Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

"Ευριπίδου Σπαράγματα" στον Επικούριο.

http://apia-epikourios.blogspot.com/

"Ευριπίδου Σπαράγματα" στον Επικούριο






Βασισμένη σε αποσπάσματα, εκτεταμένα ή μη, από τις χαμένες τραγωδίες του Ευριπίδη είναι η παράσταση «Ευριπίδου Σπαράγματα ή Απλά Μαθήματα μιας Άγνωστης Μυθολογίας», συμπαραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου και του Ελληνικού Φεστιβάλ που θα παρουσιαστεί το Σάββατο 1 Αυγούστου στο ναό του Επικούριου Απόλλωνα.
Ως γνωστόν σώζονται ακέραια 19 δράματα του μεγάλου τραγικού. Υπάρχουν όμως και αρκετά σπαράγματα (αποσπάσματα) από πολλές τραγωδίες του, που δεν διασώθηκαν ολόκληρες. Αποφθέγματα, διδάγματα, μέρη διαλόγων, μονολόγων, χορικά, υλικό πλουσιότατο, άκρως ενδιαφέρον, ακριβώς γιατί προσφέρει ερεθίσματα, νύξεις, εξαιρετικά γοητευτικές στον μυστηριώδη και όχι ξεκάθαρο ειρμό τους.
Σώζονται εκτεταμένα μέρη από τα έργα: Υψιπύλη, Κρήτες, Ανδρομέδα, Φαέθων. Υπάρχουν όμως και ενδιαφέροντα μέρη από πολλές άλλες τραγωδίες όπως: Τήλεφος, Οιδίπους (με παραλλαγή του γνωστού μύθου), Βελλεροφόντης, Μελανίππη, κ.ά..
Από σκηνοθετική πλευρά, θα επιχειρηθεί μια σύνθεση των σπαραγμάτων, χωρίς «λογικό» σύνδεσμο μεταξύ τους, βασισμένη ακριβώς στον αποσπασματικό τους χαρακτήρα, τονίζοντας την έννοια των «χαμένων» έργων, των «χαμένων»κόσμων. Η μουσική θα συνδέει τις διάφορες ατμόσφαιρες, δημιουργώντας έναν καμβά, βασισμένο στον αποσπασματικό χαρακτήρα του όλου θέματος. Ο θεατής κάθε φορά θα εισδύει με κάποιο τρόπο στον κάθε μύθο, στον κόσμο του κάθε έργου, χωρίς ωστόσο να μπορεί να τον συμπληρώσει ή να τον ολοκληρώσει λογικά.
Η όλη σύνθεση έχει γίνει με την συνεργασία του φιλολόγου Γιάννη Λιγνάδη, που έχει ασχοληθεί ειδικά με τον Ευριπίδη κι έχει ήδη μεταφράσει όλα τα σπαράγματα από τα χαμένα δράματά του. Η δραματουργική επεξεργασία και οι στίχοι είναι της Αγαθής Δημητρούκα.
Τη σκηνοθεσία του εγχειρήματος υπογράφει ο Βασίλης Νικολαΐδης, την επιμέλεια του σκηνικού χώρου και τον σχεδιασμό των κοστουμιών ο Γιάννης Μετζικώφ, τη μουσική ο Πέτρος Ταμπούρης, τις χορογραφίες η Έρση Πήττα, τους φωτισμούς η Ελευθερία Ντεκώ, τη μουσική διδασκαλία και τα φωνητικά σχήματα η Αναστασία Κατσιναβάκη και ο Παναγιώτης Λάρκου, ενώ βοηθός χορογράφου είναι ο Παναγιώτης Λάρκου
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Λουκία Πιστιόλα, Γιάννης Κρανάς, Άννα Κουτσαφτίκη, Θανάσης Κουρλαμπάς, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Μαρία Παρασύρη, Αναστασία Κατσιναβάκη, Παναγιώτης Λάρκου, Βαγγέλης Ψωμάς, Ζαχαρούλα Κλειματσάκη, Βασιλική Κυπραίου.

Λύκαια 2009.10η ανά τετραετία αναβίωση.

http://apia-epikourios.blogspot.com/2009/07/2009.html

Λύκαια 2009
















Από την 1η μέχρι την 9η Αυγούστου στο ιερό βουνό των Αρκάδων, το Λύκαιον όρος, θα πραγματοποιηθούν τα 10α Λύκαια με τη συμμετοχή των 7 δήμων της ευρύτερης περιοχής. Τα Λύκαια είναι αθλητικοί, πνευματικοί και μουσικοί αγώνες.
Στόχος των διοργανωτών είναι να φωτοβολήσουν τα ευγενικά ιδανικά που γέννησαν το πρώτο δάφνινο στεφάνι για τους νικητές των αγώνων.
Όπως σημειώνουν «Τα Λύκαια 2009 θέλουν να τιμήσουν τον Διαχρονικό Πολιτισμό της Ελλάδας, την Πελοπόννησο, την Αρκαδία, να προβάλλουν το Λύκαιον Όρος που θεωρείται ο Όλυμπος των Αρκάδων, τους περίφημους αρχαιολογικούς του χώρους με το μεγάλο Αρχαίο Στάδιο και το μοναδικό Ιπποδρόμιο, τον Επικούριο Απόλλωνα, την Πανάρχαια Λυκόσουρα, την πρώτη πόλη του κόσμου που ανέπτυξε τον πολιτισμό, την Αρχαία Μεγαλόπολη με το μεγαλύτερο θέατρο της αρχαιότητας και το μοναδικό Θερσίλειο Βουλευτήριο των Μυρίων, πρωτοποριακή δημοκρατική κατάκτηση, την Αρχαία Τραπεζούντα καθώς και όλους τους εξαίρετους χώρους της ευρύτερης περιοχής.Τα Λύκαια 2009 που περικλείουν τα αγνά ιδανικά που τόσο έχουμε σήμερα ανάγκη, είναι αγώνες Στεφανίτες και όχι Χρηματίτες, ανήκουν σε όλους τους Έλληνες, και πρέπει να τα υποστηρίζουμε και να τα προβάλλουμε με θέρμη και αγάπη».Τα Λύκαια 2009 αποτελούν την αφορμή για την αρχή ουσιαστικής συνεργασίας ανάμεσα στους επτά όμορους δήμους που αν και ανήκουν σε τρεις διαφορετικούς νομούς αποτελούν μια ενότητα με κοινά γεωγραφικά, ιστορικά, πολιτιστικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά.

Οι δήμοι Μεγαλόπολης, Γόρτυνας, Φαλαισίας(Αρκαδία), Ανδρίτσαινας, Νέας Φιγαλείας,(Ηλεία) Είρας και Ανδανίας(Μεσσηνία) με ένα ευρύ πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων σε όλους τους δήμους επιχειρούν την υλοποίηση ενός στόχου που ενέχει τις δυνατότητες της μετατροπής της ευρύτερης περιοχής σε τόπο εναλλακτικού τουρισμού, με βάση τον πολιτισμό.

Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος εντάσσεται η εκδήλωση της 1ης Αυγούστου στο ναό του Επικούριου Απόλλωνα με την παράσταση «Ευριπίδου Σπαράγματα» από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Ο Εξηκίας , το τάβλι και το σκάκι


Αμφορέας. 530 π.Χ.

( κάνετε κλικ στην εικόνα)

Ο Αχιλλέας και ο Αίας παίζουν πεντάγραμμα, ένα παιχνίδι που το επινόησε ο Παλαμήδης και παιζόταν με πεσσούς που τους μετακινούσαν πάνω σε πέντε γραμμές. Σαφώς είναι το τάβλι της αρχαιότητος καθώς οι ήρωες, των οποίων τα ονόματα αναγράφονται, είναι τόσο αφοσιωμένοι στο παιχνίδι τους, ώστε το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι ζαριές τους· ο Αχιλλέας ψιθυρίζει "τέσσερα" και ο Αίαντας "τρία"(διακρίνεται στο επάνω μέρος του αγγείου). Το περιστατικό είναι γνωστό μόνο από παραστάσεις σε αγγεία, χωρίς αμφιβολία όμως οι αγγειογράφοι αντλούν το θέμα τους από παλιότερη επική διήγηση.

Περίπου το 530-525 π.Χ., οι Αθηναίοι κεραμείς και αγγειογράφοι προχωρούν σε καινοτομίες. Η σπουδαιότερη είναι η εφεύρεση του ερυθρόμορφου ρυθμού. Η τεχνική συνίσταται στην αντιστροφή της εντύπωσης του μελανόμορφου: μορφές στον ανοιχτό χρωματικό τόνο του πηλού πάνω στο βάθος του μαύρου βερνικιού με το οποίο καλύπτεται το αγγείο. Τα περιγράμματα ορίζονται με μια παχιά γραμμή, τη λεγόμενη ανάγλυφη, ενώ η γραμμή από αραιωμένο μελάνι χρησιμοποιείται για τις λεπτομέρειες της ανατομίας. Η τεχνική αυτή επιτρέπει την αλληλοκάλυψη των μορφών και την ακριβέστερη σχεδίαση πολύπλοκων στάσεων του ανθρώπινου σώματος. Έτσι οι συνθέσεις απελευθερώνονται από τη συμβατικότητα των μελανών μορφών

Ο Εξηκίας είναι ένας από τους σημαντικότερους αγγειογράφους. "Διακρίνεται για την ακρίβεια, τη σιγουριά, την καθαρότητα και την απαράμιλλη δεξιοτεχνία της γραμμής του. Αγαπά τη λεπτομέρεια και τη διακοσμητικότητα, φτάνοντας σε αποτελέσματα πραγματικά αξεπέραστα, χωρίς όμως να χάνεται και η συνολική εικόνα των συνθέσεών του. Συχνά απεικονίζει σκηνές που αναφέρονται σε χρονικές στιγμές πριν ή μετά την κύρια δράση. Προτιμά κυρίως τις ήρεμες στάσεις, χωρίς ωστόσο να απουσιάζουν εντελώς και οι ορμητικές, και αρκετές φορές μπορούμε να υποψιαστούμε στις εικονιζόμενες μορφές του την ψυχολογική τους κατάσταση και τον εσωτερικό τους κόσμο" και ήταν κι αυτός ταυτόχρονα κεραμέας και αγγειογράφος και οφείλει πολλά στην τεχνική και στην παράδοση μιας ομάδας (Λυδός, ο Ζωγράφος του Άμαση και, κορυφαίος όλων, ο Εξηκίας), από την οποία προήλθε, και που ονομάζεται συμβατικά "ομάδα Ε". Ξεχωρίζει για τα αγαλματώδη πρότυπα των μορφών του, τις αναπτυγμένες τρισδιάστατες πτυχώσεις των ρούχων, τα πλούσια κοσμήματα, τις καλοδουλεμένες πανοπλίες και τις φροντισμένες χαίτες των αλόγων. Οι καινοτομίες του εκτείνονται σ' όλους τους τομείς: πιθανόν αυτός πρώτος να χρησιμοποίησε το κόκκινο-κοραλλί χρώμα και να σχεδίασε τα γνωστά αποτροπαϊκά μάτια στις λεγόμενες "οφθαλμωτές" κύλικες. Επιπλέον, επιλέγει πρωτότυπους τρόπους για την απεικόνιση γνωστών μυθολογικών επεισοδίων, όπως στην περίπτωση της αυτοκτονίας του Αίαντα (Μπορείτε να δείτε το συγκεκριμένο αμφορέα σε νέο παράθυρο, αν κάνετε κλικ εδώ) ή στην επιστροφή των Διόσκουρων (Μπορείτε να δείτε το συγκεκριμένο αμφορέα σε νέο παράθυρο, αν κάνετε κλικ εδώ).

Στους αιώνες που πέρασαν, πολλές φορές τροποποιήθηκαν οι κανόνες του παιχνιδιού πεντάγραμμα/τάβλι. Οι τελευταίες όμως σημαντικές αλλαγές έγιναν στην Ιταλία, την εποχή της Αναγέννησης όταν εξάλλου πολλοί καλλιτέχνες ξαναχρησιμοποίησαν τις μεθόδους του Εξηκία . Έτσι ο 15ος αιώνας έθετε την σφραγίδα του στο ελληνικό πνεύμα αλλά και στο τάβλι, που από τότε παραμένει αμετάβλητο.

Και επειδή πολλές φορές το μπερδεύουν με το σκάκι, ναι, και σκάκι έπαιζαν οι αρχαίοι Ελληνες...:

Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς πραγματοποιούσε ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού στα τέλη του 19ου αιώνα, έμεινε έκθαμβος όταν αντίκρισε μια μεγάλη πλάκα από ελεφαντόδοντο και πέτρα χρώματος μπλε, με γυάλινη επικάλυψη και χρυσά φύλλα. Το εντυπωσιακό αυτό εύρημα ήταν το «Μέγα Ζατρίκιον» που συνοδευόταν από πέντε πιόνια από ελεφαντόδοντο και είχε διαστάσεις 104Χ61 εκατοστά. Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι και γι' αυτό ο χώρος που ανακαλύφθηκε ονομάστηκε «Διάδρομος του Ζατρικίου». Στην αρχική του μορφή απεικόνιζε ένα τέλειο ημερολόγιο με τέσσερα έτη, όπου οι 72 περιφερειακές γραμμές αντιστοιχούν σε 72 χρονικά διαστήματα των 20 λεπτών, δηλαδή μια 24ωρη μέρα (72Χ20 =1440 λεπτά = 24ώρες Χ 60 λεπτά = μία 24ωρη ημέρα).

Διάδρομος του Ζατρικίου στην Κνωσό

Το σκάκι που εκτίθεται στο Μουσείο του Ηρακλείου βρέθηκε εκεί. Αλλά δεν έπαιζαν μόνο σκάκι. Είχαν και μέχρι και αποχετευτικό σύστημα στο παλάτι!

Το σύστημα αποχέτευσης του παλατιού φαίνεται καθαρά εκεί: κάθε σωλήνας στενεύει στις άκρες για να εφαρμόσει στον επόμενο έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερη πίεση για να νικά τα εμπόδια.


Πηγή:

http://www.fhw.gr/chronos/04/gr/culture/335arts_cer_black_figured2.html, http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=print&sid=14http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/AR/ar.ag/Exekias.4.htm

http://project.athens-agora.gr/index.php?view=evr&pid=4&lang_id=gr

http://chesslessons.gr/chess-ancient-greece.htm


http://www.crete.tournet.gr/Corridor_of_the_Draughtboard-si-654-el.jsp





ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΙΑ 2009.ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΚΑΛΕΣΜΑ.1η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009


Πολιτιστικός Σύλλογος ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
τηλ. 6974 005114

prom.pyrforos@gmail.com

Πρόσκληση στις Ιαματικές της ψυχής

τελετές μνήμης των Θερμοπυλών!

Πριν από 2489 χρόνια, ένα μοναχικό λιοντάρι, σαν βράχος στύλωσε τα πόδια του στις Θερμοπύλες, και αρνήθηκε στις βάρβαρες ορδές των Περσών να εισβάλουν στον ιερό τόπο του δημιουργικού πολιτισμού! Οι ουρανομήκεις βρυχηθμοί του, σαν σαρωτικοί κεραυνοί καλοκαιρινής καταιγίδας κατατρόμαξαν τους εχθρούς του πολιτισμού, βυθίζοντας τις απαίδευτες ψυχές τους σε πυκνό απέραντο δέος θαυμασμού, για την πρωτοφανή ηρωική αυταπάρνηση του! Η πίστη ότι εισέρχονται σε μια χώρα τέτοιων μυθικών ηρώων, φώλιασε στην ψυχή τους προκαλώντας την αρχή της ήττας τους… και την σωτηρία της Ελλάδος και ολόκληρου του ελεύθερου και δημιουργικού κόσμου! Δυόμισι χιλιετίες μετά, ο απόηχος αυτής της απίστευτης κραυγής για ελευθερία και υπερηφάνεια, ακούγεται ακόμα… και είναι ολοφάνερο πως δεν θα σβήσει ποτέ!

Αυτός ο λιονταρόψυχος πρόγονός μας, ο Λεωνίδας μας καλεί!

Αυτός ο πραγματικός ημίθεος, που ολομόναχος σήκωσε στους ηρωικούς του ώμους την τύχη ολόκληρη της ανθρωπότητας, μας ευεργέτησε απέραντα, δίνοντας στον πολιτισμό μια ανεπανάληπτη ευκαιρία ύπαρξης.

Αυτός ο Τιτάνας που στα τρακόσια στιβαρά χέρια του κράτησε ζωντανά τα ιδανικά της ελευθερίας, έδωσε νόημα και κατεύθυνση στην παγκοσμία ιστορία! Αυτός ο υπερ-Ήρωας, που το μεγαλείο του, λόγια μυρίων ποιητών αδυνατούν να περιγράψουν, αυτός που ξεπέρασε κάθε μυθικό κατόρθωμα… μας περιμένει για να μας μεταδώσει το μεγαλείο και την μαχητικότητά του… που τόσο την έχουμε σήμερα ανάγκη!

Ελάτε στην ιαματική γιορτή του μαχόμενου πολιτισμού!

Ελάτε όλοι… Μη διστάζετε στιγμή! Δώστε μια ευκαιρία στον εαυτό σας να αναβαπτιστεί ευεργετικά στις πανανθρώπινες αξίες των υπερασπιστών του πολιτισμού.

Ελάτε να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει πραγματικός αγώνας για ιδανικά!

Ελάτε… όλοι μαζί ενωμένοι, φιλιωμένοι και ομόψυχοι, να γιατρέψουμε την αξιοθρήνητη μετριότητά μας, την μολυσματική μικροψυχία μας. Να ξεπλύνουμε από πάνω μας την φαύλη παθητικότητα, τους αλληλοσπαραγμούς και τη δύσοσμη εγκεφαλική σήψη… που παιδιόθεν μας φύτεψαν οι πανάθλιοι σύγχρονοι εξουσιαστές μας.

Ελάτε όλοι… να πάρουμε απ’ το στιβαρό του χέρι, λίγο απ’ την τόλμη και το μεγαλείο της ψυχής του. Να τον αγγίξουμε, να δακρύσουμε, να τον χειροκροτήσουμε, να τον υμνήσουμε! Μην στερήσετε απ’ τον εαυτό σανς μια τέτοια ευκαιρία ζωογόνου γιορτής κάτω απ’ την πανιαματική σκιά του ωραιότερου λέοντα της Ελλάδος! Ο δάσκαλος του πολέμου, ο ήρωας Λεωνίδας μας περιμένει!

Ελάτε να γευθούμε το μεγαλείο του, να μεθύσουμε απ’ ομορφιά της ηρωικής ελληνικής ψυχής του! Κάτω απ’ τον ίσκιο του, να ανταλλάξουμε όρκους ενότητας. Ελάτε να ανταμώσουμε ενωτικά, γιορταστικά μπροστά στον δικό μας πραγματικό εσταυρωμένο, τον ανεπανάληπτο σωτήρα ιδανικών, τον μέγιστο ήρωα όλων των πανανθρώπινων αγώνων.

Ελάτε να γιατρευτούμε. Να γιατρέψουμε την αβάσταχτη μετριότητα μας, αγγίζοντας την πανιαματικό ηρωισμό του. Ας τιμήσουμε τον μεγαλύτερο ήρωα όλων των εποχών, τον δικό μας Μέγα Λεωνίδα… τον Έλληνα!

Πολιτιστικός Σύλλογος ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ

http://koinothess.wordpress.com/2009/07/07/thermopyles/

http://koinothess.wordpress.com/2009/07/30/thermopyles2/

1η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009

ΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΩΡΑ 19.00

ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΘΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

1 . ΙΚΤΙΝΟΣ ... 6977512449

2 . ΟΔΥΣΣΕΥΣ ... 6972110145

3 . ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ... 6977860906

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

1 . ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ... 6977209510

2 . ΟΛΒΙΟΣ ... 6944745805

3 . ΛΕΩΝ ... 6936813669

Πληροφορίες για τη διοργάνωση:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, τηλ. 6977209510

ΛΕΩΝ, τηλ. 6936813669

Τάματα,Μνημεία,Εορτές και αφιερώματα των Ελλήνων,στον Μαραθώνα,στις Πλαταιές και στις Θερμοπύλες.

Τα τάματα των Ελλήνων προς τους θεούς της Ελλάδος...για να συνδράμουν στη νίκη,κατά των εισβολέων Περσών με βασιλέα των τον Δαρείον(παρασυρθέντος και προτραπέντος υπό των παρεισάκτων "προφητών",των οποίων τα σχετικά είναι καταγεγραμμένα εν τη βίβλον των και μη επιδεχόμενα αμφισβητήσεως) το 490 προ χ.χ. και τα αφιερώματα και κατ' έτος τελούμεναι Εορταί προς Τιμήν και Μνήμην αιώνιον...

[Το έργον ήτο τωόντι μέγα' η πατρίς ημών επέ
πρωτο να ίδη πολλάς έτι ενδόξους ημέρας,αλλ' ίσως ουδεμία δύναται ν'αντιπαραβληθή προς ταύτην την εν Μαραθώνι μάχην,καθ' ήν οι Έλληνες πρώτην φοράν νικήσαντες εκ του συστάδην τους Πέρσας,τοσούτω μάλλον ενεθαρρύνθησαν εις τους μετέπειτα αγώνας όσω μία μόνη πόλις είχεν αρκέσει ίνα κατισχύση της πολυαρίθμου εκείνης στρατιάς.Και αν σήμερον,μετά παρέλευσιν δισχιλίων και επέκεινα ετών,μετά θλίψεως μεν αναλογιζόμεθα οίου κλέους ήθελε στερηθή το ελληνικόν όνομα,οίαν ζημίαν ήθελε πάθει η ανθρωπότης,εάν αι Αθήναι,ηττηθείσαι και υποταχθείσαι εις τους Πέρσας,απεστερούντο του μέλλοντος εκείνου,καθ' ό τοσαύτα εμεγαλούργησαν εις άπαντας τους κλάδους της ανθρωπίνης αρετής,γνώσεως και τέχνης,μετ' αγαλιάσεως δε ασπαζόμεθα την μνήμην του κατορθώματος δι' ού ο κόσμος απηλλάγη τοιαύτης συμφοράς,ειμπορούμεν να φαντασθώμεν οποία άρά γε υπήρξε τότε η των Αθηναίων ευφροσύνη.Την ευφροσύνην ταύτην επεδείξατο προ πάντων δια της προς τους θεούς ευγνωμοσύνης.Ο Μιλτιάδης είχε τάξει εις Άρτεμιν την αγροτέραν τοσαύτας αίγας όσοι ήθελον πέσει εχθροί.Η εκτέλεσις της ευχής ταύτης ετροπολογήθη μεν ήδη κατά τι δια ψηφίσματος της Εκκλησίας του δήμου,προσενεγκόντος εις την θεάν κατά την ημέραν της εορτής αυτής θυσίαν αιγών 500,απεφασίσθη δε ότι η αυτή θυσία θέλει επαναλαμβάνεται κατ' έτος την εορτήν ταύτην,εις αιώνιον μνημόσυνον της εν Μαραθώνι νίκης.Αλλά και ο θεός Πάν,ο έφορος των ποιμένων,των ποιμνίων και των εις βοσκήν χρησίμων πεδίων,

"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ",Κων.Παπαρρηγόπουλος,βιβλίον τρίτον,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.

Δέκα χρόνια μετά...τα εν Θερμοπύλαις ανεγερθέντα Μνημεία...υπέρ των ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,αμυνομένων της εισβολής έξι περίπου εκατομμυρίων Ασιατών,του Ξέρξου βασιλέως των(παρασυρθέντος και αυτού υπό του παρεισάκτου εις τα παλάτια του εβραίου Μαρδοχαίου,εξαδέλφου της ΕΣΘΗΡ,την οποία δολίως είχε "σπρώξει" και καταστήσει σύζυγο του Ξέρξου.Τα σχετικά στο βιβλίο "ΕΣΘΗΡ" της..."θεοπνεύστου" βίβλου.)


"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ",Κων.Παπαρρηγόπουλος,βιβλίον τρίτον,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.

Και εκατό χρόνια μετά την χ.χ.(χριστιανική...χρονολόγηση)!
[...Οι θεσμοί ούτοι υφίσταντο όχι μόνον εις τας λεγομένας ελευθέρας πολιτείας και χώρας,αλλά εν μέρει και εις αυτά τα τμήματα της Ελλάδος τα οποία υπό το όνομα Αχαία,συνεκρότουν την ρωμαϊκήν επαρχίαν.Ακόμη το αμφικτυονικόν συνέδριον ήτο επιτετραμμένον την προστασίαν του εν Δελφοίς ιερού' ακόμη συνήρχοντο τα συνέδρια των Βοιωτών,των Φωκέων των Αχαιών' ακόμη συνέρρεεν άπασα η Ελλάς εις τα Ολύμπια,εις τα Νέμεα,εις τα Ίσθμια,εις τα Πύθια και ο ελάϊνος των αγώνων στέφανος ελογίζετο ως η υπερτάτη των τιμών ής ηδύνατο να αξιωθή άνθρωπος επί γης' ακόμη επανηγυρίζοντο αι κατά Περσών νίκαι δια θυσιών τελουμένων εν Μαραθώνι και εν Πλαταιαίς,δια λόγων εκφονουμένων εις τα πεδία της μάχης,δι' αγώνων διεξαγομένων περί τους τάφους του Λεωνίδου και του Παυσανίου.Ακόμη ετίμων οι Μεσσήνιοι την μνήμην του ήρωος αυτών Αριστομένους,και οι Σικυώνιοι την μνήμην του ιδρυτού της αχαϊκής συμπολιτείας Αράτου.]
"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ",Κων.Παπαρρηγόπουλος,βιβλίον όγδοον,(χριστιανικός Ελληνισμός),κεφ.Α',σελ.52,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.

Αυτά τότε...σήμερα;

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΑΙΝ (Περί Καραθεοδωρή)

Το έτος 1973, γιορτάστηκε σ’ όλο τον κόσμο της επιστήμης σαν ‘‘Έτος Καραθεοδωρή’’ με τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννησή του.

Η λαμπρή αυτή Ελληνική διάνοια, θα μείνει στην πρώτη γραμμή των μεγάλων ερευνητών, που με τη δύναμη της μεγαλοφυΐας τους πέτυχαν μία καταπληκτική επέκταση στα όρια της Μαθηματικής Επιστήμης.

Η μεγαλύτερη διάνοια του αιώνα μας, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, θεωρούσε τη διδασκαλία των μαθηματικών του Καραθεοδωρή, θεμέλιο της δικής του επιστημονικής σκέψης. Ο Κυριάκος Διακογιάννης στα ‘‘Καθαρά και ξάστερα’’ της ‘‘Αυριανής’’ στις 20-10-1987 γράφει: ‘‘Λίγο καιρό πριν πεθάνει ο διάσημος φυσικός Αλβέρτος Αϊνστάιν ζούσε τελείως απομονωμένος, αποφεύγοντας, όπως άλλωστε σ’ ολόκληρη τη ζωή του, τις συναναστροφές. Εκείνη την εποχή (πέθανε το 1955 σε ηλικία 76 ετών) μια συντροφιά Αμερικανών δημοσιογράφων με την μεσολάβηση του διευθυντού ενός επιστημονικού περιοδικού φίλο του Αϊνστάιν, κατάφερε να πείσει τον μεγάλο φυσικό να εγκαταλείψει την μοναξιά του και να δώσει μία συνέντευξη τύπου. Είτε γιατί διαισθανόταν το τέλος του, είτε για άλλους λόγους άγνωστους, ο ερημίτης δέχτηκε. Το γεγονός εντυπωσίασε την κοινή γνώμη. Στη συνέντευξη έτρεξαν τα μεγαλύτερα λαγωνικά της αμερικανικής δημοσιογραφίας. Η αίθουσα κατάμεστη από εκπροσώπους του τύπου, της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή στον άνθρωπο που απεδόθη η μέθοδος διάσπασης του ατόμου και η πατρότητα της ατομικής βόμβας την οποία τεχνικά κατασκεύασε η ομάδα επιστημόνων του συνεργάτη και συμπατριώτη του Οπενχάιμερ. Σ’ όλες τις ερωτήσεις ο Αϊνστάιν, απάντησε με την ακριβολογία που διακρίνει τους φυσικούς, οπότε όταν οι ερωτήσεις εξαντλήθηκαν και οι δημοσιογράφοι φιλόφρονες ευχαριστούσαν έτοιμοι να αποσυρθούν, ο Αϊνστάιν προς γενικήν έκπληξη δεν σηκώνεται αλλά από τη θέση του απευθυνόμενος στους εκπροσώπους του τύπου τους λέγει:

‘‘Κύριοι λυπάμαι που σας βλέπω έτοιμους να φύγετε χωρίς να μου υποβάλετε την ουσιαστικότερη ίσως ερώτηση. Ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα, κανείς σας όμως δε θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε το δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη, σκέψη και έρευνα. Και για να μη σας κουράζω, σας το λέω έτσι απλά χωρίς λεπτομέρειες, ότι ο μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, στον οποίο εγώ προσωπικά, αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική και η σοφία του αιώνα μας χρωστάμε τα πάντα».

Ο ίδιος βέβαια ο Καραθεοδωρή, με την σεμνότητα και τη μετριοφροσύνη που τον χαρακτήριζε, σε παρατήρηση συνομιλητών του, ότι πολλά προσέφερε στην επιστήμη απάντησε: “Αι ιδικαί μου εργασίαι, δεν πρόκειται να ζήσουν πλέον των 15-25 ετών δεν είναι εργασίαι του Abel ή του Πυθαγόρα”. Όμως οι εργασίες του άντεξαν πολύ περισσότερο και θα αντέξουν κι άλλο, γιατί είναι εργασίες που γράφτηκαν από μία μαθηματική ιδιοφυΐα.

Από το βιβλίο της Δέσποινας Ροδοπούλου – Καραθεοδωρή και Δέσποινας Βλαχοστεργίου – Βασβατέκη “Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή: Ο σοφός Έλλην του Μονάχου”.

Κ. Καραθεοδωρή

ο συνάδελφός του και φίλος καθηγητής Sommerfeld θα τον συμβουλέψει να «μη βάλει ξανά στο κεφάλι του στέφανο εξ ακανθών για την Ελλάδα», αλλά ο θερμός πατριώτης λάτρης του αρχαίου Ελληνικού ιδεώδους και οραματιστής της μεγάλης ένδοξης Ελλάδας δε μπορούσε να μη θέσει εαυτόν εις την διάθεσή της…

Διαβάστε εδώ για να δείτε ποιος είναι ο Κων/νος Καραθεοδωρή -από τέτοια πρότυπα έχουν ανάγκη οι μαθητές, τα παιδιά για να ζυμώσουν τα όνειρά τους, τους στόχους τους και τη ζωή τους-.

Περισσότερα από την πηγή: http://www.karatheodori.gr/index.php

Ο οικογενειακός τάφος του Κ.Καραθεοδωρή στο Μόναχο, όπου ενταφιάστηκαν η σύζυγός του Ευφροσύνη και ο γιος του Στέφανος των οποίων τα ονόματα είναι χαραγμένα πάνω στην μαρμάρινη κολώνα Ιωνικού ρυθμού.










Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Νέρωνα


Όποιος δεν γράφει την παγκόσμια ιστορία ,ως εγκληματική ιστορία είναι συνένοχος σε αυτήν.
(K.Deschner)
Πρόλογος
Η παρούσα μελέτη σε καμία περίπτωση δεν θέλει να προσβάλει βιοπαλαιστές, καλούς και αγαθούς Εβραίους ή άλλους λαούς οι οποίοι στο διάβα των αιώνων ποτέ δεν είχαν κάποια σοβαρή ευκαιρία βιώσεως της δικής τους θέλησης, της ελευθερίας(1). Της ελευθερίας με το κλασσικό, αρχαίο Ελληνικό νόημα της. Δυστυχώς ακόμα και αυτούς τους απλούς ανθρώπους τα γρανάζια του δόλου, δεν έπαψαν να κατακρεουργούν.
(1)Ο ελεύθερος άνθρωπος μέσα στην ελεύθερη πολιτεία, αυτό είναι το ελληνικό ιδανικό. Το άτομο λυτρωμένο από την αμάθεια και την πρόληψη και το φόβο, φωτισμένο, περήφανο, με τη δύναμη ότι παίρνει απ' έξω να το δουλεύει βαθιά μέσα του' το άτομο που συμμετέχει ενεργά και υπεύθυνα στη διακυβέρνηση της πολιτείας' που τον εξωτερικό καταναγκασμό τον αλλάζει σε εσωτερική ελευθερία, που το όχι των θεών, των νόμων και των αρχόντων μπορεί και το μεταστρέφει σε ναι της ίδιας του της ψυχής."(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
Πραγματικότητα
Πώς είναι σήμερα ο κόσμος
Σήμερα υπάρχει ένας κόσμος, όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο. Αυτή είναι η αιτία για την οποία οι λαοί πρέπει να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας ( την θρησκεία του Αβραμαϊσμού, δηλαδή Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ) σκοτεινής και αδιάλλαχτης, που τα μυστικά της τα γνωρίζει μόνο το ιερατείο της, παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο, το οποίο πολύ καλά γνωρίζει πως να χρησιμοποιεί τις μηχανές που οι Έλληνες αψήφησαν: Τις μηχανές του δόλου («pia fraus», ευσεβής απάτη) .
Στην παρούσα μελέτη αποκαλύπτονται οι διαδικασίες με τις οποίες ο Ελληνισμός για περισσότερα από 2000 χρόνια βαριά τραυματισμένος, αιμορραγεί.
Με άλλα λόγια, οι μηχανές του δόλου κατάφεραν να μας κάνουν να μην ήμαστε πλέον θεματοφύλακες ενός αγαθού που μας χάρισαν οι θυσίες των αρχαίων πατέρων μας.
Η απόλυτη ενσάρκωση ενός κοσμοϊστορικού εγκλήματος
Η ιστορία, αινιγματική και συνήθως συγκεχυμένη ενώ συντελείται τάχα πάνω σε ιστορικοκριτικές βάσεις, στην πραγματικότητα στερείται ορθολογικής κατανόησης , αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να την δούμε μέσα από μια απόδοση στα ιστορικά γεγονότα μιας εγκληματικής αιτιότητας, αν και η αρχή του «audiatur et altera pars» (να ακουστεί κι η άλλη πλευρά) δεν αποτελεί μομφή.
Ας εξετάσουμε λοιπόν, το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικοέγκλημα, την σταδιακή δολοφονία του μεγαλύτερου πολιτισμού της ανθρωπότητας, του Ελληνικού (όπως λέει και ο κορυφαίος φιλόλογος Jäger, η Ελληνική Γραμματεία έπλασε τον άνθρωπο) , στο οποίο συγκαταλέγεται και η δολοφονία του Νέρωνα. Ας δούμε μέσω αντικειμενικής μεθοδολογίας και μέσα από καλές και σημαντικές πηγές, με καθαρό μυαλό, μακριά από κάθε μονοδιάσταση θεώρηση, ποιος ήταν πράγματι ο Νέρων.
Νέρων
Περί πηγών
Ο Σουητώνιος, μια από τις σημαντικότερες πηγές περί Νέρωνος, είναι αναμφισβήτητα προκατελημένος κατά του Νέρωνος, είδη από την αρχή επιχειρεί να αποδείξει την αγριότητα του Δομιτίου (πατέρα του Νέρωνος) δείχνοντας έτσι ότι ο Νέρων κληρονόμησε τον έκφυλο χαρακτήρα κάποιων προγόνων του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Σουητώνιος είναι ο μόνος πού αναφέρεται στην αγριότητα του Δομιτίου. Αλλά και σε άλλες συκοφαντίες, εικασίες, κύριες πηγές όπως ο Τάκιτος, Δίων ο Κάσσιος, αλλά και ο Κλόύβιος Ρούφος και ο ίδιος ο Σουητώνιος σε πολλές αρνητικές περιπτώσεις (όπως στο θέμα των σχέσεων του Νέρωνα με την Αγριππίνα) αποφεύγουν να δεσμευτούν απερίφραστα κατά του Νέρωνα.
Η άλλη πλευρά του Νέρωνα
Ήταν δεκαεπτά χρονών όταν με αμέτρητες τιμές τον αναγόρευσαν αυτοκράτορα. Όταν σύγκλητος του εξέφρασε τις ευχαριστίες της, εκείνος απάντησε «Όταν θα τις αξίζω». Ήταν ο πρώτος πού, κατά το ελληνικό έθιμο, καθιέρωσε τριπλούς αγώνες μουσικής, αθλημάτων στίβου και ιππασίας στην Ρώμη.
Σαν καλλιτέχνης έχει σίγουρα συκοφαντηθεί, μάλιστα υποδυόμενος τον Ηρακλή Μαινόμενο ένας στρατιώτης βλέποντας τον αυτοκράτορα με άθλια περιβολή και αλυσοδεμένο, όπως απαιτούσε η υπόθεση του έργου, όρμησε μπροστά για να τον βοηθήσει.. Ακόμη και ένας πραίτορας του πρόσφερε ένα εκατομμύριο σηστερτίους για μια εμφάνιση. Όταν μετά ένα δείπνο τον παρακάλεσαν να τραγουδήσει, και χειροκρότησαν θερμότατα την παράστασή του, εκείνος δήλωσε ότι μόνο οι Έλληνες ξέρουν να ακούνε μουσική και μόνον αυτοί είναι αντάξιοι των προσπαθειών του.
Ο J. P.V.D. Baldson (Life and Leisure in Ancient Rome, Λονδίνο 1969, σ. 287) παρατηρεί ότι, ενώ γνωρίζουμε τα ονόματα πολλών περίφημων ηθοποιών και χορευτών παντομίμας από την αρχαιότητα, ο Νέρων είναι ο μόνος εξέχων Ρωμαίος μουσικός που μας είναι ονομαστά γνωστός.
Σκοτώστε τον Νέρωνα!
"Εσείς όλοι, Έλληνες, που κατοικείτε την Αχαΐα, ονομαζόμενη ως τώρα Πελοπόννησο, δεχθείτε μαζί με την απαλλαγή από τους φόρους, την ελευθερία που στις πιο ευτυχισμένες μέρες της ιστορίας σας δεν κατείχατε ποτέ όλοι μαζί, εσείς που υπήρξατε σκλάβοι ή ξένων ή οι μεν των δε. Αχ, να μη ζούσα στους χρόνους ακμής της Ελλάδας, να 'δινα αυτό το διέξοδο στις διαθέσεις μου για να απολαύσω έναν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων! Δε συγχωρώ το χρόνο που ελάττωσε το μεγαλείο ενός τέτοιου αγαθού...Αλλά προσπέφτω στους Θεούς που πάντα με προστάτεψαν στη γη και τη θάλασσα, να μου δώσουν παρ' όλα αυτά την ευκαιρία να το πραγματοποιήσω. Άλλοι πρίγκιπες έδωσαν σε πόλεις την ελευθερία τους...Ο Νέρων, την αποδίδει σε μία ολόκληρη επαρχία."
Ο λόγος (ή απόσπασμά του) του Νέρωνα που διακηρύττει την ανεξαρτησία της Αχαΐας!
Τα ευεργετήματα αυτά τα ανήγγειλε ο ίδιος από το κέντρο του σταδίου την ημέρα που τελούνταν τα Ίσθμια. Η χειρονομία αυτή του Νέρωνα αποτελούσε αναμφίβολα απτό δείγμα του φιλελληνισμού του, η επιλογή μάλιστα του συγκεκριμένου τόπου είναι φανερό ότι συνδεόταν με την διακήρυξη του 196 π.x.x. , όταν στο ίδιο μέρος ο ύπατος Τίτος Φλαμινίνος υποσχέθηκε μετά τον δεύτερο μακεδονικό πόλεμο κατά του Φιλίππου του Ε´ να απομακρύνει στο σύνολο τους σχεδόν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα από την Ελλάδα.
Ο Νέρων υπήρξε μεγάλος φιλέλληνας. Εκδήλωνε αγάπη για την Ελλάδα, έδωσε αυτονομία σε όλες τις ελληνικές πόλεις, ξεκίνησε να ανοίξει τη διώρυγα της Κορίνθου (χρειάστηκαν κατόπιν αυτού περίπου 1900 χρόνια για να γίνει αυτό το έργο), πήρε μέρος σε ολυμπιακούς αγώνες, -όπως και ο Τιβέριος νικητής τεθρίππου που γενόμενος Αυτοκράτορας ανασυνέστησε τον ιππικό αγώνα στις Ολυμπιάδες δολοφονήθηκε, μαζί με πολλούς από τους υποστηρικτές του, από τα μέλη της Συγκήτου- έφτιαξε και ιερά στην Ολυμπία και αλλού.
Το μόνο ίσως έγκλημα του Νέρωνα ήταν η αγάπη του για τον Ελληνικό πολιτισμό, η ανεκτικότητα και ανεξικακία του, που χάρις αυτήν γλίτωσε ο Σαούλ-Παύλος και την πληρώνει από το σημείο εκείνο και μετά όλη η ανθρωπότητα. Το κομβικό σημείο της διακυβέρνησης του Νέρωνα είναι το 63 μ.x.x., έτος της μεγάλης πυρκαγιάς που ισοπέδωσε τη Ρώμη.  
Ποιος ήταν ο Νέρων μέχρι τότε;
Μερικά στοιχεία σχετικά με την πολιτική που ακολούθησε ως Καίσαρ:
1) Καταργεί τους έμμεσους φόρους.
2) Αφαιρεί από τους "αφέντες" το δικαίωμα ζωής και θανάτου που ως τότε είχαν για τους δούλους. Νομοθετεί το δικαίωμα των δούλων να κάνουν αγωγή κατά των αφεντικών τους όταν αυτοί τους κακομεταχειρίζονται.
3) Απαγορεύει τη θανάτωση κατά τη διάρκεια των μονομαχιών ακόμη και για τους εγκληματίες!
4) Ενισχύει το θεσμό των απελεύθερων, τους καλύτερους δε πρώην σκλάβους, τους επιλέγει ο ίδιος και τους απονέμει προσωπικά την ελευθερία τους. Πολλούς δε από αυτούς, τους "προσλαμβάνει" ο ίδιος ως έμπιστούς του και συμβούλους του στο παλάτι.
5) Θεσμοθετεί τη δωρεάν διανομή λαχνών προς το λαό, με σημαντικότατα έπαθλα, όπως ζώα, αγροτεμάχια, πλοία και πολύτιμους λίθους.
6) Θεσμοθετεί νέα μέτρα που περιόριζαν την κρατική σπατάλη και περιόριζαν την πολυτέλεια, ώστε να εξοικονομούνται χρήματα και να διανέμονται περισσότερα τρόφιμα κι άλλα αγαθά πρώτης ανάγκης για το λαό.
7) Η στάση του κατά τη διάρκεια και μετά τον εμπρησμό της Ρώμης, είναι υποδειγματική .Διατάσσει να κτιστούν άμεσα καταφύγια για όσους έχασαν τα σπίτια τους στην πυρκαγιά. Συμμετέχει αυτοπροσώπως στο συντονισμό του έργου αντιμετώπισης της κατάστασης και δημιουργεί αντιπυρικές ζώνες για να περισωθεί ότι είναι δυνατόν. Κινητοποιεί άμεσα τον κρατικό μηχανισμό προς αναζήτησιν τροφίμων ώστε να τραφούν οι πληγέντες από την πυρκαγιά. Ανοίγει ακόμη και τις πόρτες των ανακτόρων για να προσφέρει καταφύγιο σε όσους έχασαν τα σπίτια τους. Μετά την πυρκαγιά, εκπονεί καινούριο σχέδιο πόλης, επιβάλλει δια νόμου το σοβάντισμα των εξωτερικών τοίχων ώστε να μη πιάνουν φωτιά, ορίζει σαφείς αποστάσεις που πρέπει να έχει το ένα σπίτι από το άλλο ώστε η όποια φωτιά να μην μπορεί να εξαπλωθεί.
8) Είναι ο ορισμός του προσηνούς ανθρώπου, αφού γνωρίζει πάρα πολλούς προσωπικά και τους χαιρετά στο δρόμο με τα ονόματά τους.
9) Η Σύγκλητος ήταν εχθρικά διακείμενη στο Νέρωνα, (αντέδρασε π.χ. λυσσαλέα στην κατάργηση των έμμεσων φόρων) μιας κι ο Νέρων κοινώς κόμιζε νέα ήθη με τη δημοκρατικότητα την ανεξικακία και τη φιλολαικότητά του. Επιπλέον, η κατηγορία που του προσήπταν για δειλία επειδή διόλου τον απασχολούσαν οι πόλεμοι και το στρατιωτικό μεγαλείο της Ρώμης, τον καθιστούσαν "ένοχο" μιας και δεν ταίριαζε στο προφίλ ενός πανίσχυρου κράτους όπως ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δεν υπάρχει ένας επεκτατικός πόλεμος ή έστω σχέδιο πολέμου επί Νέρωνος! Έπρεπε λοιπόν να βγει από τη μέση.
10)Επειδή η υστεροφημία κάποιου δείχνει και το ποιόν του, για πολλά χρόνια μετά το θάνατο του, Ρωμαίοι πολίτες προσέρχονταν και εναπόθεταν άνθη σον τάφο του. Στη δε κηδεία του, έγινε πραγματικός χαμός και με μία κουβέντα θρηνήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον καίσαρα. Σύντομα μάλιστα κυκλοφόρησαν θρύλοι περί αναστηθέντος Νέρωνα, ή ότι το πνεύμα του εμφανίζονταν σε διάφορους τόπους δείγμα της πραγματικής λατρείας του Ρωμαϊκού λαού. Τουλάχιστον τέσσερις "σωσίες του εμφανίστηκαν μετά το θάνατό του ξεσηκώνοντας το λαό, κι οι αρχές είδαν κι έπαθαν να τους μαζέψουν!
11) Σε ότι αφορά την προσωπική του ζωή, δεν υπάρχει κανένα απολύτως ίχνος ακολασιών έως το 63 μ.x.x., έτος της μοιραίας πυρκαγιάς. Έκτοτε μόνο και συντετριμμένος από την αποκάλυψη της συνομωσίας που εξυφαίνετο εις βάρος του με τη συμμετοχή μάλιστα του δάσκαλού του του Σενέκα τον οποίο υπεραγαπούσε σαν πατέρα, γίνεται υπέρμετρα καχύποπτος και αλλάζει συμπεριφορά...
 Ο Σενέκας
Ο Σενέκας ήταν ο ίδιος παιδαγωγός του Νέρωνα. Πολύ ευκατάστατος κι από παλαιά οικογένεια μεγαλογαιοκτημόνων, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους τοκογλύφους της εποχής του (ο Δίων Κάσσιος αναφέρει ότι ο πόλεμος στη Βρετανία έγινε για να εισπραχθούν οι φόροι από ένα δάνειο του Σενέκα στους Βρετανούς). Ραδιούργος, ύπουλος, ανέντιμος και συνωμοτικός, αναμείχθηκε από νωρίς στην πολιτική κι έγινε πραίτορας και κατόπιν συγκλητικός, ενώ το 59μ.χ.χ. ανακηρύχθηκε ύπατος της Ρώμης από τον Νέρωνα
Μόνον μέσα σε μια χρονιά (65μ.χ.χ έως 66μ.χ.χ) εκδηλώθηκαν έξι συνωμοσίες εναντίον του, όλες υπό την επίβλεψη της Συγκλήτου. Ήδη από το 62 ο Σενέκας ο σιδηρούς βραχίων της ολιγαρχικής Συγκλήτου εκπονεί ένα  πολύπλοκο σχέδιο για την εκπαραθύρωση του Νέρωνος -επρόκειτο για  τη συνωμοσία του Πείσσωνα κατά του Νέρωνα με συμμετοχή του Σενέκα ο οποίος ήταν γνώστης μεν της συνωμοσίας και την επικροτούσε αλλά δεν θέλησε ο ίδιος να αναλάβει ενεργό ρόλο. Ο έγκριτος ιστορικός Prof. Manfred Clauss είναι σίγουρος για την συμμετοχή του Σενέκα στην συνωμοσία, "αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε σε τι βαθμό" αναφέρει ο ίδιος. Από τις ανακρίσεις που διενεργήθηκαν, αποκαλύφτηκαν οι συνωμότες και οι εμπρηστές της Ρώμης  -και η συνωμοσία της άλωσης του αυτοκρατορικού θρόνου. Ο Σενέκας, λοιπόν, μαζί με άλλους συγκλητικούς και λοιπούς αξιωματούχους κρίθηκαν ένοχοι  και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Ειδικά του Σενέκα, ο Νέρωνας, του συνέστησε να αυτοκτονήσει, προκειμένου να μην υποστεί ατιμωτικό θάνατο (με αποκεφαλισμό) και δημευθεί η μεγάλη περιουσία του.

 Σενέκας -Παύλος/Σαούλ
 Ο ιστορικός Ρομπέρ Αμπελαίν αναφέρει πως ο Παύλος υπήρξε στην πραγματικότητα ένας Ιδουμαίος άραβας πρίγκηπας, εγγονός του Ηρώδη του Μεγάλου, ο οποίος όχι μόνον έλαβε μέρος στην συνωμοσία του Πείσωνα μαζί με τον φιλόσοφο Σενέκα και τον ανθύπατο Γάλβα ενάντια στον Νέρωνα, αλλά συνάμα προκάλεσε τον εμπρησμό της Ρώμης, απόλυτα συντονισμένος με την εξέγερση του «συντρόφου» του Μαναήν (Παράκλητου) στην Ιουδαία.

Η γνωριμία του Σενέκα με τον Σαούλ υπήρξε καθοριστική για τα σχέδια και των δυο ανδρών. Από τη μια ο Σενέκας βρίσκει στις συμμορίες του Σαούλ τους ιδανικούς εκτελεστές τόσο της πυρπόλησης της Ρώμης όσο και τους υποκινητές μιας εξέγερσης στις ιουδαϊκές επαρχίες. Από την άλλη ο Σαούλ βρίσκει την ευκαιρία τόσο για ένα μεγάλο χτύπημα εναντίον του ευγενούς ΕΛΛΗΝΟ Ρωμαϊκού πολιτισμού όσο και για την διεξαγωγή της εξέγερσης με την υποστήριξη των ίδιων των Ρωμαίων αντιφρονούντων -άρα και με πιθανότητες επιτυχίας. Και οι δυο γνωρίζουν καλά τον Ιώσηπο- ο οποίος βέβαια επιμελώς δεν το αναφέρει πουθενά-, είναι και οι τρεις στην Ρώμη ...
Μέχρι το 66 μ.x.x. κάποιοι Ιουδαίοι έβλεπαν ευνοϊκά τον Νέρωνα, αυτό συμπεραίνεται και από τον Ιώσηπο(Ιουδ. Αρχ., ΧΧ 193/195).
Μετά επιβλήθηκαν ποινές κατά των Χριστιανών, οι οποίοι τότε ήταν στην Ρώμη κυρίως Ιουδαίοι.

Η μαρτυρία του Πόπλιου Κορνήλιου Τάκιτου (116 μ.χ.χ.) είναι η ακόλουθη:
P. CORNELI TACITI ANNALIVM LIBER QVINTVS DECIMVS (λατινικό κείμενο)
[44] Et haec quidem humanis consiliis providebantur. mox petita [a] dis piacula aditique Sibyllae libri, ex quibus supplicatum Volcano et Cereri Proserpinaeque, ac propitiata Iuno per matronas, primum in Capitolio, deinde apud proximum mare, unde hausta aqua templum et simulacrum deae perspersum est; et sellisternia ac pervigilia celebravere feminae, quibus mariti erant.
    Sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia, quin iussum incendium crederetur. ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiablilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam, quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque. igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti sunt. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent aut crucibus adfixi [aut flammandi atque], ubi defecisset dies, in usu[m] nocturni luminis urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat, et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde quamquam adversus sontes et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica, sed in saevitiam unius absumerentur. 

 (Χρονικά Τάκιτου 15, 44).
«Ο Νέρων υπέδειξε (για την πυρπόληση της Ρώμης) άλλους ως ενόχους και υπέβαλε σε ιδιαίτερες τιμωρίες εκείνους τους οποίους ο λαός μισώντας τους για τις ανομίες τους ονόμαζε χριστιανούς. Εκείνος από τον οποίον προήλθε το όνομα είναι ο Χριστός, ο οποίος εθανατώθη επί της βασιλείας του Τιβέριου, όταν Επίτροπος ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Η προς καιρόν κατασταλείσα ολέθρια δεισιδαιμονία εμφανίστηκε πάλι όχι μόνο στην Ιουδαία, την εστία αυτού του κακού, αλλά και στην Πόλη (Ρώμη), όπου από παντού μαζεύονται και ακούγονται όλα τα κακά και τα αισχρά»....

  «...Ο Νέρων την ημέρα εκείνη ήταν στο Αντιουμ. Γύρισε αμέσως μόλις πληροφορήθηκε για την φωτιά και έφτασε τη στιγμή που καιγόταν το κτίριο που έκτισε ο ίδιος για να ενώσει το Παλατίνο με τους κήπους του Μαικήνα και διέταξε αμέσως να σβηστεί η πυρκαγιά... Για να ανακουφίσει τον κόσμο που τριγύριζε άστεγος και πεινασμένος στους δρόμους, άνοιξε αμέσως το πεδίο του Άρεως, τα μνημεία του Αγρίππα και τους αυτοκρατορικούς κήπους. Διέταξε να χτιστούν γρήγορα πρόχειρα καταλύματα και παράγκες για να στεγασθούν οι πρόσφυγες και πρόσταξε να φέρουν τρόφιμα από την Όστια και τις γειτονικές πόλεις και να τα μοιράσουν στο λαο...».[Τακιτος, Χρονικα]
...........................................................................................
Ο Χριστιανισμός αποκαλείτο τότε νέα και βλαβερή(ολέθρια) δεισιδαιμονία (superstitio nova ac malefica, Σουητώνιος, Νέρων ) και superstitio illicita (παράνομη δεισιδαιμονία). Βέβαια, και άλλες ξένες θρησκείες (με μόνη εξαίρεση την Ελληνική)είχαν προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση στην Ρώμη. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι το άγαλμα της Ίσιδος ρίχτηκε στον Τίβερη και οι ιερείς της σταυρώθηκαν (Ιουδ. Αρχ. ΧVΙΙΙ.79).
Ο Νέρων είχε αναγνωρίσει την επικινδυνότητα των ξενόφερτων Ιερατείων. Αλλά και το ισχυρότερο Ιερατείο αναγνώρισε ότι θα πετύχαινε να πάρει και να δέσει την παγκόσμια ιστορία στα χέρια του, μόνο εάν εξόντωναν τον Νέρωνα, και περνούσαν στην Ρώμη έναν δικό τους άνθρωπο, που να είναι σε θέση να γράψει την Ιστορία όπως την ήθελαν. Επί Νέρωνα θα ήταν αδύνατον ένας Ιώσηπος να εισδύσει στο στράτευμα και στα ανάκτορα. Έπρεπε να γίνει κάποιος άλλος Καίσαρ. Λιγότερο ικανός. Και αυτός θα ήταν αργότερα ο Βεσπασιανός ο οποίος ήταν μουλαράς. Πάντως, τώρα έπρεπε να βγει από την μέση ο Νέρων.
Με κάθε τρόπο.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
Όταν το 121 π.x.x. ο μεταρρυθμιστής Γάιος Γράκχος κατέφυγε στο ιερό άλσος των Ερινύων ξέροντας ότι έχει χάσει τη μάχη με τους αντιπάλους του, ζήτησε από τον πιστό του Φιλοκράτη να τον σκοτώσει. Ο Φιλοκράτης εκτέλεσε τη διαταγή και αμέσως μετά αυτοκτόνησε.. Η ίδια ακριβώς τύχη περίμενε τον Αντώνιο όταν ηττήθηκε στη ναυμαχία του Ακτίου. Μόνο που ο δούλος που πήρε την εντολή να τον σκοτώσει προτίμησε να βυθίσει το ξίφος στο δικό του στήθος. Ο Αντώνιος υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει χωρίς μεσολάβηση άλλου.
Στην περίπτωση της Ρώμης βρισκόμαστε επομένως μπροστά σε μια κοινότοπη τελετουργία θανάτου. Ακόμη και ο Νέρων δεν απέφυγε τη μοίρα αυτή: όταν το 68 μ.x.x. ένιωσε εγκαταλειμμένος από τους πάντες, βρήκε κι αυτός τη λύτρωση (σίγουρα την δολοφονία!) από τα χέρια του πιστού του απελεύθερου δούλου Επαφρόδιτου (δώστε βάση, διότι όπως στην υπόθεση του Αντώνιου, ο δούλος αυτοκτονεί και δεν σκοτώνει τον Αντώνιο, ο Φιλοκράτης σκοτώνει τον Γράκχο, αλλά άμεσα αυτοκτονεί και ο ίδιος, ενώ ο Επαφρόδιτος κάθε άλλο έχει στον νού του) εδώ ο Επαφρόδιτος έχει την μεγάλη ευκαιρία να σκοτώσει έναν Ελληνιστή Καίσαρα, το οποίο ευχαρίστως πράττει, και θα τον ξανασυναντήσουμε και στην υπόθεση Ιώσηπου:!
Ποιος είναι ο Επαφρόδιτος, ο οποίος είναι φίλος του Αποστόλου Παύλου;
Είναι έμπιστος του Νέρωνος, απελεύθερος δούλος, γραμματέας, ο φιλέλλην Νέρων τον έχει για Έλληνα. Πάντως υπάρχει εδώ μία στενή φιλία (μάλλον αποστολή) μεταξύ Ιώσηπου και Επαφρόδιτου και μεταξύ Αποστόλου Παύλου, ο οποίος δεν τον αποκαλεί μόνο αδελφό, αλλά και ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΩΤΗ! 
  
Αποκάλυψις Ιωάννου/Αγία Γραφή:Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, το βιβλίο της Αποκάλυψης γράφτηκε το 96 μ.χ.χ από τον απόστολο Ιωάννη, την περίοδο που ήταν εξόριστος στην Πάτμο το 96 μ.χ.χ., κατά το 14ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Δομιτιανού. Ωστόσο η πατρότητα του κειμένου έχει αμφισβητηθεί, με πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση αυτή που διατυπώθηκε από τον Διονύσιο Αλεξανδρείας (247 – 265). Η Αποκάλυψη γράφτηκε λίγο πριν την αναχώρηση του Παύλου για τη Ρώμη. Είναι ιστορικά αποδεκτό ότι γράφτηκε πριν το 70 μ.χ.χ

Δεῦρο, δείξω σοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν, 2 μεθ’ ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας………καὶ εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα. 4 καὶ ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς γῆς, 5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον· Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς. ………αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ’ αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. 12 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ’ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου…… Τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι. 16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί…. 18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.

Ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη …. ἀπόδοτε αὐτῇ ὡς καὶ αὐτὴ ἀπέδωκε, καὶ διπλώσατε αὐτῇ διπλᾶ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς· ἐν τῷ ποτηρίῳ ᾧ ἐκέρασε κεράσατε αὐτῇ διπλοῦν. 7 ὅσα ἐδόξασεν αὑτὴν καὶ ἐστρηνίασε, τοσοῦτον δότε αὐτῇ βασανισμὸν καὶ πένθος…. καὶ κλαύσουσιν αὐτὴν καὶ κόψονται ἐπ’ αὐτῇ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς οἱ μετ’ αὐτῆς πορνεύσαντες καὶ στρηνιάσαντες, ὅταν βλέπωσι τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς, 10 ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες· Οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλὼν, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου. 11 καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαίουσι καὶ πενθοῦσιν ἐπ’ αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι, 12 γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου, καὶ βυσσίνου καὶ πορφύρας καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου, 13 καὶ κινάμωμον καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα, καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων. 14 καὶ ἡ ὀπώρα τῆς ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς σου ἀπώλετο ἀπὸ σοῦ, καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ αὐτὰ εὑρήσεις. 15 οἱ ἔμποροι τούτων, οἱ πλουτήσαντες ἀπ’ αὐτῆς, ἀπὸ μακρόθεν στήσονται διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, 16 λέγοντες· Οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον καὶ πορφυροῦν καὶ κόκκινον, καὶ κεχρυσωμένη ἐν χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος. 17 καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ πᾶς ὁ ἐπὶ τόπον πλέων, καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονται, ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν, 18 καὶ ἔκραζον βλέποντες τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς, λέγοντες· Τίς ὁμοία τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ; 19 καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἔκραζον κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, λέγοντες· Οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἐν ᾗ ἐπλούτησαν πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς· ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη. 20 Εὐφραίνου ἐπ’ αὐτῇ, οὐρανέ, καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται, ὅτι ἔκρινεν ὁ Θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς. 21 Καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς λίθον ὡς μύλον μέγαν καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν θάλασσαν λέγων· Οὕτως ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡ μεγάλη πόλις, …. ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη, 24 καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς.

«της καθήμενης επί υδάτων πολλών» => Είναι και κυριολεκτικό και μεταφορικό. Αφενός η Ρώμη βρίσκεται πολύ κοντά στο Τυρρηνικό πέλαγος και τη διασχίζει ο Τίβερης. Επί τη ευκαιρία ας αναφέρουμε ότι ο χώρος της Ρώμης προτού αυτή γίνει  ενιαία πόλη, ήταν ελώδης κι αποξηράνθηκε από τους κατοίκους των επτά λόφων κι έτσι ενώθηκαν μεταξύ τους σε μία πόλη. Αφετέρου, όπως εξηγεί και πιο κάτω,  είναι κοσμοπολίτισσα πόλη, όπου έχει συρρεύσει πολύς κόσμος από κάθε τόπο.

«το θηρίον το κόκκινον» => το πορφυφό>purple (βαθυκόκκινο) χρώμα και το «βύσσινον» όπως το ονομάζει, ήδη η λέξη χρησιμοποιούταν από τότε λοιπόν, ήταν το επίσημο χρώμα των αυτοκρατόρων και της αριστοκρατίας.

«αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν» => Είναι πασίγνωστο ότι η Ρώμη είναι επτάλοφη. Στα λατινικά οι λόφοι είναι οι: Aventinus, Palatinus, Capitolinus, Caelius, Esquilinus, Viminalis, Quirinalis
Μετά την πυρκαγιά της Ρώμης: «Πολλοί αξιωματικοί συνέλαβαν στα σπίτια τους ανθρώπους εκείνους, που κρατούσαν στα χέρια τους δαυλούς, αλλά ωστόσο, δεν τόλμησαν να τους πειράξουν γιατί είδαν πως ήσαν δούλοι του αυτοκράτορα». [Σουητώνιος, Βίοι των δώδεκα Καισάρων]

Επαφρόδιτος... 
Σαφώς ο Επαφρόδιτος είναι Ιουδαίος και μάλιστα υψηλής φήμης, διαβάζοντας τις εργασίες του είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν φανατικό Ιουδαίο πατριώτη. Ιδού ένα δείγμα από την εργασία του Επαφρόδιτου, μέσα από την Ιουδαϊκή Γραμματεία:

(γ) Institutum Judaicum Delitzschianum, Münster 2003 (1)

1. Βιβλίο, 1.
Η απολογία για την ηλικία του Ιουδαϊσμού
Το κείμενο είναι μια μερική, προσωρινή, αποσπασματική μετάφραση χωρίς υποσημειώσεις:
"Σημαίνω ήδη στο κύριο μέρος του κειμένου μου "μάθημα αρχαιολογίας", εγώ ο υψηλής φήμης Επαφρόδιτος, γι αυτούς που θα το διαβάζουν, για να γίνει σαφές ότι ο εβραϊκός λαός  (πρώτον) είναι πολύ αρχαίος, και για την αρχική ύπαρξή του, και (δεύτερον) για το πως η χώρα, την οποία κρατάμε τώρα, κατοικήθηκε. Κατέγραψα πέντε χιλιάδες χρόνια από  περιεκτικής ιστορίας από τα ιερά εβραϊκά κείμενα στην ελληνική γλώσσα..."

Επίσης: Επαφρόδιτος Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια:
Μακεδόνας χριστιανός από τους Φιλίππους. Ο απ. Παύλος τον αποκαλεί με τα καλύτερα λόγια: αδερφό, συνεργάτη και συστρατιώτη (Φιλιππησίους 2:25). Δεν γνωρίζουμε εάν ο Επαφρόδιτος ήταν μέλος της εκκλησίας των Φιλίππων, ή απλώς μετέφερε επιστολή και συνεισφορές της εκκλησίας προς τον Παύλο όταν αυτός ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη (Φιλιππησίους 2:30, 4:18). Κατά την παραμονή του στη Ρώμη ο Επαφρόδιτος αρρώστησε βαριά που κόντεψε να πεθάνει, παρόλα αυτά δεν υπολόγισε τη ζωή του και συνέχισε το έργο του Χριστού (Φιλιππησίους 2:30). Ο Παύλος προτρέπει τους χριστιανούς της εκκλησίας των Φιλίππων να τον υποδεχθούν με μεγάλη χαρά και να τον τιμήσουν (Κολοσσαείς 2:29).



Επίσης διαβάζουμε σε Βυζαντινό κείμενο του τέλους του 9ου αιώνα να κατατάσσει τον Επαφρόδιτο στη χορεία των διδασκάλων των Παυλικιανών:

Μάνεντα τοίνυν καὶ Παῦλον καὶ Ἰωάννην, καὶ ἄλλους οὓς ἐάν τις εἴπῃ αὐτοῖς, προθύμως ἀναθεματίζουσιν. Κωνσταντῖνον δὲ τὸν Σιλουανὸν ἐπικληθέντα, καὶ Συμεὼν τὸν καὶ Τίτον, καὶ Γεγνέσιον τὸν καὶ Τιμόθεον, καὶ Ἰωσὴφ τὸν καὶ Ἐπαφρόδιτον, καὶ Βαάνην τὸν ῥυπαρόν, καὶ Σέργιον τὸν καὶ Τυχικόν, ὡς διδασκάλους αὐτῶν οὐδαμῶς ἀναθεματίζουσιν, ἀλλ’ ἔχουσιν αὐτοὺς ὥσπερ ἀποστόλους Χριστοῦ.

[Τον Μάνη, λοιπόν, και τον Παύλο και τον Ιωάννη και όποιους άλλους αναφέρει κάποιος στους Παυλικιανούς αυτοί τους αναθεματίζουν με προθυμία. Όμως τον Κωνσταντίνο που ονομάστηκε Σιλουανός και τον Συμεών-Τίτο και τον Γεγνέσιο-Τιμόθεο και τον Ιωσήφ-Επαφρόδιτο και τον Βαάνη τον Ρυπαρό και τον Σέργιο-Τυχικό δεν τους αναθεματίζουν διότι είναι διδάσκαλοί τους και τους έχουν όπως ακριβώς τους αποστόλους του Χριστού.]

Πέτρος Ηγούμενος, Περί Παυλικιανών των και Μανιχαίων, ed. Ch. Astruc et al., “Les sources grecques pour l’histoire des
Pauliciens
Διαβάζουμε από την χριστιανική σελίδα http://www.pigizois.net/sinaxaristis/10/12_10.htm : ΕΛΠΙΔΙΟΣ, Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Οκτωβρίου ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΛΑΝΤΙΟΣ, ΒΑΡΛΑΑΜ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ο μοναχός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο επίσκοπος, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Βαβατσινιώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο έπιτηδειώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο περαχωρίτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Σαλαμάνης, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο επίσκοπος, ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ή Αρνιακός ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ και ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ…

Η «καταδίκη της μνήμης» του  Δομιτιανού
Ο Δομιτιανός είναι αυτός που Το 86 μ.χ.χ. ίδρυσε στη Ρώμη τα Καπιτώλια προς τιμή του Διός (agon capitolinus) που επιβίωσαν έως την εποχή του Διοκλητιανού, στις αρχές του 4ου αι. μ.χ.χ. Οι αγώνες αυτοί είχαν ως πρότυπο τα Ολύμπια.. Το γήπεδο, το οποίο είχε ένα μεγαλύτερο χώρο για αγωνίσματα ακόμα και από το Κολοσσαίο O Δομιτιανός διέταξε επίσης την εκτέλεση του Επαφρόδιτου, του δολοφόνου του Νέρωνα καθώς είχε καταλάβει τον ρόλο του.
 Η σύγκλητος καταδίκασε επίσημα τη μνήμη του Δομιτιανού (damnatio memoriae). Μόνο τυχαίο δεν είναι:
Η Damnatio memoriae σημαίνει στη κυριολεξία «καταδίκη της μνήμης» και αναφέρεται στην επίσημη κύρωση μιας πολιτείας που αποσκοπεί στο να ακυρώσει κάθε ίχνος του ατόμου από τη ζωή του, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ.
Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν στην πορεία της. Το Ιερατείο όπως πάντα σκοτεινό ανεξέλεγχτο και αόρατο είχε κατορθώσει για μια ακόμη φορά να δέσει το μέλλον, να κάνει τους λαούς να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο.
Πώς θα μπορούσε να ήταν ο κόσμος υπό την επήρεια του Ελληνισμού
Μια μάζα ανθρώπων αξεχώριστων, που δουλεύει τυφλά και άβουλα στο θεό , στην πολιτεία και στους άρχοντες, ας είναι και για το καλό, αυτό για τον κλασικό 'Έλληνα δεν ήταν οργάνωση ανθρώπων ελεύθερων. Για τον κλασικό Έλληνα η ελεύθερη πολιτεία προϋπόθετε και τον πολίτη ελεύθερο. Το κάθε άτομο χρωστούσε να υψωθεί σε ακεραιωμένη, υπεύθυνη προσωπικότητα, και με το φρόνημα αδούλωτο να κάνει τις επιταγές του θεού, της πολιτείας και των αρχόντων επιταγές της ψυχής του της ίδιας. Όλες οι μεγάλες ανθρώπινες αξίες, για να μείνουν αξίες, έπρεπε να πάψουν να είναι ετεροκίνητες και να δικαιωθούν μέσα στην ψυχή του κάθε πολίτη. Μια κοινωνία φιλάνθρωπη, που τιμάει και σέβεται τον άνθρωπο, καθώς τον βοηθάει να ολοκληρωθεί με δικό του περίγραμμα, δικιά του προσωπικότητα. ."(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
Έτσι θα μπορούσε να είχε γίνει ο κόσμος εάν ο Ελληνισμός είχε επικρατήσει τότε...
 Νίκος Σάμιος

Παραπομπές:

(1)Apologie für das Alter des Judentums

Bitte beachten Sie, dass es sich beim folgenden Text um eine vorläufige Übersetzung ohne kritischen Apparat und Fußnoten handelt!

(c) Institutum Judaicum Delitzschianum, Münster 2003

1. Buch, 1. Hauptteil

Hinreichend meine ich schon, hochangesehener Epaphroditos, in meiner Schrift Altertumskunde denjenigen, die sie lesen werden, deutlich gemacht zu haben, dass unser jüdisches Volk (erstens) sehr alt ist und seinen ursprünglichen Bestand für sich bekam, und wie es (zweitens) das Land, das wir nun innehaben, bewohnte; ich habe nämlich eine fünftausend Jahre umfassende Geschichte aus unseren heiligen Büchern in griechischer Sprache abgefasst. Da ich aber viele sehe, die den übelwollenden Nachreden, die von einigen geäußert wurden, Beachtung schenken und dem in der "Alten Geschichte" von mir Geschriebenen misstrauen und es als Beweis für das geringe Alter unseres Volkes anführen, dass es bei den anerkannten Geschichtsschreibern der Griechen keiner Erwähnung gewürdigt wurde, glaubte ich über dies alles kurz schreiben zu müssen, um den Lästerern die Böswilligkeit und vorsätzliche Lüge nachzuweisen, der Unwissenheit der anderen abzuhelfen, alle aber zu belehren, die die Wahrheit wissen wollen, (und zwar) über unser Alter.

 Ο Νέρωνας δεν έκαψε τη Ρώμη. Η συνωμοσία συγκλητικών και Παύλου.

Παραπομπές/Σύνδεσμοι Διεθνούς τύπου:

Kaiser Nero zündete Rom gar nicht an

Did Nero really fiddle while Rome burned? - Ask History

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην αρχική του μορφή στο περιοδικό ΙΧΩΡ.