Ζεϊβακχικός χορός.(βαρβαριστί ζεϊμπέκικος).

Μία δύναμη.Ο ΖΕΥΣ.
Μία ψυχή,ασυγκράτητη υπακούει στο ρυθμό των ηλεκτρομαγνητικών κεραυνών που δημιουργούνται από τους ηχητικούς παλμούς των κρουστών.Η ενέργεια γεμίζει το χώρο,οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται,ρυθμίζονται,συγχρονίζονται με τους ήχους,η αδρεναλίνη ανεβαίνει στο κατακόρυφο και τότε επέρχεται η έκρηξη.
Το κορμί τρέμει,ιδρώνει,παίρνει φωτιά...
Τα δεσμά σπάνε,κι αρχίζει ο χορός...
Το σώμα χάνεται,αραιώνει,γίνεται πλάσμα και υπακούει στις δονήσεις...
Πενιές,στα έγκατα του νού,μηνύματα θεϊκά,νήματα που πλέκουν το χορό,τα μνήματα...
Ανοίγουν τα χέρια σαν φτερά,στρέφει το μυαλό,περιδινείται,αναστρέφει και νοιώθει να πετά.
Βράζει το αίμα,οι φλέβες φουσκώνουν,γυαλίζουν τα μάτια,βλέπει ο νούς,ελέγχει,κρίνει,αντιδρά.
Όλο το σύμπαν,ο μικρόκοσμος,στα πόδια κάτω...
Οι αισθήσεις όλες,μία...
Ο άνθρωπος,θεός,ο ΖΕΥΣ....ο Βάκχος....