Πίσω από το σκί της Στοκχόλμης

 Περίληψη

Το 1513 ο βασιλιάς Χριστιανός της Δανίας επέβαλε στους λαούς τεράστια αιματηρή φορολογία, με αποτέλεσμα ο  Γουσταύος Βάσα να ξεκινήσει απελευθερωτικό αγώνα μαζί με τον λαό. Ο Χριστιανός το 1518 νίκησε και συνέλαβαν τον Γουσταύο ο οποίος όμως μεταμφιεσμένος αγρότης κατάφερα να αποδράσει και πήγε στο Λύμπεκ όπου  πρωταρχικά τον βοήθησαν και από εκεί πήγε στην Σουηδία, στη Μόρα, μεταμφιεσμένος

επειδή τον είχαν επικηρύξει -πότε σε δούλο, πότε σε αγρότη, πότε σαν ξυλοκόπο- όπου προσπάθησε να ξεσηκώσει τους αγρότες αλλά εκείνοι έμειναν ...καναπεδάτοι, και έτσι ο Γουσταύος ξεκίνησε με σκί να βρεί συμμάχους στά βόρεια. Ηταν μόλις 23 χρονών! Μόλις έμαθαν στη Μόρα για τους φόνους του Βασιλιά Χριστιανού, έστειλαν και αυτοί απελσταλμένους με σκί και έφεραν πίσω τον Γουσταύο, τον οποίο και ανακήρυξαν ηγέτη τους. Αυτή την πορεία με σκί την επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο oι Σουηδοί στην Σουηδία μέχρι σήμερα.

 

Ο Απελευθερωτικός Πόλεμος της Σουηδίας

  Ο βασιλιάς Χριστιανός μαζί με τον Σουηδό σύμμαχο του αρχιεπίσκοπο Γκούσταβ Τρόλλε, προσπάθησαν να διαλύσουν την απελευθερωεπαναστατική παράταξη Στούρε από Σουηδούς, εκτελώντας μεγάλο αριθμό στην φρικτή αιματοβαμμένη σφαγή της Στοκχόλμης.

Ο Χριστιανός είχε γίνει τύραννος πλέον με την επιβολή αιματηρά υψηλών φόρων στους αγρότες. 

 Ο πόλεμος ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1521, όταν ο Γουσταύος Α'  ανακηρύχθηκε hövitsman (διοικητής) της Νταλάνα από εκπροσώπους του πληθυσμού στο βόρειο κομμάτι της περιοχής. Ο Γουσταύος κατέλαβε το ορυχείο χαλκού του Κόππαρμπεργκ και την πόλη του Βαστερόας, οπότε περισσότεροι άντρες συμμάχησαν μαζί του. Το 1522, η Ελεύθερη Πόλη του Λύμπεκ συμμάχησε με τους Σουηδούς εξεγερθέντες. Μετά την κατάκτηση της Στοκχόλμης τον Ιούνιο του 1523, οι εξεγερμένοι είχαν πλέον τον έλεγχο ολόκληρης της Σουηδίας, ενώ ήδη από τις 6 Ιούνη ο Γουσταύος  είχε ψηφιστεί βασιλιάς της Σουηδίας.

Μερικοί απόγονοι

 Ο Γουσταύος Γ’ (Σουηδικά: Gustav III) (24 Ιανουαρίου ή 13 Ιανουαρίου του 1746 - 29 Μαρτίου του 1792

ήταν ο βασιλιάς της Σουηδίας, την περίοδο, από το 1771 έως το 1792, από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Αδόλφου Φρειδερίκου και της Βασίλισσα Λουίζας Ουλρίκας (αδελφή του βασιλιά Φρειδερίκου Β’ του Μέγας της Πρωσσίας), και πρώτος ξάδερφος της αυτοκράτειρας Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσσίας

 Ο Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης γεννημένος Ζαν Μπατίστ Μπερναντότ

"Θάνατος στους βασιλιάδες"

 Το θεατρικό έργο των Λουί-Εμίλ Βάντερμπουρχ και Φερντινάν Λανγκλέ του 1833 Le Camarade de lit ("Ο ομόκλινος") παρουσιάζει τον Μπερναντότ ως Βασιλιά της Σουηδίας: ένας παλιός γρεναδιέρος ισχυρίζεται ότι, ως νεαρός, ο Μπερναντότ έκανε ένα τατουάζ του σκανδαλώδους δημοκρατικού συνθήματος: είτε Mort aux Rois ("Θάνατος στους βασιλιάδες"), είτε Mort aux tyrans ("Θάνατος στους τυράννους"), ή Mort au Roi ( "Θάνατος στον βασιλιά"). Το τατουάζ αποκαλύπτεται τελικά ότι είναι το Vive la république ("Ζήτω η Δημοκρατία": μια εξαιρετικά ειρωνική εικόνα και κείμενο για έναν βασιλιά. Αυτό το έργο ήταν τόσο δημοφιλές που η ιδέα ότι ο Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης είχε ένα τατουάζ "Θάνατος στους βασιλιάδες" επαναλαμβάνεται συχνά ως γεγονός και μάλιστα λένε ότι μέχρι σήμερα ο βασιλιάς της Σουηδίας έχει αυτό το τατουάζ.  Πάντως  είναι τεκμηριωμένο ότι ο Μπερναντότ έγραψε το 1797 "Όντας δημοκρατικός τόσο από αρχή όσο και από πεποίθηση, θέλω να πολεμήσω όλους τους βασιλικούς μέχρι τον θάνατό μου." 

Το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ του Ναπολέοντα, του Μπερναντότ και της Ντεζιρέ Κλαρύ

ήταν το θέμα του μυθιστορήματος Ντεζιρέ της Ανεμαρίε Σελίνκο.

Το μυθιστόρημα γυρίστηκε ταινία το 1954, με τον Μάρλον Μπράντο ως Ναπολέοντα, τη Τζην Σίμμονς ως Ντεζιρέ και τον Μάικλ Ρέννι ως Μπερναντότ.

Ο Μπερναντότ είναι βασικός ήρωας στο ιστορικό μυθιστόρημα της Αμερικανίδας Άλλισον Πατάκι Η Τύχη μιας Βασίλισσας: Ένα Μυθιστόρημα για τη Ντεζιρέ, τον Ναπολέοντα και τη Δυναστεία, που επέζησε της Αυτοκρατορίας, που αφηγείται την ιστορία της συζύγου του (και Βασίλισσας της Σουηδίας και της Νορβηγίας) Ντεζιρέ Κλαρύ.

 Νίκος Σάμιος με πληροφορίες από Βικιπαίδεια, ιστορικά βίντεο.