Η Σλαβορωσική (έτσι αποκαλεί ο Πούσκιν τη ρωσική λογοτεχνική γλώσσα) αναμφίβολα υπερτερεί όλων των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών. Η Ρωσική στάθηκε εξαιρετικά τυχερή. Τον 11ο αιώνα η αρχαία ελληνική γλώσσα άνοιξε στη ρωσική τις πύλες του λεξιλογίου της, το θησαυροφυλάκιο της αρμονίας της, της δώρισε τους νόμους της τέλειας γραμματικής της*, τους υπέροχους τρόπους της, τον μεγαλοπρεπή λόγο της, με δυο λόγια η Ελληνική υιοθέτησε τη Ρωσική και τη γλίτωσε από τη διαδικασία της αργής εξέλιξης που επιφέρει ο χρόνος».