Ο Λούθηρος υπέγραφε ελληνικά.

Διαμόρφωση κειμένου: Νίκος Σάμιος

Φιλο-λογική επιμέλεια: Νίκος Παπαδόπουλος (Πλάτων Πισατίδης)

 Το "πόθεν έσχες" του θεού

"Μόλις το χρήμα  μεσ' τoν δίσκο κυλήσει

η  ψυχή στον παράδεισο (απο χαρά) θα πηδήσει" 

Ο Γιόχαν Τέτσελ (γερμανικά: Johann Tetzel, 1460 - 11 Αυγούστου 1519) ήταν Γερμανός Δομινικανός μοναχός και είναι γνωστός για την πώληση συγχωροχαρτιών κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. 

 Στον  Τέτσελ αποδίδεται  το δίστιχο που διαβάσατε.

Ο Τέτσελ είχε καταστρώσει τιμοκατάλογο για κάθε είδος αμαρτίας. Οι τιμές ήσαν διαφορετικές ανάλογα με την κοινωνική θέση, π.χ. οι εύποροι έμποροι επλήρωναν ακριβότερα από τεχνίτες ή χωρικούς. Μπορούσε κανείς να πληρώσει προκαταβολικά για αμαρτίες που δεν είχε ακόμα διαπράξει. Τα χρήματα, που συγκέντρωνε το 1517 ο Τέτσελ, προορίζονταν κατά το ήμισυ για την κατασκευή της βασιλικής του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό (ναι, και με τέτοια χρήματα-δεν ήταν λίγα, έκτησαν το Βατικανό) και κατά το άλλο ήμισυ για την κάλυψη του υπερχρεωμένου αρχιεπισκόπου Αλβέρτου Β' (Albrecht II. von Brandenburg (1490–1545).

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η εφαρμογή του φαινομένου επίδοσης των συγχωροχαρτιών, έγινε, και λένε ότι ήταν αποτέλεσμα πολλαπλών αναγκαιοτήτων, όπως η άσκηση της δικαστικής δικαιοδοσίας που είχε επί τουρκοκρατίας, η ανάγκη για οικονομική στήριξη του έργου και των υποχρεώσεων της, χωρίς να μπορούν να αποκλειστούν και περιπτώσεις προσωπικής αστοχίας ή ευκαιριακής επιδίωξης πλουτισμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκει και αυτή που αναφέρει ο Serhii Plokhy στο βιβλίο του The Cossacks and Religion in Early Modern Ukraine. Ο συγγραφέας αναφέρει ότι η μαρτυρία που παραθέτει προέρχεται από έναν πρώην Ορθόδοξο Επίσκοπο που εγκατέλειψε την Ορθοδοξία για να προσχωρήσει στην Ουνία.

Τιμολόγιο

Σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, κάποιος εκπρόσωπος του κλήρου της Ορθόδοξης Εκκλησίας "όπως ο έμπορος δείχνει το εμπόρευμά του και το πουλάει μέσα στο ναό, με αυτό τον τρόπο πουλούσε την πλήρη άφεση αμαρτιών για ένα τάλιρο, την μερική για μισό τάλιρο και τη μικρή για έξι γρόσια". Στηριζόμενος στην ίδια μαρτυρία, ο συγγραφέας, ισχυρίζεται τελικά ότι "η πρακτική αυτή έκανε φανερή τη διαφθορά που επικρατούσε σε ολόκληρη την Ανατολική Ορθόδοξη εκκλησία" και ότι οι ιεράρχες της ανατολής (χωρίς να εξαιρεί κανέναν), εξέδιδαν αναθέματα ή πιστοποιητικά άφεσης τα οποία Ορθόδοξοι κληρικοί μετέφεραν στην περιοχή της σημερινής Ουκρανίας για να τα πουλήσουν σε όποιον θα πλήρωνε τα περισσότερα. Μάλιστα ισχυρίζεται η πρακτική αυτή οδήγησε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις που παραλληλίζονται με αυτές της προτεσταντικής κίνησης από τον Λούθηρο.

Ο Μαρτίνος Λούθηρος 

ήταν τόσο αγανακτισμένος από την εμπορευματοποίηση της άφεσης αμαρτιών ώστε αποφάσισε να γράψει τις 95 Θέσεις(απόψεις) του, -τις οποίες είχε θυροκολλήσει στις 31 Οκτωβρίου 1517  στην εκκλησία της Βυρτεμβέργης- εν μέρει, λόγω των ενεργειών του Τέτσελ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

 Ποιός ήταν όμως ο Λούθηρος, και η εποχή του;

Φίλιππος Μελάγχθων

 ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ Ν. ΣΑΜΙΟΣ

Φίλιππος Μελάγχθων, το «Ελληνάκι» δάσκαλος του Μ. Λούθηρου, που χρησιμοποιούσε τον όρο Ελλάς, Έλλην, κλπ., όταν όλοι έλεγαν Ρωμαίος, Ρωμιός, κλπ. Έμαθε την ελληνική γλώσσα με ένα βιβλίο Γραμματικής του Κ. Λάσκαρη και με κείμενα του Αριστοτέλη - 

 

Φίλιππος Μελάγχθων

το «Ελληνάκι»

δάσκαλος του Μαρτίνου Λούθηρου,

που χρησιμοποιούσε τον όρο

Ελλάς, Έλλην, κλπ.

όταν όλοι έλεγαν Ρωμαίος, Ρωμιός, κλπ.

Έμαθε την ελληνική γλώσσα

με ένα βιβλίο Γραμματικής του Κ. Λάσκαρη

και με κείμενα του Αριστοτέλη… 

Του Δημήτρη Περδίκη

Είσαι Έλληνας! Πες είμαι Έλληνας. Αν δεν είσαι Έλληνας δεν μπορείς να καταλάβεις. Σβάρτσερντ από σήμερα είσαι Μελάγχθων...

(σ.σ. Σβάρτσερντ Γερμανικά: Μαύρη γη, Ελληνικά Μέλας + χθων: Μαύρη γη).

Στην Γερμανία, οι γερμανοί τον τίμησαν και έδωσαν σε οδούς όχι το γερμανικό, αλλά το ελληνικό όνομα του.
 

Ο γαλαξίας και ο κρίνος

 Η δόξα της Ἥρας

(Ἡρακλῆς, από το όνομα Ἥρα και το επίθημα -κλῆς του ουσιαστικού κλέος = δόξα)

Στην ελληνική παράδοση, αναφέρεται ότι ο Ηρακλής ήταν γιός του βασιλιά της Θήβας Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης, ενώ κατά μία άλλη εκδοχή πίστευαν πώς ήταν γιός τού ίδιου του Δία. Ο Δίας θα τον έκανε αθάνατο αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να πίνει γάλα θεικό, δηλαδή να  τον θηλάσει μια Θεά .Ήξερε ότι η Ήρα δεν θα δεχόταν και θεωρούσε ότι η Ηρα θα προσπαθούσε να τον  σκοτώσει, κάτι που προσπάθησε να το κάνει αργότερα, όταν έστειλε να τον πνίξουν στην κούνια του δύο πελώρια φίδια.

Ο Δίας αφού μέθυσε με κόκκινο γλυκό κρασί την Ήρα, πέταξε στην Θήβα άρπαξε το μωρό

Δεινόν τό γῆρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνο, ἔρχεται με γέρας

 Η λέξη γέρας της αρχαίας Ελληνικής που σημαίνει το βραβείο , το δώρο, την τιμή, το δικαίωμα , το προνόμιο , έχει απόλυτη ετυμολογική συγγένεια με το γήρας. Το κύριο χαρακτηριστικό που ιστορικά προσδιδόταν στους πολίτες της τρίτης ηλικίας ήταν το αξιοσέβαστον, διότι έχουν κατακτήσει το γέρας, το επιστέγασμα του άθλου της ζωής. Για αυτό τον λόγο και η λέξη γεράσμιος είναι ο αξιοσέβαστος, ο τιμημένος. Αρμόζει σε αυτόν που κατέχει το γέρας < συγγενές των γέρων και γῆρας>και το γῆρας

 Δεινόν τό γῆρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνο/ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ

Πέρδικα, μωρή πέρδικα, που περπατείς λεβέντικα με "κανόνα και διαβήτη"

 ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΙΟΣ

Πριν ακόμα υπάρξει επιστημονική έρευνα στον τομέα της αεροναυπηγικής, ο άνθρωπος προσπαθούσε να σκεφτεί τρόπους για να πετάξει. Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, ο Δαίδαλος και ο γιος του ο Ίκαρος κατασκεύασαν δύο ζευγάρια φτερά από πούπουλα και κερί και τα χρησιμοποίησαν για να δραπετεύσουν από το Λαβύρινθο στην Κρήτη όπου τους κρατούσε φυλακισμένους ο βασιλιάς Μίνωας. Ο Δαίδαλος έδειξε στον Ίκαρο πώς να  χρησιμοποιεί τα φτερά: Του είπε να μην πετάει πολύ ψηλά, γιατί ο ήλιος θα λιώσει το κερί, αλλά ούτε και πολύ χαμηλά, γιατί το νερό της θάλασσας θα χαλάσει τα φτερά.

Όταν ο άνθρωπος ξεκίνησε να μελετά μεθοδικά τον τρόπο πτήσης, ξεκίνησε να καταλαβαίνει τις βασικές αρχές του αέρα και της αεροδυναμικής. 

Ιστορίες για αρκούδες

 Οι αρκούδες έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το Βερολίνο. Το γιατί όμως, δεν είναι εύκολη απάντηση.

 Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια απόλυτα αποδεκτή από τους ιστορικούς τεκμηρίωση για την επιλογή της αρκούδας ως συμβόλου του Βερολίνου αλλά αρκετές ενδιαφέρουσες θεωρίες. Μια από αυτές εμπλέκει τον Αλβέρτο, τον γνωστό και ως «Αλβέρτος ο Αρκούδος» (Albrecht der Bär) τον πρώτο ηγεμόνα του Βρανδεμβούργου και της ευρύτερης περιοχής γύρω από το σημερινό Βερολίνο από το 1157 ως το θάνατο του το 1170 και Δούκα της Σαξονίας από το 1138 έως το 1142. Όντας μεγαλόσωμος και ψηλός, τον οποίο οι χρονικογράφοι περιγράφουν ως όμορφο, ο Αλβέρτος Ι δικαιολογούσε απόλυτα το παρατσούκλι που του είχε αποδοθεί. Και μια που ο ρόλος του στην περιοχή ήταν καθοριστικός θα μπορούσε να εξηγήσει την επιλογή της αρκούδας ως συμβόλου. Το πρώτο σύμβολο του Βερολίνου ήταν ο αετός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο οποίο προστέθηκαν αργότερα δυο όρθιες αρκούδες οι οποίες τον κρατούσαν. Ο αετός είχε μετατραπεί σε εκείνον του Βρανδεμβούργου πια οπότε και οι αρκούδες είχαν μια λογική που παρέπεμπε στον Αλβέρτο Ι. Ως επίσημο έμβλημα όμως της πόλης κάνει την εμφάνιση της στα 1709 με την αρκούδα να … πορεύεται μαζί με τους αετούς του Βρανδεμβούργου και της Πρωσίας κερδίζοντας τους μάλιστα σε δημοφιλία σταδιακά.

 Και στα 1954 μπήκαν μόνες τους στο έμβλημα της πόλης , ως δυτικό Βερολίνο τότε, με τη μορφή μιας μαύρης αρκούδας μπροστά σε μια λευκή ασπίδα, εικονογράφηση που ισχύει ως τα σήμερα όπως θα διαπιστώσετε σχεδόν παντού με πρώτο και καλύτερο το δημαρχείο του Βερολίνου, το

«Rathaus-ρατ χάουζ» όπου κυματίζει η σημαία με αυτό το σύμβολο. Η επιλογή της αρκούδας ίσως προσδιορίζει και το όνομα της πόλης , για το οποίο επίσης δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτή ερμηνεία, καθώς σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα θεωρία ή παραπέμπει στον Αλβέρτο Ι «τον Αρκούδο» ή στο ίδιο το όνομα της αρκούδας στα Γερμανικά, το «bar», οπότε η πόλη της αρκούδας πήρε το όνομα «μικρή αρκουδίτσα» δηλαδή Βερολίνο. Σε κάθε περίπτωση το γεγονός ότι στα δάση γύρω από την πόλη ζούσαν πολλές αρκούδες αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα για την επιλογή του ζώου ως μασκότ.

 

Η παλαιότερη γνωστή σφραγίδα του Βερολίνου χρονολογείται από το 1253. Εικονίζει τον αετό, -θυμίζοντας το σύμβολο της  Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας- του Βραδεμβούργου και στο κείμενο διαβάζουμε SIGILLVM DE BERLIN BVRGENSIVM (σφραγίδα των πολιτών του Βερολίνου).

Οι κάτοικοι του Βερολίνου όμως  επέλεξαν άλλο σύμβολο και αυτό ήταν η αρκούδα.  Άλλοι περί του ονόματος  λένε ότι πρόκειται για την πρώτη συλλαβή του ονόματος του Βερολίνου, που ακούγεται σαν «Bär» (αρκούδα στα γερμανικά). 

 

 

Η Ρωσσία και η αρκούδα

 Το επώνυμο του Ντμίτρι Μεντβέντεφ ,του Ρώσου αντιπροέδρου, είναι το κτητικό επίθετο του медведь : δηλαδή το επώνυμό του σημαίνει "αρκούδα".

 Κάποτε, με «την αλεπού στο κοτέτσι» παρομοίασε η Ελληνοάκαμερικανίδα εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκη την πολιτική της Μόσχας στην Ουκρανία: «Οπως η αλεπού ουρλιάζει πάνω από το κοτέτσι ότι φοβάται τα κοτόπουλα, έτσι και ο Πρόεδρος Πούτιν ουρλιάζει υπό τον φόβο της Ουκρανίας και των Ουκρανών», είπε η είπε η Ψάκη, αλλά αμέσως της απάντησε ο (τότε) Ρώσσος εκπρόσωπός, Ντμίτρι Πεσκώφ, αντιδρώντας  με ευστροφία στα λόγια της Ψάκη: «Παραδοσιακά, η Ρωσσία συγκρίνεται με μια αρκούδα. Και όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να σκαρφαλώσει στη στέγη ενός κοτετσιού. Είναι πολύ μεγάλη και βαριά για αυτό» σχολίασε ο εκπρόσωπος του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκώφ.

 

Ξέρετε, έφερα ως παράδειγμα στο Valdai Club το γνωστότερο μας σύμβολο. Είναι η αρκούδα που υπερασπίζεται τον ζωτικό της χώρο. Σε αναλογίες πολλοί θέλουν η αρκούδα να κάθεται ήσυχα και να μήν κυνηγάει στον ζωτικό της χώρο, αλλά να κάθεται φρόνιμα και να τρώει μούρα και μέλι. Ισως τότε να την άφηναν ήσυχη.

Αλλά, όχι, δεν θα το κάνει, γιατί θα προσπαθήσουν να την αιχμαλωτήσουν και να της περάσουν αλυσίδες, να της βγάλουν δόντια και νύχια και η αρκούδα θα είναι πλέον τελείως άχρηστη. Ισως μετά την ταριχεύσουν και τέρμα.  ΠΟΥΤΙΝ 18.12.2014

 Valdai Club Λέσχη ανταλλαγής απόψεων «Βαλντάι»: κάθε φθινόπωρο οι δεξαμενές σκέψεις think tank της Ρωσσίας, δημοσιογράφοι και δημόσια πρόσωπα ακούν και συζητούν με τον Πούτιν.

Μιά άλλη ιστορική ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν στο «Valdai Club»

Πηγή1 Πηγή 2 Πηγή3 Πηγή4