Παπυρολογία

Η λέξη πάπυρος προέρχεται κατά μία εκδοχή από το παρανείλιο φυτό πα-πι-ουρ που οι Αιγύπτιοι επεξεργάζονταν ήδη από την 3η χιλιετία, και δεν τους προμήθευε μόνο με γραφική ύλη αλλά και με τροφή, φάρμακα, μέχρι και πλοία κατασκεύαζαν οι Αιγύπτιοι από κορμούς παπύρων. Από την εξαγωγή του στη Βύβλο της Φοινίκης προέρχεται η ελληνική λέξη «βύβλος, βιβλίο».

Η Παπυρολογία σήμερα αποτελεί άριστο στήριγμα της φιλολογίας, γιατί παρέχει γνωστά και άγνωστα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, τα οποία, ας σημειωθεί, αντιγράφηκαν σε χρόνια πολύ κοντινά προς τους συγγραφείς τους, και είναι ενίοτε διαφορετικά από τα κείμενα που διασώθηκαν μέσω των Βυζαντινών χειρογράφων..
Γενικά, η παπυρολογία περιορίζεται κυρίως στη σπουδή των παπύρων που είναι γραμμένοι στις δύο σημαντικότερες γλώσσες (ελληνική και λατινική), κυρίως στην αρχαία ελληνική, διότι που και εκ του πλήθους* των παπύρων φαίνεται να ήταν κατά πολύ κοινότερη γλώσσα από τη λατινική.

Σταθμό για τη μελέτη των παπύρων αποτελεί η δεκαετία 1870-1880, όταν οι αιγύπτιοι γεωργοί μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες εύφορου χώματος προκειμένου να επεκτείνουν τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Η απογύμνωση της γης έφερε στην επιφάνεια χιλιάδες παπύρους. Μόνον η Οξύρρυγχος έδωσε γύρω στους 3.500. Την αθρόα ανεύρεση παπύρων ακολούθησε η έκδοση και μελέτη τους με αποτέλεσμα την ίδρυση μιας αυτοτελούς πλέον επιστήμης, της παπυρολογίας.

Πηγές:

Πάπυροι και παπυρολογία άρθρο της Γιούλη Βελισσαροπούλου

Βιβλίο Πάπυροι και παπυρολογία - Εισαγωγή στην επιστήμη της παπυρολογίας

Βικιπαίδεια

*Περίπου 2000 ελληνικοί πάπυροι με έργα του Επίκουρου και του Φιλόδημου βρέθηκαν στην Villa dei Papiri στην Πομπηία.