Στου Όθωνα τα χρόνια...
Διαβάστε για την άγνωστη ναυμαχία της Σαλαμίνος το...1909!
Πριν από έναν ακριβώς αιώνα, στα νερά της Σαλαμίνας, διαδραματιζόταν μια εμφύλια τραγωδία, που σκεπάζει ακόμη η σκόνη της Ιστορίας. Ελληνες ναυμαχούσαν όχι εναντίον Περσών, αλλά Ελλήνων! Ελληνικά θωρηκτά έστρεψαν τα πυροβόλα εναντίον αντιτορπιλικών και αντιστρόφως. Ο στόλος, ο ναύσταθμος και η ευρύτερη περιοχή απειλήθηκαν με αφανισμό. Τα γεγονότα της 16ης Οκτωβρίου 1909 έχουν περάσει στην Ιστορία ως ανταρσία, στάση, αντεπανάσταση, αντικίνημα ή απλώς κίνημα στο ναυτικό. Στον καιρό τους συγκλόνισαν το πανελλήνιο και με μακροϊστορικούς όρους ήταν το προοίμιο των εμφύλιων συρράξεων του 20ού αιώνα.
Ο πρωθυπουργός Κ. Μαυρομιχάλης στο βήμα της Βουλής τις μέρες της ανταρσίας. Η κυβέρνησή του, που στηριζόταν από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και προσωπικά τον αρχηγό Ν. Ζορμπά, θα πέσει λίγο αργότερα.
Εκείνη τη μέρα 25 κατώτεροι αξιωματικοί του ναυτικού και μέλη του Στρατιωτικού Συνδέσμου, με αρχηγό τον υποπλοίαρχο Κ. Τυπάλδο, κατέλαβαν τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας και το νησί. Με δύναμη δυο-τριών εκατοντάδων ναυτών, ελέγχοντας το σύνολο των αντιτορπιλικών πλοίων και τορπιλακάτων, όπως και τη Λέρο όπου βρισκόταν οι αποθήκες πυρομαχικών, επεδίωξαν «να προωθήσουν το έργο της επανάστασης της 15ης Αυγούστου στο Γουδί». Τουλάχιστον, αυτός ήταν ο διακηρυγμένος στόχος, μ’ αιχμή την κατάσταση στο ναυτικό. Η απάντηση του Στρατιωτικού Συνδέσμου στο «κίνημα Τυπάλδου» ήταν αστραπιαία και σκληρή.
Η αντίδραση
Πριν ακόμη εκδηλωθεί έσπευσαν τα θωρηκτά του στόλου (Υδρα, Σπέτσαι, Ψαρά) ν’ αποκλείσουν τον ναύσταθμο και να εμποδίσουν την έξοδο των στασιαστών. Το μεγαλύτερο μέρος της φρουράς των Αθηνών πήρε θέσεις στις ακτές από το Π. Φάληρο μέχρι την Ελευσίνα, ώστε ν’ αποκλειστεί κάθε επικοινωνία με την ξηρά. Η αστυνομία έλεγχε τις προσβάσεις στον Πειραιά, για να εμποδιστεί η προσέλευση «αντικινηματιών». Ο ίδιος ο αρχηγός του Στρατιωτικού Συνδέσμου, Ν. Ζορμπάς, είχε τον συντονισμό της επιχείρησης, με διοικητή του στόλου τον Ι. Μιαούλη, ενώ οι στασιαστές καταζητούνταν για «εσχάτη προδοσία» από το προηγούμενο βράδυ.
Το απόγευμα της 15ης Οκτωβρίου αντιτορπιλικά των στασιαστών προσπάθησαν να περάσουν το στενό μεταξύ Κερατσινίου και Σαλαμίνας Η πρώτη ναυμαχία που ακολούθησε κράτησε 20 λεπτά. Οι κινηματίες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στον ναύσταθμο. Νέα απόπειρα διαπεραίωσής τους στην Αττική θα επαναληφθεί το βράδυ, με το ίδιο αποτέλεσμα.
Ηδη, μετά την πρώτη απόπειρα αρκετοί ναύτες εγκατέλειψαν τον Τυπάλδο, όταν κατάλαβαν ότι καλούνταν να πολεμήσουν συναδέλφους τους. Μετά τη δεύτερη αποτυχημένη επιχείρηση οι περισσότεροι στασιαστές αξιωματικοί παραδόθηκαν. Ο αρχηγός, με τους υπόλοιπους, κατάφεραν να διαφύγουν στην ξηρά κοντά στην Ελευσίνα. Κρύφτηκαν για μία βδομάδα, πιάστηκαν στην Αθήνα και φυλακίστηκαν (παραπέμφθηκαν αργότερα, με την κατηγορία της ανταρσίας σε ποινικό δικαστήριο, αλλά αμνηστεύτηκαν πριν γίνει η δίκη τους). Το αποτέλεσμα της «νέας μάχης της Σαλαμίνας», όπως χαρακτηρίστηκε τότε, ήταν 7-8 νεκροί, αρκετοί τραυματίες, ζημιές σε πέντε πλοία.
Ο Γ. Σουρής αποτύπωσε τα γεγονότα με θλίψη: «Κλαίω, κλαίω και στενάζω/ καραβάκια μας φωνάζω/ που σας βλέπουν βουρκωμένα/ τόσα μάτια σκλαβωμένα/ τι σας ήτανε γραμμένα/ καραβάκια μας πτωχά, να πιασθήτε μοναχά/ και να γίνει μεταξύ σας/ νέας ναυμαχίας θρήνος/ στα στενά της Σαλαμίνος...».
Η ναυμαχία γρήγορα ξεχάστηκε και έμεινε μόνο στις...συνέχεια στην πηγή...Διαβάστε και για τον βομβαρδισμό του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ από την Πολεμική Αεροπορία το 1932!
Οι πρώτοι 11 "ΙΚΑΡΟΙ" εισάγονται στην νεοσυσταθείσα Σχολή ΙΚΑΡΩΝ στις 2/12/1931. Τα στελέχη του νέου αυτού Σώματος θα αναζητηθούν ανάμεσα στους εμπείρους και εκπαιδευμένους αξιωματικούς των Αεροποριών του Στρατού και του Ναυτικού. Μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι από αυτό το σημείο ξεκινά η χιονοστιβάδα μιας άνευ προηγουμένου καταστροφής της Αεροπορίας. Η καταστροφή ξεκινά όταν το Υπουργείο Στρατιωτικών αρνείται να μετατάξη Αξιωματικούς στην Αεροπορία. Σαν λογικό επακόλουθο το Υπουργείο Αεροπορίας επανδρώνει τις κενές θέσεις με Αξιωματικούς του Ναυτικού τους οποίους διέθεσε πρόθυμα το Υπουργείο Ναυτικών. 
Η πλειοψηφία των ναυτικής προελεύσεως αξιωματικών δημιουργεί στους μειοψηφούντες εκ στρατού αεροπόρους ανασφάλεια με αποτέλεσμα "συνωμοτική" κομματική δράση, "φάγωμα" του Υπουργού Αεροπορίας και έτσι τον Νοέμβριο του 1932, όταν εξελέγη ο Τσαλδάρης εις βάρους του Βενιζέλου, έφτασε η αεροπορία στο παρά-πέντε της διαλύσεως. Οι στρατιωτικοί και οι ναυτικοί κτυπούν με κάθε τρόπο την αεροπορία αλλά ο Τσαλδάρης επείσθη τελικώς για το Εθνικό ασύμφορο της καταργήσεώς της και την έσωσε κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή.Η χώρα διέρχεται τεράστια πολιτική κρίση η οποία κορυφώνεται με την απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου στις 6/6/1933. Εξη μήνες μετά αποδεικνύεται ότι σε αυτήν συμμετείχαν και αεροπόροι. Η άνευ προηγουμένου αναστάτωση έχει σαν αποτέλεσμα την μετάταξη σε στρατό και ναυτικό των 77 απο τους 98 αξιωματικούς της Αεροπορίας, σημειώνοντας ουσιαστικά την διάλυσή της. Μόνο η Σχολή Ικάρων δεν διελύθη αν και η τρίτη σειρά εισήχθη μόλις τον Ιανουάριο του 1934. Οι μεθοδεύσεις προς διάλυση ακόμα και της Σχολής θα συνεχισθούν με απόφαση να παρθούν τα εκπαιδευτικά α/φ απο την διοίκηση της Σχολής και να υπαχθή το προσωπικό της κάτω απο την διοίκηση του στρατοπέδου Τατοΐου. Μετά απο σκληρούς αγώνες λίγων αξιωματικών, η μεθόδευση πέφτει στο κενό. Το εκπαιδευτικό έργο της Σχολής βρίσκει εμπόδια και περιορίζεται στο ελάχιστο. Οι μαζικές αποστρατείες του 1933 αποστερούν απο την Αεροπορία την πλειονότητα των εναπομεινάντων ικανών αξιωματικών και προκαλούν απότομη καθίζηση στο Σώμα. Την ίδια χρονιά περνά στην Αεροπορία η 4η Μοίρα Στρατιωτικής Συνεργασίας με α/φ Potez 25 T.O.E. και με έδρα το Αεροδρόμιο ΣΕΔΕΣ.Η πολιτική αναστάτωση αποστερεί απο την Αεροπορία το δικαίωμά της να ανανεώση τον πεπαλαιωμένο αεροστόλο της. Χρησιμοποιούνται αεροσκάφη του 1920 και 1922 τα οποία είναι σε οικτρή κατάσταση, καθώς και λίγο νεώτερα που πλέον έχουν καταστεί επικίνδυνα. Απο το 1932 μέχρι και το 1934 μεσολάβησαν 10 υπουργοί Αεροπορίας με χρόνο θητείας που δεν επέτρεπε την υλοποίηση κανενός προγράμματος. Η τέταρτη σειρά Ικάρων εισάγεται στη σχολή το 1934. Η χρονιά αυτή όμως πρόκειται να οδηγήση την Αεροπορία στο χαμηλότερο σημείο της ιστορίας της. Γενική αποδιοργάνωση, αποστρατείες, αποτάξεις, μετατάξεις, παραιτήσεις, υπονομεύσεις και κάθε είδους ελλείψεις σε υλικά, δίνουν την εικόνα της Αεροπορίας. Πολεμική εκπαίδευση δεν εγένετο λόγω ελλείψεως μαχητικών α/φ.Τα πολιτικά προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν και την 1/3/1935 αρχίζει το κίνημα του Βενιζέλου έχοντας τον Στόλο μαζί του. Η Αεροπορία αναλαμβάνει δράση εναντίον του Στόλου χωρίς σχεδόν κανένα αποτέλεσμα. Μετά τις αποτυχίες, στις 8/3/1935 αποφασίζεται η άμεση (εντός της σήμερον) αγορά 5 καταδιωκτικών τύπου Avia BH.33E από την Γιουγκοσλαβία. Επίσης αποφασίζεται η προμήθεια 1300 βομβών, αλεξιπτώτων και φυσιγγίων. Με την λήξη του κινήματος ακολουθούν μαζικές αποστρατείες στην Αεροπορία όλων όσων είχαν χαρακτηρισθεί "Βενιζελικοί". Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό οι 3 Σμήναρχοι της Αεροπορίας προάγονται σε Υποστρατήγους (26-3-35). 'Ετσι η Ελλάς διέθετε τότε περί τα 40 α/φ για 3 Στρατηγούς αλλά μαχητική ικανότητα μηδέν. Οι Στρατηγοί διεμαρτυρήθησαν στον πρωθυπουργό ότι ΔΕΝ υπάρχει Αεροπορία ούτε πρόγραμμα προμήθειας υλικού. Καταθέτουν προϋπολογισμό 600 εκατομμυρίων αλλά ενεκρίθησαν μόνο τα 250. Τελικά εδώθησαν μόνο τα 125. Με αυτά τα χρήματα αγοράσθηκαν 18-20 νέα εκπαιδευτικά α/φ Avro 621 Tutor, διότι το εκπαιδευτικό έργο της σχολής Ικάρων χαροπάλευε. Απο το 1932 μέχρι το 1940 αγοράθηκαν επίσης και 22 α/φ προκεχωρημένης εκπαίδευσης Avro 626 / Prefect. Ετσι με σχετικά ομαλές συνθήκες εισάγεται η νέα σειρά Ικάρων τον Οκτώβριο του 1935.Η πολιτική αστάθεια συνεχίζει μέχρι την 4η Αυγούστου 1936. Στις 18 Αυγούστου 1936 δωρίσθηκαν από τον ομογενή κ. Κουταρέλη 2 Avia B.534-III. Μετά την ηρεμία που ακολουθεί, εμφανίζεται η αλήθεια για το στράτευμα. Πλήρης αταξία και ακαταλληλότης του υλικού. 'Απο τα μέσα Απριλίου ήδη ο Μεταξάς εμπεδώνει την πειθαρχία και αρχίζει τους πολεμικούς σχεδιασμούς. Δημιουργούνται νέα προγράμματα εκπαιδεύσεως, προγραμματίζεται η προμήθεια πτητικού υλικού και εξοπλισμού εδάφους. Ουσιαστικά οι 'Ικαροι του 1936-1937 ακολουθούν την πλήρη εφαρμογή του αναθεωρηθέντος και εκμοντερνισθέντος προγράμματος. Το 1937 δημιουργείται στο ΣΕΔΕΣ, Μοίρα Διώξεως με α/φ PZL P.24F/G. Ο Μεταξάς δημιουργεί επιτροπή εράνου για Αεροπορία. Το 1937 ο Αιγυπτιώτης ομογενής Στυλιανός Σαρπάκης, προσφέρει 2 μαχητικά α/φ Gloster SS.37 Gladiator Mk I, τα καλύτερα της εποχής. Η άνευ προηγουμένου επιτυχία του εράνου δίνει το δικαίωμα για αισιόδοξες σκέψεις. Η Αεροπορία ενισχύεται με 36 Πολωνικά PZL P.24F/G, 9 Γαλλικά Bloch MB.151, 10 Γαλλικά Potez 633 GREC, 10 Βρεττανικά Bristol Blenheim Mk IV, 12 Βρεττανικά Fairey Battle, 9 Βρεττανικά Avro 652A Anson Mk I, 12 Γερμανικά Dornier Do 22kg, 16 Γερμανικά Henschel Hs 126A-1. Με αυτά τα α/φ εξοπλίζονται οι μοίρες Διώξεως και Βομβαρδισμού καθώς και η Αεροπορία Ναυτικού. Με αυτά τα α/φ η Αεροπορία μπόρεσε να ανταπεξέλθη του πολέμου του 1940.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου