Η Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Αξιοσημείωτα μνημεία στο μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως είναι δύο μαρμάρινες σαρκοφάγοι, οι οποίες φέρουν σαφή χαρακτηριστικά  ελληνικής εργασίας (πιθανότατα της σχολής του Πραξιτέλη).

Η μια από τις σαρκοφάγους αυτές χρονολογείται στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. καιμιμείται μονόπτερο ιωνικό οικοδόμημα, που ανάμεσα στους κίονές του φαίνονται δεκαοκτώ γυναικείες μορφές που πενθούν. 

Η δεύτερη σαρκοφάγος ανήκει στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και μιμείται το σχήμα κατοικίας ή ναού πιθανότερα. Το μνημείο αυτό ονομάζεται συνήθως "σαρκοφάγος του Μ. Αλεξάνδρου" γιατί σε μια από τις πλευρές του έχει απεικονιστεί η μάχη της Ισσού και υπέθεσαν ότι είχε προοριστεί για το νεκρό του Μ. Αλεξάνδρου. Αν και η σαρκοφάγος από την αρχαιότητα είχε ληστευτεί, στο δάπεδο της βρέθηκε αρχαίο νόμισμα.του 3ου π.Χ. αιώνα.

Η σαρκοφάγος της Σιδώνας. Γνωστή ως Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το 321, σχεδόν δύο χρόνια μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, ο Αρριδαίος ολοκλήρωσε την κατασκευή της αρμάμαξας, που θα μετέφερε τη σορό του Αλεξάνδρου από τη Βαβυλώνα στο μαντείο του Άμμωνα, όπως ήταν η επιθυμία του. Η σαρκοφάγος ήταν από σφυρήλατο χρυσό, τη γέμισαν με αρώματα, για να συντηρείται η μούμια, και τη σφράγισαν με εφαρμοστό χρυσό κάλυμμα. Πάνω της τοποθέτησαν μία πολύ ωραία και χρυσοποίκιλτη φοινικίδα (κόκκινη πολεμική σημαία) και δίπλα της τα όπλα του νεκρού. Κατά τον Διόδωρο, όταν η πομπή έφτασε στα σύνορα της Συρίας με την Αίγυπτο, τη συνάντησε οΠτολεμαίος επικεφαλής στρατιωτικής δύναμης και μετέφερε με τιμές την αρμάμαξα όχι στο μαντείο του Άμμωνα, αλλά στην Αλεξάνδρεια

Στο τέλος του 19ου αιώνα ανακαλύφτηκαν οι βασιλικοί τάφοι της Σιδώνας. Τα ανάγλυφα της ωραιότερης σαρκοφάγου, που σήμερα φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης, απεικονίζουν τον Μ. Αλέξανδρο κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού άγριων ζώων και μιας μάχης κατά των Περσών.

Ο χρωματισμός των μορφών έχει διατηρηθεί σε ασυνήθιστα καλή κατάσταση και γι' αυτό το λόγο η σαρκοφάγος θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες μαρτυρίες για την πολυχρωμία των γλυπτών κατά την ύστερη κλασική και την πρώιμη ελληνιστική περίοδο.

Έρευνα του πρωτοτύπου, μελέτη και σχεδιασμός: Vinzenz Brinkmann, Ulrike Koch-Brinkmann  
Αναλύσεις με μεθόδους φυσικών επιστημών: Heinrich Piening 
Ψηφιακή αποτύπωση: Ursula Buck, Thorsten Schwing, GOM, Braunschweig.  
Στερεολιθογραφία: Alphaform, Μόναχο 
Πλαστική επανεκατεργασία: Joseph Kottl  
Χρωματισμός: Ulrike Koch-Brinkmann 
Φυσικά ψήγματα που εφαρμόστηκαν με την τεχνική της τέμπερας:  
Μπλε: Αιγυπτιακό μπλε 
Κόκκινο: Ριζάρι, Ώχρα, Αιματίτης  
Πράσινο: Αιγυπτιακό πράσινο 
Κίτρινο, Καφέ: Ώχρα  
Λευκό: Λευκό μολύβδου 
Μαύρο: Καμμένα οστά  
Εκμαγεία: Stiftung Archδologie 
Πρωτότυπο: Κωνσταντινούπολη, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Πηγές:

http://www.windmillstravel.com/gr/album.php?id=53&destination=19&destinationtype=city&page=9

http://www.alexanderofmacedon.info/greek/F2gr.htm

http://www.istanbularkeoloji.gov.tr/web/27-107-1-1/muze_-_en/collections/archaeological_museum_artifacts/sarcophagus_of_the_crying_women

http://de.wikipedia.org/wiki/Alexandersarkophag