"Ο Πατέρας της Ινδικής Ιστορίας"
Ο Μεγασθένης ο Ίων, (περ. 350 - 290 π.χ.χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας γεωγράφος - εθνογράφος, διπλωμάτης και ιστορικός. Υπήρξε πρέσβης του Σέλευκου Α΄ του Νικάτορος για περισσότερα από 10 χρόνια στα ανάκτορα του Τσαντραγκούπτα Μαουρύα (Ελληνικά: Σανδροκόττος ή Σανδράκοττος) στην Παταλιπούτρα, και κατά τους Έλληνες Παλίμβoθρα, (σημερινή Πάτνα) των Ινδιών.
Το βιβλίο του «Ινδικά» αποτελεί την πρώτη ιστορική πηγή που έχουμε για την Ινδία, και γι’ αυτό δίκαια έχει χαρακτηρισθεί ως ο "Πατέρας της Ινδικής Ιστορίας".
Επίσης έχει καταγραφεί ως ο πρώτος ξένος Πρέσβης στα χρονικά της Ινδίας. Η παραμονή του στην Ινδία θα πρέπει να έγινε πριν από το θάνατο του Τσαντραγκούπτα το 288 π.χ.χ., οπότε και επέστρεψε στην Αραχωσία.«Ινδικά» 
Ο Μεγασθένης στα «Ινδικά» του φέρεται κατά τους ερευνητές να επηρεάστηκε από τα έργα του Σκύλακα, Ηρόδοτου, Κτησία και Εκαταίου, ενώ με τη σειρά του επηρέασε μεταγενέστερους ιστορικούς όπως τον Στράβωνα και τον Αρριανό. Η περιγραφή του για την Ινδία περιλαμβάνει πολλούς "μύθους" αλλά και σημαντικά γεωγραφικά και εθνολογικά στοιχεία. Στην αρχή του βιβλίου του αναφέρεται στους ηλικιωμένους Ινδούς που γνωρίζουν για την προϊστορική άφιξη του Διόνυσου και του Ηρακλή στην Ινδία. Μια ιστορία ιδιαίτερα δημοφιλή κατά τους Αλεξανδρινούς χρόνους. Ιδιαίτερα σημαντικές είναι και οι παρατηρήσεις του για τις θρησκείες των Ινδών, όπου αναφέρεται στους λάτρεις του Ηρακλή (Σίβα) και Διόνυσου (Κρίσνα ή Ίντρα) ενώ δεν αναφέρεται καθόλου στο Βουδισμό που αποδεικνύει ότι η θρησκεία αυτή δεν ήταν ευρέως γνωστή πριν από την ανάληψη της ηγεμονίας από τον Ασόκα.
Τα διασωθέντα αποσπάσματα από τα «Ινδικά» του Μεγασθένη, συνέλεξαν, μετέφρασαν και εξέδωσαν ο E. A. Schwanbeck το 1846 και ο J. W. McCrindle το 1877. Μερικές σημαντικές εργασίες έχουν γίνει και από σύγχρονους λόγιους αλλά δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα καμία εκμετάλλευση του πρωτοπόρου ιστορικού και διπλωματικού έργου του από την Ελληνική πολιτεία.
Στην Κεράλα, 
εκεί που περπατούσε ο Ηρακλής, και η οποία είναι γνωστή για την τροπική της βλάστηση, τις ειδυλλιακές και γραφικές παραλίες, βρίσκεται η πόλη Munnar, χτισμένη 1.600 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Munnar είναι γνωστό για τις καλλιέργειες τσαγιού, καφέ και μπαχαρικών, οι οποίες, μαζί με την πλούσια θέα και τα ομιχλώδη βουνά, έχουν κάνει την πόλη αγαπημένο τουριστικό προορισμό.
Είναι εδώ όπου ζει ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μυστικά της Ινδίας: το Neelakurinji, ένα από τα σπανιότερα λουλούδια του κόσμου, το οποίο ανθίζει μόνο μία φορά κάθε 12 χρόνια.
Το Neelakurinji ή Strobilanthes kunthiana 
(συχνά αναφέρεται ως «Kurinji») είναι ένα είδος φυτού που συναντάται σε διάφορες περιοχές της Ινδίας, με διαφορετικές ποικιλίες, και ποικίλες περιόδους άνθισης. Μερικά ανθίζουν κάθε 4, 8, 10, 12 ή ακόμα και 16 χρόνια. Ωστόσο η άνθιση των περισσότερων ειδών είναι αποσπασματική και ουσιαστικά μη παρατηρήσιμη. Οι φυτείες τσαγιού και μπαχαρικών, καθώς και η αύξηση της δόμησης και η κατασκευή δρόμων, έχουν καταλάβει τη γη όπου τα φυτά αυτά ευδοκιμούσαν.
Το Neelakurinji ή Strobilanthes kunthiana (που σημαίνει <Neela=μπλε λουλούδι της περιοχής «Kurinji» της Κεράλας +kurinji), ώμος, είναι δύσκολο να χάσει τη γη του καθώς ανθίζει μαζικά και μεγαλώνει σε προστατευόμενες περιοχές. Καλύπτει τους λόφους σε αποχρώσεις του μπλε που μετατρέπεται σε βιολετί προς το τέλος της σεζόν, η οποία αρχίζει συνήθως τον Αύγουστο και διαρκεί μέχρι τον Οκτώβριο.
Αυτό το μοναδικό φαινόμενο, που συμβαίνει κάθε 12 χρόνια, καλύπτει μια μεγάλη περιοχή η οποία κυριολεκτικά αλλάζει χρώμα. Το άνθος παράγει έναν μόνο σπόρο και στη συνέχεια πεθαίνει. Ο σπόρος αυτός χρειάζεται 12 χρόνια για να βλαστήσει! Τα φυτά στην Κεράλα άνθισαν το 1982, το 1994, το 2006, το 2018 και η επόμενη ανθοφορία αναμένεται το 2030!
Επεξεργασία κειμένου από:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου