Ο χρυσός των Μακεδόνων στις αποθήκες...

Οταν δύο ολόκληρες αρχαίες πόλεις, περί τους δέκα οικισμούς και απέραντα νεκροταφεία βρίσκονται σε αποθήκες, και όταν περίπου 40.000 αρχαία ευρήματα δεν έχουν ξαναδεί το φως από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν, τότε μιλάμε για τη Βόρεια Πιερία. Μεθώνη και Πύδνα, οι δύο κυρίαρχες πόλεις και λιμάνια της βόρειας ελληνικής ακτογραμμής και του μακεδονικού βασιλείου, γείτονες της Βεργίνας, της Πέλλας και του Δίου, πλούσιες και ονομαστές στην Αρχαιότητα, δεν έχουν ωστόσο λάβει ακόμη τη θέση που τους ανήκει στον χώρο της αρχαίας Μακεδονίας.
Ο ένας λόγος είναι, ότι ήρθαν στο φως κυρίως τα τελευταία 20 χρόνια. Ενας άλλος, ότι το ενδιαφέρον και της πολιτείας έδωσε προτεραιότητα, δικαιωματικά ίσως, στις άλλες, διασημότερες πόλεις. Αλλά το κύριο είναι ότι δεν υπάρχει το μουσείο που θα στεγάσει τους θησαυρούς της περιοχής: Σιδερένια και χάλκινα όπλα, κοσμήματα χρυσά, ασημένια, χάλκινα, σιδερένια, οστέινα και γυάλινα. Πήλινα και γυάλινα αγγεία, σκεύη από ασήμι, χαλκό ή μόλυβδο. Πήλινα ειδώλια, αλλά και μορφές από ελεφαντόδοντο και πηλό που αποτελούσαν τμήματα της διακόσμησης ξύλινων κλινών. Νομίσματα κυρίως χάλκινα, πολύ συχνά ασημένια, όπως και χρυσά.
«Ο χρυσός δεν είναι κάτι το εκπληκτικό για μας, τον βρίσκουμε συνέχεια» λέει ο αρχαιολόγος κ. Ματθαίος Μπέσιος ο οποίος εδώ και περίπου 30 χρόνια εργάζεται στη Βόρεια Πιερία. «Είναι πολύ πλούσια περιοχή γιατί άνθησε στη χρυσή εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Είχε πάντα πλούτο αλλά όταν ήρθε και ο περσικός χρυσός από τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, έγινε ακόμη περισσότερο. Την απόδειξη δίνουν οι ανασκαφές στα νεκροταφεία της Πύδνας, όπου βρέθηκαν τα περισσότερα χρυσά κοσμήματα » προσθέτει.
Στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Θεσσαλονίκης βρίσκονται όμως σήμερα τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα από αυτά τα ευρήματα- πλην ελαχίστων που εκτίθενται στην ενότητα για το χρυσό των Μακεδόνων -, άλλα έχουν μεταφερθεί στις αποθήκες του Μουσείου του Δίου, ενώ ακόμη λιγότερα παρουσιάζονται στην έκθεσή του. Και, τέλος, όλα τα υπόλοιπα φυλάσσονται στον Μακρύγιαλο, πάλι σε αποθήκες, που αυτή τη φορά παραχώρησε η τοπική αυτοδιοίκηση. Πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι μια τέτοια διευθέτηση;
Ενα μουσείο
Σιδερένιο πετραχήλιο,με διακόσμηση ασημένιου επιχρυσωμένου ελάσματος. Χρονολογείται στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. που υπήρξε η κατ΄ εξοχήν ηρωική εποχή της Μακεδονίας
«Πολλά δεν τα ξαναείδαμε από τότε που ήρθαν στο φως,όπως το υλικό της Θεσσαλονίκης που έχω να το δω από το 2003» λέει ο κ. Μπέσιος, ο οποίος ελπίζει πάντως ότι θα ολοκληρωθεί η κατασκευή ενός κτιρίου στον Μακρύγιαλο που παραχωρήθηκε στο ΥΠΠΟ προκειμένου να συγκεντρώσει- σε αποθηκευτικούς χώρους πάντα- τις διασκορπισμένες αρχαιότητες της Πιερίας.
Για μουσείο, ούτε λόγος προς το παρόν. Θα παρέμεναν μάλιστα για πολύ καιρό ακόμη άγνωστα, αν η μη κερδοσκοπική εταιρεία ΑΦΕ (Ανθρώπων και Φύσεως Εργα) από την Κατερίνη δεν αποφάσιζε να χρηματοδοτήσει μία έκδοση, στην οποία ο κ. Ματθαίος Μπέσιος πραγματοποιεί την αρχαιολογική χαρτογράφηση της περιοχής παρουσιάζοντας τις σημαντικότερες ανασκαφές και τα πολυτιμότερα ευρήματά τους.
Τα έργα
Χρυσό στεφάνι μυρτιάς που χρονολογείται τον 4ο αιώνα π.Χ. και βρέθηκε στο νεκροταφείο Πύδνας
Τα μεγάλα δημόσια έργα- ο αγωγός φυσικού αερίου, ο αυτοκινητόδρομος Αθήνας- Θεσσαλονίκης και η νέα σιδηροδρομική γραμμή - ήταν αυτά που έδωσαν την ώθηση για την έρευνα στη Βόρεια Πιερία. Πρόκειται για την παραλιακή ζώνη κυρίως όπου οι αρχαίες θέσεις ανακαλύφθηκαν η μία πίσω από την άλλη. Ρητίνη, Αγίασμα, Κίτρος και άλλες που έδωσαν λαμπρά ευρήματα.
Πέρα από το χρυσάφι, ωστόσο, υπάρχει κάτι άλλο μεγαλύτερης σημασίας. Είναι η απάντηση που δίνει η συγκεκριμένη περιοχή με τα ευρήματά της στο κενό που υπήρχε ως σήμερα στην τεκμηρίωση της Αρχαϊκής και της Κλασικής εποχής στην ιστορία της Μακεδονίας. Γιατί, όπως τονίζει ο κ. Μπέσιος «στη Βόρεια Πιερία η ιστορική συνέχεια είναι αδιάλειπτη από την Προϊστορία ως την κατάληψή της από τους Ρωμαίους».
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ
Πήλινο ειδώλιο Νίκης, που φοράει δορά ζώου, φέρει στην κεφαλή διάδημα και στεφάνι από κισσό και κρατά μουσικό όργανο που δεν διασώθηκε
Η πρωιμότερη αποικία των Ερετριέων στον Βορρά ήταν η Μεθώνη, η οποία παρήγε τα πάντα και εκτός από πλούσιο λιμάνι ήταν και βιομηχανική πόλη.Ενας μεγάλος αποθέτης που χρονολογείται από τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ., διαστάσεων 3,5Χ4,5 μ. και με 11 μ. βάθος, έδωσε καταπλη κτικές πληροφορίες για την εποχή.Γιατί η λειτουργία του ως αποθήκης είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί κεραμική από όλο το Αιγαίο: Αθήνα, Ερέτρια, Χίο, Ρόδο,Φοινίκη,όπως και χαράγματα σε αγγεία που ανήκουν στο πρώιμο ελληνικό αλφάβητο!
Αλλη σημαντική ανακάλυψη ήταν ο εντοπισμός της Αρχαίας Αγοράς της Μεθώνης,με δημόσια κτίρια της Αρχαϊκής και της Κλασικής εποχής σε πολύ καλή κατάσταση. Οσο για την αρχαία Πύδνα, με τα σημερινά δεδομένα εξετάζοντάς την,φαίνεται να αποτελούσε το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του μακεδονικού βασιλείου κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Διότι ανάλογα μεγέθη εμφανίζονται στη Μακεδονία μόνον από τον 4ο αιώνα π.Χ.και κυρίως μετά τη βασιλεία του Φιλίππου Β΄.
Τεράστια ήταν η έκταση των νεκροταφείων της Πύδνας- ως σήμερα έχουν ερευνηθεί περισσότεροι από 3.500 τάφοι, πολλοί ασύλητοι- που σχετίζονται άμεσα με τη γνωστή στον αρχαίο κόσμο πρακτική της κατασκευής τους δίπλα στους δρόμους εισόδου και εξόδου από την πόλη.Στην Πύδνα εξάλλου γράφτηκε ο επίλογος του αρχαίου ελληνικού κόσμου και του βασιλείου των Μακεδόνων αφού στην περίφημη μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ.οι ρωμαϊκές δυνάμεις,με αρχηγό τον Αιμίλιο Παύλο,συνέτριψαν τον στρατό του Μακεδόνα Περσέα.
Πήλινο ειδώλιο παιδιού με μακεδονική ενδυμασία,το οποίο βρέθηκε σε παιδικό τάφο στις Αλυκές Κίτρους

Το Βήμα

ΙΧΩΡ

Η καυσία,το χαρακτηριστικό καπέλο των Μακεδόνων.Όπως το βλέπετε στο ειδώλιο,έτσι ίδιο μέχρι σήμερα,φοριέται από τους Καλάς,τους απογόνους των Ελλήνων στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Μέδουσα

Η Μέδουσα παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική σειρά Clash of the Gods. Η εκπομπή παρουσιάστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια των περισσοτέρων πολιτισμένων χωρών της γης. Εκτός της Ελλάδος. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι σωστά, ούτε και είναι η ουσία της ανάρτησης. Πολύ περισσότερο αποτελεί ένα κίνητρο για να χρησιμοποιηθεί το „εργαλείο“ που έκανε τους αρχαίους Έλληνες να μεγαλουργήσουν, την αμφισβήτηση. Είθε λοιπόν να υπάρξουν συζητήσεις με συγκρούσεις απόψεων από την „θαλασσοταραχή“ των οποίων θα αναδυθούν σωστά συμπεράσματα.

Εμείς για άλλη μια φορά ευχαριστούμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους.

Μια "ξεχασμένη" επέτειος

Η τελική μάχη για την κατάκτηση της Περσίας στα Γαυγάμηλα, η μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου των Ελλήνων, και η συντριβή των Περσών υπό του βασιλιά Δαρείου, έγινε τον Οκτώβριο.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
το βίντεο 1 / 5 έχει (τουλάχιστον) ένα ιστορικό λάθος, το χάρτη της αρχαίας Μακεδονίας, η Αρχαία Μακεδονία επεκτεινόταν νότια μέχρι τη Θεσσαλία, το 80% της αρχαίας Μακεδονίας είναι στην σημερινή ελληνική επικράτεια, και όχι εκτός, όπως παρουσιάζεται στον χάρτη στο λεπτό 1,27 του βίντεο.

Οπλιτικά Εμβλήματα και Τεχνικές Μάχης Πελταστών

Από www.koryvantes.org:

Συμμετοχή του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ στην Εκδήλωση της Λέσχης Εφέδρων Αξιωματικών Βόλου η οποία Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 16 Μαϊου 2010 στο Φυτόκο Βόλου και στην Παραλία Βόλου.

Στο επιλεγμένο απόσπασμα ο Ιστορικός και Συγγραφέας κ. Στεφανος Σκαρμίντζος Συνεργατης και Επιστημονικός Συμβουλος του Συλλόγου μας , αναλύει το εμβλημα της ασπίδας της Αρχαιας Ιωλκού , το έμβλημα της ασπίδας της Σπαρτιατικής Μόρας της Στενυκλάρου και περιγράφει τον οπλισμό και τις τακτικες μάχης ενος Θρακα Πελταστη.

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τους κύριους Θ.Σδρούλια και Μ.Παυλή, απο την Λεσχη Εφέδρων Αξιωματικών Βόλου , για την αμέριστη συμπαράσταση τους στην προσπαθεια μας.

Μάτιασμα

Η Μέδουσα, έργο του Peter Paul Rubens

Γέροντα, τη βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία;

- Ναι, υπάρχει και ειδική ευχή. Όταν κανείς λέει κάτι με φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι».

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998,σ. 109).

Η αθάνατη ελληνική ψυχή που ηθελημένα η άθελα της μέσα στις συνήθειες του ελληνικού λαού βαθιά κρυμμένη ζει, διατήρησε ανά τις χιλιετηρίδες διάφορες προλήψεις ακόμη και δεισιδαιμονίες όπως αυτή της βασκανίας και δεν προκαλεί κατάπληξη το ότι μέχρι σήμερα η επίσημη Χριστιανική Εκκλησία της Ελλάδος κρατάει στις ευχές της τις σχετικές με τη βασκανία λέξεις και Χριστιανοί από τη μια κάνουν το σταυρό τους και από την άλλη τρέχουν σε ξόρκια , μάγια, έχουν μάτια ως φυλαχτό....Αλλά, γιατί μάτι;

Στους μεσογειακούς λαούς ήδη από την αρχαιότητα ήταν βαθιά ριζωμένη και ευρύτατα διαδεδομένη η πίστη στο ‘κακό μάτι’, στη βλαπτική δύναμη του βλέμματος ορισμένων ανθρώπων απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα αξιοζήλευτα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των αρχαίων ελληνικών οφθαλμωτών κυλίκων. Το ζευγάρι των ματιών που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της εξωτερικής επιφάνειάς τους, λειτουργούσε από τη μια ως διακοσμητικό μοτίβο, κυρίως όμως ως αποτροπαϊκό σύμβολο για την προστασία αυτών που τις χρησιμοποιούσαν.
Με την πάροδο των αιώνων, οι θεοί που παλιά στην τέχνη παριστάνονταν άγριοι και αυστηροί, παραχωρούν πλέον τη θέση τους σε πιο ήπιες και μειλίχιες εκδοχές, όπως και η Μέδουσα, η οποία από φοβερή και αποκρουστική μορφή στα αρχαϊκά χρόνια, εξελίχθηκε σε άψυχο πρόσωπο ωραίας γυναίκας που μπορούσε να μαγνητίζει με την ομορφιά του και να πετυχαίνει τον αποπροσανατολισμό του «εχθρού». Τη μετεξέλιξη αυτή παρακολουθούμε και στα εκθέματα του Μουσείου της Ολυμπίας. Ανεξάρτητα από το αν τα προσωπεία αυτά καθαυτά ήταν όμορφα ή άσχημα, οπωσδήποτε δημιουργούσαν δέος στον θεατή και αίσθημα ασφάλειας σε αυτόν που τα χρησιμοποιούσε.

Με το τέλος και της ύστερης αρχαιότητας και την οριστική επικράτηση του χριστιανισμού, παύει οριστικά η χρήση του γοργονείου ως φυλακτού (οταν σκότωσε ο Περσέας με την βοήθεια της Αθηνάς την Γοργώ το κεφάλι της, -εξ ου και «Γοργόνειο»-, το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε) ή αποτροπαϊκού συμβόλου και αντικαθίσταται με άλλα χριστιανικά σύμβολα. Θα αναβιώσει ως θέμα την εποχή της Αναγέννησης, όταν η τέχνη κάνει στροφή και εμπνέεται από την αρχαιότητα. Έκτοτε χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό ή εμβληματικό μοτίβο, ακόμη μέχρι και σήμερα.

Η λεγόμενη «ασπίδα Strangford» από την Αθήνα. Η σωζόμενη κατά τα 2/3 ασπίδα του αγάλματος της Αθηνάς, ρωμαϊκό αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς του Φειδία στον Παρθενώνα (3ος αι. μ.Χ.) . Στο κέντρο υπάρχει η κεφαλή της Μέδουσας

Πηγή 1

Πηγή 2

Πηγή 3

Η Εκδίκηση του Πολεμιστή -Οδυσσέας

Ο Οδυσσέας παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική σειρά Clash of the Gods. Η εκπομπή παρουσιάστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια των περισσοτέρων πολιτισμένων χωρών της γης. Εκτός της Ελλάδος. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι σωστά, ούτε και είναι η ουσία της ανάρτησης. Πολύ περισσότερο αποτελεί ένα κίνητρο για να χρησιμοποιηθεί το „εργαλείο“ που έκανε τους αρχαίους Έλληνες να μεγαλουργήσουν, την αμφισβήτηση. Είθε λοιπόν να υπάρξουν συζητήσεις με συγκρούσεις απόψεων από την „θαλασσοταραχή“ των οποίων θα αναδυθούν σωστά συμπεράσματα.

Εμείς δεν θα παραλείψουμε και αυτή τη φορά να ξαναευχαριστήσουμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους.

Νίκος Σάμιος

Το φυτό Allium moly

! Tο βοτανο, που κατά τον Ομηρο, έδωσε ο θεός Ερμής στον Οδυσσέα σαν αντίδοτο για ν΄ αντιμετωπίσει τα μαγικά φίλτρα της Κίρκης ήταν το φυτό "μώλυ"(από το ρήµα µωλύω= αφανίζω, αδυνατίζω, παραλύω) . Αν διαβάσει κανεις με προσοχή τους στίχους της Οδύσσειας κ. 302 - 306 με τις σημερινές γνώσεις της Ιατρικής βγάζει το συμπέρασμα ότι το βότανο αυτό περιείχε ουσίες βασικά αντιαφροδισιακές.

Ορισµένοι το ταύτισαν εσφαλμένα µε τον µανδραγόρα, άλλοι µε την ινδική κάνναβι και τέλος µε το όπιο.

Σχετικό θέμα: Tα θεραπευτικά(και σε λίγο απαγορευμένα)βότανα του Ιπποκράτη

Βιολογικοί πόλεμοι στην αρχαιότητα

Η Θεωρία της Σχετικότητας, Μηχανικής, Αστρονομίας, Ιατρικής και βιολογικός πόλεμος πριν τα Ομηρικά χρόνια.

Λαέρτης ο αξέχαστος, o πατέρας του Οδυσσέα

Ο Terence Morgan υποδύεται τον Λαέρτη στον Hamlet του William Shakespeare

Ο Λαέρτης ο ήρωας και βασιλιάς της Ιθάκης ο πατέρας του Οδυσσέα ονομαζόταν επίσης και Λαέρτιος. Από τον τύπο αυτό, τον οποίο βρίσκουμε στους επικούς ποιητές, δημιουργήθηκε και το πατρωνυμικό "Λαερτιάδης". Οι περισσότερες αναφορές του Λαέρτη γίνονται στην Οδύσσεια. Θεωρείται γιος του Αρκεισίου, σύζυγος της Αντίκλειας και πατέρας πολλών θυγατέρων. Ο Οδυσσέας ήταν το μόνο αρσενικό του παιδί. (τα παιδιά του:Οδυσσέας - Κτιμένη - Φακή) Ως μητέρα του Λαέρτη μνημονεύεται η Χαλκομέδουσα και ως πατέρας του ο Κέφαλος, της Κεφαλονιάς. Ο Λαέρτης ήταν ισχυρός βασιλιάς, και σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Κατά τον Διόδωρο πληγώθηκε στη μάχη που έγινε μεταξύ Ελλήνων και Κόλχων. Θεραπεύθηκε όμως από τη Μήδεια ενώ ήταν έγκυος.

Μετα τον γυρισμο του Οδυσσεα έφυγε από το παλάτι αφήνοντας την εξουσία στον εγγονό του Τηλέμαχο και πήγε να ζήσει στην εξοχή. Είχε μαζί του μόνο δυο υπηρέτες για να τον βοηθούν, επειδή ήταν πολύ γέρος. Επίσης, περνούσε όλη του την ημέρα σκάβοντας στα χωράφια, παρ' όλη την ηλικία του.

Βέβαια, σφάλουν όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους μεγάλους σε ηλικία και ...«καταθέτουν τα όπλα "σκάβοντας στα χωράφια,"» χρησιμοποιώντας ως άλλοθι το όριο ηλικίας το οποίο οι ίδιοι θέτουν : Στη ραψωδία ω της Οδύσσειας περιγράφεται η συνάντηση του Οδυσσέα με τον πατέρα του μετά τη Μνηστηροφονία και ο Λαέρτης πολεμάει στο πλευρό του γιου του κατά των ξεσηκωμένων (από τον θάνατο των μνηστήρων) Ιθακήσιων. Ο Λαέρτης ο ίδιος και όχι ο γιος του σκότωσε τον πλέον επικίνδυνο πατέρα μνηστήρων τον Ευπείθη, πατέρα του Αντινόου. Πέθανε από φυσικό θάνατο σε βαθιά γεράματα.

Λαέρτης ο αξέχαστος

Παραστάσεις του Λαέρτη σώζονται επάνω σε ελληνικό ανάγλυφο που βρέθηκε στη Ρώμη, επάνω σε ελληνιστικό αγγείο, όπου εικονίζονται ο Σίσυφος, η Αντίκλεια, ο πατέρας της Αντίκλειας, ο Αυτόλυκος και ο Λαέρτης. Επίσης πάνω σε μεγάλο κρατήρα, προερχόμενο από τη Λευκανία εικονίζονται οι γάμοι του Λαέρτη με την Αντίκλεια.

Όχι μόνο ο Διογένης δεν φέρει τυχαία η συμπτωματικά την προσωνυμία Λαέρτιος αλλά και μεγάλες μορφές δανείσθηκαν το όνομα του Λαέρτη, όπως ο William Shakespeare στον Hamlet (The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark), ο Γκαίτε στο Wilhelm Meisters Lehrjahre καθώς επίσης και ο γερμανός συγγραφέας Gorch Fock ( Johann Wilhelm Kinau) στο βιβλίο του „Seefahrt ist not“ (αναγκαιο το θαλασσινό ταξίδι) που σημειωτέον μέχρι τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο είχαν διαβάσει όλα τα παιδιά στην Γερμανία που μπορούσαν να διαβάζουν, είχε ονομάσει το πλοίο στο βιβλίο του, Λαέρτης!

Κρήτη, η χώρα των Κουρητών, η Μακαρόνησος, η χώρα των ευτυχισμένων ανθρώπων.

Πηγή:ΒΙΣΑΛΤΗΣ

Η μακρύτερη σήραγγα στον κόσμο

Το Ευπαλίνειο όρυγμα

Επειδή στην Ελβετία: Διανοίχτηκε μετά από 14 χρόνια η μεγαλύτερη σήραγγα στον κόσμο

Η σιδηροδρομική σήραγγα Γκότχαρντ (Gotthard), στην καρδιά των ελβετικών Άλπεων, της οποίας η διάνοιξη ολοκληρώθηκε σήμερα, καθίσταται με την τοξωτή στοά της μήκους 57 χιλιομέτρων η μακρύτερη σήραγγα στον κόσμο, ας μην ξεχνάμε να αναφέρουμε ότι πρώτος

Ο Ευπαλίνος έγινε διάσημος με το σπουδαίο έργο του, το Ευπαλίνειον όρυγμα στη Σάμο, μια σήραγγα μήκους περίπου 1 χλμ. και διατομής περίπου 1,75 x 1,75 μ. Κατά μήκος της σήραγγας ο Ευπαλίνος κατασκεύασε έναν αγωγό, ο οποίος μετέφερε το νερό στην πόλη. Ο αγωγός που αποκαλύφθηκε θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, εάν αναλογιστεί κανείς πως η κατασκευή του άρχισε συγχρόνως και από τα δύο άκρα του και οι σήραγγες που διανοίγονταν με αυτόν τον τρόπο, συναντήθηκαν στη μέση και αποτέλεσαν ενιαίο όρυγμα.

Ευπαλίνος

Ευπαλίνειο Όρυγμα

Στο τέλος του 6αι. π.Χ την εξουσία στη Σάμο πήρε από τους Αριστοκρατικούς ο Πολυκράτης. Αυτός κυβέρνησε το νησί σαν τύραννος από το 537-522 π.Χ.

Κατά τη διάρκεια της τυραννίας του εκτέλεσε μεγάλα έργα όπως το τείχος γύρω από την πόλη της Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο) το μεγάλο λιμενοβραχίονα μήκους 360 μέτρων και βάθους στο άκρο του 36 μέτρων, το ναό της Ήρας διαστάσεων 108,70x52,40 μέτρων με 155 κίονες και το περίφημο υδραγωγείο της πόλης.

Οι προδιαγραφές που έβαλε ο Πολυκράτης για το υδραγωγείο ήταν :

1. Να τροφοδοτείται από το νερό της πλούσιας πηγής των Αγιάδων.

2. Να είναι υπόγειο με επισκέψιμα τα τμήματα του αγωγού.

3. Να βράζει νερό σε ορισμένο σημείο εσωτερικό των τειχών και σε στάθμη υψηλότερη της τότε πόλης για την αβίαστη διανομή του.

Η πηγή όμως βρισκόταν πίσω από το βουνό, το οποίο αποτελούσε με τον όγκο του ανυπέρβλητο εμπόδιο στη ροή του νερού. Έτσι για την ασφαλή, σε περίπτωση πολιορκίας, ροή του νερού έπρεπε να τρυπηθεί το βουνό και να κατασκευασθεί μια σήραγγα στην αρχή και το τέλος της.

Η κατασκευή του έργου ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Ευπαλίνο από τα Μέγαρα. Αυτός αφού έκανε τις αναγκαίες τοπογραφικές εργασίες για τον προσδιορισμό της διεύθυνσης και της κλίσης της σήραγγας άρχισε τις εργασίες της διάνοιξης και από τα δύο προκαθορισμένα άκρα της.

Τέτοια διάτρηση βουνού δεν είχε επιχειρηθεί ξανά από κανένα πολιτισμό και σε καμιά εποχή πριν από τον Ευπάλινο. Το τόλμημα ήταν ριψοκίνδυνο γιατί υπήρχε το ενδεχόμενο οι δυο σήραγγες από κακή χάραξη, να μην συναντηθούν ποτέ.

Τελικά οι δυο σήραγγες συναντήθηκαν με πολύ μικρή απόκλιση από την ευθεία. Το συνολικό μήκος της διάτρησης είναι 1035 μ. (Κατά τον Ηρόδοτο 7 στάδια = 1294 μ.) Από αυτά τα 615 μ. είναι το μήκος της βόρειας σήραγγας και τα 420 της νότιας. Η απόκλιση από την ευθεία των δυο σηράγγων ήταν μόλις 6 μ. Το πλάτος της σήραγγας είναι περίπου 2,30 μ. και το ύψος 1,90. Στο δάπεδο της σήραγγας υπάρχει αυλάκι μέσα στο οποίο ήταν τοποθετημένοι οι πήλινοι σωλήνες που έφεραν το νερό. Η διάτρηση του βουνού διάρκησε περίπου 6 χρόνια ενώ η εκτέλεση και των άλλων έργων (τάφρος, σωληνώσεις κ.λ.π) πρέπει να ολοκληρώθηκε σε 10 χρόνια περίπου.

Το υδραγωγείο του Ευπαλίνου λειτούργησε μέχρι τον 5 αι. μ.Χ γύρω στα 1000 χρόνια. Μετά φαίνεται στέρεψε η πηγή του, έπαψε η συντήρησή του και καταχώθηκε από χώματα. Η οριστική του αποκατάσταση του και ο καθαρισμός του από άλλα υλικά έγινε το 1971 από το Γερμανικό αρχαιολογικό Ινστιτούτο.

Αν και σήμερα είναι άγνωστη η γεωμετρική διαδικασία που ακολουθήθηκε για τη χάραξη της διάτρησης το ότι το έργο ολοκληρώθηκε μπορούμε να πούμε σήμερα ότι τότε γνώριζαν πολύ περισσότερα από όσα εμείς γνωρίζουμε για τις γνώσεις της εποχής εκείνης.

Μας βεβαιώνει ότι ο Ευπαλίνος , γύρω στο 530 π.Χ γνώριζε :

Το Πυθαγόρειο Θεώρημα

Τον υπολογισμό των τετραγωνικών ριζών

Τις έννοιες ΛΟΓΟΣ, ΑΝΑΛΟΓΙΑ, ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ.

Πηγή 1

Πηγή 2

Στα ίχνη των Αργοναυτών

Ο διάσημος εξερευνητής Michael Wood αναζητά τη διαδρομή του Ιάσονα και των Αργοναυτών για το χρυσόμαλλο δέρας

Η συνέχεια εδώ...

Μ. Αλέξανδρος:Όλα για την δόξα της Ελλάδος- Η μάχη στον Υδάσπη

Γράμμα από το παρελθόν

Ένα σημείωμα κρυμμένο σε όπλο...Ο Λάμπης Ν. Βολονάκης, λοχίας του Α’ λόχου του 17ου Συντάγματος Πεζικού υπηρετούσε στην Μικρά Ασία το 1920. Αποσυναρμολογώντας και καθαρίζοντας το όπλο του, βρήκε ένα σημείωμα και μια πεντάρα. Τα φύλαξε μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα και τα κατέθεσε στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρία της Ελλάδος:

" Εν Μπιζανίω 20 Φεβρουαρίου 1913
Αγαπητέ Συνάδελφε,
Σε χαιρετώ,
Σε, που θα έχης την τύχη να ανοίξης το πέλμα του όπλου αυτού, θα εύρης την πεντάρα αυτή και να πάρης ένα τσιγάρο, να το καπνίσης στην υγεία μου.
Το όπλο αυτό το έφερα επί πέντε έτη.. Το δόξασα και με δόξασε και τώρα αναγκάζομαι να το εγκαταλείψω, λόγω τραυματισμού μου.
Πέρασα τόσες και τόσες στιγμές και δεν το εγκατέλειψα και εάν η πατρίς σε χρειασθή, να το τιμήσης."

Πηγή...

Γήινοι και εξωγήινοι

Διάβασα στο πολύ καλό ΒΙΣΑΛΤΗΣ

Το STAR TREK και... οι αρχαίοι ναοί!

Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τι είδους φαντασία έπρεπε να είχε ο σεναριογράφος ώστε να συμπίπτει το σενάριό του με τις θεωρίες που κατακλύζουν τη χώρα μας σχετικά με το γεγονός ότι πολλοί αρχαίου Ελληνικοί ναοί μπορεί να είναι ενδεχομένως πύλες προς άλλους κόσμους και πλανήτες?

Ή μήπως είχε πρόσβαση σε πληροφορίες που δεν είναι προσβάσιμες στο ευρύ κοινό και από τις οποίες αντλεί υλικό για το σενάριό του?

Παρακολουθείστε το παρακάτω video και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα……

Διαβάζοντας τον "Ικαρομένιππο" του Λουκιανού,παρατηρούμε τα εξής:

1.Ξεκινώντας ο Μένιππος,που ο Λουκιανός τον ονομάζει "Ικαρομένιππο",λόγω του ότι "πετούσε" τον βάζει να μετράει την απόσταση και τη διαδικασία αποκόλλησης από την έλξη της Χθονός για το ταξίδι προς την Σελήνη!Οι αποστάσεις και ο χρόνος ταυτίζονται με τις πραγματικές!
2.Τον βάζει να λέει ότι,συναντά στη Σελήνη ανθρώπους!Μάλιστα αναφέρει και πόλεις!Τον βάζει να λέει ότι,η Σελήνη είναι ο πρώτος σταθμός για το ταξίδι του προς τον Όλυμπο,την κατοικία των θεών,που βρίσκεται μακριά,ενώ στην πορεία προς τα εκεί,αφήνει πίσω του ακόμα και τον Ήλιο!
Και άλλα πολλά! Αν όλα αυτά ήταν μόνο φαντασία, τότε πως (πρωτος) ο Λουκιανός ήξερε ακριβώς τις αποστάσεις,τους χρόνους κλπ.; Ακόμα πολύ αργότερα πως ο Ιούλιος Βερν,έγραψε ότι το ταξίδι προς τη Σελήνη διαρκεί τρεις ημέρες; Θα πείτε,ε,καλά τώρα...οι άνθρωποι εύκολα φαντάζονται! Ε,ας μείνουν φαντασίες.Είναι πιο ευκολοχώνευτες!
Εννοείται ότι στην ΝΑΣΑ έχουν κάνει φύλλο και φτερό και τον Λουκιανό, και όλη την Αρχαία Ελληνική γραμματεία,(και όταν λέμε όλη εννοούμε όλη,και αυτήν που "καταστράφηκε" και δεν έφτασε ποτέ σε εμάς)και την μυθολογία. Μυθολογία βέβαια λέγοντας εννοούμε πραγματικά ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν πριν χιλιετίες και πέρασαν στις επόμενες γενιές με την μορφή του μύθου.Το θέμα είναι να πάψουμε και εμείς οι μέσοι άνθρωποι να θεωρούμε όλα αυτά σαν μύθους,παραμύθια και περιθωριακές ειδήσεις για "περίεργους".
Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ απο πλευρας του ειχε πει κατά τη διάρκεια ενός διαλόγου του με τον Σιμμία, ο Σωκράτης δίνει την παρακάτω περιγραφή : "Η Γη αυτή, αν τη δει κανείς από ψηλά, μοιάζει σαν τις σφαίρες(μπάλες) , που έχουν φτιαχτεί από δώδεκα χρωματιστά είδη δέρματος ". Περιγράφει δηλαδή τη Γη , αφ' ένος σφαιρική, αφεταίρου πολύχρωμη, λόγω ιδιομορφιών του εδάφους κυρίως αλλά και της θαλάσσης, όπως φαίνεται από το διάστημα.((1. "Η Ιερή Γεωγραφία Της Ελλάδος Ν.Λίτσα , εκδ.ΕΣΟΠΤΡΟΝ )) ------- Εχουμε ΚΑΙ μια προσέγγιση μόνο στην Σελήνη με τα κείμενα του Λουκιανού οπου μπαίνουν τα θεμέλια του λογοτεχνικού είδους που σήμερα γνωρίζουμε ως "λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας". Αυτό αποδίδεται στον Λουκιανό από όλους τους ιστορικούς και ερευνητές της επιστημονικής φαντασίας και είναι φυσικό αν σκεφτεί κανείς ότι το "ταξίδι στη Σελήνη" που περιγράφει είναι η πρώτη ιστορική και λογοτεχνική καταγραφή ενός παρόμοιου εγχειρήματος. Όχι μόνο η μόνη λογοτεχνική αποστολή στο εξωγήινο περιβάλλον, αλλά και η πρώτη περιγραφή ενός διαπλανητικού πολέμου, που θα την ζήλευαν ακόμη και οι σημερινοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας του είδους "διαστημική όπερα". Κυρίως δυο είναι τα διαπλανητικά έργα του Λουκιανού : "Αληθής ιστορία" (λόγος πρώτος και δεύτερος) και "Ικαρομένιππος" ή "Υπερνέφελος"
Στο βιβλίο του ερευνητή-συγγραφέα Γ. Λευκοφρύδη "Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο-Έψιλον", αναπτύσεται η θεωρία ότι ο Αριστοτέλης ενέκρυπτε στα έργα του και κύρίως στο Οργάνων Όργανο, έναν μυστικό κώδικα, η αποκρυπτογράφηση του οποίου οδηγεί στην κατασκευή διαστημοπλοίου Κοσμοσκάφους, για να επισκευφθεί ο άνθρωπος τον αστερισμό του Λαγού. Την ύπαρξη μυστικού κώδικα στα έργα του Αριστοτέλη επιβεβαιώνει και ο πυρηνικός επιστήμονας, κατασκευαστής του ελληνικού αμυντικού υπερόπλου "Άρτεμις", Γ. Γκιόλβας, και ο οποίος υπήρξε μέλος της ομάδας Κατράκη , η οποία, παράλληλα με τη ΝΑΣΑ, εργάζονταν προς αποκρυπτογράφηση κειμένων του Αριστοτέλλη. Ο Γ.Γκιόλβας διαφώνησε με τον Λευκοφρύδη ως προς την κοινοποίηση της υπάρξεως μυστικού αριστοτελλικού κώδικά, χωρίς όμως να δηλώνει ξεκάθαρα αν η θεωρία του Κοσμοσκάφους επιβεβαιώθηκε από την ομάδα του ή τη ΝΑΣΑ.
Πέρα από τον μυστικό κώδικα, ο Γ. Λευκοφρύδης αναφέρει και διάφορους υπαινιγμούς του Αριστοτέλλους, για δυνατότητα πτήσης : ...δεν είναι αναγκαστικό να περπατήσει ένα ανθρώπινο πλάσμα προκειμένου να μετακινηθεί... , και ...μην αποκαλείτε φτερωτό ότι συμβαίνει να πετά, διότι πολλά πετούμενα έχουν φτερά, χωρίς να είναι φτερωτά....
----Ο Πλούταρχος στην πραγματεία του Περί του προσώπου του εμφαινομένου εν τω κύκλω της Σελήνης, ένα διάλογο οκτώ ατόμων που περιέχεται στον τόμο "Ηθικά", συζητούν για όλες τις εώς τότε (επιστημονικές) θεωρίες για τη Σελήνη και στα πλαίσια της συζήτησης αναφέρεται ένα φανταστικό ταξίδι στη Σελήνη , που αφορά τη μετά θάνατο ζωή................. ------------ Στο μυθιστόρημα "Των υπέρ Θούλην απίστων" του Αντώνιου Διογένη (1ος π.Χ αιών.),το οποίο σώζεται σήμερα σε αποσπάσματα, ενώ περίληψή του έχει διασώσει ο Φώτιος στη "Βιβλιοθήκη"του, γίνονται αναφορές για προσεγγίσεις στην Σελήνη, όπου εμπλέκονται φανταστικοί ήρωες όσο και ιστορικά πρόσωπα, όπως π.χ. ο διάσημος τότε αστρολόγος Αστραίος. Όμως παρά το γεγονός ότι ο Φώτιος διέσωσε, έστω περιληπτικά, το έργο, όταν ο Διογένης φτάνει στο ταξίδι του ήρωα του προς τη Σελήνη "... χάνει την υπομονή του και αρνείται να αναμεταδώσει τα όσα "άπιστα"(τα απίστευτα) θα είχε να πει για το ταξίδι ο Αντώνιος Διογένης ". Τόσο πολύ υπερβολικά τα θεώρησε, ώστε δεν τα εξιστόρησε, προς μεγάλη μας λύπη, αφού από καμιά άλλη πηγή δεν παραδίδονται λεπτομέρειες για αυτή τη λογοτεχνική πτήση στη Σελήνη. Να τονιστεί ότι πρόκειται για το πρώτο ταξίδι προς την Σελήνη στην παγκόσμια λογοτεχνική δημιουργία.....
Πηγή...

Oι Άγγλοι «σύμμαχοι μας» αναγνωρίζουν τον Παύλο Σαντορίνη ως επινοητή του εκατοστομετρικού ραντάρ.

Του Αντωνίου Θεοδωράκη,
Ηλεκτρολόγου-μηχανικού, μελετητή των επινοήσεων των Ελλήνων.

«Κάθε λόγος έχει και αντίλογον, του δε ορθού λόγου ο αντίλογος σιωπείν εστί»

«Τό Ραντάρ άνέτρεψε τόν υποβρύχιο πόλεµο των Γερµανών καί ύπηρξε, µετά τήν άτοµική βόµβα τό άποτελεσµατικώτερο όπλο του πολέµου».

Ναύαρχος Νταίνιτς

Ίσως η καλύτερη μέθοδος για την διακρίβωση της ιστορικής πραγματικότητας είναι η διά πολλών πλευρών ανάλυση των γεγονότων, που αναφέρονται ως αληθή στην καταγεγραμμένη ιστορία -την οποία ως γνωστόν γράφουν οι νικητές-, και πολλάκις παραχαράσσουν για να εξυπηρετήσουν τα εκάστοτε συμφέροντα τους.

Εις το παρόν πόνημα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα τόσο από την τεχνική πλευρά (λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας τις τεχνικές αναγκαιότητες) όσο και από την ιστορική με βάση πάντοτε αναφορές ανεπίδεκτες προσβολής, ακόμη και μαρτυρίες προσώπων που ζουν μέχρι σήμερα.

Είχα την τύχη να γνωρίσω έναν μαθητή του (στο Ε.Μ.Π.) διανοητού Παύλου Σαντορίνη τον κ. Κωνσταντίνο Δράκο, όπου και μου μετέφερε στοιχεία της προσωπικότητας του. Κατέχω δε ανά χείρας σημειώσεις του Σαντορίνη που παρέδιδε ως καθηγητής στο ΕΜΠ.

Σιωπηρώς, και μετά από αρκετά χρόνια οι Άγγλοι «σύμμαχοι μας» αναγνωρίζουν τον Παύλο Σαντορίνη ως επινοητή του εκατοστομετρικού ραντάρ.

Διαβάστε περισσότερα...

Ζητείται ο γιος του Σλήμαν Αγαμέμνων

Ο καλύτερος τρόπος για να ανταποδώσουμε στον σύγχρονό μας σχετικά , Ερρίκο Σλήμαν τις τεράστιες υπηρεσίες που μας πρόσφερε σε ότι αφορά σήμερα την αναπαράσταση του κλασσικού πολιτισμού , νομίζω πως θα ήταν να τον συμπεριλάβουμε μεταξύ των πρωταγωνιστών του , πράγμα που φαίνεται πως ήταν και η φλογερή του επιθυμία , μια που διάλεξε , στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα , τον Δία σαν Θεό , για να απευθύνει τις προσευχές του. Βάφτισε τον γιο του Αγαμέμνονα και την κόρη του Ανδρομάχη , τους υπηρέτες του Πέλοπα και Τελαμώνα και αφιέρωσε στον Όμηρο όλη του την ζωή και όλη του την περιουσία.

Ήταν ένας «τρελός» , αλλά Γερμανός , που σημαίνει ότι ήταν εξαιρετικά οργανωμένος στην τρέλα του και η αγαθή τύχη θέλησε να τον ανταμείψει.
Το πρώτο παραμύθι που του διηγήθηκε ο πατέρας του , όταν ήταν πέντε ή έξι χρονών, δεν ήταν η «Κοκκινοσκουφίτσα» αλλά η διήγηση του Ομήρου , για ένα καταπληκτικό έπος , με ήρωες : τον Οδυσσέα , τον Αχιλλέα , τον Μενέλαο….
Ήταν οκτώ χρονών όταν ανακοίνωσε σοβαρότατα στην οικογένεια του , πως σκόπευε να ανακαλύψει τη μυθική Τροία και να αποδείξει στους Άγγλους σνομπ, υπερόπτες καθηγητές της Ιστορίας , πως ήταν αλήθεια , αυτό που αρνιόντουσαν , πως είχε πραγματικά υπάρξει . Στην Ηλικία των δέκα χρόνων συνέθεσε ένα Λατινικό κείμενο πάνω στο ίδιο Θέμα. Στα δεκάξι του φάνηκε πως η εμμονή του για την Τροία και τον Όμηρο , είχε ξεφτίσει , επειδή δούλευε σαν παραγιός σε ένα μπακάλικο, και οπού δεν μπορούσε προς το παρόν να πραγματοποιήσει αρχαιολογικές ανακαλύψεις και σε λίγο μπαρκάρισε , όχι στην Ελλάδα , αλλά στην Αμερική , αναζητώντας την τύχη του.
Μετά από μερικές μέρες ταξιδιού , το πλοίο ναυάγησε και ο Σλήμαν βρέθηκε στην Ολλανδία. Έμεινε εκεί , διαβλέποντας στο ναυάγιο , ένα σημάδι της μοίρας του .
Έμεινε εκεί και αφοσιώθηκε στο εμπόριο . Στα είκοσι πέντε του χρόνια , ήταν ήδη ένας καλοστεκούμενος καταστηματάρχης και στα τριάντα έξι του , ήταν ένας πλούσιος Καπιταλίστας , για τον οποίο κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ή να υποψιαστεί πως εξακολουθούσε να μελετάει τον Όμηρο , ανάμεσα σε δύο επαγγελματικά ραντεβού. Η δουλειά του τον είχε αναγκάσει να ταξιδέψει πολύ. Σε όλους τους τόπους που επισκεπτόταν , μάθαινε την γλώσσα . Μιλούσε εκτός από τα Γερμανικά και Ολλανδικά , τις εξής γλώσσες : Γαλλικά ,Αγγλικά , Ιταλικά , Ισπανικά , Πορτογαλέζικα , Σουηδικά , Πολωνέζικα . Ρωσικά έμαθε από την σύζυγο του.
Το ημερολόγιο του είναι γραμμένο στην γλώσσα του τόπου στον οποίο ή κάθε σελίδα έχει αρχίσει. Ωστόσο παρ’ όλα αυτά , εξακολουθούσε να σκέπτεται πάντα στα αρχαία Ελληνικά , τα οποία τα υπεραγαπούσε .
Ξαφνικά , μια μέρα , σαν «κεραυνός εν αιθρία» , πήρε την μεγάλη απόφαση . Έκλεισε το Μαγαζί του και τις επιχειρήσεις του και ανάγγειλε στην Γυναίκα του , πως θα πήγαινε να εγκατασταθεί στην Τροία . Η καημένη γυναίκα , τον ρώτησε που ήταν αυτή η πόλη που δεν είχε ξανακούσει ποτέ στην ζωή της , μιας και που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε, παρά μόνον στις σελίδες του Βιβλίου : ΙΛΙΑΔΑ.
Ο Ερρίκος της έδειξε που βρισκόταν στον χάρτη και εκείνη ζήτησε διαζύγιο. Ο Σλήμαν δεν της έφερε αντίρρηση και έβαλε στην εφημερίδα , μιαν αγγελία ζητώντας μιαν άλλη σύζυγο , αρκεί να ήταν Ελληνίδα .
Από τις φωτογραφίες που του ήρθαν , διάλεξε μια κοπέλα δεκαοκτώ χρόνια μικρότερη του . Την Παντρεύτηκε και την εγκατέστησε στην Αθήνα , σε μια βίλα κι όταν εκείνη γέννησε τον Αγαμέμνονα και την Ανδρομάχη , κόπιασε πολύ να πείσει τον Σλήμαν πως έπρεπε να βαφτιστούν.
Εκείνος συγκατατέθηκε μόνον εφόσον ο Παπάς αν δεχόταν ,εκτός από τα αποσπάσματα του Ευαγγελίου , να διαβάσει κατά την διάρκεια του μυστηρίου και μερικές στροφές της Ιλιάδας .Μόνο ο Σλήμαν ήταν ικανός για τέτοιου είδους εκκεντρικότητα.
Το 1870 βρισκόταν σε εκείνη την ξερή και πυρωμένη γωνιά βορειοδυτικά της Μικράς Ασίας , όπου, όπως βεβαίωνε ο Όμηρος ( και όλοι οι καθηγητές Ιστορίας αρνιόντουσαν πεισματικά σαν παιδικές ανοησίες ), ήταν θαμμένη η Τροία .
Χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να πάρει άδεια από τις Τουρκικές αρχές και να ξεκινήσει την ανασκαφή κοντά στον λόφο του Χισαρλικ. Πέρασε τον Χειμώνα σκάβοντας μαζί με την γυναίκα του και τους εργάτες.
Μετά από ένα έτος άγονης προσπάθειας και τρελών εξόδων, αρκετών για να αποθαρρύνουν οποιονδήποτε απόστολο , η σκαπάνη του κτύπησε σε κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες πέτρες. Κτύπησε σε ένα κουτί , που μόλις ξεθάφτηκε , αποκάλυψε στα μάτια του , τον Θησαυρό που ονόμασε : «Θησαυρό του Πριάμου» . Αυτός ο Θησαυρός ήταν μια συλλογή από χιλιάδες χρυσά και ασημένια αντικείμενα.
Ο Σλήμαν έδιωξε τους εργάτες , πήρε τον Θησαυρό στην παράγκα του , κλείστηκε εκεί και στόλισε την γυναίκα του με τα περιδέραια . Τα διασταύρωσε με τις γραφές του Ομήρου και γεμάτος χαρά , πείστηκε πως ήταν ακριβώς αυτά με τα οποία η Ωραία Ελένη, η Κασσάνδρα , η Ανδρομάχη και τηλεγράφησε την είδηση σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου ,στους Διανοούμενους της εποχής που δεν πίστευαν στα λεγόμενα του Ομήρου. Αλλά και πάλι δεν τον πίστεψαν . Είπαν πως εκείνος ,είχε θάψει όλα αυτά τα πράγματα εκεί , αφού πιθανόν τα αγόρασε από κάποιο παζάρι των Αθηνών. Μόνον η Τουρκική κυβέρνηση τον πίστεψε , αλλά με σκοπό να τον δικάσουν για παράνομη οικειοποίηση αντικειμένων .
Ωστόσο , κάποιοι φωτισμένοι επιστήμονες όπως ο Derpfeld , ο Birkou και ο Birnouf , πριν αρνηθούν τα πάντα , θέλησαν να πάνε επιτόπου μαζί με τον Σλήμαν
Όσο και αν ήταν σκεπτικιστές έπρεπε να παραδεχτούν τα γεγονότα και την Αλήθεια .
Στις ανασκαφές αποκαλύφτηκαν τα υπολείμματα δέκα πόλεων ( η μία κτισμένη πάνω στην άλλη ). Το ερωτηματικό που έμενε , δεν ήταν με το αν η Τροία πράγματι υπήρξε , αλλά σχετικά με το ποια πόλη από τις δέκα , ήταν η πόλη που ανέφερε ο Όμηρος.
Στο μεταξύ ο Σλήμαν ξεμπέρδευε με την γνωστή του οξύνοια την μπερδεμένη δικαστική ιστορία του με την Τουρκική Κυβέρνηση. Πεπεισμένος πως στην Κωνσταντινούπολη τα πολύτιμα ευρήματα του , κάπου θα παραπετιόντουσαν , τα έστειλε κρυφά στο μουσείο του Βερολίνου , που ήταν καλύτερα εφοδιασμένο για να τα φροντίσει και να τα διαφυλάξει. Στο Τουρκικό κράτος πλήρωσε μια αποζημίωση , μια που ούτως ή άλλως ενδιαφερόντουσαν περισσότερο για τα λεφτά , παρά για «μπιχλιμπίδια παλιατζούρες» ,που είχαν και εκείνοι πιστέψει ότι τις είχε αγοράσει από κάποιο παλαιοπωλείο ,στο παζάρι της Αθήνας.
Έτσι λοιπόν ο Σλήμαν μετά , εφοδιασμένος με τον αρχαιότερο ταξιδιωτικό οδηγό , την «περιήγηση του Παυσανία» , θέλησε να αποδείξει ότι, όπως ο Όμηρος είχε δίκιο για την Τροία και τον Τρωικό Πόλεμο , είχε δίκιο και με τους πρωταγωνιστές του.
Έτσι αφού δεν του ήταν αρκετή η ανακάλυψη της Τροίας , ηθέλησε να βρει κα τα ερείπια των Μυκηνών. Και ήταν τόσο επίμονος που κατάφερε και βρήκε τις Μυκήνες , αλλά και τον τάφο με το λείψανο του Αγαμέμνων !

Διαβάστε περισσότερα από την πηγή...

Εμείς ζητάμε να μάθουμε τι απέγινε το λείψανο του Αγαμέμνωνος και ο γιος του Σλήμαν Αγαμέμνων

Ζητείται αναγνώστης που θα μας διαφωτίσει...