράκληση του
ηρώα στη μητέρα του (εικοστή πρώτη μέρα της Ιλιάδας), η Θέτιδα ανεβαίνει
στον Όλυμπο και ικετεύει τον Δία να τιμήσει το γιο της, δίνοντας
υπεροχή στους Τρώες. Ο Δίας υπόσχεται στη Θέτιδα να ικανοποιήσει την
παράκλησή της, αλλά κρυφά από την Ήρα, γιατί αυτή πάντα τον κατηγορεί
ότι παίρνει το μέρος των Τρώων. Η συνάντησή του με τη Θέτιδα, όμως, δεν
περνάει απαρατήρητη από την Ήρα, η οποία υποψιάζεται τι έχει συμβεί και
ζητάει επίμονα εξηγήσεις από το σύζυγό της. Ο Δίας εξοργίζεται και με
απειλές αναγκάζει τη θεά να σωπάσει . Κοντά στην Ήρα σπεύδει ο
Ήφαιστος, ο οποίος παρηγορεί τη μητέρα του και επαναφέρει την ευχάριστη
ατμόσφαιρα στην κατοικία των θεών. Η υπόλοιπη μέρα περνά στον Όλυμπο
ανέμελα, με φαγοπότι και μουσική, μέχρι που ο ήλιος δύει και καθένας
πάει στο δώμα του να αναπαυτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου